اتفاق

با وجود گذشت چند روز از عکسی که دفتر مرکل از اجلاسG7 منتشر کرده، هنوز سخن و نظر درباره این عکس ادامه دارد؛ عکسی که تیتر یک برخی از روزنامه‌های جهان شد. کاخ سفید در واکنش به آن، عکس دیگری از زاویه‌ای دیگر منتشر کرد و عکاس اوباما و چند عکاس دیگر نیز به عکس دیگری اشاره کرده‌اند؛ عکسی که در آن همه رهبران ایستاده‌اند و ترامپ نشسته است. تفسیرهای مختلفی از این عکس شد؛ عکسی که بیشتر از صد‌ها عکسی که در این دو روز منتشر شده بود، مرکز توجه قرار گرفته است. برخی مرکل را در این عکس دست‌بالا دانسته‌اند و برخی دیگر ترامپ را ابرقدرت و رئیس دنیا. واشنگتن‌پست با سوررئالیستی‌دانستن آن، مقاله‌ای در ستایشش منتشر کرده است.
در این عکس، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، پشت یک میز بلند و باریک ایستاده و هر دو دستش را کاملا محکم بر سطح آن گذاشته است؛ دستی که در پشت اسناد و مدارکی که هرکدام از طرفین زاویه دارند، فشرده شده است. روبه‌رویش ترامپ نشسته است. آیا او عصبانی است؟ خسته است؟ سرگرم شده است؟ هر سه ایده می‌تواند پذیرفتنی باشد. چشمان ترامپ خیره به جلو، به‌طور کامل در جهت مرکل متمرکز شده است، اما نه به‌طور کامل روی صدراعظم آلمان. بازوهای او در جلوی قفسه سینه خود قرار دارند و تنها در طول آنها به سمت کراواتش چرخیده است.
در اطراف مرکل و ترامپ، تعداد زیادی از رهبران دیگر، هرکدام با یک چشم‌انداز بی‌نظیر ایستاده‌اند؛ مکرون و شینزو آبه، در قاب کاملا مشاهده می‌شوند؛ هرچند افکارشان را نمی‌توان تشخیص داد، اما نگاهشان به سوی مرکل است. وقتی به عکس‌هایی که کاخ سفید از این اجلاس منتشر کرده است، نگاه می‌کنیم، عمدتا تصاویری منتشر شده که ترامپ را در حال فرماندهی رهبران جهان نشان می‌داده است. حالا این سؤال مطرح است که چه‌کسی فرمانده است؛ مرکل یا ترامپ؟ با این تصویر رسانه‌ها نشان داده‌اند می‌توان نظر مردم را تغییر داد. این‌بار نیز تصویر سخنی دارد که بیش از ‌هزار کلمه است؛ این هنر است. برخی پیش‌بینی کرده‌اند شاید اگر عکاس آن، عکاس دفتر مرکل نبود، می‌توانست نامزد پولیتزر هم بشود.

با وجود گذشت چند روز از عکسی که دفتر مرکل از اجلاسG7 منتشر کرده، هنوز سخن و نظر درباره این عکس ادامه دارد؛ عکسی که تیتر یک برخی از روزنامه‌های جهان شد. کاخ سفید در واکنش به آن، عکس دیگری از زاویه‌ای دیگر منتشر کرد و عکاس اوباما و چند عکاس دیگر نیز به عکس دیگری اشاره کرده‌اند؛ عکسی که در آن همه رهبران ایستاده‌اند و ترامپ نشسته است. تفسیرهای مختلفی از این عکس شد؛ عکسی که بیشتر از صد‌ها عکسی که در این دو روز منتشر شده بود، مرکز توجه قرار گرفته است. برخی مرکل را در این عکس دست‌بالا دانسته‌اند و برخی دیگر ترامپ را ابرقدرت و رئیس دنیا. واشنگتن‌پست با سوررئالیستی‌دانستن آن، مقاله‌ای در ستایشش منتشر کرده است.
در این عکس، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، پشت یک میز بلند و باریک ایستاده و هر دو دستش را کاملا محکم بر سطح آن گذاشته است؛ دستی که در پشت اسناد و مدارکی که هرکدام از طرفین زاویه دارند، فشرده شده است. روبه‌رویش ترامپ نشسته است. آیا او عصبانی است؟ خسته است؟ سرگرم شده است؟ هر سه ایده می‌تواند پذیرفتنی باشد. چشمان ترامپ خیره به جلو، به‌طور کامل در جهت مرکل متمرکز شده است، اما نه به‌طور کامل روی صدراعظم آلمان. بازوهای او در جلوی قفسه سینه خود قرار دارند و تنها در طول آنها به سمت کراواتش چرخیده است.
در اطراف مرکل و ترامپ، تعداد زیادی از رهبران دیگر، هرکدام با یک چشم‌انداز بی‌نظیر ایستاده‌اند؛ مکرون و شینزو آبه، در قاب کاملا مشاهده می‌شوند؛ هرچند افکارشان را نمی‌توان تشخیص داد، اما نگاهشان به سوی مرکل است. وقتی به عکس‌هایی که کاخ سفید از این اجلاس منتشر کرده است، نگاه می‌کنیم، عمدتا تصاویری منتشر شده که ترامپ را در حال فرماندهی رهبران جهان نشان می‌داده است. حالا این سؤال مطرح است که چه‌کسی فرمانده است؛ مرکل یا ترامپ؟ با این تصویر رسانه‌ها نشان داده‌اند می‌توان نظر مردم را تغییر داد. این‌بار نیز تصویر سخنی دارد که بیش از ‌هزار کلمه است؛ این هنر است. برخی پیش‌بینی کرده‌اند شاید اگر عکاس آن، عکاس دفتر مرکل نبود، می‌توانست نامزد پولیتزر هم بشود.