ستاره‌ای برای رعایت‌نکردن حقوق هنری!!
بابک چمن‌آرا. تهیه‌کننده و ناشر موسیقی
وقتی اسنپ می‌گیری، معمولا در برنامه خود و در پایان سفر، بخشی را به‌عنوان نظرخواهی دارد. این برنامه در آخرین به‌روزرسانی خود، در بخش نظرخواهی کیفیت سفر، گزینه‌ای را اضافه کرده با عنوان: موسیقی پخش‌شده در اتومبیل!!
در نگاه اول گزینه‌ای جذاب و مناسب به نظر می‌رسد و هرکس که مشتری و مصرف‌کننده اسنپ باشد، خوب می‌داند این ستاره‌ها که براساس نظرخواهی مسافر، درواقع به راننده تعلق می‌گیرد، تا چه حد برای رانندگان این شرکت حمل‌ونقل موبایلی مهم است. به همین دلیل مسلم است که رانندگان تلاش می‌کنند تا با سلیقه خود یا مسافران‌شان، به زعم خودشان، بهترین موسیقی را در این سفر درون‌شهری پخش کنند. به نظر شما این «بهترین» موسیقی چه باید باشد و مهم‌تر اینکه این «بهترین» موسیقی! از کجا باید تأمین شود!! فرض کنیم که کاری با موسیقی غیررسمی کشور نداریم؛ اما موسیقی‌ای که به طور رسمی در کشور تولید می‌شود، چه؟ به نظر شما این موسیقی تولیدی داخلی را این راننده‌های ستاره‌بگیر از کجا باید تهیه کنند و یا به‌عبارت بهتر، آیا شرکت‌های متبوعه این رانندگان نباید این مسئولیت را برعهده بگیرند که از کجا این موسیقی باید برای رانندگان خواهان آن تهیه شود؟
واقع‌بین باشیم؛ مطمئن هستم با توجه به بی‌توجهی فرهنگی و اجرائی که درباره کپی‌رایت یا حق مؤلف و ناشر هم‌اکنون وجود دارد، چنین مسئولیت‌ناپذیری‌ای می‌تواند لطمه جبران‌ناپذیری به صنعت سست‌بنیان تولید موسیقی بزند. هزاران خودرو که تاکنون موسیقی پخش می‌کردند (یا نمی‌کردند)، درحال‌حاضر به دانلودکردن، کپی‌کردن و پلی‌لیست‌ساختن و گلچین درست‌کردن آهنگ‌های موردنظر خود روی آورده‌اند، بدون آنکه اصلا آگاه باشند که مصرف‌کننده محصولی شده‌اند که مال خودشان نیست و باید بهای آن پرداخته شود. حالا بماند که حتما مسافران و سایر خودروها را نیز به انجام این روند تشویق و ترغیب خواهند کرد.
اسنپ که دارای مدیریت و اتاق فکری باهوش و احتمالا تحصیل‌کرده است و باز احتمالا مدیران آن، اشخاصی فرهنگی و آشنا با مقررات هستند، نباید از یک مشاور باهوش و کاربلد در این‌باره مشورت بگیرند؟
هنوز هم دیر نشده (هرچند سال‌هاست که دیر شده)؛ به نظر من اسنپ می‌توانست در این‌باره با یک یا چند ناشر وارد مذاکره شود، یا - کار صحیح‌تر- به مجمع صنفی ناشران موسیقی مراجعه کند تا به توافقی مبنی بر استفاده از موسیقی‌های رسمی ناشران و همچنین مناسب ساعت‌های مختلف ترافیک شهری دست یابد. به‌این‌ترتیب مجموعه‌هایی قابل ارائه در پلی‌لیست‌های مختلف اما رسمی و قانونی با دسته‌بندی‌های مذهبی، مناسبتی، فصلی، روز، شب و... تهیه می‌شد و به‌راحتی و طی قرارداد و توافق مالی در اختیار مدیریت اسنپ (یا سایر شرکت‌های حمل‌ونقل شهری یا برون‌شهری) قرار می‌گرفت تا آنها هم با توجه به نوع قراردادشان با اتومبیل‌های همکار، این مجموعه‌های باارزش را در اختیار رانندگان قرار دهند. در چنین فضایی آن ستاره که پیش از این برای استفاده از موسیقی رسمی و تولید داخل به راننده تعلق می‌گرفت و با ریختن آب به آسیاب دانلودهای غیرقانونی هر روز به موسیقی ایران لطمه می‌زد، حالا در اختیار و حمایت و مصرف مردمی موسیقی قرار می‌گیرد و از همه مهم‌تر، قدم بزرگی است که در زمینه آموزش و فرهنگ‌سازی کپی‌رایت و حقوق مؤلف و ناشر برداشته می‌شود.
قدمی که دقیقا سازمان صداوسیما برنمی‌دارد و خود بزرگ‌ترین نقض‌کننده حقوق مؤلفان و ناشران است.
وقتی اسنپ می‌گیری، معمولا در برنامه خود و در پایان سفر، بخشی را به‌عنوان نظرخواهی دارد. این برنامه در آخرین به‌روزرسانی خود، در بخش نظرخواهی کیفیت سفر، گزینه‌ای را اضافه کرده با عنوان: موسیقی پخش‌شده در اتومبیل!!
در نگاه اول گزینه‌ای جذاب و مناسب به نظر می‌رسد و هرکس که مشتری و مصرف‌کننده اسنپ باشد، خوب می‌داند این ستاره‌ها که براساس نظرخواهی مسافر، درواقع به راننده تعلق می‌گیرد، تا چه حد برای رانندگان این شرکت حمل‌ونقل موبایلی مهم است. به همین دلیل مسلم است که رانندگان تلاش می‌کنند تا با سلیقه خود یا مسافران‌شان، به زعم خودشان، بهترین موسیقی را در این سفر درون‌شهری پخش کنند. به نظر شما این «بهترین» موسیقی چه باید باشد و مهم‌تر اینکه این «بهترین» موسیقی! از کجا باید تأمین شود!! فرض کنیم که کاری با موسیقی غیررسمی کشور نداریم؛ اما موسیقی‌ای که به طور رسمی در کشور تولید می‌شود، چه؟ به نظر شما این موسیقی تولیدی داخلی را این راننده‌های ستاره‌بگیر از کجا باید تهیه کنند و یا به‌عبارت بهتر، آیا شرکت‌های متبوعه این رانندگان نباید این مسئولیت را برعهده بگیرند که از کجا این موسیقی باید برای رانندگان خواهان آن تهیه شود؟
واقع‌بین باشیم؛ مطمئن هستم با توجه به بی‌توجهی فرهنگی و اجرائی که درباره کپی‌رایت یا حق مؤلف و ناشر هم‌اکنون وجود دارد، چنین مسئولیت‌ناپذیری‌ای می‌تواند لطمه جبران‌ناپذیری به صنعت سست‌بنیان تولید موسیقی بزند. هزاران خودرو که تاکنون موسیقی پخش می‌کردند (یا نمی‌کردند)، درحال‌حاضر به دانلودکردن، کپی‌کردن و پلی‌لیست‌ساختن و گلچین درست‌کردن آهنگ‌های موردنظر خود روی آورده‌اند، بدون آنکه اصلا آگاه باشند که مصرف‌کننده محصولی شده‌اند که مال خودشان نیست و باید بهای آن پرداخته شود. حالا بماند که حتما مسافران و سایر خودروها را نیز به انجام این روند تشویق و ترغیب خواهند کرد.
اسنپ که دارای مدیریت و اتاق فکری باهوش و احتمالا تحصیل‌کرده است و باز احتمالا مدیران آن، اشخاصی فرهنگی و آشنا با مقررات هستند، نباید از یک مشاور باهوش و کاربلد در این‌باره مشورت بگیرند؟
هنوز هم دیر نشده (هرچند سال‌هاست که دیر شده)؛ به نظر من اسنپ می‌توانست در این‌باره با یک یا چند ناشر وارد مذاکره شود، یا - کار صحیح‌تر- به مجمع صنفی ناشران موسیقی مراجعه کند تا به توافقی مبنی بر استفاده از موسیقی‌های رسمی ناشران و همچنین مناسب ساعت‌های مختلف ترافیک شهری دست یابد. به‌این‌ترتیب مجموعه‌هایی قابل ارائه در پلی‌لیست‌های مختلف اما رسمی و قانونی با دسته‌بندی‌های مذهبی، مناسبتی، فصلی، روز، شب و... تهیه می‌شد و به‌راحتی و طی قرارداد و توافق مالی در اختیار مدیریت اسنپ (یا سایر شرکت‌های حمل‌ونقل شهری یا برون‌شهری) قرار می‌گرفت تا آنها هم با توجه به نوع قراردادشان با اتومبیل‌های همکار، این مجموعه‌های باارزش را در اختیار رانندگان قرار دهند. در چنین فضایی آن ستاره که پیش از این برای استفاده از موسیقی رسمی و تولید داخل به راننده تعلق می‌گرفت و با ریختن آب به آسیاب دانلودهای غیرقانونی هر روز به موسیقی ایران لطمه می‌زد، حالا در اختیار و حمایت و مصرف مردمی موسیقی قرار می‌گیرد و از همه مهم‌تر، قدم بزرگی است که در زمینه آموزش و فرهنگ‌سازی کپی‌رایت و حقوق مؤلف و ناشر برداشته می‌شود.
قدمی که دقیقا سازمان صداوسیما برنمی‌دارد و خود بزرگ‌ترین نقض‌کننده حقوق مؤلفان و ناشران است.