پیکر صداپیشه بی‌مانند و بانشاط به خاک سپرده شد

پیکر حسین عرفانی، صداپیشه‌ای که دیگر مانندش را نخواهیم داشت، صبح پنجشنبه، ۲۲ شهریور، از مقابل سازمان صداوسیما تشییع شد.
مراسم تشییع پیکر حسین عرفانی که روز چهارشنبه بر اثر سرطان ریه درگذشت، در میان جمعی از همکاران و دوستانش برگزار شد. در این مراسم سوگواری، شوخ‌طبعی از ویژگی‌های اخلاقی این هنرمند بود که دوستانش از آن یاد می‌کردند. پس از خواندن نماز، پیکر این هنرمند بر دوش دوستان و همکارانش به سمت قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا تشییع شد.
در مراسم تشییع حسین عرفانی، منوچهر والی‌زاده ضمن تسلیت به دوستان و همکارانش و اشاره به 60 سال دوستی و همکاری با حسین عرفانی گفت: او از خانواده‌ام به من نزدیک‌تر بود. ما از 19،20 سالگی در کنار هم بودیم و از روزی که مریض‌احوال شد، دیگر شاهد آن نشاطی که برایم شناخته‌شده بود در چهره‌اش نبودم. با شنیدن خبر بیماری حسین عرفانی همه واحد دوبلاژ تکیده شد. او دوستی بسیار بانشاط، زمینی و خندان بود و ما یک عمر از او جز محبت، چیزی ندیدیم. هروقت با حسین صحبت می‌کردم و از او می‌پرسیدم این‌همه محبت مردم را چطور می‌توانیم جواب دهیم می‌گفت من که خجالت می‌کشم و سرم را پایین می‌اندازم و می‌روم.
وی با اشاره به آمدن بهار، دختر حسین عرفانی که آمده پدرش را ببیند، اما حسین دیگر رفته است، گفت: من از خداوند می‌خواهم به مهسا و بهار و هومن (فرزندان حسین عرفانی) و به شهلا ناظریان (همسر حسین عرفانی) قدرت بدهد تا این مصیبت را تحمل کنند.
این دوبلور که حال مساعدی نداشت، افزود: باور کنید حسین تا لحظه آخر می‌خندید. ما 60 سال با هم کار کردیم و عمرمان تمام شد، خداوند به همه دوستانی که به فکر جذابیت دوبله هستند سلامتی بدهد. ژرژ پطروسی، صداپیشه و همکار قدیمی عرفانی که با هم 50 سال رفاقت کرده‌اند، گفت: او ساعت‌ها و ساعت‌ها برای کارش وقت می‌گذاشت، نقش بازی می‌کرد و انرژی صرف می‌کرد و بین کارش نیز با جوانان شوخی می‌کرد و حرف می‌زد و در کنار اینها در پایان شب چنان انرژی‌ای داشت که گویی تازه از منزلش آمده است. مرگ حق است و خوش‌به‌حال کسانی که در پایان این راه آثار خوبی از خود به‌جا می‌گذارند. در این مراسم پرویز ربیعی، حمید منوچهری، منوچهر اسماعیلی، فرزاد حسنی، منوچهر آذری، علیرضا جاویدنیا، حسن کاخی، میرطاهر مظلومی، افشین زی‌نوری، سیامک اطلسی، ابوالحسن تهامی‌نژاد، بهمن هاشمی، بیژن علی‌محمدی، ظفر گرایی، اردشیر منظم، رضا بنفشه‌خواه، شهراد بانکی، ژرژ پطرسی، تورج نصر، اردلان شجاع‌کاوه، شکرخدا گودرزی، منوچهر شاهسواری، مدیرعامل خانه سینما، مجتبی نقی‌ای، مدیر امور دوبلاژ سیما، چنگیز جلیلوند، اکبر منانی، سعید شیخ‌زاده، کامران ملکی و دختر و همسر مرحوم عرفانی حضور داشتند.
اهمیت نام یک هنرمند
عرفانی با نام کامل حسین عرفانی‌پارسایی، متولد ۱۳۲۱ تهران، از بزرگ‌ترین دوبلورها و گویندگان ایران بود. او کار دوبله را از سال ۱۳۴۰ و مدیریت دوبلاژ را از سال ۱۳۵۶ آغاز کرد. او پیش از ورود به عرصه دوبله با سینما و دوبلورها آشنا بود و در 19 سالگی به علی کسمایی در استودیو مولن‌روژ معرفی شد. پس از مدتی نزد احمد رسول‌زاده رفت و در فیلم «پروفسور کم‌حافظه» به کار گویندگی پرداخت که در آنجا احمد رسول‌زاده او را به‌عنوان یک دوبلور خوب آینده برشمرد. سپس به استودیو شهاب رفت. از شاگردانش می‌توان به پیمان برازنده اشاره کرد، دوبلور شهریار پس از آن با مدیران دوبلاژ بسیاری، از جمله عطاءالله کاملی آشنا شد و در اولین نقش اول خود به‌جای اورسن ولز صحبت کرد. او با بیش از ۵۰ سال فعالیت، دوبلور بازیگران ایرانی مانند اکبر عبدی، کاظم افرندنیا، جمشید هاشم‌پور، محمد برسوزیان و محمد مطیع بوده است. صداپیشگی به‌جای همفری بوگارت از مهم‌ترین فعالیت‌های حسین عرفانی در عرصه دوبله بود و مردم ایران به‌ویژه هم‌نسلان عرفانی، این هنرپیشه خارجی را تنها با صدای او می‌شناسند. عرفانی در فیلم‌هایی چون «سراسر شب»، «داشتن و نداشتن»، «گذرگاه تاریک»، «دست چپ خدا»، «کی لارگو» و «گنج‌های سیرا مادره» به‌جای این بازیگر مطرح هالیوود صحبت کرده است.

پیکر حسین عرفانی، صداپیشه‌ای که دیگر مانندش را نخواهیم داشت، صبح پنجشنبه، ۲۲ شهریور، از مقابل سازمان صداوسیما تشییع شد.
مراسم تشییع پیکر حسین عرفانی که روز چهارشنبه بر اثر سرطان ریه درگذشت، در میان جمعی از همکاران و دوستانش برگزار شد. در این مراسم سوگواری، شوخ‌طبعی از ویژگی‌های اخلاقی این هنرمند بود که دوستانش از آن یاد می‌کردند. پس از خواندن نماز، پیکر این هنرمند بر دوش دوستان و همکارانش به سمت قطعه هنرمندان بهشت‌زهرا تشییع شد.
در مراسم تشییع حسین عرفانی، منوچهر والی‌زاده ضمن تسلیت به دوستان و همکارانش و اشاره به 60 سال دوستی و همکاری با حسین عرفانی گفت: او از خانواده‌ام به من نزدیک‌تر بود. ما از 19،20 سالگی در کنار هم بودیم و از روزی که مریض‌احوال شد، دیگر شاهد آن نشاطی که برایم شناخته‌شده بود در چهره‌اش نبودم. با شنیدن خبر بیماری حسین عرفانی همه واحد دوبلاژ تکیده شد. او دوستی بسیار بانشاط، زمینی و خندان بود و ما یک عمر از او جز محبت، چیزی ندیدیم. هروقت با حسین صحبت می‌کردم و از او می‌پرسیدم این‌همه محبت مردم را چطور می‌توانیم جواب دهیم می‌گفت من که خجالت می‌کشم و سرم را پایین می‌اندازم و می‌روم.
وی با اشاره به آمدن بهار، دختر حسین عرفانی که آمده پدرش را ببیند، اما حسین دیگر رفته است، گفت: من از خداوند می‌خواهم به مهسا و بهار و هومن (فرزندان حسین عرفانی) و به شهلا ناظریان (همسر حسین عرفانی) قدرت بدهد تا این مصیبت را تحمل کنند.
این دوبلور که حال مساعدی نداشت، افزود: باور کنید حسین تا لحظه آخر می‌خندید. ما 60 سال با هم کار کردیم و عمرمان تمام شد، خداوند به همه دوستانی که به فکر جذابیت دوبله هستند سلامتی بدهد. ژرژ پطروسی، صداپیشه و همکار قدیمی عرفانی که با هم 50 سال رفاقت کرده‌اند، گفت: او ساعت‌ها و ساعت‌ها برای کارش وقت می‌گذاشت، نقش بازی می‌کرد و انرژی صرف می‌کرد و بین کارش نیز با جوانان شوخی می‌کرد و حرف می‌زد و در کنار اینها در پایان شب چنان انرژی‌ای داشت که گویی تازه از منزلش آمده است. مرگ حق است و خوش‌به‌حال کسانی که در پایان این راه آثار خوبی از خود به‌جا می‌گذارند. در این مراسم پرویز ربیعی، حمید منوچهری، منوچهر اسماعیلی، فرزاد حسنی، منوچهر آذری، علیرضا جاویدنیا، حسن کاخی، میرطاهر مظلومی، افشین زی‌نوری، سیامک اطلسی، ابوالحسن تهامی‌نژاد، بهمن هاشمی، بیژن علی‌محمدی، ظفر گرایی، اردشیر منظم، رضا بنفشه‌خواه، شهراد بانکی، ژرژ پطرسی، تورج نصر، اردلان شجاع‌کاوه، شکرخدا گودرزی، منوچهر شاهسواری، مدیرعامل خانه سینما، مجتبی نقی‌ای، مدیر امور دوبلاژ سیما، چنگیز جلیلوند، اکبر منانی، سعید شیخ‌زاده، کامران ملکی و دختر و همسر مرحوم عرفانی حضور داشتند.
اهمیت نام یک هنرمند
عرفانی با نام کامل حسین عرفانی‌پارسایی، متولد ۱۳۲۱ تهران، از بزرگ‌ترین دوبلورها و گویندگان ایران بود. او کار دوبله را از سال ۱۳۴۰ و مدیریت دوبلاژ را از سال ۱۳۵۶ آغاز کرد. او پیش از ورود به عرصه دوبله با سینما و دوبلورها آشنا بود و در 19 سالگی به علی کسمایی در استودیو مولن‌روژ معرفی شد. پس از مدتی نزد احمد رسول‌زاده رفت و در فیلم «پروفسور کم‌حافظه» به کار گویندگی پرداخت که در آنجا احمد رسول‌زاده او را به‌عنوان یک دوبلور خوب آینده برشمرد. سپس به استودیو شهاب رفت. از شاگردانش می‌توان به پیمان برازنده اشاره کرد، دوبلور شهریار پس از آن با مدیران دوبلاژ بسیاری، از جمله عطاءالله کاملی آشنا شد و در اولین نقش اول خود به‌جای اورسن ولز صحبت کرد. او با بیش از ۵۰ سال فعالیت، دوبلور بازیگران ایرانی مانند اکبر عبدی، کاظم افرندنیا، جمشید هاشم‌پور، محمد برسوزیان و محمد مطیع بوده است. صداپیشگی به‌جای همفری بوگارت از مهم‌ترین فعالیت‌های حسین عرفانی در عرصه دوبله بود و مردم ایران به‌ویژه هم‌نسلان عرفانی، این هنرپیشه خارجی را تنها با صدای او می‌شناسند. عرفانی در فیلم‌هایی چون «سراسر شب»، «داشتن و نداشتن»، «گذرگاه تاریک»، «دست چپ خدا»، «کی لارگو» و «گنج‌های سیرا مادره» به‌جای این بازیگر مطرح هالیوود صحبت کرده است.