|

یک درصد یا صددرصد؟

پوریا عالمی

چند روز است که مردم با ما تماس می‌گیرند و می‌گویند همان‌طور که آقای روحانی در سازمان ملل گفت، ما الان داریم عشق‌وحال می‌کنیم و کیف می‌کنیم و صبوری می‌کنیم و لذت می‌بریم که روابط ایران و جهان این‌طوری است و تحریم دارد ما را قوی‌تر می‌کند و گرانی دارد ما را مصمم‌تر می‌کند، اما فقط یک سؤال داریم! قضیه آن یک درصدی که مربوط به دلار است چیست؟ و آن ۹۹ درصد باقیش کجاست؟

ما فکر می‌کنیم از نظر مسئولان «بازکردن ال‌سی» فقط با دلار انجام می‌شود. طبیعی هم هست که یک درصد مردم ایران یا حتی کمتر اهل بازکردن ال‌سی و واردات و صادرات باشند. عیبی هم ندارد، چون آن‌طور که ما در این چند سال فهمیدیم (از جمله در مناظره‌های ریاست‌جمهوری که هر کاندیدایی می‌گفت خانه آن یکی کاندیدا هبه است یا همین ویلای ۱۰‌ هزارمتری لواسان که فلان مسئول توش نشسته بود یا حتی همین آپارتمان ۲۰۰ متری وزارت نفت که فلان نماینده ازش بلند نمی‌شد) درواقع هیچ‌کدام از مسئولان کشور پول آب و برق و اجاره خانه و ایزوگام و ترکیدگی لوله و تخلیه چاه نمی‌دهند، برای همین حتما نمی‌دانند هنوز بابت این چیزهای پیش‌پاافتاده مردم دارند پول می‌پردازند. به همین دلیل وقتی یک مقام مسئول می‌گوید دلار ربطی به زندگی مردم ندارد یا مردم با وضعیت اقتصادی مشکلی ندارند راست می‌گوید؛ چون مدت‌هاست دست توی جیبش نکرده.
همین مقامات را ما می‌بینیم که سوار مترو و اتوبوس می‌شوند، امکان ندارد بلیت بخرند. درحالی‌که ما بخواهیم از در مترو رد بشویم یا سوار اتوبوس بشویم، یک آقایی با دومترونیم قد و 140 کیلو وزن جلوی در گذاشته که تا بلیت ما را چک نکند، اجازه نمی‌دهد که سوار شویم.
جمع‌بندی
سوفیا... عشقم... دیروز رفتم میوه‌فروشی میوه بخرم، شد 60 ‌هزار تومان. شستم را به دهان گرفتم.
عاشق بی‌شست تو؛ میدون دوم

چند روز است که مردم با ما تماس می‌گیرند و می‌گویند همان‌طور که آقای روحانی در سازمان ملل گفت، ما الان داریم عشق‌وحال می‌کنیم و کیف می‌کنیم و صبوری می‌کنیم و لذت می‌بریم که روابط ایران و جهان این‌طوری است و تحریم دارد ما را قوی‌تر می‌کند و گرانی دارد ما را مصمم‌تر می‌کند، اما فقط یک سؤال داریم! قضیه آن یک درصدی که مربوط به دلار است چیست؟ و آن ۹۹ درصد باقیش کجاست؟

ما فکر می‌کنیم از نظر مسئولان «بازکردن ال‌سی» فقط با دلار انجام می‌شود. طبیعی هم هست که یک درصد مردم ایران یا حتی کمتر اهل بازکردن ال‌سی و واردات و صادرات باشند. عیبی هم ندارد، چون آن‌طور که ما در این چند سال فهمیدیم (از جمله در مناظره‌های ریاست‌جمهوری که هر کاندیدایی می‌گفت خانه آن یکی کاندیدا هبه است یا همین ویلای ۱۰‌ هزارمتری لواسان که فلان مسئول توش نشسته بود یا حتی همین آپارتمان ۲۰۰ متری وزارت نفت که فلان نماینده ازش بلند نمی‌شد) درواقع هیچ‌کدام از مسئولان کشور پول آب و برق و اجاره خانه و ایزوگام و ترکیدگی لوله و تخلیه چاه نمی‌دهند، برای همین حتما نمی‌دانند هنوز بابت این چیزهای پیش‌پاافتاده مردم دارند پول می‌پردازند. به همین دلیل وقتی یک مقام مسئول می‌گوید دلار ربطی به زندگی مردم ندارد یا مردم با وضعیت اقتصادی مشکلی ندارند راست می‌گوید؛ چون مدت‌هاست دست توی جیبش نکرده.
همین مقامات را ما می‌بینیم که سوار مترو و اتوبوس می‌شوند، امکان ندارد بلیت بخرند. درحالی‌که ما بخواهیم از در مترو رد بشویم یا سوار اتوبوس بشویم، یک آقایی با دومترونیم قد و 140 کیلو وزن جلوی در گذاشته که تا بلیت ما را چک نکند، اجازه نمی‌دهد که سوار شویم.
جمع‌بندی
سوفیا... عشقم... دیروز رفتم میوه‌فروشی میوه بخرم، شد 60 ‌هزار تومان. شستم را به دهان گرفتم.
عاشق بی‌شست تو؛ میدون دوم

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها