آینه
ایران
آمار رسمی را نفی نکنید
هنگام معرفی چهار نفر از وزرای پیشنهادی، آقای روحانی به مسئله اشتغال اشاره کردند و گفتند که: «در ابتدای کار دولت، 20میلیون‌و 600 هزار شاغل داشتیم و امروز تعداد شاغلان به 23میلیون‌و 300 هزار نفر رسیده است»؛ بلافاصله از میان نمایندگان برخی لب به اعتراض گشودند و آن را نادرست دانستند و آقای روحانی هم ارجاع دادند به گزارش مرکز آمار ایران. ما نمی‌دانیم این نمایندگان محترم که نسبت به آمار اشتغال آن‌قدر حساس هستند که در میان سخنان آقای رئیس‌جمهوری لب به اعتراض گشوده‌اند، آیا اصولا از آمار اشتغال و بی‌کاری اطلاع داشته‌اند یا خیر؟ اگر اطلاع نداشته‌اند و نادانسته گزاره آقای روحانی را نفی کرده‌اند که بسیار زشت است ولی اگر اطلاع داشته‌اند، یا با علم به تعداد شاغلان آن را نفی کرده‌اند، در این صورت باید پرسید که آن اطلاعات را از کجا آورده‌اند؟ هیچ‌جایی جز مرکز آمار ایران، متولی رسمی ارائه آمار شاغلان و بی‌کاران نیست. اگر ایشان از جای دیگری اطلاع دارند، بهتر است بگویند. ولی داده‌های رسمی مرکز آمار درباره اشتغال همین است که آقای رئیس‌جمهوری گفتند. به عبارت دیگر طی پنج سال اخیر حدود دو‌میلیون‌و 700 هزار شغل در کشور ایجاد
شده است، ولی آیا کسی حق دارد که این آمار را زیر سؤال ببرد؟
پاسخ این است که اگر کسی نقد علمی به این داده‌ها دارد باید آن را بیان کند، ولی در غیر این صورت کسی حق ندارد که آنها را رد کند. به‌ویژه نماینده‌ای که بودجه مرکز آمار را تصویب می‌کند، وظیفه دارد که دراین‌باره دقیق سخن بگوید. آیا مرکز آمار اطلاعات ساختگی عرضه می‌کند؟ پاسخ بر اساس تجربه منفی است. مرکز آمار ایران حدی لازم از استقلال را در تولید داده‌های آماری دارد. اصولا منافعی برای تخلف و تقلب آماری ندارند و هیچ‌کس هم نمی‌تواند دستور دهد که اطلاعات ساختگی تولید و عرضه کنند. بهترین دلیل آن دوران احمدی‌نژاد است که مرکز آمار ایران علی‌رغم اصرار مقامات دولتی همواره بر ارائه دقیق آمار اشتغال تأکید می‌کرد، درحالی‌که احمدی‌نژاد و دوستانش در دولت مدعی بودند که سالانه یک‌میلیون‌و 600 هزار شغل درست می‌کنند!! مرکز آمار که مدیریت آن منصوب آن دولت بود، کل اشتغال دوره هشت‌ساله احمدی‌نژاد را زیر 700 هزار شغل اعلام کرد.
وطن امروز
چرا راهکارهای روحانی معکوس جواب داد؟!
حسن رضایی: وقتی به بقالی سر کوچه می‌روی تا چیزی خرید کنی، باید حتما پول همراه داشته باشی. امروز را هم نسیه کنی، آقای بقال باید اطمینان کند فردا و فرداها بالاخره پولش را پس خواهی داد، در غیر این صورت طبعا معامله و خریدی در کار نخواهد بود! اساس سیاست داخلی و خارجی حسن روحانی از سال 92 تاکنون، همین معامله‌کردن بوده است. روحانی معتقد بود «در کشور ما سال‌ها و دهه‌هاست که اقتصاد به سیاست خارجی و داخلی یارانه می‌دهد، اقتصاد ما تا کی باید به سیاست یارانه بدهد؟ باید یک دهه امتحان کنیم و از سیاست داخلی و خارجی به اقتصاد یارانه بدهیم تا ببینیم زندگی، معیشت و اشتغال جوانان مردم چگونه خواهد شد». ما هم‌اکنون قریب شش سال از آن دهه مدنظر آقای روحانی را سپری کرده‌‌‌‌‌‌‌ایم، نتایج اقتصادی حاصل اما اگر نگوییم دهشت‌آفرین، حتما ترسناک بوده‌‌‌اند.
آفتاب
تبعیض بین زنان؟!
فاطمه راکعی، فعال حقوق زنان: ... اگر پوشیدن یک لباس مثل لباس کشتی در مجمع عمومی اشکال دارد، چرا آن را هنگام ورزش می‌پوشند؟ زنان هم لباس شنای خود را در مجامع عمومی نمی‌پوشند و این را به‌عنوان فرهنگ اسلامی پذیرفته‌اند، برای اینکه لباس ورزشکاران نامناسب است که نمی‌توان زنان را از طبیعی‌ترین حقوقشان محروم کرد، یا اینکه گفته می‌شود مردان در این محیط فحاشی می‌کنند پس زنان به ورزشگاه نیایند! به‌جای این کار باید مدیریت لازم را انجام دهند و با افراد فحاش برخورد قانونی صورت بگیرد نه اینکه زنان را از حقوقشان منع کنند!
اصلا این مسئله در یک جامعه اسلامی نباید مطرح شود، باید پوشش‌ها همان‌طور که برای زنان با ضوابطی همراه است برای مردان نیز باید با ضوابطی همراه باشد. اگر برای مردان هم ضوابط پوششی رعایت شود، هیچ مشکلی پیش نمی‌آید که برای حل آن زنان را از حقوقشان منع کنند. منظور این است که آن چیزی را که به آقایان مربوط است و در چارچوب ضوابط مربوط به مردان قرار می‌گیرد، اگر از طرف مردان رعایت نمی‌شود چرا زنان باید تاوان آن را پس بدهند و از حقوقشان محروم شوند؟! یا اینکه اگر مدیریت این را ندارند که جلوی الفاظ رکیک و رفتار‌ها‌یی که در یک مجمع عمومی ورزشی برازنده نیست را بگیرند، چرا زنان را از تماشای بازی تیم مورد علاقه‌شان محروم می‌کنند؟
ایران
آمار رسمی را نفی نکنید
هنگام معرفی چهار نفر از وزرای پیشنهادی، آقای روحانی به مسئله اشتغال اشاره کردند و گفتند که: «در ابتدای کار دولت، 20میلیون‌و 600 هزار شاغل داشتیم و امروز تعداد شاغلان به 23میلیون‌و 300 هزار نفر رسیده است»؛ بلافاصله از میان نمایندگان برخی لب به اعتراض گشودند و آن را نادرست دانستند و آقای روحانی هم ارجاع دادند به گزارش مرکز آمار ایران. ما نمی‌دانیم این نمایندگان محترم که نسبت به آمار اشتغال آن‌قدر حساس هستند که در میان سخنان آقای رئیس‌جمهوری لب به اعتراض گشوده‌اند، آیا اصولا از آمار اشتغال و بی‌کاری اطلاع داشته‌اند یا خیر؟ اگر اطلاع نداشته‌اند و نادانسته گزاره آقای روحانی را نفی کرده‌اند که بسیار زشت است ولی اگر اطلاع داشته‌اند، یا با علم به تعداد شاغلان آن را نفی کرده‌اند، در این صورت باید پرسید که آن اطلاعات را از کجا آورده‌اند؟ هیچ‌جایی جز مرکز آمار ایران، متولی رسمی ارائه آمار شاغلان و بی‌کاران نیست. اگر ایشان از جای دیگری اطلاع دارند، بهتر است بگویند. ولی داده‌های رسمی مرکز آمار درباره اشتغال همین است که آقای رئیس‌جمهوری گفتند. به عبارت دیگر طی پنج سال اخیر حدود دو‌میلیون‌و 700 هزار شغل در کشور ایجاد
شده است، ولی آیا کسی حق دارد که این آمار را زیر سؤال ببرد؟
پاسخ این است که اگر کسی نقد علمی به این داده‌ها دارد باید آن را بیان کند، ولی در غیر این صورت کسی حق ندارد که آنها را رد کند. به‌ویژه نماینده‌ای که بودجه مرکز آمار را تصویب می‌کند، وظیفه دارد که دراین‌باره دقیق سخن بگوید. آیا مرکز آمار اطلاعات ساختگی عرضه می‌کند؟ پاسخ بر اساس تجربه منفی است. مرکز آمار ایران حدی لازم از استقلال را در تولید داده‌های آماری دارد. اصولا منافعی برای تخلف و تقلب آماری ندارند و هیچ‌کس هم نمی‌تواند دستور دهد که اطلاعات ساختگی تولید و عرضه کنند. بهترین دلیل آن دوران احمدی‌نژاد است که مرکز آمار ایران علی‌رغم اصرار مقامات دولتی همواره بر ارائه دقیق آمار اشتغال تأکید می‌کرد، درحالی‌که احمدی‌نژاد و دوستانش در دولت مدعی بودند که سالانه یک‌میلیون‌و 600 هزار شغل درست می‌کنند!! مرکز آمار که مدیریت آن منصوب آن دولت بود، کل اشتغال دوره هشت‌ساله احمدی‌نژاد را زیر 700 هزار شغل اعلام کرد.
وطن امروز
چرا راهکارهای روحانی معکوس جواب داد؟!
حسن رضایی: وقتی به بقالی سر کوچه می‌روی تا چیزی خرید کنی، باید حتما پول همراه داشته باشی. امروز را هم نسیه کنی، آقای بقال باید اطمینان کند فردا و فرداها بالاخره پولش را پس خواهی داد، در غیر این صورت طبعا معامله و خریدی در کار نخواهد بود! اساس سیاست داخلی و خارجی حسن روحانی از سال 92 تاکنون، همین معامله‌کردن بوده است. روحانی معتقد بود «در کشور ما سال‌ها و دهه‌هاست که اقتصاد به سیاست خارجی و داخلی یارانه می‌دهد، اقتصاد ما تا کی باید به سیاست یارانه بدهد؟ باید یک دهه امتحان کنیم و از سیاست داخلی و خارجی به اقتصاد یارانه بدهیم تا ببینیم زندگی، معیشت و اشتغال جوانان مردم چگونه خواهد شد». ما هم‌اکنون قریب شش سال از آن دهه مدنظر آقای روحانی را سپری کرده‌‌‌‌‌‌‌ایم، نتایج اقتصادی حاصل اما اگر نگوییم دهشت‌آفرین، حتما ترسناک بوده‌‌‌اند.
آفتاب
تبعیض بین زنان؟!
فاطمه راکعی، فعال حقوق زنان: ... اگر پوشیدن یک لباس مثل لباس کشتی در مجمع عمومی اشکال دارد، چرا آن را هنگام ورزش می‌پوشند؟ زنان هم لباس شنای خود را در مجامع عمومی نمی‌پوشند و این را به‌عنوان فرهنگ اسلامی پذیرفته‌اند، برای اینکه لباس ورزشکاران نامناسب است که نمی‌توان زنان را از طبیعی‌ترین حقوقشان محروم کرد، یا اینکه گفته می‌شود مردان در این محیط فحاشی می‌کنند پس زنان به ورزشگاه نیایند! به‌جای این کار باید مدیریت لازم را انجام دهند و با افراد فحاش برخورد قانونی صورت بگیرد نه اینکه زنان را از حقوقشان منع کنند!
اصلا این مسئله در یک جامعه اسلامی نباید مطرح شود، باید پوشش‌ها همان‌طور که برای زنان با ضوابطی همراه است برای مردان نیز باید با ضوابطی همراه باشد. اگر برای مردان هم ضوابط پوششی رعایت شود، هیچ مشکلی پیش نمی‌آید که برای حل آن زنان را از حقوقشان منع کنند. منظور این است که آن چیزی را که به آقایان مربوط است و در چارچوب ضوابط مربوط به مردان قرار می‌گیرد، اگر از طرف مردان رعایت نمی‌شود چرا زنان باید تاوان آن را پس بدهند و از حقوقشان محروم شوند؟! یا اینکه اگر مدیریت این را ندارند که جلوی الفاظ رکیک و رفتار‌ها‌یی که در یک مجمع عمومی ورزشی برازنده نیست را بگیرند، چرا زنان را از تماشای بازی تیم مورد علاقه‌شان محروم می‌کنند؟