|

خیری که با خدا معامله کرد

زهرا گیتی‌نژاد*

فرصت نیکوکاری و نهادینه‌کردن مهربانی در میان مردم، بستر توسعه پایدار در جامعه را فراهم می‌کند. مردم به انفاق و کار خیر اعتقاد دارند اما فضا نیز برای این مهم باید فراهم شود. محمدرضا حافظی نقش بسیار مهم و تأثیرگذاری در جلب اعتماد مردم به سمت امر خیر مدرسه‌سازی داشت. او مفهوم واقعی مشارکت در امور خیر را نهادینه کرد. در واقع ایشان هیچ‌گاه قید نکردند که برای خیّرشدن باید یک مدرسه کامل ساخت بلکه معتقد بودند کار خیر مشارکتی است و هرکسی به هر اندازه‌ای که می‌تواند، کمک کند. به همت حافظی، مجامع خیرین در صدها شهر تأسیس شد و با نظارت ایشان مردم ایران به‌صورت دسته‌جمعی و گروهی در کار خیر قدم برداشتند. چنین مجموعه‌ای که برای خدمت به تعلیم و تربیت بچه‌های این مرزو‌بوم شکل گرفته در دنیا بی‌نظیر است. او کار خیر فرهنگی را در مردم ایران نهادینه کرد. حرکت ایشان الگویی شد برای کسانی که تصمیم داشتند در راه خیر قدم بگذارند؛ ازجمله خیرین مسکن‌ساز، خیرین بیمارستان‌ساز و... . دعوت از خیرین جهت شرکت در مراسم افتتاحیه و کلنگ‌زنی و در جریان قرار‌دادن آنها از کم‌و‌کیف کار و میزان پیشرفت امر خیرشان اعتماد مردم را برای انجام کار خیر چند برابر می‌کرد.

اما چرا مدرسه‌سازی؟ بسیاری از مردم مایل هستند جوانان کشورشان پیشرفت کنند و این مهم را در امر خیر مدرسه‌سازی می‌بینند؛ زیرا راه توسعه در آموزش است. اگر دانش‌آموزان ما در یک مدرسه استاندارد درس بخوانند، از نظر جسمی و عاطفی و ذهنی رشد می‌کنند.
مهم‌تر از انجام کار خیر ترویج امر خیر است. ما خیرین بزرگی داریم که خودشان در مدارس خیریه‌ساز درس خوانده‌اند. وقتی بچه‌ها می‌بینند فردی که فرسنگ‌ها با ایشان فاصله دارد برای آنها مدرسه ساخته، امکان ندارد نسبت به امر خیر بی‌تفاوت باشند و قطعا خودشان را مسئول می‌دانند. بچه‌های چنین مدارسی لذت کار خیر را چشیده‌اند. ‌آنچه در ارتباط با محمدرضا حافظی باید گفت این است که ایشان مفهوم توسعه عدالت آموزشی را آسان کرد. یکی از راه‌های عدالت آموزشی این است که بچه‌ها حتی در فضای آموزشی‌شان تبعیض نباشد.

توسعه عدالت آموزشی در کشور به‌تنهایی از عهده دولت برنمی‌آید و باید خیرین حضور داشته باشند و کمک کنند. امروزه خیریه‌ها با فعالیت‌های غیردولتی و غیرانتفاعی و داوطلبانه در جهت رفاه و خدمات عمومی به انجام فعالیت می‌پردازند و هدفشان کاهش دردها و افزایش منافع فقرا است. به همت حافظی‌ها فرصت برابر درست‌خواندن برای دانش‌آموزانمان در نقاط پراکنده و حتی دوردست در کشور ایران فراهم شد.
جامعه فرهنگی ایران یکی از سرمایه‌های خود را از دست داد اما همگان می‌دانیم او با خدا معامله کرد.
*مدیرعامل مؤسسه خیریه مهر گیتی

فرصت نیکوکاری و نهادینه‌کردن مهربانی در میان مردم، بستر توسعه پایدار در جامعه را فراهم می‌کند. مردم به انفاق و کار خیر اعتقاد دارند اما فضا نیز برای این مهم باید فراهم شود. محمدرضا حافظی نقش بسیار مهم و تأثیرگذاری در جلب اعتماد مردم به سمت امر خیر مدرسه‌سازی داشت. او مفهوم واقعی مشارکت در امور خیر را نهادینه کرد. در واقع ایشان هیچ‌گاه قید نکردند که برای خیّرشدن باید یک مدرسه کامل ساخت بلکه معتقد بودند کار خیر مشارکتی است و هرکسی به هر اندازه‌ای که می‌تواند، کمک کند. به همت حافظی، مجامع خیرین در صدها شهر تأسیس شد و با نظارت ایشان مردم ایران به‌صورت دسته‌جمعی و گروهی در کار خیر قدم برداشتند. چنین مجموعه‌ای که برای خدمت به تعلیم و تربیت بچه‌های این مرزو‌بوم شکل گرفته در دنیا بی‌نظیر است. او کار خیر فرهنگی را در مردم ایران نهادینه کرد. حرکت ایشان الگویی شد برای کسانی که تصمیم داشتند در راه خیر قدم بگذارند؛ ازجمله خیرین مسکن‌ساز، خیرین بیمارستان‌ساز و... . دعوت از خیرین جهت شرکت در مراسم افتتاحیه و کلنگ‌زنی و در جریان قرار‌دادن آنها از کم‌و‌کیف کار و میزان پیشرفت امر خیرشان اعتماد مردم را برای انجام کار خیر چند برابر می‌کرد.

اما چرا مدرسه‌سازی؟ بسیاری از مردم مایل هستند جوانان کشورشان پیشرفت کنند و این مهم را در امر خیر مدرسه‌سازی می‌بینند؛ زیرا راه توسعه در آموزش است. اگر دانش‌آموزان ما در یک مدرسه استاندارد درس بخوانند، از نظر جسمی و عاطفی و ذهنی رشد می‌کنند.
مهم‌تر از انجام کار خیر ترویج امر خیر است. ما خیرین بزرگی داریم که خودشان در مدارس خیریه‌ساز درس خوانده‌اند. وقتی بچه‌ها می‌بینند فردی که فرسنگ‌ها با ایشان فاصله دارد برای آنها مدرسه ساخته، امکان ندارد نسبت به امر خیر بی‌تفاوت باشند و قطعا خودشان را مسئول می‌دانند. بچه‌های چنین مدارسی لذت کار خیر را چشیده‌اند. ‌آنچه در ارتباط با محمدرضا حافظی باید گفت این است که ایشان مفهوم توسعه عدالت آموزشی را آسان کرد. یکی از راه‌های عدالت آموزشی این است که بچه‌ها حتی در فضای آموزشی‌شان تبعیض نباشد.

توسعه عدالت آموزشی در کشور به‌تنهایی از عهده دولت برنمی‌آید و باید خیرین حضور داشته باشند و کمک کنند. امروزه خیریه‌ها با فعالیت‌های غیردولتی و غیرانتفاعی و داوطلبانه در جهت رفاه و خدمات عمومی به انجام فعالیت می‌پردازند و هدفشان کاهش دردها و افزایش منافع فقرا است. به همت حافظی‌ها فرصت برابر درست‌خواندن برای دانش‌آموزانمان در نقاط پراکنده و حتی دوردست در کشور ایران فراهم شد.
جامعه فرهنگی ایران یکی از سرمایه‌های خود را از دست داد اما همگان می‌دانیم او با خدا معامله کرد.
*مدیرعامل مؤسسه خیریه مهر گیتی

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها