زير درختان زيتون
«انتظار» امیر نادری بازسازی شد
گروه هنر: فیلم سینمایی «انتظار» به کارگردانی امیر نادری از تولیدات ۱۳۵۳ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در بخش «سی سال خاموشی» جشنواره بین‌المللی فیلم پزارو (Pesaro Film Festival) نمایش داده می‌شود. این فیلم از مجموعه آثار سینمایی کانون است که به‌تازگی برای نمایش در جشنواره‌ها ترمیم و بازسازی شده است. روز اول تیر ۱۳۹۸ فیلم سینمایی «انتظار» در سینما اکسپریمنتال با حضور امیر نادری که به عنوان داور در این رویداد حضور دارد، نمایش داده می‌شود. «انتظار» در بخش غیررقابتی به همراه فیلم‌های «رویای هند چهل سال بعد» به کارگردانی تونینو دو برناردی از کشور ایتالیا، فیلم «بچه» اثر ژولیو برسن از کشور پرتغال، «اکواریوم و مردم» ساخته ژان ماری‌استراب از کشور استرالیا و فیلم «ترانه زمستان» به کارگردانی اتار اسسیانی از فرانسه نمایش داده می‌شود. به گفته دبیر جشنواره، تلاش شده است در این رویداد سینمایی فیلم‌های بکر، بدیع، نوآور و اصیل از سراسر دنیا نمایش داده شود و در بخش مسابقه بین‌المللی نیز مجموعه‌ای از فیلم‌های آوانگارد به نمایش در آید. پنجاه‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم پزارو Pesaro Film Festival از ۲۵ خرداد تا اول
تیر ۹۸ (۱۵ تا ۲۲ ژوئن) در شهر ساحلی پسورای کشور ایتالیا برگزار می‌شود.
جشن کانون کارگردانان برای زادروز عباس کیارستمی
کانون کارگردانان سینمای ایران، هم‌زمان با یکم تیرماه سالروز میلاد عباس کیارستمی، زادروز عباس کیارستمی را جشن می‌گیرد. این مراسم روز شنبه یکم تیرماه از ساعت ۱۹ با حضور سینماگران و هنرمندان و اهالی رسانه در فضای باز ساختمان شماره ۲ خانه سینما واقع در تقاطع وصال- طالقانی برگزار می‌شود. در این مراسم فیلمی به یاد عباس کیارستمی نمایش داده خواهد شد. ورود برای اهالی سینما و مطبوعات در این مراسم آزاد است.
پیکر زن همچون میدان نبرد
عسل عباسیان: جدیدترین نمایش «الهام یوسفی» به نام «میدان نبرد، پیکر زن» با بازی سهیلا صالحی و آوا علوی که امروز و فردا آخرین اجراهایش را در عمارت نوفل‌لوشاتو پشت‌سر می‌گذارد، بازخوانی نمایش‌نامه «پیکر زن همچون میدان نبرد در جنگ بوسنی» اثر مائتنی ویسنی‌یک است. جنگ که پیکر زن را همچون میدان نبرد تسخیر می‌کند، تجاوزی گروهی بر سرنوشت «دورا» رقم می‌زند و فرزندی پدید می‌آید که پدرش دیگر یک انسان نیست، بلکه جنگ است. اما پیش از تولد این نوزاد، تلاطم‌های روحی مادرش در یک آسایشگاه، دستمایه جالبی برای پرداختن به هیولای جنگ و اثری که بر نسل‌ها می‌گذارد، شده است.
نمایش الهام یوسفی، در فضایی بین رئال و سورئال به گفت‌و‌گوهای دو زن می‌پردازد و ما در نمایش‌نامه روابط بین این دو زن را دنبال می‌کنیم.
«کیت» یک روان‌شناس آمریکایی و تعلیم‌دیده دانشگاه هاروارد که در قدیم پیداکردن اجساد جنگجویان را بر عهده داشته است، اکنون در حال روان‌کاوی و مشاوره‌دادن به «دورا» در یک آسایشگاه در بوسنی است. مادر سه فرزند است اما آنها را تنها گذاشته تا به گفته خودش مأموریتی مهم‌تر را پی بگیرد.
«دورا» شخصیت تقریبا خاموش، قربانی هوس‌های سربازان جنگ شده و پنج سرباز به او تجاوز کرده‌اند و حالا آبستن شده است و فرزند نفرت جنگ را در خود تغذیه می‌کند.
این دو زن که هریک از فرهنگ و زبان مختلفی هستند، در نهایت از خود دردی مشترک را به نمایش می‌گذارند. در واقع مؤلف یک تجاوز در جنگ را مانند سلاحی می‌داند، یک استراتژی که روحیه دشمن مقابل را ویران می‌کند.
این نمایش رئالیسم تلخ و سوزناک، پر است از مفاهیم عمیق فلسفی و روان‌شناسی؛
اما سؤالی که در پایان ذهن تماشاگر را به خودش مشغول می‌کند این است که آیا باید فرزندی که ناخواسته است و از نفرت جنگ برخاسته و مادرش نمی‌تواند آن را لحظه‌ای تحمل کند، نگه داشت؟ و نگه‌داشتن این فرزند توسط «دورا» می‌تواند بازتاب نگاه زنانه‌ای باشد که چنان قدرت دارد که جنگ‌افروزی‌ها و خشونت‌ها را جایگزین تولد و زندگی می‌کند. تماشای «میدان نبرد، پیکر زن» مغتنم است تا بار دیگر نهیبی باشد بر انسان، آن زمان که فقط در پی منافع خویشتن، به ویرانی‌ها تن می‌دهد و از خود هیولا می‌سازد.
«انتظار» امیر نادری بازسازی شد
گروه هنر: فیلم سینمایی «انتظار» به کارگردانی امیر نادری از تولیدات ۱۳۵۳ کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در بخش «سی سال خاموشی» جشنواره بین‌المللی فیلم پزارو (Pesaro Film Festival) نمایش داده می‌شود. این فیلم از مجموعه آثار سینمایی کانون است که به‌تازگی برای نمایش در جشنواره‌ها ترمیم و بازسازی شده است. روز اول تیر ۱۳۹۸ فیلم سینمایی «انتظار» در سینما اکسپریمنتال با حضور امیر نادری که به عنوان داور در این رویداد حضور دارد، نمایش داده می‌شود. «انتظار» در بخش غیررقابتی به همراه فیلم‌های «رویای هند چهل سال بعد» به کارگردانی تونینو دو برناردی از کشور ایتالیا، فیلم «بچه» اثر ژولیو برسن از کشور پرتغال، «اکواریوم و مردم» ساخته ژان ماری‌استراب از کشور استرالیا و فیلم «ترانه زمستان» به کارگردانی اتار اسسیانی از فرانسه نمایش داده می‌شود. به گفته دبیر جشنواره، تلاش شده است در این رویداد سینمایی فیلم‌های بکر، بدیع، نوآور و اصیل از سراسر دنیا نمایش داده شود و در بخش مسابقه بین‌المللی نیز مجموعه‌ای از فیلم‌های آوانگارد به نمایش در آید. پنجاه‌وپنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم پزارو Pesaro Film Festival از ۲۵ خرداد تا اول
تیر ۹۸ (۱۵ تا ۲۲ ژوئن) در شهر ساحلی پسورای کشور ایتالیا برگزار می‌شود.
جشن کانون کارگردانان برای زادروز عباس کیارستمی
کانون کارگردانان سینمای ایران، هم‌زمان با یکم تیرماه سالروز میلاد عباس کیارستمی، زادروز عباس کیارستمی را جشن می‌گیرد. این مراسم روز شنبه یکم تیرماه از ساعت ۱۹ با حضور سینماگران و هنرمندان و اهالی رسانه در فضای باز ساختمان شماره ۲ خانه سینما واقع در تقاطع وصال- طالقانی برگزار می‌شود. در این مراسم فیلمی به یاد عباس کیارستمی نمایش داده خواهد شد. ورود برای اهالی سینما و مطبوعات در این مراسم آزاد است.
پیکر زن همچون میدان نبرد
عسل عباسیان: جدیدترین نمایش «الهام یوسفی» به نام «میدان نبرد، پیکر زن» با بازی سهیلا صالحی و آوا علوی که امروز و فردا آخرین اجراهایش را در عمارت نوفل‌لوشاتو پشت‌سر می‌گذارد، بازخوانی نمایش‌نامه «پیکر زن همچون میدان نبرد در جنگ بوسنی» اثر مائتنی ویسنی‌یک است. جنگ که پیکر زن را همچون میدان نبرد تسخیر می‌کند، تجاوزی گروهی بر سرنوشت «دورا» رقم می‌زند و فرزندی پدید می‌آید که پدرش دیگر یک انسان نیست، بلکه جنگ است. اما پیش از تولد این نوزاد، تلاطم‌های روحی مادرش در یک آسایشگاه، دستمایه جالبی برای پرداختن به هیولای جنگ و اثری که بر نسل‌ها می‌گذارد، شده است.
نمایش الهام یوسفی، در فضایی بین رئال و سورئال به گفت‌و‌گوهای دو زن می‌پردازد و ما در نمایش‌نامه روابط بین این دو زن را دنبال می‌کنیم.
«کیت» یک روان‌شناس آمریکایی و تعلیم‌دیده دانشگاه هاروارد که در قدیم پیداکردن اجساد جنگجویان را بر عهده داشته است، اکنون در حال روان‌کاوی و مشاوره‌دادن به «دورا» در یک آسایشگاه در بوسنی است. مادر سه فرزند است اما آنها را تنها گذاشته تا به گفته خودش مأموریتی مهم‌تر را پی بگیرد.
«دورا» شخصیت تقریبا خاموش، قربانی هوس‌های سربازان جنگ شده و پنج سرباز به او تجاوز کرده‌اند و حالا آبستن شده است و فرزند نفرت جنگ را در خود تغذیه می‌کند.
این دو زن که هریک از فرهنگ و زبان مختلفی هستند، در نهایت از خود دردی مشترک را به نمایش می‌گذارند. در واقع مؤلف یک تجاوز در جنگ را مانند سلاحی می‌داند، یک استراتژی که روحیه دشمن مقابل را ویران می‌کند.
این نمایش رئالیسم تلخ و سوزناک، پر است از مفاهیم عمیق فلسفی و روان‌شناسی؛
اما سؤالی که در پایان ذهن تماشاگر را به خودش مشغول می‌کند این است که آیا باید فرزندی که ناخواسته است و از نفرت جنگ برخاسته و مادرش نمی‌تواند آن را لحظه‌ای تحمل کند، نگه داشت؟ و نگه‌داشتن این فرزند توسط «دورا» می‌تواند بازتاب نگاه زنانه‌ای باشد که چنان قدرت دارد که جنگ‌افروزی‌ها و خشونت‌ها را جایگزین تولد و زندگی می‌کند. تماشای «میدان نبرد، پیکر زن» مغتنم است تا بار دیگر نهیبی باشد بر انسان، آن زمان که فقط در پی منافع خویشتن، به ویرانی‌ها تن می‌دهد و از خود هیولا می‌سازد.