گاندو: گام دوم
عبدالله ناصري
در خرداد سال 92 و در كارزار انتخابات رياست‌جمهوري كه رقیب معتقد بود تحت هر شرايطي پيروز ميدان است و مديريت اجرائي هشت‌ساله گذشته را دنبال خواهد كرد، ناگهان در برابر تدبير و تاكتيك جبهه اصلاحات با شكستی پيش‌بيني‌نشدنی روبه‌رو شد. پيروزي دكتر روحاني بر رقبا، نقطه اميدي بود كه پس از هشت سال مي‌توان اميدوار بود مشكلات بين‌المللي و متعاقب آن مشكلات معيشتي و اقتصادي مردم را حل كرد.
نقطه آغاز، پيگيري پرونده هسته‌اي و در نهايت امضاي معاهده برجام بود. فارغ از اين نكات كه دولت در سياست‌گذاري تبليغاتي و اطلاع‌رساني خود در چارچوب برجام چقدر موفق بود، نكته مهم اين بود كه برجام با نظر يكپارچه حاكميت امضا شد و درواقع يك معاهده مورد اتفاق تمام اركان حاكميت بود.
از همان زمان كه برجام امضا شد، با محوريت و درايت شخص دكتر محمدجواد ظريف به‌عنوان كنشگری كارآزموده در روابط بين‌الملل، مخالفت كساني كه تحريم‌ها را بر اين مملكت تحميل كردند، آغاز شد. مخالفت در اين محورها بود: 1- برجام دستاوردي نداشته و 2- طرف برنده و سود‌برده از برجام، طرف‌هاي خارجي و مقابل ايران هستند.
در‌صورتي‌كه تا زمان خروج دولت آمريكا از اين معاهده، ما شاهد دستاوردهاي متعددي بوديم و اين بزرگ‌ترين دستاورد دولت روحاني در نخستين گام بود.
درباره گام نخست مخالفان دولت، يعني همان مخالفت با برجام، نكات و مطالب زيادي در اين سال‌ها گفته شده است؛ اما هم‌زمان با اين مسير، گام ديگري نيز براي مقابله با دولت برداشته شد و آن طرح مسئله نفوذ و جاسوسي در دستگاه‌هاي اجرائي دولت بود.
مخالفان دولت با بهره‌برداري از رسانه ملي و رسانه‌هاي قدرتمندي كه در اختيار داشتند، قريب به سه سال روی تئوري نفوذ کار کردند و در نهايت، علاوه بر برنامه‌ها و مستندات ديگري كه در شبكه‌هاي مختلف به‌خصوص در شبكه افق، ساخته و نمايش داده مي‌شد، تازه‌ترين تلاش‌ها در گام دوم سريال پرهزينه «گاندو» بود. بايد پذيرفت اين سريال جديد نقطه عطفي در تدوين گام دوم مخالفان دولت بود. سريالي كه با وجود هزينه‌هاي سنگين آن، ابتر ماند و تكه‌هاي بريده به‌هم‌وصل‌شده‌اي كه سؤالات زيادي را در اذهان باقي گذاشت. به نظر مي‌رسد اين سريال در زمان كوتاهي تهيه و توليد شده است و تنها يك هدف را تعيين و دنبال مي‌كند. به نظر نگارنده، اين هدف پايين‌كشيدن و تخريب كامل شخصيت پرتلاش وزير امور خارجه
-دكتر ظريف- است.
فارغ از انتقاداتي كه در بخش‌هاي مديريتي دستگاه ديپلماسي درخور توجه است و اينكه دكتر ظريف و شخص حسن روحاني مي‌توانستند در كنار برجام تكاليف ديگر خود را محض تمركز و وحدت تصميم‌گيري در حوزه ديپلماسي به سرانجامي برسانند، بايد گفت و پذيرفت که هرچند تلاش‌هاي وافري شد، بااین‌حال نتيجه نداد. اما امروز جريان دلواپسان و مخالفان دولت همچنان كه دستگاه مهم ديگري مانند وزارت نفت و وزير موفق آن را به باد انتقاد گرفته‌اند تا بتوانند حوزه پرسرمايه نفت را مانند گذشته نه‌چندان
دور به دست بگيرند.
گام دوم به نظر خيلي سريع‌تر از گام اول مخالفان افشا شد. اینکه كارگردان اين سريال ادعا كرد اي‌كاش هيچ بخشی از اين سريال حذف نمي‌شد و تمام آن به نمايش گذاشته مي‌شد، حاكي از اين نكته‌اي است كه تمام هم‌و‌غم سرمايه‌گذار و مديريت پشت صحنه اين سريال این بود که در ماه‌هاي اخير كه شاهد مجادله داخلي در حوزه برجام هستيم، با طرح مسئله نفوذ و جاسوسي، بقاي برجام را نيز از طرف ايران كاملا منتفي بدانند. امر جاسوسي و نفوذ از سوي دولت‌ها در درون كشورها و دولت‌هاي ديگر، امري طبيعي است؛ اما درباره سريال «گاندو» مي‌توان اين سؤال جدي را پرسيد كه جاسوس مدنظر كه چند سال قبل از دستگيري در ايران بوده و رفت‌و‌آمد داشته است، به كدام دليل عقلاني در يك زمان مشخص دستگير و روز امضاي برجام آزاد مي‌شود. البته ترديد نبايد كرد روندي كه آزادي جيسون رضایيان طي كرد، از نظر منافع ملي امري خردمندانه بود. سؤال ديگر اين است كه آيا مديران يا عوامل اصلي گاندو حاضرند در ارتباط با مواردی مشابه، سريالي هرچند كوتاه يا يك مستند بسازند؟
در پايان بايد گفت بدون ترديد و در شرايط حساس امروز، مخالفان دولت گام‌هاي ديگري براي برخورد با دولت خواهند برداشت؛ اما بعيد به نظر مي‌رسد افكار عمومي جامعه، دولت را بيش از آنچه خود در چارچوب وظايف و اختياراتش كوتاهي كرده است، مقصر بدانند.
در خرداد سال 92 و در كارزار انتخابات رياست‌جمهوري كه رقیب معتقد بود تحت هر شرايطي پيروز ميدان است و مديريت اجرائي هشت‌ساله گذشته را دنبال خواهد كرد، ناگهان در برابر تدبير و تاكتيك جبهه اصلاحات با شكستی پيش‌بيني‌نشدنی روبه‌رو شد. پيروزي دكتر روحاني بر رقبا، نقطه اميدي بود كه پس از هشت سال مي‌توان اميدوار بود مشكلات بين‌المللي و متعاقب آن مشكلات معيشتي و اقتصادي مردم را حل كرد.
نقطه آغاز، پيگيري پرونده هسته‌اي و در نهايت امضاي معاهده برجام بود. فارغ از اين نكات كه دولت در سياست‌گذاري تبليغاتي و اطلاع‌رساني خود در چارچوب برجام چقدر موفق بود، نكته مهم اين بود كه برجام با نظر يكپارچه حاكميت امضا شد و درواقع يك معاهده مورد اتفاق تمام اركان حاكميت بود.
از همان زمان كه برجام امضا شد، با محوريت و درايت شخص دكتر محمدجواد ظريف به‌عنوان كنشگری كارآزموده در روابط بين‌الملل، مخالفت كساني كه تحريم‌ها را بر اين مملكت تحميل كردند، آغاز شد. مخالفت در اين محورها بود: 1- برجام دستاوردي نداشته و 2- طرف برنده و سود‌برده از برجام، طرف‌هاي خارجي و مقابل ايران هستند.
در‌صورتي‌كه تا زمان خروج دولت آمريكا از اين معاهده، ما شاهد دستاوردهاي متعددي بوديم و اين بزرگ‌ترين دستاورد دولت روحاني در نخستين گام بود.
درباره گام نخست مخالفان دولت، يعني همان مخالفت با برجام، نكات و مطالب زيادي در اين سال‌ها گفته شده است؛ اما هم‌زمان با اين مسير، گام ديگري نيز براي مقابله با دولت برداشته شد و آن طرح مسئله نفوذ و جاسوسي در دستگاه‌هاي اجرائي دولت بود.
مخالفان دولت با بهره‌برداري از رسانه ملي و رسانه‌هاي قدرتمندي كه در اختيار داشتند، قريب به سه سال روی تئوري نفوذ کار کردند و در نهايت، علاوه بر برنامه‌ها و مستندات ديگري كه در شبكه‌هاي مختلف به‌خصوص در شبكه افق، ساخته و نمايش داده مي‌شد، تازه‌ترين تلاش‌ها در گام دوم سريال پرهزينه «گاندو» بود. بايد پذيرفت اين سريال جديد نقطه عطفي در تدوين گام دوم مخالفان دولت بود. سريالي كه با وجود هزينه‌هاي سنگين آن، ابتر ماند و تكه‌هاي بريده به‌هم‌وصل‌شده‌اي كه سؤالات زيادي را در اذهان باقي گذاشت. به نظر مي‌رسد اين سريال در زمان كوتاهي تهيه و توليد شده است و تنها يك هدف را تعيين و دنبال مي‌كند. به نظر نگارنده، اين هدف پايين‌كشيدن و تخريب كامل شخصيت پرتلاش وزير امور خارجه
-دكتر ظريف- است.
فارغ از انتقاداتي كه در بخش‌هاي مديريتي دستگاه ديپلماسي درخور توجه است و اينكه دكتر ظريف و شخص حسن روحاني مي‌توانستند در كنار برجام تكاليف ديگر خود را محض تمركز و وحدت تصميم‌گيري در حوزه ديپلماسي به سرانجامي برسانند، بايد گفت و پذيرفت که هرچند تلاش‌هاي وافري شد، بااین‌حال نتيجه نداد. اما امروز جريان دلواپسان و مخالفان دولت همچنان كه دستگاه مهم ديگري مانند وزارت نفت و وزير موفق آن را به باد انتقاد گرفته‌اند تا بتوانند حوزه پرسرمايه نفت را مانند گذشته نه‌چندان
دور به دست بگيرند.
گام دوم به نظر خيلي سريع‌تر از گام اول مخالفان افشا شد. اینکه كارگردان اين سريال ادعا كرد اي‌كاش هيچ بخشی از اين سريال حذف نمي‌شد و تمام آن به نمايش گذاشته مي‌شد، حاكي از اين نكته‌اي است كه تمام هم‌و‌غم سرمايه‌گذار و مديريت پشت صحنه اين سريال این بود که در ماه‌هاي اخير كه شاهد مجادله داخلي در حوزه برجام هستيم، با طرح مسئله نفوذ و جاسوسي، بقاي برجام را نيز از طرف ايران كاملا منتفي بدانند. امر جاسوسي و نفوذ از سوي دولت‌ها در درون كشورها و دولت‌هاي ديگر، امري طبيعي است؛ اما درباره سريال «گاندو» مي‌توان اين سؤال جدي را پرسيد كه جاسوس مدنظر كه چند سال قبل از دستگيري در ايران بوده و رفت‌و‌آمد داشته است، به كدام دليل عقلاني در يك زمان مشخص دستگير و روز امضاي برجام آزاد مي‌شود. البته ترديد نبايد كرد روندي كه آزادي جيسون رضایيان طي كرد، از نظر منافع ملي امري خردمندانه بود. سؤال ديگر اين است كه آيا مديران يا عوامل اصلي گاندو حاضرند در ارتباط با مواردی مشابه، سريالي هرچند كوتاه يا يك مستند بسازند؟
در پايان بايد گفت بدون ترديد و در شرايط حساس امروز، مخالفان دولت گام‌هاي ديگري براي برخورد با دولت خواهند برداشت؛ اما بعيد به نظر مي‌رسد افكار عمومي جامعه، دولت را بيش از آنچه خود در چارچوب وظايف و اختياراتش كوتاهي كرده است، مقصر بدانند.