تجربه دیگران
گرسنگی غیرقابل قبول است
انگاره: دیده‌بان حقوق بشر چندی پیش در آخرین گزارش خود از رعایت حقوق بشر در اتحادیه اروپا، اعلام کرد: دولت انگلستان هیچ توجهی به اوضاع فقرای این کشور ندارد. در این گزارش ۱۱۵ صفحه‌ای، 126 کارشناس رفاه اجتماعی تأکید کرده‌اند خانواده‌های فقیر بریتانیا به‌دلیل بی‌توجهی دولت و سیاست‌های اقتصادی، امکان تأمین غذای کافی ندارند. این کارشناسان با استناد به روند روبه رشد مراجعه فقرا به مراکز خیریه، می‌گویند: «پس از بررسی آمارهای ثبت‌شده در مؤسسه خیریه
Trussel Trust به‌عنوان یکی از مراکز خیریه معتبر بریتانیا از ابتدای سال2010 میلادی تا پایان سال گذشته، میزان ارائه بسته‌های غذایی به فقرا نزدیک به 5.2 درصد افزایش یافته است». این گروه اصلی‌ترین عامل ایجاد چنین شرایطی را بحران‌های سیاسی و درگیری‌های درون‌حزبی دولت انگلستان دانسته که در نهایت به کاهش بودجه‌های رفاهی دولت برای نهادهای مرتبط منجر شده و باعث سخت‌شدن شرایط زندگی فقرا در پنجمین اقتصاد بزرگ جهان شده است. شعار این گروه این است: «گرسنگی غیرقابل قبول است». دید‌بان حقوق بشر پس از انتشار گزارش یادشده با صدور اخطاریه‌ای برای دولت بریتانیا، از مسئولان دولتی خواست که هرچه سریع‌تر نسبت به برنامه‌ریزی برای جلوگیری از افزایش فقر در این کشور برنامه‌ریزی کرده و سیاست‌های کارآمد‌تری به‌کار گیرند. در این زمینه «اِما میدلتون»، مشاور رفاه اجتماعی معتقد است سیاست‌های رفاه اجتماعی دولت بریتانیا از ابتدای سال 2015 آن‌طور که باید متناسب با شرایط اقتصادی جامعه نبوده و این روند، یعنی افزایش نرخ فقر در جامعه حداقل تا سال 2025 ادامه خواهد داشت. «میدلتون» ضمن اشاره به سیاست‌های اقتصادی نامناسب دولت، به‌ویژه درباره کنترل نرخ
تورم، تأکید می‌کند: «مدل‌های اجرائی سیاست‌های اقتصادی دولت اصولا به نفع بخش فقیر جامعه نیست و بیشتر به‌دنبال افزایش ثروت دهک‌های بالای بریتانیا به بهانه اشتغال‌زایی یا جذب سرمایه است، به همین دلیل نباید انتظار داشته باشیم که سیاست‌های رفاهی دولت به ثمر برسد». این مشاور رفاه اجتماعی می‌گوید: «شرایط را طوری برنامه‌ریزی کرده‌اند که تعداد کمتری از مزایای کمک‌هزینه‌های رفاهی بهره‌مند شوند». در همین حال، «فلیپ آلستون»، پژوهشگر رفاه اجتماعی در غرب اروپا نیز می‌گوید: «سیاست‌های دولت بریتانیا در یک دهه گذشته نسبت به موضوع رفاه اجتماعی و حمایت از فقرا تقریبا بی‌رحمانه و غیرمنصفانه است، چون هرجا گرسنگی دیده می‌شود ردپایی از سیاست‌های نادرست و غیرمنطقی مسئولان دولتی وجود دارد». او تأکید می‌کند: «اگرچه سخنگوی دولت ترزا می درباره سیاست‌های رفاهی دولت مطالبی را بیان کرده و خبر از ارائه 95میلیارد پوند سالانه برای رفاه دهک‌های پایین جامعه می‌دهد، اما آنچه واقعیت دارد در سطح خیابان‌ها و صفوف طولانی مراکز خیریه ارائه‌دهنده غذای گرم به فقرا، دیده می‌شود نه در کنفرانس‌های مطبوعاتی».
گرسنگی غیرقابل قبول است
انگاره: دیده‌بان حقوق بشر چندی پیش در آخرین گزارش خود از رعایت حقوق بشر در اتحادیه اروپا، اعلام کرد: دولت انگلستان هیچ توجهی به اوضاع فقرای این کشور ندارد. در این گزارش ۱۱۵ صفحه‌ای، 126 کارشناس رفاه اجتماعی تأکید کرده‌اند خانواده‌های فقیر بریتانیا به‌دلیل بی‌توجهی دولت و سیاست‌های اقتصادی، امکان تأمین غذای کافی ندارند. این کارشناسان با استناد به روند روبه رشد مراجعه فقرا به مراکز خیریه، می‌گویند: «پس از بررسی آمارهای ثبت‌شده در مؤسسه خیریه
Trussel Trust به‌عنوان یکی از مراکز خیریه معتبر بریتانیا از ابتدای سال2010 میلادی تا پایان سال گذشته، میزان ارائه بسته‌های غذایی به فقرا نزدیک به 5.2 درصد افزایش یافته است». این گروه اصلی‌ترین عامل ایجاد چنین شرایطی را بحران‌های سیاسی و درگیری‌های درون‌حزبی دولت انگلستان دانسته که در نهایت به کاهش بودجه‌های رفاهی دولت برای نهادهای مرتبط منجر شده و باعث سخت‌شدن شرایط زندگی فقرا در پنجمین اقتصاد بزرگ جهان شده است. شعار این گروه این است: «گرسنگی غیرقابل قبول است». دید‌بان حقوق بشر پس از انتشار گزارش یادشده با صدور اخطاریه‌ای برای دولت بریتانیا، از مسئولان دولتی خواست که هرچه سریع‌تر نسبت به برنامه‌ریزی برای جلوگیری از افزایش فقر در این کشور برنامه‌ریزی کرده و سیاست‌های کارآمد‌تری به‌کار گیرند. در این زمینه «اِما میدلتون»، مشاور رفاه اجتماعی معتقد است سیاست‌های رفاه اجتماعی دولت بریتانیا از ابتدای سال 2015 آن‌طور که باید متناسب با شرایط اقتصادی جامعه نبوده و این روند، یعنی افزایش نرخ فقر در جامعه حداقل تا سال 2025 ادامه خواهد داشت. «میدلتون» ضمن اشاره به سیاست‌های اقتصادی نامناسب دولت، به‌ویژه درباره کنترل نرخ
تورم، تأکید می‌کند: «مدل‌های اجرائی سیاست‌های اقتصادی دولت اصولا به نفع بخش فقیر جامعه نیست و بیشتر به‌دنبال افزایش ثروت دهک‌های بالای بریتانیا به بهانه اشتغال‌زایی یا جذب سرمایه است، به همین دلیل نباید انتظار داشته باشیم که سیاست‌های رفاهی دولت به ثمر برسد». این مشاور رفاه اجتماعی می‌گوید: «شرایط را طوری برنامه‌ریزی کرده‌اند که تعداد کمتری از مزایای کمک‌هزینه‌های رفاهی بهره‌مند شوند». در همین حال، «فلیپ آلستون»، پژوهشگر رفاه اجتماعی در غرب اروپا نیز می‌گوید: «سیاست‌های دولت بریتانیا در یک دهه گذشته نسبت به موضوع رفاه اجتماعی و حمایت از فقرا تقریبا بی‌رحمانه و غیرمنصفانه است، چون هرجا گرسنگی دیده می‌شود ردپایی از سیاست‌های نادرست و غیرمنطقی مسئولان دولتی وجود دارد». او تأکید می‌کند: «اگرچه سخنگوی دولت ترزا می درباره سیاست‌های رفاهی دولت مطالبی را بیان کرده و خبر از ارائه 95میلیارد پوند سالانه برای رفاه دهک‌های پایین جامعه می‌دهد، اما آنچه واقعیت دارد در سطح خیابان‌ها و صفوف طولانی مراکز خیریه ارائه‌دهنده غذای گرم به فقرا، دیده می‌شود نه در کنفرانس‌های مطبوعاتی».