بدرقه داریوش اسدزاده به آرامگاه ابدی
سه‌شنبه، پنجم شهریور، پیکر زنده‌یاد داریوش اسدزاده با حضور جمعی از هنرمندان به سمت خانه ابدی بدرقه شد.
در ابتدای این مراسم اصغر همت در صحبت‌های کوتاهی گفت: امروز اینجا جمع شده‌ایم تا یکی دیگر از سرسلسله‌های تئاتر و سینمای ایران را بدرقه کنیم؛ مردی که تا چندی پیش سالم و سلامت زندگی می‌کرد، در این سال‌ها همیشه در همه مراسم‌ها حضور داشت و دعوت‌ها را می‌پذیرفت. او را می‌توان الگویی برای اخلاق دانست؛ فردی که خاطره‌ای بیش از ۷۰ سال برای هنر ایران رقم زده است.
علی دهکردی نیز گفت: «در فرهنگ عامه ما عبارت جالبی وجود دارد به‌عنوان بزرگ خاندان، ما هم امروز بزرگ خاندانمان را از دست داده‌ایم. رفتن داریوش اسدزاده رفتن یک گنجینه در حوزه تئاتر و سینما بوده است. استاد اسدزاده یک هنرمند نمونه بود که الگوی مناسبی برای هنرمندان به شمار می‌رفت. او آدم صبور و شکیبایی بود که در شرایط فعلی هیچ‌گاه از ناملایمات زندگی خود شکایت نکرد. این هنرمند معتقد بود که مردم باید هنرمندان را با شکل‌وشمایل برازنده ببینند، به همین دلیل همیشه خوش‌پوش بود».
اصغر همت در بخشی از این مراسم اعلام کرد که داریوش اسدزاده کتابخانه خود را به خانه تئاتر اهدا کرده است.
در بخشی دیگر از این مراسم، ایرج راد با اشاره به اینکه با رفتن داریوش اسدزاده بخشی از تاریخ شفاهی هنر ایران را از دست داده‌ایم، گفت: او با بزرگان فراوانی مثل عبدالحسین نوشین و سیدعلی نصر کار کرد و خاطرات زیادی از او مکتوب شده که در کنار هزار و ۸۱ کتاب به خانه تئاتر اهدا شده است و خانه تئاتر با دل‌وجان از آنها حمایت می‌کند.
رئیس هیئت‌مدیره خانه تئاتر گفت: هرگز نشنیدم داریوش اسدزاده درباره خصلت بدی در همکاران و هنرمندان دیگر سخن بگوید و همیشه به نیکی درباره دیگران صحبت می‌کرد. او آشنایی کامل با هنر بازیگری در ایران و خارج از کشور داشت.
او ادامه داد: اسدزاده شاخ شمشادی بود که من هرگز او را در قامت پیرمرد ندیدم و رفتن هنرمندانی مثل او بی‌بازگشت است و امیدوارم برای جوان‌ترها الگو باشد. اعتبار او اعتبار ما و اعتبار هنرهای نمایشی این مملکت است.
در ادامه و پس از اینکه به علاقه داریوش اسدزاده به موسیقی اشاره شد، سالار عقیلی دقایقی با همراهی ساز فلوت آواز خواند.
فرزند این هنرمند در پایان گفت: او دوست داشت یک قرن زندگی کند و تقریبا به این آرزو دست یافت، اما مهم‌تر این است که ببینیم در این قرن چطور زندگی کرد و باید تبریک گفت به کسانی که در دل او جا داشتند و از او بهره بردند و باید متأسف باشند کسانی که قدر او را ندانستند.
در این مراسم اعلام شد که پنجشنبه ساعت ۱۱ تا ۱۲:۳۰ مراسم یادبود و ختم مرحوم اسدزاده در مسجد نور برگزار خواهد شد و سپس حجت‌الاسلام دعایی نماز میت را بر پیکر این هنرمند برای خاک‌سپاری در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) خواهد خواند.
محمدجواد حق‌شناس، همایون اسعدیان، منوچهر شاهسواری، محمد احسانی، فاطمه معتمدآریا، داریوش فرهنگ، شهرام گیل‌آبادی، حسین مسافرآستانه، اکبر رحمتی، حجت‌الاسلام دعایی، مهدی میامی، محمد متوسلانی،کامران ملکی، پیمان شریعتی، مهدی شفیعی، خسرو احمدی، حبیب دهقان‌نسب و... از جمله حاضران در این برنامه بودند.
داریوش اسدزاده، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، متولد یکم آذرماه ۱۳۰۲ در کرمانشاه بود. او در ۲۰ سالگی وارد عرصه بازیگری شد و سال‌ها در مقام بازیگر، نویسنده و کارگردان در تئاتر تهران (نصر) فعالیت کرد. در دهه ۴۰ و ۵۰ در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد. او پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران را ترک کرد و در سال ۱۳۶۵ پس از ۱۰ سال اقامت در آمریکا بازگشت و در دو سریال «سمندون» و «خانه سبز» و فیلم‌های سینمایی زیادی مثل «دو نیمه سیب»، «همسر»، «قلاده‌های طلا»، «یتیم‌خانه ایران»، «زمان ازدست‌رفته» و «بوی کافور عطر یاس» بازی کرده است. آخرین فیلم او هم «حکایت دریا»، به کارگردانی بهمن فرمان‌آرا بوده است.
وی یکشنبه، سوم شهریور، در ۹۶ سالگی در خانه خود درگذشت.
سه‌شنبه، پنجم شهریور، پیکر زنده‌یاد داریوش اسدزاده با حضور جمعی از هنرمندان به سمت خانه ابدی بدرقه شد.
در ابتدای این مراسم اصغر همت در صحبت‌های کوتاهی گفت: امروز اینجا جمع شده‌ایم تا یکی دیگر از سرسلسله‌های تئاتر و سینمای ایران را بدرقه کنیم؛ مردی که تا چندی پیش سالم و سلامت زندگی می‌کرد، در این سال‌ها همیشه در همه مراسم‌ها حضور داشت و دعوت‌ها را می‌پذیرفت. او را می‌توان الگویی برای اخلاق دانست؛ فردی که خاطره‌ای بیش از ۷۰ سال برای هنر ایران رقم زده است.
علی دهکردی نیز گفت: «در فرهنگ عامه ما عبارت جالبی وجود دارد به‌عنوان بزرگ خاندان، ما هم امروز بزرگ خاندانمان را از دست داده‌ایم. رفتن داریوش اسدزاده رفتن یک گنجینه در حوزه تئاتر و سینما بوده است. استاد اسدزاده یک هنرمند نمونه بود که الگوی مناسبی برای هنرمندان به شمار می‌رفت. او آدم صبور و شکیبایی بود که در شرایط فعلی هیچ‌گاه از ناملایمات زندگی خود شکایت نکرد. این هنرمند معتقد بود که مردم باید هنرمندان را با شکل‌وشمایل برازنده ببینند، به همین دلیل همیشه خوش‌پوش بود».
اصغر همت در بخشی از این مراسم اعلام کرد که داریوش اسدزاده کتابخانه خود را به خانه تئاتر اهدا کرده است.
در بخشی دیگر از این مراسم، ایرج راد با اشاره به اینکه با رفتن داریوش اسدزاده بخشی از تاریخ شفاهی هنر ایران را از دست داده‌ایم، گفت: او با بزرگان فراوانی مثل عبدالحسین نوشین و سیدعلی نصر کار کرد و خاطرات زیادی از او مکتوب شده که در کنار هزار و ۸۱ کتاب به خانه تئاتر اهدا شده است و خانه تئاتر با دل‌وجان از آنها حمایت می‌کند.
رئیس هیئت‌مدیره خانه تئاتر گفت: هرگز نشنیدم داریوش اسدزاده درباره خصلت بدی در همکاران و هنرمندان دیگر سخن بگوید و همیشه به نیکی درباره دیگران صحبت می‌کرد. او آشنایی کامل با هنر بازیگری در ایران و خارج از کشور داشت.
او ادامه داد: اسدزاده شاخ شمشادی بود که من هرگز او را در قامت پیرمرد ندیدم و رفتن هنرمندانی مثل او بی‌بازگشت است و امیدوارم برای جوان‌ترها الگو باشد. اعتبار او اعتبار ما و اعتبار هنرهای نمایشی این مملکت است.
در ادامه و پس از اینکه به علاقه داریوش اسدزاده به موسیقی اشاره شد، سالار عقیلی دقایقی با همراهی ساز فلوت آواز خواند.
فرزند این هنرمند در پایان گفت: او دوست داشت یک قرن زندگی کند و تقریبا به این آرزو دست یافت، اما مهم‌تر این است که ببینیم در این قرن چطور زندگی کرد و باید تبریک گفت به کسانی که در دل او جا داشتند و از او بهره بردند و باید متأسف باشند کسانی که قدر او را ندانستند.
در این مراسم اعلام شد که پنجشنبه ساعت ۱۱ تا ۱۲:۳۰ مراسم یادبود و ختم مرحوم اسدزاده در مسجد نور برگزار خواهد شد و سپس حجت‌الاسلام دعایی نماز میت را بر پیکر این هنرمند برای خاک‌سپاری در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) خواهد خواند.
محمدجواد حق‌شناس، همایون اسعدیان، منوچهر شاهسواری، محمد احسانی، فاطمه معتمدآریا، داریوش فرهنگ، شهرام گیل‌آبادی، حسین مسافرآستانه، اکبر رحمتی، حجت‌الاسلام دعایی، مهدی میامی، محمد متوسلانی،کامران ملکی، پیمان شریعتی، مهدی شفیعی، خسرو احمدی، حبیب دهقان‌نسب و... از جمله حاضران در این برنامه بودند.
داریوش اسدزاده، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، متولد یکم آذرماه ۱۳۰۲ در کرمانشاه بود. او در ۲۰ سالگی وارد عرصه بازیگری شد و سال‌ها در مقام بازیگر، نویسنده و کارگردان در تئاتر تهران (نصر) فعالیت کرد. در دهه ۴۰ و ۵۰ در بیش از ۵۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرد. او پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، ایران را ترک کرد و در سال ۱۳۶۵ پس از ۱۰ سال اقامت در آمریکا بازگشت و در دو سریال «سمندون» و «خانه سبز» و فیلم‌های سینمایی زیادی مثل «دو نیمه سیب»، «همسر»، «قلاده‌های طلا»، «یتیم‌خانه ایران»، «زمان ازدست‌رفته» و «بوی کافور عطر یاس» بازی کرده است. آخرین فیلم او هم «حکایت دریا»، به کارگردانی بهمن فرمان‌آرا بوده است.
وی یکشنبه، سوم شهریور، در ۹۶ سالگی در خانه خود درگذشت.