آینه
کیهان
سياسي‌بازي با مطالبات زنان
تاکتيک مديران بي‌کارنامه
گرچه حناي اصلاح‌طلبان رنگي ندارد و افکار عمومي وعده‌ها و شعارهاي اقتصادي انتخاباتي اصلاح‌طلبان و درِ باغِ سبز نشان‌دادنِ آنها را حواله سرِ خرمن مي‌دانند! اما سؤال اساسي آن است که آيا مطالبات «اصلي» و «درجه اول» زنان امروز ما چيزي جز مطالبات ديگر اقشار اجتماعي است؟ بهبود وضعيت «اشتغال»، «ازدواج»، «تحصيلات دانشگاهي» و «رفع تبعيض‌ها» براي زنان ما مهم‌تر است يا دوچرخه‌سواري و موتورسواري؟ مطالبات اقتصادي و ازبين‌رفتن سوءمديريت و حل‌شدن تورم‌هاي چندصددرصدي در بخش مسکن و خودرو و برخورد با اختلاسگران و دزدان بيت‌المال، جزء مطالبات اصلي زنان ماست يا بليت ورزشگاه آزادي؟ اشکالي ندارد؛ مدعيان اصلاحات مانند اصولگرايان و يا ساير گروه‌هاي سياسي و تشکل‌هاي اجتماعي، مطالبات برحق زنان را پيگيري کنند اما لطفا آن را به جاي مطالبات اصلي جا نزنند!؛ کارنامه‌سازي و بهره‌برداري سياسي و انتخاباتي نکنند و البته پيش از آن پاسخ‌گوي افکار عمومي باشند که روزي به اصلاح‌طلبان اعتماد کردند و به گزينه و وعده‌هاي توخالي آنها رأي دادند.
دنیای اقتصاد
تعليق وضعيت استثنا و حاکميت قانون
روح‌اله اسلامي:... راهکار احياي حکومت قانون، حذف همه تعليق‌ها و وضعيت‌هاي استثنائي است که ايجاد شده است. اکنون تعليق قانون براساس استثنا که برآمده از فکر برنامه‌ريز است همه عرصه‌ها را گرفتار کرده است. بايد شرايط بازار آزاد و نظم خودجوش مبتني بر رقابت که ريشه در کنش‌هاي خودآگاهانه فردي دارد، مبنا قرار گيرد. هيچ بازيگر سياست‌گذاري امکان برنامه‌ريزي متمرکز براي انسان‌ها را ندارد که اگر بر همين اساس جلو برويم به جاي آنکه اراده، خلاقيت، رقابت و شايسته‌سالاري را شاهد باشيم به سمت رانت، سهميه، ناکارآمدي و سرخوردگي حرکت مي‌کنيم. جوامع مدني امور انتسابي و به‌ارث‌رسيده را مشروط و محدود و امور اکتسابي مبتني بر فردگرايي را تقويت مي‌کنند. راهکار، حذف همه سهميه‌ها و فراهم‌کردن فرصت برابر براي همه شهروندان بر اساس امور اکتسابي در آموزش و اشتغال است..
اعتماد
ورزشگاه و مطالبه ملي زنان
اسحاق راستي:... بعد از خودسوزي «دختر آبي» گزارشي در فضاي مجازي درخصوص حضور زنان كشورهاي مختلف در ورزشگاه‌ها منتشر شد كه در آن نام ايران در رديف‌هاي آخر قرار داشت؛ آماري كه طبعا سبب تألم روحي هر ايراني وطن‌پرستي را فراهم مي‌كند. امروزه برابري حقوق زنان و مردان در همه عرصه‌ها و در همه كشورهاي توسعه‌يافته امري جا‌افتاده و پذيرفته‌شده است و ديگر نمي‌توان نيمي از مردم را از حق طبيعي و مسلم خود محروم كرد. مگر مي‌شود از جمهوريت، مردم‌سالاري و دموكراسي سخن گفت اما به بديهياتي از اين دست بي‌توجه بود؟ تجربه حضور بانوان در برخي مسابقات واليبال، بسكتبال و... در سالن‌ها نشان داده است كه اين حضور نه‌تنها آثار سوئي در پي نخواهد داشت، بلكه مردان را نيز نسبت به رعايت مسائل و ملاحظات اخلاقي حساس‌تر خواهد كرد و طبعا بي‌نزاكتي‌ها، شعارها و رفتارهاي ناپسند را از بين خواهد برد. چنانكه در سالن‌هاي مسابقات واليبال و بسكتبال شاهد چنين تحولي در رفتار عمومي تماشاچيان بوده‌ايم. اميدواريم بعد از مسابقه امروز تيم ملي كه با حضور تماشاچياني از زنان و مردان ايراني برگزار خواهد شد، فدراسيون فوتبال ايران، رفع اين محدوديت را فقط مختص
بازي‌هاي ملي نداند و زمينه ورود زنان به ورزشگاه‌ها در بازي‌هاي ليگ برتر و حتي دسته اول نيز فراهم شود.
جوان
آيا غرب ايران را درباره بمب اتمي باور کرده است؟!
غلامرضا صادقيان:... ۱-آيا غرب باور کرده است که ايران به سراغ بمب نمي‌رود؟ ۲- آيا ممکن است ايران روزي تصميم خود را درباره حرام‌بودن بمب اتم تغيير دهد؟ و ۳- آيا ايران براي روزي که با بمب اتم تهديد شود، فکري کرده است؟ براي پاسخ به پرسش اول و اينکه بدانيم غرب باور دارد ايران به بمب فکر نمي‌کند، هيچ چيزي رساتر از تکرار اتهام اتمي غرب به ايران نيست!... پرسش دوم نيز با يک فرض غلط آغاز شده است. پويايي فقه شيعه به معناي آن نيست که در هر «دامنه» و «زمينه»اي بتوان حرام قطعي را حلال يا حلال قطعي را حرام کرد. اگر اکل ميته در شرايط ناچار مجاز مي‌شود يا برخي احکام و فتاوا در زمينه‌هاي جديد قابليت تجديدنظر دارند، مسئله بمب اتم و کشتار يکباره ميليون‌ها انسان در هيچ دامنه و زمينه‌اي قابل تجديدنظر نيست... اما اينجا پرسش سوم مطرح مي‌شود که با فرض قبول دو پاسخ فوق، ايران براي روزي که با بمب اتم تهديد شود، چه فکري کرده است؟!.. پاسخ فني آن است که جهان در مسيري که پيش‌رو دارد، هم به لحاظ تکنولوژيک و هم به لحاظ سياسي و اجتماعي، بازدارندگي‌هاي قوي‌تر از بمب اتم خواهد داشت. پاسخ ايدئولوژيک هم آن است که ما آنچه را حرام تشخيص مي‌دهيم، به کار نمي‌گيريم و در باور‌ها و اعتقادات ديني خود اصل را بر مقابله‌به‌مثل با دشمن يا تقليد از دشمن قرار نمي‌دهيم.
کیهان
سياسي‌بازي با مطالبات زنان
تاکتيک مديران بي‌کارنامه
گرچه حناي اصلاح‌طلبان رنگي ندارد و افکار عمومي وعده‌ها و شعارهاي اقتصادي انتخاباتي اصلاح‌طلبان و درِ باغِ سبز نشان‌دادنِ آنها را حواله سرِ خرمن مي‌دانند! اما سؤال اساسي آن است که آيا مطالبات «اصلي» و «درجه اول» زنان امروز ما چيزي جز مطالبات ديگر اقشار اجتماعي است؟ بهبود وضعيت «اشتغال»، «ازدواج»، «تحصيلات دانشگاهي» و «رفع تبعيض‌ها» براي زنان ما مهم‌تر است يا دوچرخه‌سواري و موتورسواري؟ مطالبات اقتصادي و ازبين‌رفتن سوءمديريت و حل‌شدن تورم‌هاي چندصددرصدي در بخش مسکن و خودرو و برخورد با اختلاسگران و دزدان بيت‌المال، جزء مطالبات اصلي زنان ماست يا بليت ورزشگاه آزادي؟ اشکالي ندارد؛ مدعيان اصلاحات مانند اصولگرايان و يا ساير گروه‌هاي سياسي و تشکل‌هاي اجتماعي، مطالبات برحق زنان را پيگيري کنند اما لطفا آن را به جاي مطالبات اصلي جا نزنند!؛ کارنامه‌سازي و بهره‌برداري سياسي و انتخاباتي نکنند و البته پيش از آن پاسخ‌گوي افکار عمومي باشند که روزي به اصلاح‌طلبان اعتماد کردند و به گزينه و وعده‌هاي توخالي آنها رأي دادند.
دنیای اقتصاد
تعليق وضعيت استثنا و حاکميت قانون
روح‌اله اسلامي:... راهکار احياي حکومت قانون، حذف همه تعليق‌ها و وضعيت‌هاي استثنائي است که ايجاد شده است. اکنون تعليق قانون براساس استثنا که برآمده از فکر برنامه‌ريز است همه عرصه‌ها را گرفتار کرده است. بايد شرايط بازار آزاد و نظم خودجوش مبتني بر رقابت که ريشه در کنش‌هاي خودآگاهانه فردي دارد، مبنا قرار گيرد. هيچ بازيگر سياست‌گذاري امکان برنامه‌ريزي متمرکز براي انسان‌ها را ندارد که اگر بر همين اساس جلو برويم به جاي آنکه اراده، خلاقيت، رقابت و شايسته‌سالاري را شاهد باشيم به سمت رانت، سهميه، ناکارآمدي و سرخوردگي حرکت مي‌کنيم. جوامع مدني امور انتسابي و به‌ارث‌رسيده را مشروط و محدود و امور اکتسابي مبتني بر فردگرايي را تقويت مي‌کنند. راهکار، حذف همه سهميه‌ها و فراهم‌کردن فرصت برابر براي همه شهروندان بر اساس امور اکتسابي در آموزش و اشتغال است..
اعتماد
ورزشگاه و مطالبه ملي زنان
اسحاق راستي:... بعد از خودسوزي «دختر آبي» گزارشي در فضاي مجازي درخصوص حضور زنان كشورهاي مختلف در ورزشگاه‌ها منتشر شد كه در آن نام ايران در رديف‌هاي آخر قرار داشت؛ آماري كه طبعا سبب تألم روحي هر ايراني وطن‌پرستي را فراهم مي‌كند. امروزه برابري حقوق زنان و مردان در همه عرصه‌ها و در همه كشورهاي توسعه‌يافته امري جا‌افتاده و پذيرفته‌شده است و ديگر نمي‌توان نيمي از مردم را از حق طبيعي و مسلم خود محروم كرد. مگر مي‌شود از جمهوريت، مردم‌سالاري و دموكراسي سخن گفت اما به بديهياتي از اين دست بي‌توجه بود؟ تجربه حضور بانوان در برخي مسابقات واليبال، بسكتبال و... در سالن‌ها نشان داده است كه اين حضور نه‌تنها آثار سوئي در پي نخواهد داشت، بلكه مردان را نيز نسبت به رعايت مسائل و ملاحظات اخلاقي حساس‌تر خواهد كرد و طبعا بي‌نزاكتي‌ها، شعارها و رفتارهاي ناپسند را از بين خواهد برد. چنانكه در سالن‌هاي مسابقات واليبال و بسكتبال شاهد چنين تحولي در رفتار عمومي تماشاچيان بوده‌ايم. اميدواريم بعد از مسابقه امروز تيم ملي كه با حضور تماشاچياني از زنان و مردان ايراني برگزار خواهد شد، فدراسيون فوتبال ايران، رفع اين محدوديت را فقط مختص
بازي‌هاي ملي نداند و زمينه ورود زنان به ورزشگاه‌ها در بازي‌هاي ليگ برتر و حتي دسته اول نيز فراهم شود.
جوان
آيا غرب ايران را درباره بمب اتمي باور کرده است؟!
غلامرضا صادقيان:... ۱-آيا غرب باور کرده است که ايران به سراغ بمب نمي‌رود؟ ۲- آيا ممکن است ايران روزي تصميم خود را درباره حرام‌بودن بمب اتم تغيير دهد؟ و ۳- آيا ايران براي روزي که با بمب اتم تهديد شود، فکري کرده است؟ براي پاسخ به پرسش اول و اينکه بدانيم غرب باور دارد ايران به بمب فکر نمي‌کند، هيچ چيزي رساتر از تکرار اتهام اتمي غرب به ايران نيست!... پرسش دوم نيز با يک فرض غلط آغاز شده است. پويايي فقه شيعه به معناي آن نيست که در هر «دامنه» و «زمينه»اي بتوان حرام قطعي را حلال يا حلال قطعي را حرام کرد. اگر اکل ميته در شرايط ناچار مجاز مي‌شود يا برخي احکام و فتاوا در زمينه‌هاي جديد قابليت تجديدنظر دارند، مسئله بمب اتم و کشتار يکباره ميليون‌ها انسان در هيچ دامنه و زمينه‌اي قابل تجديدنظر نيست... اما اينجا پرسش سوم مطرح مي‌شود که با فرض قبول دو پاسخ فوق، ايران براي روزي که با بمب اتم تهديد شود، چه فکري کرده است؟!.. پاسخ فني آن است که جهان در مسيري که پيش‌رو دارد، هم به لحاظ تکنولوژيک و هم به لحاظ سياسي و اجتماعي، بازدارندگي‌هاي قوي‌تر از بمب اتم خواهد داشت. پاسخ ايدئولوژيک هم آن است که ما آنچه را حرام تشخيص مي‌دهيم، به کار نمي‌گيريم و در باور‌ها و اعتقادات ديني خود اصل را بر مقابله‌به‌مثل با دشمن يا تقليد از دشمن قرار نمي‌دهيم.