اگر دلار گران نبود و ما تحریم نبودیم...

شرق: ورزش ایران در حالی بعد از 44 سال با کسب دو سهمیه المپیک در رشته‌های تیمی طلسم‌شکنی کرده که احتمال دارد باز هم به جمع این سهمیه‌ها اضافه شود. بعد از والیبال و بسکتبال، واترپلو سومین رشته تیمی است که این امیدواری برای آن وجود دارد تا بتواند جواز حضور در بازی‌های المپیک 2020 توکیو را به دست آورد. شاگردان الکساندر چیریچ، بعد از تاریخ‌سازی در بازی‌های آسیایی 2018 (کسب مدال برنز بعد از 44 سال)، حالا دیگر به‌عنوان یکی از مدعیان قاره کهن به حساب می‌آیند. آنها کمتر از یک ماه دیگر عازم قزاقستان می‌شوند تا در رقابت با سه تیم برتر واترپلوی آسیا، بخت خود را برای المپیکی‌شدن بیازمایند. اولین و آخرین حضور تیم ملی واترپلوی ایران در بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا به المپیک 1976 مونترال برمی‌گردد که به همراه تیم ملی فوتبال امید در این بازی‌ها شرکت کرد. حالا اما بیش از چهار دهه گذشته و نسل نوظهور و بااستعداد این تیم به دنبال این هستند تا با سرمربیگری الکساندر چیریچ، یکی از پرافتخارترین بازیکنان و مربیان این رشته المپیک را ببینند. حامد ملک‌خانبانان، کاپیتان تیم ملی واترپلو، از اوضاع‌واحوال این روزهای این تیم به «شرق» می‌گوید: «ما سال گذشته بعد از اینکه در بازی‌های آسیایی توانستیم مدال بگیریم، تمریناتمان را خیلی جدی‌تر از قبل دنبال کردیم. از آن زمان تاکنون تقریبا حدود 10 ماه می‌شود که در اردو هستیم و در دو، سه ماه گذشته تمریناتمان خیلی سخت‌تر و فشرده‌تر شده است. پیک کار را برای رقابت‌های انتخابی المپیک که در قزاقستان برگزار می‌شود گذاشته‌ایم. فکر می‌کنم تا دو، سه هفته دیگر به آمادگی کامل برسیم. خوشبختانه همه‌چیز خوب است و اگر مشکلی پیش نیاید، می‌رویم کار بزرگی را که در بازی‌های آسیایی سال گذشته انجام دادیم تکرار کنیم. با توجه به اینکه در این دوره یک کشور آسیایی میزبان بازی‌های المپیک است، دو تیم می‌توانند از آسیا در رشته واترپلو سهمیه بگیرند. یک سهمیه را که مستقیما ژاپن می‌گیرد و سهمیه دیگر از همین مسابقات مشخص می‌شود. قزاقستان، چین و کره جنوبی سه تیمی هستند که ما باید با آنها مسابقه بدهیم و در نهایت هم تیم برتر سهمیه را می‌گیرد. درست است که این رقابت‌ها با حضور چهار تیم برگزار می‌شود، اما باید بگویم که کار واقعا سخت است. درواقع این چهار تیم، بهترین‌های آسیا هستند. ما چین را در رده‌بندی بازی‌های آسیایی در ضربات پنالتی شکست دادیم و مدال برنز را گرفتیم. قزاق‌ها هم که واقعا خوب هستند. آنها یکی از مربیان صاحب‌نام صربستان را به خدمت گرفته‌اند. صربستان مهد واترپلوی دنیاست. ضمن اینکه دو بازیکن صرب هم در ترکیب تیمشان دارند که تبعه این کشور شده‌اند. هرگز نباید این تیم را دست‌کم بگیریم. حریف دیگرمان کره است. سطح بازی آنها از نظر تاکتیکی یک مقدار از ما پایین‌تر است. ما یک اردوی 10 روزه در کره داشتیم و شناخت کافی از آنها داریم. ولی با همه اینها، مسابقات حساسی است و باید مقابل کره‌ای‌ها هم محکم بازی کنیم. البته من موضوعی شنیده‌ام که درباره‌اش اطمینان ندارم. اینکه تیم دوم قهرمانی آسیا به پلی‌آف بین اقیانوسیه، تیم‌های رده‌بالای اروپا و آمریکای جنوبی می‌رود و یک تیم هم از آنجا سهمیه می‌گیرد. اما اگر چنین پلی‌آفی باشد، باز هم کار سخت است».
انتظار می‌رفت بعد از موفقیت ارزشمندی که واترپلوییست‌های ایرانی در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا رقم زدند، نگاه حمایتی مسئولان ورزش کشور نسبت به این رشته تغییر کند که متأسفانه این اتفاق هنوز صورت نگرفته است. سهم این ملی‌پوشان از برنامه‌های آماده‌سازی المپیک، تنها حضور در اردوی برون‌مرزی بوده و بس. ملک‌خانبانان ادامه می‌دهد: «کشور در وضعیت خوبی نیست و به‌خاطر گرانی دلار و تحریم، بودجه محدودی در اختیار فدراسیون‌ها قرار گرفته است. آقای محسن رضوانی به‌عنوان رئیس فدراسیون توانستند این اعتبارات ناچیز را مدیریت کنند و ما را به دو اردوی خارجی بفرستند. به‌هرحال ایشان خودشان پیش از این کاپیتان تیم ملی واترپلو بودند و حال ما را درک می‌کنند. اما ما از مسئولان انتظار داریم که توجه بیشتری به این رشته داشته باشند. ما با همین محدودیت‌ها توانستیم سوم آسیا شویم. ما در یک شرایط نابرابر با حریفان رقابت می‌کنیم، باید بیش از اینها میدان ببینیم. در این چندماهی که در اردو بودیم، یکی از مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک سر تمرینات ما نیامده‌اند. خیلی قول‌ها دادند که شرایط تغییر می‌کند، اما اتفاقی نیفتاد. تنها حرکتی که بعد از مدال‌آوری ما در بازی‌های آسیایی صورت گرفت، این بود که شرایط لیگ برتر یک مقدار بهتر شد. دو تیم پرسپولیس و پیشگامان کویر یزد در لیگ تیم‌داری کردند». کاپیتان تیم ملی واترپلو با همه کمبودها اما از روحیه بالای خود و هم‌تیمی‌هایش حرف می‌زند، چراکه یکی از مربیان بزرگ این رشته را در کنار خود می‌بینند که به آنها انگیزه‌ای مضاعف می‌دهد: «آقای چیریچ با مدال‌های متعدد المپیک و جهان ثابت‌ شده بودند، اما وقتی به ایران آمدند، به‌خاطر اینکه یک‌سری‌ها را کنار گذاشتند خیلی مورد انتقاد قرار گرفتند. او می‌گفت من نمی‌خواهم ستاره داشته باشم، دلم می‌خواهد یک تیم کامل داشته باشم. در نهایت نتیجه‌اش هم این شد که در بازی‌های آسیایی نتیجه گرفتیم. پیش از او خیلی از مربیان اسم‌ورسم‌دارتر به ایران آمده بودند، اما ما نتوانستیم نتیجه بگیریم. الان نزدیک به چهار سال شده که او در کنار ماست، امیدواریم که با رفتن به المپیک، خوشحالی‌هایمان تکمیل شود».

شرق: ورزش ایران در حالی بعد از 44 سال با کسب دو سهمیه المپیک در رشته‌های تیمی طلسم‌شکنی کرده که احتمال دارد باز هم به جمع این سهمیه‌ها اضافه شود. بعد از والیبال و بسکتبال، واترپلو سومین رشته تیمی است که این امیدواری برای آن وجود دارد تا بتواند جواز حضور در بازی‌های المپیک 2020 توکیو را به دست آورد. شاگردان الکساندر چیریچ، بعد از تاریخ‌سازی در بازی‌های آسیایی 2018 (کسب مدال برنز بعد از 44 سال)، حالا دیگر به‌عنوان یکی از مدعیان قاره کهن به حساب می‌آیند. آنها کمتر از یک ماه دیگر عازم قزاقستان می‌شوند تا در رقابت با سه تیم برتر واترپلوی آسیا، بخت خود را برای المپیکی‌شدن بیازمایند. اولین و آخرین حضور تیم ملی واترپلوی ایران در بزرگ‌ترین رویداد ورزشی دنیا به المپیک 1976 مونترال برمی‌گردد که به همراه تیم ملی فوتبال امید در این بازی‌ها شرکت کرد. حالا اما بیش از چهار دهه گذشته و نسل نوظهور و بااستعداد این تیم به دنبال این هستند تا با سرمربیگری الکساندر چیریچ، یکی از پرافتخارترین بازیکنان و مربیان این رشته المپیک را ببینند. حامد ملک‌خانبانان، کاپیتان تیم ملی واترپلو، از اوضاع‌واحوال این روزهای این تیم به «شرق» می‌گوید: «ما سال گذشته بعد از اینکه در بازی‌های آسیایی توانستیم مدال بگیریم، تمریناتمان را خیلی جدی‌تر از قبل دنبال کردیم. از آن زمان تاکنون تقریبا حدود 10 ماه می‌شود که در اردو هستیم و در دو، سه ماه گذشته تمریناتمان خیلی سخت‌تر و فشرده‌تر شده است. پیک کار را برای رقابت‌های انتخابی المپیک که در قزاقستان برگزار می‌شود گذاشته‌ایم. فکر می‌کنم تا دو، سه هفته دیگر به آمادگی کامل برسیم. خوشبختانه همه‌چیز خوب است و اگر مشکلی پیش نیاید، می‌رویم کار بزرگی را که در بازی‌های آسیایی سال گذشته انجام دادیم تکرار کنیم. با توجه به اینکه در این دوره یک کشور آسیایی میزبان بازی‌های المپیک است، دو تیم می‌توانند از آسیا در رشته واترپلو سهمیه بگیرند. یک سهمیه را که مستقیما ژاپن می‌گیرد و سهمیه دیگر از همین مسابقات مشخص می‌شود. قزاقستان، چین و کره جنوبی سه تیمی هستند که ما باید با آنها مسابقه بدهیم و در نهایت هم تیم برتر سهمیه را می‌گیرد. درست است که این رقابت‌ها با حضور چهار تیم برگزار می‌شود، اما باید بگویم که کار واقعا سخت است. درواقع این چهار تیم، بهترین‌های آسیا هستند. ما چین را در رده‌بندی بازی‌های آسیایی در ضربات پنالتی شکست دادیم و مدال برنز را گرفتیم. قزاق‌ها هم که واقعا خوب هستند. آنها یکی از مربیان صاحب‌نام صربستان را به خدمت گرفته‌اند. صربستان مهد واترپلوی دنیاست. ضمن اینکه دو بازیکن صرب هم در ترکیب تیمشان دارند که تبعه این کشور شده‌اند. هرگز نباید این تیم را دست‌کم بگیریم. حریف دیگرمان کره است. سطح بازی آنها از نظر تاکتیکی یک مقدار از ما پایین‌تر است. ما یک اردوی 10 روزه در کره داشتیم و شناخت کافی از آنها داریم. ولی با همه اینها، مسابقات حساسی است و باید مقابل کره‌ای‌ها هم محکم بازی کنیم. البته من موضوعی شنیده‌ام که درباره‌اش اطمینان ندارم. اینکه تیم دوم قهرمانی آسیا به پلی‌آف بین اقیانوسیه، تیم‌های رده‌بالای اروپا و آمریکای جنوبی می‌رود و یک تیم هم از آنجا سهمیه می‌گیرد. اما اگر چنین پلی‌آفی باشد، باز هم کار سخت است».
انتظار می‌رفت بعد از موفقیت ارزشمندی که واترپلوییست‌های ایرانی در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا رقم زدند، نگاه حمایتی مسئولان ورزش کشور نسبت به این رشته تغییر کند که متأسفانه این اتفاق هنوز صورت نگرفته است. سهم این ملی‌پوشان از برنامه‌های آماده‌سازی المپیک، تنها حضور در اردوی برون‌مرزی بوده و بس. ملک‌خانبانان ادامه می‌دهد: «کشور در وضعیت خوبی نیست و به‌خاطر گرانی دلار و تحریم، بودجه محدودی در اختیار فدراسیون‌ها قرار گرفته است. آقای محسن رضوانی به‌عنوان رئیس فدراسیون توانستند این اعتبارات ناچیز را مدیریت کنند و ما را به دو اردوی خارجی بفرستند. به‌هرحال ایشان خودشان پیش از این کاپیتان تیم ملی واترپلو بودند و حال ما را درک می‌کنند. اما ما از مسئولان انتظار داریم که توجه بیشتری به این رشته داشته باشند. ما با همین محدودیت‌ها توانستیم سوم آسیا شویم. ما در یک شرایط نابرابر با حریفان رقابت می‌کنیم، باید بیش از اینها میدان ببینیم. در این چندماهی که در اردو بودیم، یکی از مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک سر تمرینات ما نیامده‌اند. خیلی قول‌ها دادند که شرایط تغییر می‌کند، اما اتفاقی نیفتاد. تنها حرکتی که بعد از مدال‌آوری ما در بازی‌های آسیایی صورت گرفت، این بود که شرایط لیگ برتر یک مقدار بهتر شد. دو تیم پرسپولیس و پیشگامان کویر یزد در لیگ تیم‌داری کردند». کاپیتان تیم ملی واترپلو با همه کمبودها اما از روحیه بالای خود و هم‌تیمی‌هایش حرف می‌زند، چراکه یکی از مربیان بزرگ این رشته را در کنار خود می‌بینند که به آنها انگیزه‌ای مضاعف می‌دهد: «آقای چیریچ با مدال‌های متعدد المپیک و جهان ثابت‌ شده بودند، اما وقتی به ایران آمدند، به‌خاطر اینکه یک‌سری‌ها را کنار گذاشتند خیلی مورد انتقاد قرار گرفتند. او می‌گفت من نمی‌خواهم ستاره داشته باشم، دلم می‌خواهد یک تیم کامل داشته باشم. در نهایت نتیجه‌اش هم این شد که در بازی‌های آسیایی نتیجه گرفتیم. پیش از او خیلی از مربیان اسم‌ورسم‌دارتر به ایران آمده بودند، اما ما نتوانستیم نتیجه بگیریم. الان نزدیک به چهار سال شده که او در کنار ماست، امیدواریم که با رفتن به المپیک، خوشحالی‌هایمان تکمیل شود».