يك بيانیه علمي و 3 پرسش
فضاي كنوني جامعه پر از اتفاق‌هاي متعدد و واكنش‌هاي مختلف است؛ هر روز اتفاقي رخ مي‌دهد و مطلبي بيان مي‌شود. علی دینی‌ترکمانی، اقتصاددان درباره بیانیه علمی آزمایشگاه پژوهشی فضای سایبری دانشگاه تهران كه به چگونگی سقوط هواپیمای اوکراینی پرداخته، مطلبي در صفحه شخصي خود نوشته است. این اقتصاددان نوشت: «در این بیانیه با استناد به حوادثی مشابه، در سال‌های گذشته کشورهای دیگر، در مورد شلیک موشک به هواپیمای بويینگ ۷۳۷ خط هوایی اوکراین و جان به جان‌آفرین سپردن ۱۷۶ سرنشین آن، اعلام شده است که حتی «خطای انسانی نیز در کار نبوده است و آمریکای جنایتکار با عملیات سایبری، هواپیما را به شکل موشک کروز جلوه داده و این موجب فریب پدافند هوایی و اقدام طبیعی اپراتور و بروز حادثه شده است. گیریم این سخن راست است. سه پرسش اصلی این است که:
۱. چرا در موقعیت جنگی، پروازها لغو نشد تا امکان تحقق عملیات جنگی سایبری آمریکا در این باره صفر شود؟ مگر مسئله تصمیم‌گیری در مورد صدور دستور لغو پروازها نیز شامل اقدامات سایبری فضایی می‌شود؟
۲. چرا بعد از وقوع حادثه، حقیقت ماجرا با مردم در میان گذاشته نشد تا غرور اجتماعی جریحه‌دار نشود؟ مگر عدم خبررسانی صحیح نیز ناشی از اقدامات سایبری فضایی آمریکاست؟
۳. اگر به گفته این بیانیه، آمریکا به‌دلیل برخورداری از فناوری دست اول، توانایی چنین اقداماتی در مورد فناوری‌های بومی‌سازی‌شده کشورهای دیگر را دارد، در این صورت چگونه می‌توان با آن جنگید؟ در صورت جنگ، آیا با عملیات فریب سایبری از این دست، تخریب‌های «خودی» بسیار بیشتر از تخریب‌های مستقیم «دشمن» نمی‌شود؟».
فضاي كنوني جامعه پر از اتفاق‌هاي متعدد و واكنش‌هاي مختلف است؛ هر روز اتفاقي رخ مي‌دهد و مطلبي بيان مي‌شود. علی دینی‌ترکمانی، اقتصاددان درباره بیانیه علمی آزمایشگاه پژوهشی فضای سایبری دانشگاه تهران كه به چگونگی سقوط هواپیمای اوکراینی پرداخته، مطلبي در صفحه شخصي خود نوشته است. این اقتصاددان نوشت: «در این بیانیه با استناد به حوادثی مشابه، در سال‌های گذشته کشورهای دیگر، در مورد شلیک موشک به هواپیمای بويینگ ۷۳۷ خط هوایی اوکراین و جان به جان‌آفرین سپردن ۱۷۶ سرنشین آن، اعلام شده است که حتی «خطای انسانی نیز در کار نبوده است و آمریکای جنایتکار با عملیات سایبری، هواپیما را به شکل موشک کروز جلوه داده و این موجب فریب پدافند هوایی و اقدام طبیعی اپراتور و بروز حادثه شده است. گیریم این سخن راست است. سه پرسش اصلی این است که:
۱. چرا در موقعیت جنگی، پروازها لغو نشد تا امکان تحقق عملیات جنگی سایبری آمریکا در این باره صفر شود؟ مگر مسئله تصمیم‌گیری در مورد صدور دستور لغو پروازها نیز شامل اقدامات سایبری فضایی می‌شود؟
۲. چرا بعد از وقوع حادثه، حقیقت ماجرا با مردم در میان گذاشته نشد تا غرور اجتماعی جریحه‌دار نشود؟ مگر عدم خبررسانی صحیح نیز ناشی از اقدامات سایبری فضایی آمریکاست؟
۳. اگر به گفته این بیانیه، آمریکا به‌دلیل برخورداری از فناوری دست اول، توانایی چنین اقداماتی در مورد فناوری‌های بومی‌سازی‌شده کشورهای دیگر را دارد، در این صورت چگونه می‌توان با آن جنگید؟ در صورت جنگ، آیا با عملیات فریب سایبری از این دست، تخریب‌های «خودی» بسیار بیشتر از تخریب‌های مستقیم «دشمن» نمی‌شود؟».