هفته ملی مبارزه با سرطان را جدی بگیریم
نبی‌اله عشقی‌ثانی
یکم تا هفتم بهمن هفته ملی مبارزه با سرطان نام‌گذاری شده است و همه‌ساله مراسمی به این مناسبت در کشور برگزار می‌شود که آن را مفید و ضروری می‌دانیم. سرطان به‌عنوان سومین عامل مرگ‌ومیر شناخته شده است. نام سرطان با خودش ترس از مرگ را به همراه دارد. پزشکان هم وقتی با بیمار سرطانی مواجه می‌شوند، ابتلا به سرطان را به‌جای بیمار بااحتیاط به یکی از نزدیکان او می‌گویند و توصیه می‌کنند که بعدا در شرایط مناسب به بیمار گفته شود. بیماری سرطان را به نام خرچنگ یا بیماری خاموش نیز می‌شناسند زیرا افراد معمولا زمانی متوجه بیماری خود می‌شوند که فرصت پیشگیری از دست رفته است و بلافاصله و فوری باید درمان شوند.
آمار بیماری سرطان در کشور ما نیز مشابه برخی از کشورهای دیگر بسیار بالاست و در همه نقاط کشور با درصدهای متفاوتی وجود دارد؛ اما در برخی از مناطق انتشار بیشتری دارد. استان یزد بیشترین بیمار سرطانی را دارد و بعد از آن زنجان در مرتبه دوم کشور است و استان سیستان و بلوچستان در مقایسه با سایر استان‌ها بیمار مبتلا به سرطان کمتری دارد.
برخی بررسی‌ها نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به سرطان در کشور رو به افزایش هستند؛ ازآنجاکه کشور ما به‌لحاظ جمعیتی در مرحله رشد بیشتر سالمندی است و آمار سالمندان رو به افزایش است، باید خانواده‌ها با حساسیت به مراقبت از آنان بپردازند و پزشکان احتمال ابتلای آنان به بیماری سرطان را کنترل کنند.
بعد از رشد جمعیت سالمندی، مسئله سبک زندگی و تغذیه از عوامل مؤثر در ابتلای افراد به بیماری سرطان است؛ در نتیجه موضوع اطلاع‌رسانی بسیار اهمیت دارد، این در شرایطی است که جمعیت زیادی از مردم سیگار می‌کشند و سیگار یکی از عوامل سرطان‌زا است که شوربختانه واردکنندگان آن مالیات زیادی هم نمی‌پردازند تا اهرمی برای کاهش مصرف باشد.
از سوی دیگر با نهایت تأسف گروه‌‌های بسیاری از جوانان و نوجوانان دختر و پسر در قهوه‌خانه‌ها و رستوران‌ها و مانند اینها با اشتیاق و خودنمایی مشغول کشیدن قلیان هستند، از متولیان امور بهداشتی و اتحادیه‌های صنفی مربوطه انتظار می‌رود در موضوع اطلاع‌رسانی و ترویج‌ندادن این نوع سرگرمی یا تفریح، مداخله مؤثری کنند و از طریق رسانه‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها و تشکل‌های محله‌ای، اطلاع‌رسانی مناسب و مستدل انجام دهند و هشدار لازم داده شود تا پیشگیری از سرطان همگانی و به فرهنگ تبدیل شود و هرکس به سهم خود به آگاه‌سازی عمومی یاری برساند، در این میان نقش رسانه ملی بسیار برجسته است.
توجه داشته باشیم که 40 درصد بیماری سرطان قابل پیشگیری، 40 درصد قابل درمان و حدود 20 درصد آن براي افراد در معرض خطر است و همه می‌دانیم که متأسفانه هزینه‌های درمان بسیار بالاست و ما در موضوع داروهای سرطانی هم تحریم هستیم؛ پس همه باید سهم خود را در اطلاع‌رسانی و مداخله و پیشگیری از سرطان ادا کنند.
از مسئولان محترم بهداشت و درمان و سیاست‌گذاران این حوزه انتظار می‌رود با توجه به شناختی که مؤسسات خیریه حوزه بهداشت و درمان و شبکه خیریه‌های مرتبط با سرطان از مشکلات و چالش‌های متعدد خانواده‌های دارای بیمار سرطانی دارند و آمادگی مشتاقانه‌ای که در این مؤسسات و شبکه برای همکاری و مشارکت وجود دارد، به اجرای برنامه‌های مشترک در مبحث پیشگیری از سرطان بهای بیشتری بدهند تا ان‌شاءالله با یک تشریک مساعی همگانی گامی مؤثر برای پیشگیری از ابتلاي افراد بیشتری به بیماری سرطان برداشته شود.
یکم تا هفتم بهمن هفته ملی مبارزه با سرطان نام‌گذاری شده است و همه‌ساله مراسمی به این مناسبت در کشور برگزار می‌شود که آن را مفید و ضروری می‌دانیم. سرطان به‌عنوان سومین عامل مرگ‌ومیر شناخته شده است. نام سرطان با خودش ترس از مرگ را به همراه دارد. پزشکان هم وقتی با بیمار سرطانی مواجه می‌شوند، ابتلا به سرطان را به‌جای بیمار بااحتیاط به یکی از نزدیکان او می‌گویند و توصیه می‌کنند که بعدا در شرایط مناسب به بیمار گفته شود. بیماری سرطان را به نام خرچنگ یا بیماری خاموش نیز می‌شناسند زیرا افراد معمولا زمانی متوجه بیماری خود می‌شوند که فرصت پیشگیری از دست رفته است و بلافاصله و فوری باید درمان شوند.
آمار بیماری سرطان در کشور ما نیز مشابه برخی از کشورهای دیگر بسیار بالاست و در همه نقاط کشور با درصدهای متفاوتی وجود دارد؛ اما در برخی از مناطق انتشار بیشتری دارد. استان یزد بیشترین بیمار سرطانی را دارد و بعد از آن زنجان در مرتبه دوم کشور است و استان سیستان و بلوچستان در مقایسه با سایر استان‌ها بیمار مبتلا به سرطان کمتری دارد.
برخی بررسی‌ها نشان می‌دهد که بیماران مبتلا به سرطان در کشور رو به افزایش هستند؛ ازآنجاکه کشور ما به‌لحاظ جمعیتی در مرحله رشد بیشتر سالمندی است و آمار سالمندان رو به افزایش است، باید خانواده‌ها با حساسیت به مراقبت از آنان بپردازند و پزشکان احتمال ابتلای آنان به بیماری سرطان را کنترل کنند.
بعد از رشد جمعیت سالمندی، مسئله سبک زندگی و تغذیه از عوامل مؤثر در ابتلای افراد به بیماری سرطان است؛ در نتیجه موضوع اطلاع‌رسانی بسیار اهمیت دارد، این در شرایطی است که جمعیت زیادی از مردم سیگار می‌کشند و سیگار یکی از عوامل سرطان‌زا است که شوربختانه واردکنندگان آن مالیات زیادی هم نمی‌پردازند تا اهرمی برای کاهش مصرف باشد.
از سوی دیگر با نهایت تأسف گروه‌‌های بسیاری از جوانان و نوجوانان دختر و پسر در قهوه‌خانه‌ها و رستوران‌ها و مانند اینها با اشتیاق و خودنمایی مشغول کشیدن قلیان هستند، از متولیان امور بهداشتی و اتحادیه‌های صنفی مربوطه انتظار می‌رود در موضوع اطلاع‌رسانی و ترویج‌ندادن این نوع سرگرمی یا تفریح، مداخله مؤثری کنند و از طریق رسانه‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها و تشکل‌های محله‌ای، اطلاع‌رسانی مناسب و مستدل انجام دهند و هشدار لازم داده شود تا پیشگیری از سرطان همگانی و به فرهنگ تبدیل شود و هرکس به سهم خود به آگاه‌سازی عمومی یاری برساند، در این میان نقش رسانه ملی بسیار برجسته است.
توجه داشته باشیم که 40 درصد بیماری سرطان قابل پیشگیری، 40 درصد قابل درمان و حدود 20 درصد آن براي افراد در معرض خطر است و همه می‌دانیم که متأسفانه هزینه‌های درمان بسیار بالاست و ما در موضوع داروهای سرطانی هم تحریم هستیم؛ پس همه باید سهم خود را در اطلاع‌رسانی و مداخله و پیشگیری از سرطان ادا کنند.
از مسئولان محترم بهداشت و درمان و سیاست‌گذاران این حوزه انتظار می‌رود با توجه به شناختی که مؤسسات خیریه حوزه بهداشت و درمان و شبکه خیریه‌های مرتبط با سرطان از مشکلات و چالش‌های متعدد خانواده‌های دارای بیمار سرطانی دارند و آمادگی مشتاقانه‌ای که در این مؤسسات و شبکه برای همکاری و مشارکت وجود دارد، به اجرای برنامه‌های مشترک در مبحث پیشگیری از سرطان بهای بیشتری بدهند تا ان‌شاءالله با یک تشریک مساعی همگانی گامی مؤثر برای پیشگیری از ابتلاي افراد بیشتری به بیماری سرطان برداشته شود.