|

ناگفته‌های ویرا از جشن صعود در استرالیا

سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران به بیان خاطرات و ناگفته‌های خود از حضور در تیم ملی ایران پرداخت. به گزارش ایسنا سایت AFC، در اواخر سال ۱۹۹۷، والدیر ویرا فقط برای سه بازی مسئولیت ایران را برعهده گرفت و با پایان دوره مختصر او، میلیون‌ها هوادار به خیابان‌های تهران ریختند تا صعود تیم ملی به جام جهانی را جشن بگیرند؛ اولین حضور در جام جهانی در ۲۰ سال اخیر. نقطه حیاتی صعود ایران به جام جهانی فرانسه ۹۸ مقابل استرالیا در ملبورن کریکت بود که با تساوی ۲ بر ۲ همراه بود؛ نتیجه‌ای که قلب استرالیا را شکست؛ زمانی که گل‌های کریم باقری و خداداد عزیزی برای ایرانیان یک تساوی ۳ بر ۳ در مجموع دو دیدار به دست آورد و بلیت جام جهانی را برای ایران رزرو کرد. قبل از آن دیدار دو گل جاسم الانزی بود که باعث شد تیم ملی فوتبال ایران برابر قطر با دو گل شکست بخورد و امیدهای ایران برای صعود مستقیم به جام جهانی از بین برود. نتیجه‌ای که در جاسم بن‌حمد برای ایرانی‌ها شب تلخی را رقم زد. نتیجه‌ای که پایان دوره محمد مایلی‌کهن را در تیم ملی فوتبال ایران رقم زد.
این یک نتیجه ضعیف برای مایلی‌کهن بود که کمتر از یک سال قبل، تیم ملی ایران را به مقام سوم مسابقات جام ملت‌های آسیا در امارات متحده عربی سوق داده بود، اما ازدست‌دادن عنوان قهرمانی جام ملت‌های آسیا برای تیمی که دارای استعدادهایی مانند علی دایی، خداداد عزیزی و کریم باقری بود به‌عنوان ناکامی دیده می‌شد.
شک‌وتردیدها نسبت به آینده مایلی‌کهن زیاد شده بود و والدیر بادو ویرا به‌عنوان سرمربی هدایت تیم ملی فوتبال ایران را برعهده گرفت و جانشین این مربی شد. وظیفه او کاملا روشن بود؛ رساندن ایران به جام جهانی بعد از ۲۰ سال. اولین بازی یک دیدار پلی‌آف برابر ژاپن بود که در گروه خود بعد از کره جنوبی در رده دوم قرار گفت. ایران بدون کریم باقری محروم باید به دیدار ژاپن می‌رفت؛ دیداری که در مالزی برگزار می‌شد و برتری در این دیدار ایران را به جام جهانی می‌رساند. ویرا درباره بازی با ژاپن گفت:‌ من به طور رسمی پنج روز قبل از بازی با ژاپن وقت داشتم. بازی سختی در انتظار ما بود، زیرا ما می‌خواستیم با سریع‌ترین تیم جهان بازی کنیم. آنها به من گفتند بدون کریم باقری شما فقط قدرت نیمی از تیم را خواهید داشت. من می‌دانستم که بازیکنان بدون کریم احساس ضعف می‌کنند. آماده‌سازی یک فاجعه بود، زیرا ما مجبور شدیم ۳۲ ساعت مسافرت کنیم و می‌دانستیم که ژاپن به مدت یک هفته در مالزی بوده است.
با وجود مشکلات، ایرانی‌ها در نیمه دوم ۲ بر یک از حریف خود پیش افتادند. گل‌های علی دایی و خداداد عزیزی باعث شد تا ایران با نتیجه ۲ بر یک از ژاپن پیش بیفتد، ولی در اواسط نیمه دوم دروازه ایران باز شد تا بازی به وقت اضافه کشیده شود و در وقت اضافه ژاپن توانست گل سوم و نهایی را وارد دروازه ایران کند. ویرا در بخش دیگری گفت:‌ بعد از این‌همه، من اطمینان داشتم که صعودنکردن با این تیم به جام جهانی خیلی سخت بود، چون پیشرفت تیم را به خوبی دیده بودم.
ایران در بازی آخر به مصاف استرالیا رفت که به صورت رفت‌وبرگشت برگزار می‌شد. ویرا درباره بازی با استرالیا گفت: ما می‌توانستیم مسابقه را در ایران برنده شویم. ما بازی را در تهران انجام دادیم، ولی نتوانستیم گل‌های زیادی به ثمر برسانیم. در دیدار برگشت در استرالیا و تماشاگران زیاد در ورزشگاه کریکت، ایران و استرالیا برابر هم قرار گرفتند. ویرا می‌گوید: «شبی که برای دیدن استادیوم رفتیم، ۲۴ ساعت قبل از مسابقه، به آنجا رفتیم و لحظه‌ای که بازیکنانم زمین را دیدند، من از چشمانشان این شادی را دیدم که می‌توانند آنجا فوتبال بازی کنند. اجازه ندادم آنها توپ را برای تمرین بگیرند و فقط می‌خواستم ابتدا زمین را تا جایی که می‌شود ببینند و لذت ببرند».
ویرا همچنین گفت: در نیمه دوم و بین نیمه به بازیکنانم گفتم همه شما به من گفتید اینجا، در این زمین، قصد دارید بازی مرگ و زندگی خود را انجام دهید. من می‌توانم درک کنم که استرالیا به ما اجازه نمی‌دهد بازی کنیم، زیرا آنها زیاد حمله می‌کنند، اما وقتی توپ را در اختیار داریم می‌توانیم فوتبال خود را بازی کنیم. این زمینی است که شما می‌خواهید فوتبال بازی کنید. ما قصد داریم توپ را داشته باشیم، باید بازی کنیم. توپ را حفظ کنید، اما بهترین لحظه من این بود که استرالیا ۲ بر صفر پیش بود، زیرا چیزی برای ازدست‌دادن نداشتیم». سرمربی برزیلی وقت ایران اضافه کرد: وقتی این را دیدم؛ یعنی پاس علی دایی و شوت خداداد عزیزی، فکر کردم ما می‌توانیم این بازی را ۳ بر ۲ یا ۴ بر ۲ برنده شویم، زیرا من تیم را در اوج خود دیدم. تا آن لحظه بازیکنان استرالیا مانند دیوانه‌ها در حال دویدن بودند، با این نتیجه آنها نمی‌توانستند کار دیگری انجام دهند. سوت پایان بازی زده شد و ایران راهی جام جهانی شد. او در پایان گفت: «در مقابل من دو بازیکن استرالیا به زمین افتادند و شروع به گریه کردند، بنابراین اولین واکنش من انسانی بود. من نزد یک‌یک بازیکنان استرالیا رفتم و کلماتی را که شما فکر می‌کنید برای آنها بیان کردم. جشن‌گرفتن را کاملا فراموش کردم. وقتی سرم را بالا گرفتم، همه بازیکنان در خارج از زمین مسابقه می‌دویدند. چند دقیقه طول کشید تا من هرکدام از بازیکنانمان را ببینم. چند دقیقه طول کشید تا واقعا بدانم چه اتفاقی افتاده است».
سرمربی سابق تیم ملی فوتبال ایران به بیان خاطرات و ناگفته‌های خود از حضور در تیم ملی ایران پرداخت. به گزارش ایسنا سایت AFC، در اواخر سال ۱۹۹۷، والدیر ویرا فقط برای سه بازی مسئولیت ایران را برعهده گرفت و با پایان دوره مختصر او، میلیون‌ها هوادار به خیابان‌های تهران ریختند تا صعود تیم ملی به جام جهانی را جشن بگیرند؛ اولین حضور در جام جهانی در ۲۰ سال اخیر. نقطه حیاتی صعود ایران به جام جهانی فرانسه ۹۸ مقابل استرالیا در ملبورن کریکت بود که با تساوی ۲ بر ۲ همراه بود؛ نتیجه‌ای که قلب استرالیا را شکست؛ زمانی که گل‌های کریم باقری و خداداد عزیزی برای ایرانیان یک تساوی ۳ بر ۳ در مجموع دو دیدار به دست آورد و بلیت جام جهانی را برای ایران رزرو کرد. قبل از آن دیدار دو گل جاسم الانزی بود که باعث شد تیم ملی فوتبال ایران برابر قطر با دو گل شکست بخورد و امیدهای ایران برای صعود مستقیم به جام جهانی از بین برود. نتیجه‌ای که در جاسم بن‌حمد برای ایرانی‌ها شب تلخی را رقم زد. نتیجه‌ای که پایان دوره محمد مایلی‌کهن را در تیم ملی فوتبال ایران رقم زد.
این یک نتیجه ضعیف برای مایلی‌کهن بود که کمتر از یک سال قبل، تیم ملی ایران را به مقام سوم مسابقات جام ملت‌های آسیا در امارات متحده عربی سوق داده بود، اما ازدست‌دادن عنوان قهرمانی جام ملت‌های آسیا برای تیمی که دارای استعدادهایی مانند علی دایی، خداداد عزیزی و کریم باقری بود به‌عنوان ناکامی دیده می‌شد.
شک‌وتردیدها نسبت به آینده مایلی‌کهن زیاد شده بود و والدیر بادو ویرا به‌عنوان سرمربی هدایت تیم ملی فوتبال ایران را برعهده گرفت و جانشین این مربی شد. وظیفه او کاملا روشن بود؛ رساندن ایران به جام جهانی بعد از ۲۰ سال. اولین بازی یک دیدار پلی‌آف برابر ژاپن بود که در گروه خود بعد از کره جنوبی در رده دوم قرار گفت. ایران بدون کریم باقری محروم باید به دیدار ژاپن می‌رفت؛ دیداری که در مالزی برگزار می‌شد و برتری در این دیدار ایران را به جام جهانی می‌رساند. ویرا درباره بازی با ژاپن گفت:‌ من به طور رسمی پنج روز قبل از بازی با ژاپن وقت داشتم. بازی سختی در انتظار ما بود، زیرا ما می‌خواستیم با سریع‌ترین تیم جهان بازی کنیم. آنها به من گفتند بدون کریم باقری شما فقط قدرت نیمی از تیم را خواهید داشت. من می‌دانستم که بازیکنان بدون کریم احساس ضعف می‌کنند. آماده‌سازی یک فاجعه بود، زیرا ما مجبور شدیم ۳۲ ساعت مسافرت کنیم و می‌دانستیم که ژاپن به مدت یک هفته در مالزی بوده است.
با وجود مشکلات، ایرانی‌ها در نیمه دوم ۲ بر یک از حریف خود پیش افتادند. گل‌های علی دایی و خداداد عزیزی باعث شد تا ایران با نتیجه ۲ بر یک از ژاپن پیش بیفتد، ولی در اواسط نیمه دوم دروازه ایران باز شد تا بازی به وقت اضافه کشیده شود و در وقت اضافه ژاپن توانست گل سوم و نهایی را وارد دروازه ایران کند. ویرا در بخش دیگری گفت:‌ بعد از این‌همه، من اطمینان داشتم که صعودنکردن با این تیم به جام جهانی خیلی سخت بود، چون پیشرفت تیم را به خوبی دیده بودم.
ایران در بازی آخر به مصاف استرالیا رفت که به صورت رفت‌وبرگشت برگزار می‌شد. ویرا درباره بازی با استرالیا گفت: ما می‌توانستیم مسابقه را در ایران برنده شویم. ما بازی را در تهران انجام دادیم، ولی نتوانستیم گل‌های زیادی به ثمر برسانیم. در دیدار برگشت در استرالیا و تماشاگران زیاد در ورزشگاه کریکت، ایران و استرالیا برابر هم قرار گرفتند. ویرا می‌گوید: «شبی که برای دیدن استادیوم رفتیم، ۲۴ ساعت قبل از مسابقه، به آنجا رفتیم و لحظه‌ای که بازیکنانم زمین را دیدند، من از چشمانشان این شادی را دیدم که می‌توانند آنجا فوتبال بازی کنند. اجازه ندادم آنها توپ را برای تمرین بگیرند و فقط می‌خواستم ابتدا زمین را تا جایی که می‌شود ببینند و لذت ببرند».
ویرا همچنین گفت: در نیمه دوم و بین نیمه به بازیکنانم گفتم همه شما به من گفتید اینجا، در این زمین، قصد دارید بازی مرگ و زندگی خود را انجام دهید. من می‌توانم درک کنم که استرالیا به ما اجازه نمی‌دهد بازی کنیم، زیرا آنها زیاد حمله می‌کنند، اما وقتی توپ را در اختیار داریم می‌توانیم فوتبال خود را بازی کنیم. این زمینی است که شما می‌خواهید فوتبال بازی کنید. ما قصد داریم توپ را داشته باشیم، باید بازی کنیم. توپ را حفظ کنید، اما بهترین لحظه من این بود که استرالیا ۲ بر صفر پیش بود، زیرا چیزی برای ازدست‌دادن نداشتیم». سرمربی برزیلی وقت ایران اضافه کرد: وقتی این را دیدم؛ یعنی پاس علی دایی و شوت خداداد عزیزی، فکر کردم ما می‌توانیم این بازی را ۳ بر ۲ یا ۴ بر ۲ برنده شویم، زیرا من تیم را در اوج خود دیدم. تا آن لحظه بازیکنان استرالیا مانند دیوانه‌ها در حال دویدن بودند، با این نتیجه آنها نمی‌توانستند کار دیگری انجام دهند. سوت پایان بازی زده شد و ایران راهی جام جهانی شد. او در پایان گفت: «در مقابل من دو بازیکن استرالیا به زمین افتادند و شروع به گریه کردند، بنابراین اولین واکنش من انسانی بود. من نزد یک‌یک بازیکنان استرالیا رفتم و کلماتی را که شما فکر می‌کنید برای آنها بیان کردم. جشن‌گرفتن را کاملا فراموش کردم. وقتی سرم را بالا گرفتم، همه بازیکنان در خارج از زمین مسابقه می‌دویدند. چند دقیقه طول کشید تا من هرکدام از بازیکنانمان را ببینم. چند دقیقه طول کشید تا واقعا بدانم چه اتفاقی افتاده است».
 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها