چند نکته پیرامون نظر ظریف ‌درباره اجاره‌دادن دریاها

ابراهیم احمدیان: از آقای ظریف ویدئویی دست‌به‌دست می‌شود که از اجاره‌دادن دریاهای ایران برای ماهیگیری خارجی‌ها دفاع می‌کند. او می‌گوید وقتی صیادان ایرانی نتوانند در فلان عمق ماهی بگیرند، ایرادی ندارد که این عمق از دریا را برای ماهیگیری به خارجی‌ها اجاره بدهیم. او می‌گوید این کار در دنیا مرسوم است. اول بگویم من کلا با کشتن حیوانات مخالفم، به‌‌ویژه با این وضعیت بغرنج خطر انقراض حیوانات بی‌شمار خشکی و دریایی، ولی به فرض موافقت، چند نکته و سؤال مطرح است:
۱. چرا باید صیادان ایرانی نتوانند در فلان عمق ماهی بگیرند و خارجی‌ها می‌توانند؟ آیا کشوری که زیردریایی می‌سازد، نمی‌تواند تکنولوژی ماهیگیری روز را به شهروندان خود بدهد؟
۲. کدام کشور مد نظر جناب ظریف است؟ کدام کشور ثروتمندی مثل ایران در‌حالی‌که صیادان خودش محتاج نان شب‌اند، دریا را اجاره می‌دهد؟
۳. حتی اگر اجاره‌دادن هم صحیح باشد، شروط و لوازمی دارد. غالبا بهره‌برداری اجاره‌ای چندوچون و مدت و وقت معین دارد. در مجوزهای شکار سازمان حفاظت محیط زیست مثلا به شکارچی اجازه داده می‌شود که دو گراز در فلان جای مشخص شکار کند از تاریخ فلان تا بهمان. متأسفانه دیده می‌شود که نظارت کامل بر این مجوز شکار صورت نمی‌گیرد و علتش کمبود نیروی انسانی و تجهیزات و بودجه است. به نظر می‌رسد این مشکل در ماهیگیری خارجی‌ها هم پیش بیاید. در حالی که اداراتی مانند سازمان حفاظت محیط زیست، شیلات و... همگی از کمبود نیرو و بودجه رنج می‌برند، کدام سازمان بر کار این خارجی‌ها نظارت مستمر دارد که به محیط زیست و حیوانات و منابع دریایی ما آسیب خارج از قرارداد نرسانند؟ همین سازمان محیط زیست خود می‌گوید بیش از نیمی از پست‌های سازمان متصدی ندارد. شیلات هم چنین مشکلی دارد؛ مثلا شیلات هرمزگان چندی پیش گفت کمبود نیروی انسانی در شیلات اساسی‌ترین مشکل ماست. سازمان منابع طبیعی هم مشکل مشابه دارد. اجاره یا اجازه‌دادن به خارجی‌ها مشروط است و آنها باید زیر نظر و با نظارت ما کار کنند. وقتی ما توانایی نظارت نداریم، چگونه ملک خود را اجاره می‌دهیم؟

ابراهیم احمدیان: از آقای ظریف ویدئویی دست‌به‌دست می‌شود که از اجاره‌دادن دریاهای ایران برای ماهیگیری خارجی‌ها دفاع می‌کند. او می‌گوید وقتی صیادان ایرانی نتوانند در فلان عمق ماهی بگیرند، ایرادی ندارد که این عمق از دریا را برای ماهیگیری به خارجی‌ها اجاره بدهیم. او می‌گوید این کار در دنیا مرسوم است. اول بگویم من کلا با کشتن حیوانات مخالفم، به‌‌ویژه با این وضعیت بغرنج خطر انقراض حیوانات بی‌شمار خشکی و دریایی، ولی به فرض موافقت، چند نکته و سؤال مطرح است:
۱. چرا باید صیادان ایرانی نتوانند در فلان عمق ماهی بگیرند و خارجی‌ها می‌توانند؟ آیا کشوری که زیردریایی می‌سازد، نمی‌تواند تکنولوژی ماهیگیری روز را به شهروندان خود بدهد؟
۲. کدام کشور مد نظر جناب ظریف است؟ کدام کشور ثروتمندی مثل ایران در‌حالی‌که صیادان خودش محتاج نان شب‌اند، دریا را اجاره می‌دهد؟
۳. حتی اگر اجاره‌دادن هم صحیح باشد، شروط و لوازمی دارد. غالبا بهره‌برداری اجاره‌ای چندوچون و مدت و وقت معین دارد. در مجوزهای شکار سازمان حفاظت محیط زیست مثلا به شکارچی اجازه داده می‌شود که دو گراز در فلان جای مشخص شکار کند از تاریخ فلان تا بهمان. متأسفانه دیده می‌شود که نظارت کامل بر این مجوز شکار صورت نمی‌گیرد و علتش کمبود نیروی انسانی و تجهیزات و بودجه است. به نظر می‌رسد این مشکل در ماهیگیری خارجی‌ها هم پیش بیاید. در حالی که اداراتی مانند سازمان حفاظت محیط زیست، شیلات و... همگی از کمبود نیرو و بودجه رنج می‌برند، کدام سازمان بر کار این خارجی‌ها نظارت مستمر دارد که به محیط زیست و حیوانات و منابع دریایی ما آسیب خارج از قرارداد نرسانند؟ همین سازمان محیط زیست خود می‌گوید بیش از نیمی از پست‌های سازمان متصدی ندارد. شیلات هم چنین مشکلی دارد؛ مثلا شیلات هرمزگان چندی پیش گفت کمبود نیروی انسانی در شیلات اساسی‌ترین مشکل ماست. سازمان منابع طبیعی هم مشکل مشابه دارد. اجاره یا اجازه‌دادن به خارجی‌ها مشروط است و آنها باید زیر نظر و با نظارت ما کار کنند. وقتی ما توانایی نظارت نداریم، چگونه ملک خود را اجاره می‌دهیم؟