کودکانی برای فروش

گاردین چند روز پیش گزارشی تهیه کره بود درباره فروش کودکان فیلیپینی از سوی خانواده‌هایشان. این گزارش به این موضوع پرداخته بود که «چگونه شیوع بیماری کووید 19، والدین فقیر را مجبور به انتخاب ناامیدانه فروش کودکانشان می‌کند» و چگونه «خانواده‌ها مجبورند در این روزها که بیماری همه‌گیر گسترش دارد، تنها کالایی که دارند، یعنی کودکانشان را از طریق ازدواج، کار یا قاچاق عرضه کنند». واقعیت این است که همه‌گیری قرار است میلیون‌ها خانواده دیگر را نیز در سراسر جهان تحت فشار قرار دهد. یک عکس مشهور از سال 1948 وجود دارد. این عکس یک زن باردار در ایالات متحده را نشان می‌دهد که در برابر دوربین صورتش را با دست مخفی کرده و چهار کودک در پله‌های زیرین جمع شده‌اند. یک تابلوی بزرگ در سمت راست آنها وجود دارد؛ «چهار کودک برای فروش، در داخل سؤال کنید». در آن زمان، برخی کمک می‌کردند و برخی از این انتخاب والدین شگفت‌زده شده بودند، اما خانواده چایل فوکس جواب داد که فروش فرزندانشان یک ضرورت بود نه انتخاب. همین وضعیت برای میلیون‌ها خانواده ناامید در سراسر جهان که این روزها با ویروس کرونا درگیر هستند، پیش آمده است. شاید هیچ نشانه‌ای از این آسیب نباشد، اما کودکان به‌طور مؤثری مانند 70 سال پیش فروخته می‌شوند. آنها زود ازدواج می‌کنند یا برای کار در قهوه‌خانه‌ها، مزارع، معادن و جمع‌آوری بازیافت فرستاده می‌شوند. آنها از مرزها فرستاده می‌شوند، به شهرهای اطراف قاچاق می‌شوند، به زور توسط گروه‌های مسلح استخدام می‌شوند یا از طریق اینترنت مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرند. کورنلیوس ویلیامز، رئیس جهانی حفاظت از کودکان یونیسف، به تلگراف می‌گوید: «خانواده‌ها مجبورند فرزندان خود را عرضه کنند. بگذارید من برای شما وضعیت را توصیف کنم. شما امرار معاش خود را از دست داده‌اید، فرزند شما دیگر به مدرسه نمی‌رود، شما باید درآمد خانواده را افزایش دهید، چه کاری انجام می‌دهید؟ چه انتخابی دارید؟». بر اساس برخی نظرسنجی‌ها، هنگامی که فقر افزایش می‌یابد، خانواده‌های بیشتری درگیر جنگ برای بقا می‌شوند؛ در نتیجه کودکان بیشتری در معرض خطر استثمار، ازدواج، کار و قاچاق قرار می‌گیرند. وضعیت کودکان در همه‌گیری کنونی به دلیل تعطیلی مدارس حادتر شده و باعث کاهش خدمات محافظتی کودکان شده است. تحقیقات متعددی از‌ جمله تحقیق بانک جهانی، نشان می‌دهد به‌ازای هر یک درصد افزایش فقر، حداقل 0.7 درصد افزایش کار کودکان وجود دارد. برآورد اخیر سازمان ملل متحد حاکی از آن است که درحال‌حاضر تعداد کودکان فقیر 15 درصد افزایش یافته ‌که به معنای زندگی با درآمد کمتر از 1.90 دلار در روز است؛ یعنی بیش از 1.2 میلیارد نفر در طول همه‌گیری با این شرایط دست‌وپنجه نرم می‌کنند. یونیسف و نجات کودکان پیشنهاد کرده‌اند که تلاش شود تا دستاوردهای حاصل از مبارزه با کار کودکان که در 20 سال گذشته برای حداقل صد میلیون کودک انجام گرفته، حفظ شود. از نظر هتی وین، در یانگون و میانمار، همه‌چیز رو به نابودی است. او شش فرزند دارد و در ماه مارس کار نجاری خود را از دست داد. پسر 11ساله‌اش پی‌زون، اکنون با جمع‌آوری بطری‌های پلاستیکی در حال تأمین هزینه خانواده است: «وقتی كودكان كار می‌كنند، می‌توانیم غذا بخوریم. اگر كودكان دست از كار بكشند، ما رنج می‌بریم». البته او می‌گوید «دوست ندارم کودکانم برای کار تحت فشار باشند، ترجیح می‌دهم آنها به مدرسه بروند، اما آنها درک می‌کنند که باید به پدرشان کمک کنند. متأسفم که زندگی آنها این‌گونه است. ما چاره‌ای نداریم، هیچ حامی‌ای نداریم». تیمی که از یک سازمان غیردولتی محلی به خانواده هتی‌ وین کمک می‌کند، می‌گوید که نمی‌توان میزان این درد و رنج بیش از حد را ارزیابی کرد. یکی از اعضای تیم می‌گوید: «کودکانی پیش ما می‌آیند که با برگ درختان تغذیه می‌کنند. اوضاع بسیار ناامیدکننده شده است. ما گزارش‌هایی درباره فروش دختران باکره داشته‌ایم. روستاهایی هستند که تمام کودکانشان برای کار داخلی فرستاده شده‌اند. وقتی کسی بیمار می‌شود یا بدهی دارند، دختر به کار خانگی می‌رود و خانواده یک سال حقوق را از قبل دریافت می‌کنند؛ بنابراین اگر دخترها فرار کنند تا پیش خانواده بازگردند، با کودک بسیار بدرفتاری می‌کنند و کودک را پس می‌فرستند. پسرها را بیشتر برای کار در قهوه‌خانه‌ها یا فروشگاه‌ها می‌فرستند».
مشکل دیگر این است که بسیاری از وحشتناک‌ترین اتفاقاتی که ممکن است برای کودکان بیفتد، غالبا مخفی می‌مانند. به گزارش وزارت دادگستری فیلیپین، گزارش‌های مربوط به سوءاستفاده جنسی از کودکان در حین قرنطینه بیش از 260 درصد افزایش یافته است. مرکز ملی کودکان گمشده و استثمار‌شده که از خط تلفن استفاده می‌کند، 279هزارو 166 گزارش در بازه زمانی سه‌ماهه بهار داشته است که سه برابر سال قبل است، اما تعداد درخور توجهی از حوادث مربوط به والدین یا مراقبانی بود که به آنها پول یا سایر مزایا برای مراقبت از کودکان داده شده بود. ماریا مارگاریتا آردویلا، متخصص محافظت از کودکان یونیسف، می‌گوید: «مجموعه‌ای از به‌اشتراک‌گذاشتن تصاویر جنسی کودکان گرفته تا اعمال واقعی جنسی بر آنان. حدود 76 کودک توسط پلیس هنگام قرنطینه نجات پیدا کردند. ما مشکلات متعدد دیگری داریم. خانواده‌ها، برای بقا تلاش می‌کنند. آنان خود را صاحب این حق می‌دانند که کودکانشان را آنلاین بفروشند. ما باید از کودکان حمایت کنیم‌». این یک فریاد کمک جمعی در سراسر جهان است؛ کارشناسان حمایت از کودکان هشدار می‌دهند که ایمنی کودکان باید در اولویت قرار گیرد -‌از طریق بازگشایی مجدد مدارس، حمایت بهتر از کودکان و ایجاد شبکه‌های ایمنی اجتماعی و مالی برای افراد آسیب‌پذیر‌- یا اینکه جهان با از‌دست‌دادن یک نسل کامل روبه‌رو خواهد شد. ویلیامز، مسئولی در یونیسف است که می‌پرسد: «بشر درباره آینده چه فكر می‌كند؟ آیا این بچه‌ها قرار است هزینه ویروس کرونا را بپردازند؟ آنها ناگزیر خواهند بود، مگر اینکه سیاست‌های مناسب طراحی و اجرا شود. هرکس باید به این پرسش جواب دهد که برای دیگری در این روزها چه کرده است؟».

گاردین چند روز پیش گزارشی تهیه کره بود درباره فروش کودکان فیلیپینی از سوی خانواده‌هایشان. این گزارش به این موضوع پرداخته بود که «چگونه شیوع بیماری کووید 19، والدین فقیر را مجبور به انتخاب ناامیدانه فروش کودکانشان می‌کند» و چگونه «خانواده‌ها مجبورند در این روزها که بیماری همه‌گیر گسترش دارد، تنها کالایی که دارند، یعنی کودکانشان را از طریق ازدواج، کار یا قاچاق عرضه کنند». واقعیت این است که همه‌گیری قرار است میلیون‌ها خانواده دیگر را نیز در سراسر جهان تحت فشار قرار دهد. یک عکس مشهور از سال 1948 وجود دارد. این عکس یک زن باردار در ایالات متحده را نشان می‌دهد که در برابر دوربین صورتش را با دست مخفی کرده و چهار کودک در پله‌های زیرین جمع شده‌اند. یک تابلوی بزرگ در سمت راست آنها وجود دارد؛ «چهار کودک برای فروش، در داخل سؤال کنید». در آن زمان، برخی کمک می‌کردند و برخی از این انتخاب والدین شگفت‌زده شده بودند، اما خانواده چایل فوکس جواب داد که فروش فرزندانشان یک ضرورت بود نه انتخاب. همین وضعیت برای میلیون‌ها خانواده ناامید در سراسر جهان که این روزها با ویروس کرونا درگیر هستند، پیش آمده است. شاید هیچ نشانه‌ای از این آسیب نباشد، اما کودکان به‌طور مؤثری مانند 70 سال پیش فروخته می‌شوند. آنها زود ازدواج می‌کنند یا برای کار در قهوه‌خانه‌ها، مزارع، معادن و جمع‌آوری بازیافت فرستاده می‌شوند. آنها از مرزها فرستاده می‌شوند، به شهرهای اطراف قاچاق می‌شوند، به زور توسط گروه‌های مسلح استخدام می‌شوند یا از طریق اینترنت مورد سوءاستفاده جنسی قرار می‌گیرند. کورنلیوس ویلیامز، رئیس جهانی حفاظت از کودکان یونیسف، به تلگراف می‌گوید: «خانواده‌ها مجبورند فرزندان خود را عرضه کنند. بگذارید من برای شما وضعیت را توصیف کنم. شما امرار معاش خود را از دست داده‌اید، فرزند شما دیگر به مدرسه نمی‌رود، شما باید درآمد خانواده را افزایش دهید، چه کاری انجام می‌دهید؟ چه انتخابی دارید؟». بر اساس برخی نظرسنجی‌ها، هنگامی که فقر افزایش می‌یابد، خانواده‌های بیشتری درگیر جنگ برای بقا می‌شوند؛ در نتیجه کودکان بیشتری در معرض خطر استثمار، ازدواج، کار و قاچاق قرار می‌گیرند. وضعیت کودکان در همه‌گیری کنونی به دلیل تعطیلی مدارس حادتر شده و باعث کاهش خدمات محافظتی کودکان شده است. تحقیقات متعددی از‌ جمله تحقیق بانک جهانی، نشان می‌دهد به‌ازای هر یک درصد افزایش فقر، حداقل 0.7 درصد افزایش کار کودکان وجود دارد. برآورد اخیر سازمان ملل متحد حاکی از آن است که درحال‌حاضر تعداد کودکان فقیر 15 درصد افزایش یافته ‌که به معنای زندگی با درآمد کمتر از 1.90 دلار در روز است؛ یعنی بیش از 1.2 میلیارد نفر در طول همه‌گیری با این شرایط دست‌وپنجه نرم می‌کنند. یونیسف و نجات کودکان پیشنهاد کرده‌اند که تلاش شود تا دستاوردهای حاصل از مبارزه با کار کودکان که در 20 سال گذشته برای حداقل صد میلیون کودک انجام گرفته، حفظ شود. از نظر هتی وین، در یانگون و میانمار، همه‌چیز رو به نابودی است. او شش فرزند دارد و در ماه مارس کار نجاری خود را از دست داد. پسر 11ساله‌اش پی‌زون، اکنون با جمع‌آوری بطری‌های پلاستیکی در حال تأمین هزینه خانواده است: «وقتی كودكان كار می‌كنند، می‌توانیم غذا بخوریم. اگر كودكان دست از كار بكشند، ما رنج می‌بریم». البته او می‌گوید «دوست ندارم کودکانم برای کار تحت فشار باشند، ترجیح می‌دهم آنها به مدرسه بروند، اما آنها درک می‌کنند که باید به پدرشان کمک کنند. متأسفم که زندگی آنها این‌گونه است. ما چاره‌ای نداریم، هیچ حامی‌ای نداریم». تیمی که از یک سازمان غیردولتی محلی به خانواده هتی‌ وین کمک می‌کند، می‌گوید که نمی‌توان میزان این درد و رنج بیش از حد را ارزیابی کرد. یکی از اعضای تیم می‌گوید: «کودکانی پیش ما می‌آیند که با برگ درختان تغذیه می‌کنند. اوضاع بسیار ناامیدکننده شده است. ما گزارش‌هایی درباره فروش دختران باکره داشته‌ایم. روستاهایی هستند که تمام کودکانشان برای کار داخلی فرستاده شده‌اند. وقتی کسی بیمار می‌شود یا بدهی دارند، دختر به کار خانگی می‌رود و خانواده یک سال حقوق را از قبل دریافت می‌کنند؛ بنابراین اگر دخترها فرار کنند تا پیش خانواده بازگردند، با کودک بسیار بدرفتاری می‌کنند و کودک را پس می‌فرستند. پسرها را بیشتر برای کار در قهوه‌خانه‌ها یا فروشگاه‌ها می‌فرستند».
مشکل دیگر این است که بسیاری از وحشتناک‌ترین اتفاقاتی که ممکن است برای کودکان بیفتد، غالبا مخفی می‌مانند. به گزارش وزارت دادگستری فیلیپین، گزارش‌های مربوط به سوءاستفاده جنسی از کودکان در حین قرنطینه بیش از 260 درصد افزایش یافته است. مرکز ملی کودکان گمشده و استثمار‌شده که از خط تلفن استفاده می‌کند، 279هزارو 166 گزارش در بازه زمانی سه‌ماهه بهار داشته است که سه برابر سال قبل است، اما تعداد درخور توجهی از حوادث مربوط به والدین یا مراقبانی بود که به آنها پول یا سایر مزایا برای مراقبت از کودکان داده شده بود. ماریا مارگاریتا آردویلا، متخصص محافظت از کودکان یونیسف، می‌گوید: «مجموعه‌ای از به‌اشتراک‌گذاشتن تصاویر جنسی کودکان گرفته تا اعمال واقعی جنسی بر آنان. حدود 76 کودک توسط پلیس هنگام قرنطینه نجات پیدا کردند. ما مشکلات متعدد دیگری داریم. خانواده‌ها، برای بقا تلاش می‌کنند. آنان خود را صاحب این حق می‌دانند که کودکانشان را آنلاین بفروشند. ما باید از کودکان حمایت کنیم‌». این یک فریاد کمک جمعی در سراسر جهان است؛ کارشناسان حمایت از کودکان هشدار می‌دهند که ایمنی کودکان باید در اولویت قرار گیرد -‌از طریق بازگشایی مجدد مدارس، حمایت بهتر از کودکان و ایجاد شبکه‌های ایمنی اجتماعی و مالی برای افراد آسیب‌پذیر‌- یا اینکه جهان با از‌دست‌دادن یک نسل کامل روبه‌رو خواهد شد. ویلیامز، مسئولی در یونیسف است که می‌پرسد: «بشر درباره آینده چه فكر می‌كند؟ آیا این بچه‌ها قرار است هزینه ویروس کرونا را بپردازند؟ آنها ناگزیر خواهند بود، مگر اینکه سیاست‌های مناسب طراحی و اجرا شود. هرکس باید به این پرسش جواب دهد که برای دیگری در این روزها چه کرده است؟».