روستاییان و عشایر حق زندگی دارند
سید‌ابوالفضل رضوی
پانزدهم مهر، روز روستا و عشایر است که اهداف زیر برای نام گذاری آن در تقویم مدنظر بوده است:
الف) گرامیداشت مجاهدت‌های سربازان بدون ادعای جبهه تولید و عزت
ب) توجه و تمرکز تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران سیاست‌های اقتصادی و برنامه‌ریزان کشور به بخش عمده‌ای از مردم کشور
ج) بازنگری در نتایج سیاست‌های اتخاذ‌شده درباره توسعه روستایی و عشایری
د ) برنامه‌ریزی‌های لازم اقدامی برای تقویت بنیان‌های اقتصاد حیاتی کشور که مجاهدانش روستاییان و عشایر هستند
در چهار دهه گذشته، اقدامات زیادی از سوی جمهوری اسلامی در روستاها انجام شده که هزینه‌های فراوانی هم در بر داشته است. پرسش این است که آیا نتایج مطلوب از این اقدامات حاصل شده است؟ پاسخ مثبت نیست و وضعیت فعلی نشان‌دهنده مطلوب‌نبودن نتایج است. چرایی این موضوع در یک کلام به نظام برنامه‌ریزی و سیاست‌های کلان و خرد اقتصادی کشور مرتبط است و آن‌هم به دلیل این است که سیاست‌های اقتصادی و نظام برنامه‌ریزی، علمی و بر پایه عدالت نبوده و متأسفانه هنوز هم درباره نگاه به روستاها و اهمیت توسعه آن، در روی همان پاشنه گذشته می‌چرخد. تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران یا از این نقص بی‌اطلاع هستند یا غافل و بی‌توجه. همچنان وضع نامطلوب تبعیض در سیاست‌های توسعه‌ای کشور بین نقاط کوچک و بزرگ، روستا و شهر، دور و نزدیک و... بر وضعیت کلان کشور سایه افکنده است و حتی برخی روستاییان و عشایر از امکانات اولیه مانند مسکن، درآمد، ابزارهای رفاه اجتماعی، امکانات فرهنگی و آموزشی کم‌بهره‌اند و از این کاستی‌ها رنج می‌برند. انتظار است مقامات مسئول حداقل در همین روز برای گشایش گره‌های اقتصاد، اشتغال، افزایش درآمد، مسکن و رفاه اجتماعی این تلاشگران و مجاهدان
غیر‌شهری که اثر بوسه پیامبر اعظم بر کف دستان پینه‌بسته‌شان هست، هم‌پیمان شوند. ان‌شاءالله به املاک روستاییان و عشایر نیز مانند شهرنشینان سند رسمی داده شود. تا از نعمت ارزش افزوده سند بی‌بهره نمانند.
همچنین نسبت به رفع مشکل بازنشستگی آنان در صندوق بیمه اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر مانند بیمه‌شدگان کشوری، تأمین اجتماعی و سایر صندوق‌ها اقدام شود. انتظار عدالت آموزشی و اجرای آن حتما انتظار زیادی نیست تا فرزندان تیز‌هوش و با‌استعداد روستاییان و عشایر از ابزارهای آموزشی کافی بهره‌مند شوند و طعم شیرین عدالت را بچشند تا در آینده و بعد از گذراندن دوران تحصیلات عالیه، در مدیریت و اداره کشور سهیم باشند. انتظار می‌رود زیر‌ساخت‌های لازم برای ماندن روستاییان و عشایر در زادگاهشان و حتی مهاجرت معکوس از شهرها به زادگاه بخشی از شهرنشینان فراهم شود تا شاهد شکوفایی و رشد و توسعه ملی از رهگذر توزیع عادلانه جمعیت و امکانات در سراسر ایران باشیم.
پانزدهم مهر، روز روستا و عشایر است که اهداف زیر برای نام گذاری آن در تقویم مدنظر بوده است:
الف) گرامیداشت مجاهدت‌های سربازان بدون ادعای جبهه تولید و عزت
ب) توجه و تمرکز تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران سیاست‌های اقتصادی و برنامه‌ریزان کشور به بخش عمده‌ای از مردم کشور
ج) بازنگری در نتایج سیاست‌های اتخاذ‌شده درباره توسعه روستایی و عشایری
د ) برنامه‌ریزی‌های لازم اقدامی برای تقویت بنیان‌های اقتصاد حیاتی کشور که مجاهدانش روستاییان و عشایر هستند
در چهار دهه گذشته، اقدامات زیادی از سوی جمهوری اسلامی در روستاها انجام شده که هزینه‌های فراوانی هم در بر داشته است. پرسش این است که آیا نتایج مطلوب از این اقدامات حاصل شده است؟ پاسخ مثبت نیست و وضعیت فعلی نشان‌دهنده مطلوب‌نبودن نتایج است. چرایی این موضوع در یک کلام به نظام برنامه‌ریزی و سیاست‌های کلان و خرد اقتصادی کشور مرتبط است و آن‌هم به دلیل این است که سیاست‌های اقتصادی و نظام برنامه‌ریزی، علمی و بر پایه عدالت نبوده و متأسفانه هنوز هم درباره نگاه به روستاها و اهمیت توسعه آن، در روی همان پاشنه گذشته می‌چرخد. تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران یا از این نقص بی‌اطلاع هستند یا غافل و بی‌توجه. همچنان وضع نامطلوب تبعیض در سیاست‌های توسعه‌ای کشور بین نقاط کوچک و بزرگ، روستا و شهر، دور و نزدیک و... بر وضعیت کلان کشور سایه افکنده است و حتی برخی روستاییان و عشایر از امکانات اولیه مانند مسکن، درآمد، ابزارهای رفاه اجتماعی، امکانات فرهنگی و آموزشی کم‌بهره‌اند و از این کاستی‌ها رنج می‌برند. انتظار است مقامات مسئول حداقل در همین روز برای گشایش گره‌های اقتصاد، اشتغال، افزایش درآمد، مسکن و رفاه اجتماعی این تلاشگران و مجاهدان
غیر‌شهری که اثر بوسه پیامبر اعظم بر کف دستان پینه‌بسته‌شان هست، هم‌پیمان شوند. ان‌شاءالله به املاک روستاییان و عشایر نیز مانند شهرنشینان سند رسمی داده شود. تا از نعمت ارزش افزوده سند بی‌بهره نمانند.
همچنین نسبت به رفع مشکل بازنشستگی آنان در صندوق بیمه اجتماعی کشاورزان، روستاییان و عشایر مانند بیمه‌شدگان کشوری، تأمین اجتماعی و سایر صندوق‌ها اقدام شود. انتظار عدالت آموزشی و اجرای آن حتما انتظار زیادی نیست تا فرزندان تیز‌هوش و با‌استعداد روستاییان و عشایر از ابزارهای آموزشی کافی بهره‌مند شوند و طعم شیرین عدالت را بچشند تا در آینده و بعد از گذراندن دوران تحصیلات عالیه، در مدیریت و اداره کشور سهیم باشند. انتظار می‌رود زیر‌ساخت‌های لازم برای ماندن روستاییان و عشایر در زادگاهشان و حتی مهاجرت معکوس از شهرها به زادگاه بخشی از شهرنشینان فراهم شود تا شاهد شکوفایی و رشد و توسعه ملی از رهگذر توزیع عادلانه جمعیت و امکانات در سراسر ایران باشیم.