|

هوای گریه با من

متاثرم
داریوش شایگان . نویسنده

«سیمین بهبهانی» و اشعارش را بسیار دوست داشتم و از فقدان او عجیب متاثرم. به گمان من درگذشت او، فاجعه بزرگی برای هنر و ادب ایران‌زمین به‌شمار می‌آید. یادش گرامی.

آزاده زن
کیخسرو پورناظری . آهنگساز و نوازنده

خانم «سیمین بهبهانی» از مفاخر ادبی ایران زمین بودند که غزل‌هایی جاودانه و ماندگار سرودند. اشعار متنوعی دارند و با اشعارشان چندین وزن به اوزان غزل فارسی اضافه کردند. همچنین از دیگر ویژگی‌های اشعار ایشان، زبانی پخته و دلنشین است؛ زبانی که به سبک قدما محکم و در عین حال از زیبایی امروزی هم برخوردار است. ایشان یکی از مفاخر ادبی ما بودند که سروده‌هایشان در تاریخ ادب پارسی جاودانه خواهد ماند. سروده‌های او، شعر ناب پارسی است و خودش هم آزاده زنی بود ارزشمند. متاسفم که یکی از گنجینه‌های ادب ایران زمین را از دست دادیم. برایشان آرزوی مغفرت و شادی روح دارم و از درگذشتشان متاسفم.

یادش بخیر
گلی ترقی . نویسنده

شیفته سادگی و اصالت سیمین خانم بهبهانی بودم و آن گل کوچکی که به گوشه موهایش می‌زد. دلم برایشان تنگ می‌شود. یادشان بخیر.

مادر مهربان غزل
احمد پوری . مترجم

مرگ، یکی دیگر از یادگارهای نسل شیفته و متعهد به ادبیات را از ما گرفت. «سیمین بهبهانی» از شاعرانی بود که هرگز تسلیم جو پیرامون خود نشد. او از ابتدای کار شاعری‌اش، غزل را برای بیان عواطف و اسرار درونش انتخاب کرد. آگاه بود از اینکه این فرم شعری کم‌کم در قفسه‌های خاطره جا می‌گیرد و مخاطب آن دارد روزبه‌روز اندک می‌شود. اما «سیمین» با نوآوری خود، در اوزان شناخته‌شده عروضی جانی تازه در غزل دمید و حالی دیگر به آن داد. «سیمین بهبهانی» شاهد و ناظر اوج‌وفرود بسیاری از دوره‌های شعر و ادب بود و خود، سهم قابلی بر گنجینه ادب ایران افزود. زندگی اجتماعی و جهت‌گیری‌های انسانی و متعهد، همراه دستاوردهای ادبی‌اش، او را به‌عنوان چهره‌ای متمایز و بزرگ در ادبیات ما ماندگار کرد. ادبیات ایران، مادری مهربان را از دست داد.

شاعر عدالت‌خواه
علیرضا قربانی . خواننده

درگذشت بانو «سیمین بهبهانی» را به پیشکسوتان اهل‌ ادب‌وشعر فارسی تسلیت می‌گویم. سیمین بهبهانی بعد از «پروین اعتصامی» یکی از بانوان ماندگار عرصه ادب‌وفرهنگ این سرزمین است؛ شاعری که ترانه و تصنیف سروده، همیشه دست‌به‌قلم بوده و از اندیشمندان این مرزوبوم به‌حساب می‌آید. آنچه بانو بهبهانی را از دیگر شاعران معاصر متمایز می‌کرد، این بود که حوادث اجتماعی تاثیر مستقیم در شعرش داشت و سرنوشت مملکت و مردم برایش مهم بود. این همان نکته‌ای است که در معدود شاعرانی از جمله استاد شفیعی‌کدکنی دیده می‌شود. بانو بهبهانی شاعری قوی و صریح در عرصه فرهنگ و عدالتخواهی بود که بدون واسطه و مستقیم درباره مسایل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اظهارنظر می‌کرد و در بین زنان ادب‌وفرهنگ ایران، بانویی آزاداندیش و آزاده بود که تا لحظه آخر، پای اعتقادش ایستاد.

«سیمینِ» بی‌جایگزین
امیرحسن چهل‌تن . نویسنده

سیمین عاشق، سیمین مادر، سیمین شاعر، سیمین رفاقت و دوستی را از دست دادیم، سیمین بی‌جایگزین را. آرزو می‌کنم همه ما دوستان و دوستدارانش بتوانیم دوری او را تحمل کنیم. دلخوشی ما البته به میراث بزرگی‌ است که او برای فارسی‌زبانان و دوستداران این فرهنگ و این سرزمین به‌جا گذاشته.
متاثرم
داریوش شایگان . نویسنده

«سیمین بهبهانی» و اشعارش را بسیار دوست داشتم و از فقدان او عجیب متاثرم. به گمان من درگذشت او، فاجعه بزرگی برای هنر و ادب ایران‌زمین به‌شمار می‌آید. یادش گرامی.

آزاده زن
کیخسرو پورناظری . آهنگساز و نوازنده

خانم «سیمین بهبهانی» از مفاخر ادبی ایران زمین بودند که غزل‌هایی جاودانه و ماندگار سرودند. اشعار متنوعی دارند و با اشعارشان چندین وزن به اوزان غزل فارسی اضافه کردند. همچنین از دیگر ویژگی‌های اشعار ایشان، زبانی پخته و دلنشین است؛ زبانی که به سبک قدما محکم و در عین حال از زیبایی امروزی هم برخوردار است. ایشان یکی از مفاخر ادبی ما بودند که سروده‌هایشان در تاریخ ادب پارسی جاودانه خواهد ماند. سروده‌های او، شعر ناب پارسی است و خودش هم آزاده زنی بود ارزشمند. متاسفم که یکی از گنجینه‌های ادب ایران زمین را از دست دادیم. برایشان آرزوی مغفرت و شادی روح دارم و از درگذشتشان متاسفم.

یادش بخیر
گلی ترقی . نویسنده

شیفته سادگی و اصالت سیمین خانم بهبهانی بودم و آن گل کوچکی که به گوشه موهایش می‌زد. دلم برایشان تنگ می‌شود. یادشان بخیر.

مادر مهربان غزل
احمد پوری . مترجم

مرگ، یکی دیگر از یادگارهای نسل شیفته و متعهد به ادبیات را از ما گرفت. «سیمین بهبهانی» از شاعرانی بود که هرگز تسلیم جو پیرامون خود نشد. او از ابتدای کار شاعری‌اش، غزل را برای بیان عواطف و اسرار درونش انتخاب کرد. آگاه بود از اینکه این فرم شعری کم‌کم در قفسه‌های خاطره جا می‌گیرد و مخاطب آن دارد روزبه‌روز اندک می‌شود. اما «سیمین» با نوآوری خود، در اوزان شناخته‌شده عروضی جانی تازه در غزل دمید و حالی دیگر به آن داد. «سیمین بهبهانی» شاهد و ناظر اوج‌وفرود بسیاری از دوره‌های شعر و ادب بود و خود، سهم قابلی بر گنجینه ادب ایران افزود. زندگی اجتماعی و جهت‌گیری‌های انسانی و متعهد، همراه دستاوردهای ادبی‌اش، او را به‌عنوان چهره‌ای متمایز و بزرگ در ادبیات ما ماندگار کرد. ادبیات ایران، مادری مهربان را از دست داد.

شاعر عدالت‌خواه
علیرضا قربانی . خواننده

درگذشت بانو «سیمین بهبهانی» را به پیشکسوتان اهل‌ ادب‌وشعر فارسی تسلیت می‌گویم. سیمین بهبهانی بعد از «پروین اعتصامی» یکی از بانوان ماندگار عرصه ادب‌وفرهنگ این سرزمین است؛ شاعری که ترانه و تصنیف سروده، همیشه دست‌به‌قلم بوده و از اندیشمندان این مرزوبوم به‌حساب می‌آید. آنچه بانو بهبهانی را از دیگر شاعران معاصر متمایز می‌کرد، این بود که حوادث اجتماعی تاثیر مستقیم در شعرش داشت و سرنوشت مملکت و مردم برایش مهم بود. این همان نکته‌ای است که در معدود شاعرانی از جمله استاد شفیعی‌کدکنی دیده می‌شود. بانو بهبهانی شاعری قوی و صریح در عرصه فرهنگ و عدالتخواهی بود که بدون واسطه و مستقیم درباره مسایل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اظهارنظر می‌کرد و در بین زنان ادب‌وفرهنگ ایران، بانویی آزاداندیش و آزاده بود که تا لحظه آخر، پای اعتقادش ایستاد.

«سیمینِ» بی‌جایگزین
امیرحسن چهل‌تن . نویسنده

سیمین عاشق، سیمین مادر، سیمین شاعر، سیمین رفاقت و دوستی را از دست دادیم، سیمین بی‌جایگزین را. آرزو می‌کنم همه ما دوستان و دوستدارانش بتوانیم دوری او را تحمل کنیم. دلخوشی ما البته به میراث بزرگی‌ است که او برای فارسی‌زبانان و دوستداران این فرهنگ و این سرزمین به‌جا گذاشته.
 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها