فائزه هاشمي در ميزگرد مشاركت سياسي زنان
زنان پياده‌نظام زنان ژنرال
آرزو فرشید : تجربه‌ها، دیدگاه‌ها و نظراتشان را کنار هم می‌گذارند تا بلکه در آستانه مجلس دهم کاری از پیش برده و گامی در جهت افزایش مشارکت سیاسی زنان بردارند. از‌همین‌رو جلسات هم‌اندیشی و میزگردهایشان بیشتر شده است. دیروز هم سالن اجتماعات انجمن جامعه‌شناسی، میزبان فائزه هاشمی فعال سیاسی اصلاح‌طلب و نماینده پیشین مجلس، ژاله فرامرزیان جامعه‌شناس و عضو شورای هماهنگی جبهه اصلاحات، زهرا بهرامنژاد پ‍ژوهشگر حوزه زنان، آرزو فاطمه عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی اصفهان، عباس محمدی‌اصل جامعه‌شناس و استاد دانشگاه و سارا باقری وکیل و فعال مدنی بود. میزگردی با عنوان «تجارب زیسته مشارکت سیاسی زنان در مجلس، احزاب و فعالیت‌های مدنی» برگزار شد تا بار دیگر نگاهی به لایحه‌های مشارکت سیاسی زنان اندازند.
فائزه هاشمی در این نشست از توسعه متوازن و نقش زنان در آن گفت. به اعتقاد او از آنجایی که زنان و مردان از همان ابتدای خلقت کنار هم بوده‌اند و تاریخ را ساخته‌اند در مسیر توسعه نیز باید در کنار هم باشند اما جامعه ما در این مسیر دو مشکل عمده دارد. او که از کاسته‌شدن تعداد زنان حاضر در مجلس و سمت‌هایی مثل وزارت نسبت به گذشته گله می‌کرد، ضعف در مدیریت زنان در سطح کلان و آیین‌نامه‌ها و سیاست‌های کلان را دو ایراد اساسی دانست. در ادامه نیز با طرح این سؤال که چرا زنان به زنان رأی نمی‌دهند و تأکید بر اینکه اگر این‌طور می‌شد حتما شاهد حضور زنان بیشتری در مجلس بودیم، گفت: «انتصابات در کشور ما مردانه است و به‌همین‌خاطر، هم زنان اصلا دیده نمی‌شوند و هم نمی‌توانند شایستگی‌های خود را اثبات کنند».
او با تأکید بر اینکه سیاست‌های کلان« زن را در کنار خانواده تعریف می‌کند و به سمت خانه‌نشین‌کردن آنها می‌رود، گفت: دولت احمدی‌نژاد با ارائه طرح‌هایی مثل مرخصی زایمان، طرح دورکاری زنان و... که به‌ظاهر هم به نفع زنان بود در همین مسیر گام برداشت».
هاشمی یکی دیگر از مشکلات جامعه زنان در مسیر افزایش مشارکت سیاسی را نبود خودباوری در آنها دانست و تأکید کرد که ما نیازمند وحدت و کارکردن‌های باقدرت هستیم چراکه موفقیت ما موفقیت جنس زن و شکست ما شکست جنس زن است.
این نماینده پیشین مجلس ضمن ابراز تأسف از اینکه در کشور ما زنان به‌عنوان پیاده‌نظام تصور می‌شوند و هر زمان که وقت تعیین ژنرال‌ها می‌شود می‌گویند نباید تفاوتی بین زن و مرد قائل شد؛ گفت: حتما باید زنان را به حضور گسترده تشویق کنیم و این فضایی را که می‌گویند در استان‌ها زنان فعال نداریم، از بین ببریم.
زهرا بهرامنژاد پ‍ژوهشگر و فعال حوزه زنان نیز در ادامه این نشست ضمن تأکید بر اینکه مشارکت سیاسی زنان باید با رویکرد توسعه‌محوری صورت گیرد، به لایه‌لایه‌بودن مسئله مشارکت اشاره کرد و گفت: مسئله حضور، تنها لایه اولیه مشارکت سیاسی است اما باید به لایه‌های بعدی یعنی موضوع کیفیت و ارتقای حضور آنان نیز توجه کنیم. به گفته او قوانین کشور همان جایی است که امکان این ارتقا فراهم می‌شود و به وسیله آن می‌توان زمینه تربیت نیروهای سیاسی را فراهم کرد و نگاه آنان را به سمت منافع ملی حرکت داد.
او نگاه به زن در برنامه‌های توسعه اول تا پنجم اشاره کرد و گفت بستر توسعه مشارکت سیاسی زنان در این قوانین فراهم است بنابراین اکنون وقت آن است که به فکر حضور در پست‌های مدیریتی و مجلس باشیم زیرا مشارکت سیاسی و اساسا سیاست با قدرت پیوند دارد.
ژاله فرامرزیان عضو شورای مرکزی نیز در ادامه کادرسازی، برنامه‌محوربودن فعالیت‌ها و ارتقای توانمندی‌ها به‌صورت سلسله‌مراتبی از‌جمله وظایف و کارکرد احزاب دانست که در مسیر توسعه مشارکت سیاسی زنان اهمیت ویژه دارد. او در‌این‌باره توضیح داد: برنامه‌های احزاب باید برگرفته از جامعه‌ای باشد که نیمی از آن، زنان هستند و مخاطب آن نیز جامعه‌ای است که نیمی از آن، زنان هستند.
او همچنین تأکید کرد مسئله مشارکت زنان و به‌طور‌کلی افراد در جامعه باید به‌صورت مرحله‌ای و از احزاب آغاز شود؛ زیرا اگر افراد هوادار واقعی حزب نباشند نمی‌توانند در چارچوب آن فعالیت کرده و درنهایت مدیر و لیدر در عرصه سیاست باشند.
این جلسه با اظهارات محمدی‌اصل، استاد دانشگاه، که از تعارض میان فرهنگ مردسالاری شرق و آنچه از جامعه دموکرات غرب وارد شده است سخن می‌گفت، آرزو فاطمه که تجربه عضویت و کار حزبی خود را بیان می‌کرد و سارا باقری که از عملکرد کمپین تغییر چهره مردانه مجلس حرف می‌زد ادامه پیدا کرد. سؤال مهمی که حاضران در نشست از سخنرانان کردند این بود که در آستانه انتخابات مجلس و در حوزه‌های تک‌نماینده‌ای احزاب چگونه عمل خواهند کرد؟ یک کاندیدای مرد با رأی‌آوری بیشتر را به یک کاندیدای زن با رأی‌آوری کمتر ترجیح می‌دهند و اگر این‌طور حمل می‌شود تکلیف حمایت از حضور زنان چه خواهد بود؟ فاطمه هاشمی و ژاله فرامرزیان در‌این‌باره اعتقاد داشتند که حتما باید این‌طور عمل کرد تا کرسی به جناح رقیب واگذار نشود اما بهرامنژاد معتقد بود که این از‌دست‌رفتن کرسی نیست و نوعی سرمایه‌گذاری برای توسعه مشارکت زنان است.
فرامرزیان در‌این‌باره توضیح داد: ما در شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان همه تلاش خودمان را می‌کنیم که کاندیداهای زن با هم رقابت نکنند اما این را هم فراموش نکنید که گاهی هم باید با یک تفکر مبتنی بر عقل‌گرایی بیشتر عمل کرد و با این نگاه در حوزه‌هایی که قرار بر انتخاب میان یک مرد با رأی‌آوری بیشتر و یک زن با رأی‌آوری کمتر باشد؛ حتما از کاندیدای مرد حمایت می‌شود. هاشمی نیز در تأیید نظر او گفت حتی اگر حزب هم این انتخاب را نکند و کاندیدای زن را در فهرست خود قرار دهد به لحاظ رأی‌آوری کمتر آن زن، هدف مورد نظر یعنی حمایت از حضور زنان محقق نمی‌شود. لازم به ذکر است که این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی سهمیه‌بندی برای افزایش مشارکت زنان را تنها راهکار موجود دانست و تأکید کرد که راه دیگری وجود ندارد. او همچنین ابراز تأسف کرد که این مسئله در مجمع تشخیص مصلحت نظام طرح شد اما با اختلاف دو رأی تصویب نشد.
این تبادل نظرها در این جلسه و جلساتی نظیر آن انجام می‌شود تا نهایتا در انتخابات آتی هدف جامعه زنان که همان سهم 30 درصدی است محقق شود. اگرچه به فعالان حوزه زنان بر این باور هستند که تحقق‌نیافتن 30 درصد به معنی شکست نیست و باید آن را شروعی خوب تلقی کرد.
آرزو فرشید : تجربه‌ها، دیدگاه‌ها و نظراتشان را کنار هم می‌گذارند تا بلکه در آستانه مجلس دهم کاری از پیش برده و گامی در جهت افزایش مشارکت سیاسی زنان بردارند. از‌همین‌رو جلسات هم‌اندیشی و میزگردهایشان بیشتر شده است. دیروز هم سالن اجتماعات انجمن جامعه‌شناسی، میزبان فائزه هاشمی فعال سیاسی اصلاح‌طلب و نماینده پیشین مجلس، ژاله فرامرزیان جامعه‌شناس و عضو شورای هماهنگی جبهه اصلاحات، زهرا بهرامنژاد پ‍ژوهشگر حوزه زنان، آرزو فاطمه عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی اصفهان، عباس محمدی‌اصل جامعه‌شناس و استاد دانشگاه و سارا باقری وکیل و فعال مدنی بود. میزگردی با عنوان «تجارب زیسته مشارکت سیاسی زنان در مجلس، احزاب و فعالیت‌های مدنی» برگزار شد تا بار دیگر نگاهی به لایحه‌های مشارکت سیاسی زنان اندازند.
فائزه هاشمی در این نشست از توسعه متوازن و نقش زنان در آن گفت. به اعتقاد او از آنجایی که زنان و مردان از همان ابتدای خلقت کنار هم بوده‌اند و تاریخ را ساخته‌اند در مسیر توسعه نیز باید در کنار هم باشند اما جامعه ما در این مسیر دو مشکل عمده دارد. او که از کاسته‌شدن تعداد زنان حاضر در مجلس و سمت‌هایی مثل وزارت نسبت به گذشته گله می‌کرد، ضعف در مدیریت زنان در سطح کلان و آیین‌نامه‌ها و سیاست‌های کلان را دو ایراد اساسی دانست. در ادامه نیز با طرح این سؤال که چرا زنان به زنان رأی نمی‌دهند و تأکید بر اینکه اگر این‌طور می‌شد حتما شاهد حضور زنان بیشتری در مجلس بودیم، گفت: «انتصابات در کشور ما مردانه است و به‌همین‌خاطر، هم زنان اصلا دیده نمی‌شوند و هم نمی‌توانند شایستگی‌های خود را اثبات کنند».
او با تأکید بر اینکه سیاست‌های کلان« زن را در کنار خانواده تعریف می‌کند و به سمت خانه‌نشین‌کردن آنها می‌رود، گفت: دولت احمدی‌نژاد با ارائه طرح‌هایی مثل مرخصی زایمان، طرح دورکاری زنان و... که به‌ظاهر هم به نفع زنان بود در همین مسیر گام برداشت».
هاشمی یکی دیگر از مشکلات جامعه زنان در مسیر افزایش مشارکت سیاسی را نبود خودباوری در آنها دانست و تأکید کرد که ما نیازمند وحدت و کارکردن‌های باقدرت هستیم چراکه موفقیت ما موفقیت جنس زن و شکست ما شکست جنس زن است.
این نماینده پیشین مجلس ضمن ابراز تأسف از اینکه در کشور ما زنان به‌عنوان پیاده‌نظام تصور می‌شوند و هر زمان که وقت تعیین ژنرال‌ها می‌شود می‌گویند نباید تفاوتی بین زن و مرد قائل شد؛ گفت: حتما باید زنان را به حضور گسترده تشویق کنیم و این فضایی را که می‌گویند در استان‌ها زنان فعال نداریم، از بین ببریم.
زهرا بهرامنژاد پ‍ژوهشگر و فعال حوزه زنان نیز در ادامه این نشست ضمن تأکید بر اینکه مشارکت سیاسی زنان باید با رویکرد توسعه‌محوری صورت گیرد، به لایه‌لایه‌بودن مسئله مشارکت اشاره کرد و گفت: مسئله حضور، تنها لایه اولیه مشارکت سیاسی است اما باید به لایه‌های بعدی یعنی موضوع کیفیت و ارتقای حضور آنان نیز توجه کنیم. به گفته او قوانین کشور همان جایی است که امکان این ارتقا فراهم می‌شود و به وسیله آن می‌توان زمینه تربیت نیروهای سیاسی را فراهم کرد و نگاه آنان را به سمت منافع ملی حرکت داد.
او نگاه به زن در برنامه‌های توسعه اول تا پنجم اشاره کرد و گفت بستر توسعه مشارکت سیاسی زنان در این قوانین فراهم است بنابراین اکنون وقت آن است که به فکر حضور در پست‌های مدیریتی و مجلس باشیم زیرا مشارکت سیاسی و اساسا سیاست با قدرت پیوند دارد.
ژاله فرامرزیان عضو شورای مرکزی نیز در ادامه کادرسازی، برنامه‌محوربودن فعالیت‌ها و ارتقای توانمندی‌ها به‌صورت سلسله‌مراتبی از‌جمله وظایف و کارکرد احزاب دانست که در مسیر توسعه مشارکت سیاسی زنان اهمیت ویژه دارد. او در‌این‌باره توضیح داد: برنامه‌های احزاب باید برگرفته از جامعه‌ای باشد که نیمی از آن، زنان هستند و مخاطب آن نیز جامعه‌ای است که نیمی از آن، زنان هستند.
او همچنین تأکید کرد مسئله مشارکت زنان و به‌طور‌کلی افراد در جامعه باید به‌صورت مرحله‌ای و از احزاب آغاز شود؛ زیرا اگر افراد هوادار واقعی حزب نباشند نمی‌توانند در چارچوب آن فعالیت کرده و درنهایت مدیر و لیدر در عرصه سیاست باشند.
این جلسه با اظهارات محمدی‌اصل، استاد دانشگاه، که از تعارض میان فرهنگ مردسالاری شرق و آنچه از جامعه دموکرات غرب وارد شده است سخن می‌گفت، آرزو فاطمه که تجربه عضویت و کار حزبی خود را بیان می‌کرد و سارا باقری که از عملکرد کمپین تغییر چهره مردانه مجلس حرف می‌زد ادامه پیدا کرد. سؤال مهمی که حاضران در نشست از سخنرانان کردند این بود که در آستانه انتخابات مجلس و در حوزه‌های تک‌نماینده‌ای احزاب چگونه عمل خواهند کرد؟ یک کاندیدای مرد با رأی‌آوری بیشتر را به یک کاندیدای زن با رأی‌آوری کمتر ترجیح می‌دهند و اگر این‌طور حمل می‌شود تکلیف حمایت از حضور زنان چه خواهد بود؟ فاطمه هاشمی و ژاله فرامرزیان در‌این‌باره اعتقاد داشتند که حتما باید این‌طور عمل کرد تا کرسی به جناح رقیب واگذار نشود اما بهرامنژاد معتقد بود که این از‌دست‌رفتن کرسی نیست و نوعی سرمایه‌گذاری برای توسعه مشارکت زنان است.
فرامرزیان در‌این‌باره توضیح داد: ما در شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان همه تلاش خودمان را می‌کنیم که کاندیداهای زن با هم رقابت نکنند اما این را هم فراموش نکنید که گاهی هم باید با یک تفکر مبتنی بر عقل‌گرایی بیشتر عمل کرد و با این نگاه در حوزه‌هایی که قرار بر انتخاب میان یک مرد با رأی‌آوری بیشتر و یک زن با رأی‌آوری کمتر باشد؛ حتما از کاندیدای مرد حمایت می‌شود. هاشمی نیز در تأیید نظر او گفت حتی اگر حزب هم این انتخاب را نکند و کاندیدای زن را در فهرست خود قرار دهد به لحاظ رأی‌آوری کمتر آن زن، هدف مورد نظر یعنی حمایت از حضور زنان محقق نمی‌شود. لازم به ذکر است که این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی سهمیه‌بندی برای افزایش مشارکت زنان را تنها راهکار موجود دانست و تأکید کرد که راه دیگری وجود ندارد. او همچنین ابراز تأسف کرد که این مسئله در مجمع تشخیص مصلحت نظام طرح شد اما با اختلاف دو رأی تصویب نشد.
این تبادل نظرها در این جلسه و جلساتی نظیر آن انجام می‌شود تا نهایتا در انتخابات آتی هدف جامعه زنان که همان سهم 30 درصدی است محقق شود. اگرچه به فعالان حوزه زنان بر این باور هستند که تحقق‌نیافتن 30 درصد به معنی شکست نیست و باید آن را شروعی خوب تلقی کرد.