بازگشت به هویت تاریخی شهر
باز زندهسازی خاطرات تاریخ شهر با طرحهای زیباسازی
محدودهای که به نام پهنه رودکی شناخته میشود، در دل خود بخشی از تهران عصر ناصری یا بخشی از دارالخلافه را جای داده است، شمال این پهنه هم دربرگیرنده خیابان انقلاب است، مسیری که حصار ناصری از آنجا میگذرد. تاریخچه فرهنگی و هنری پهنه رودکی به زمان تأسیس تالار «وحدت» یا «رودکی» سابق در دهه 40 برمیگردد که با احداث تالار رودکی فعالیتهای هنری و فرهنگی فعالان عرصه موسیقی و تئاتر کشور در این مجموعه متمرکز شد تا همه فعالان حوزه تئاتر و موسیقی، از تالار رودکی بهعنوان پاتوق فرهنگی- هنری یاد کنند.
ساماندهی و ارتقاي کیفی پهنه رودکی
نخستین تلاشها برای تحقق فضای شهری مطلوب میان تئاتر شهر و تالار وحدت به ابتدای سال 1370 بر میگردد که توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شروع شد و تمرکز آن بر پیادهراهسازی حدفاصل تالار وحدت و تئاتر شهر بود؛ پس از آن و طی سالیان، طرحهایی برای ساماندهی، مواجهه و اقدام با نگاه تمرکز بر حوزه فرهنگ و هنر در مقیاس شهری و ملی درباره این محدوده تهیه شد که شامل پنج طرح است؛ در سال 97 بنا بر توجه کميسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر طرح پیادهراه شهریار مورد توجه قرار گرفت و سازمان زیباسازی بنا بر سابقهای که از طرحهای پیشین داشت، از راه فراتحلیل یک چارچوب اولیه تهیه كرد که تمرکز آن بر پهنه رودکی بود؛ محدودهای که از تقاطع چهارراه ولیعصر، خیابان انقلاب تا چهارراه کالج شروع میشود و از خیابان حافظ به سمت جنوب تا خیابان نوفللوشاتو میرود و از نوفللوشاتو به خیابان ولیعصر و چهارراه ولیعصر منتهی میشود.
یکی از مهمترین نکاتی که در این طرح محقق شد همکاری بینبخشی و تنگاتنگی بود که میان سازمان زیباسازی، شهرداری منطقه 11، معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران و معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شکل گرفت.
بنا بر وظیفهای که بر عهده سازمان زیباسازی نهاده شد و هدایت کلان و راهبری شهری، فرهنگی و اجتماعی طرح بود، سازمان بنا بر اسناد بالادست موجود، چشمانداز مناسبی را طراحی كرد و بنا بر آن مراحل طرحاندازی و سپس اجرای فاز نخست را که اصلاح مسیر پیاده و سواره خیابان شهریار است، آغاز كرد.
مهمترین اقدامهای در حال انجام در پهنه رودکی عبارتاند از:
- توسعه پهنه فرهنگی- هنری رودکی تحت عنوان پروژه احداث «پلازای شهریار»
- مرمت و پیرایش شهری محدوده پهنه رودکی
- تمرکز بر پیادهمحورکردن خیابان شهریار
- برگزاری رویدادهای فرهنگی در این محور
- حفظ هویت مسکونی در منطقه
- شناسایی معماریهای معاصر باارزش
- ارتقای هویت پهنه با تغییرکاربریهای مناسب
- بهسازی و ساماندهی جدارهها، کفها، فضای سبز
- توسعه درونزا در منطقه
- بازپیرایی خیابانهای اطراف
احیای تئاتر نصر
بازخوانی روایت هنرهای نمایشی در تهران
تئاتر نصر یکی از اولین سالنهای تئاتر تهران است که قدمت آن به اواخر دوره قاجار میرسد و با توجه به حیات فرهنگیاش تا سالهاي اخير گنجینهای از خاطرات نمایشی تهرانیهاست و راوی نمایش در تهران و زبان نمایشی هنر نمایش در تهران که در بستر خیابان لالهزار جلوه فرهنگی خیابان لالهزار را موجب شده است و بر آن تأکید دارد.
تئاتر نصر یا همان تماشاخانه نصر سالنی است که در مسیر بازسازی گراندهتل در کنار آن تأسیس میشود و بلافاصله پس از تأسیس کار خود را با اجرای نمایش با مدیریت سیدعلیخان نصر ادامه میدهد.
تماشاخانه دائمی تهران تا سال 1329 پابرجا بود. در سال 1337 و پس از آن چندین بار دچار آتشسوزی شد، اما پس از تعمیر در سال 1341 به پاس خدمات ارزنده سیدعلیخان نصر که در بهمن 1340 فوت شده بود، با عنوان تئاتر نصر بازگشایی شد، اما به تدریج تالار دچار رکود شد تا اينكه در نهایت در اوایل انقلاب تعطیل شد.
در دی ماه سال ۱۳۹۶ با امضای تفاهمنامهای بین کمیته امداد امام خمینی به عنوان مالک و جهاد دانشگاهی که سرقفلی این بنا را در اختیار داشت با شهرداری تهران، تملک این بنا در اختیار سازمان زیباسازی شهرداری تهران درآمد تا این سالن نمایش تاریخی مرمت و بازسازي شود.
از مهمترین شاخصهایی که در مسیر مرمت این بنا مورد توجه سازمان زیباسازی بود، دستیافتن به روایتهای این سالن تئاتر بود که به همین منظور یک برنامه بازدید پیش از مرمت بر اساس قصههای بنا با شیوه اجرای روایی ترتیب داده شد تا حافظه نزدیک شهر در کنار بجاآوردن یکی از داشتههای خود از مشارکت خاطرات بنا هم بهره ببرد.
پس از این مرحله و مبتنی بر روایتهای حاصلشده از این بنا سازمان زیباسازی مشاوری را برای طرحاندازی مرمت بنا انتخاب کرد تا مراحل مرمت بنا انجام شود.
در مسیر مرمت و بهرهبرداری اضافهکردن این گنجینه روایي هنرهای نمایشی به یک فرصت اجرای نمایش و تماشای تئاتر مد نظر است تا هم حیات اصلی بنا خدشه نبیند و هم خود این موضوع یک فرصت برای احیاي زندگی فرهنگی خیابان لالهزار باشد.
دایره خلاق
فرصتسازی برای حال امروزین شهر
موضوع مبلمان شهری در شهرهای امروزی با توجه به زندگی جاری شهری بسیار اهمیت دارد و بخش مهمی از رعایت حق شهروندی شهروندان یک شهر را شامل میشود. اهمیت این موضوع تا آن حد است که مبلمان شهری سلیقه زیباشناختی یک شهر را در مواجهه و ملاقات با شهر روشن میکند.
همین مهم باعث شد تا سازمان زیباسازی بر مبنای پیشنهادی که از نقل یک خاطره حاصل شد در سال 1391 اندیشه برگزاری رویدادی درباره مبلمان شهری را در حيطه وظایف خود قرار دهد؛ دایره خلاق به عنوان جشنواره مبلمان شهری از اینجا شروع شده و ادامه دارد.
اولین جشنواره دایره خلاق در سال 1393 با موضوع «نشیمن شهری» کلید خورد.
دومین جشنواره ملی طراحی مبلمان شهری و دایره خلاق 2، در سال 1394 با موضوع «طراحی مجموعه مبلمان هم خانواده شهری با محوریت بافت تاریخی تهران» برگزار شد و سومین دوره اختصاص یافت به مبلمان شهری با توجه به شهر دوستدار کودک و چهارمین جشنواره ملی در سال 1397 با موضوعیت «طراحی عناصر مبلمان شهری برای پهنه فرهنگ و هنر رودکی» برگزار شد.
در اهداف برگزاری دایره خلاق آمده است که این اصول مورد توجه است:
- افزایش حس تعلق شهروندان به شهر
- ترویج مشارکت شهروندی و خلق فضای تعاملی شهروندان با عناصر مبلمان شهری
- توجه به شکوفایی خلاقیت، نوآوری و کشف استعدادهای خلاق در طراحی مبلمان شهری
- توجه به تحقق شهر پایدار، شهر هوشمند، شهر سالم و شهر انسانمدار
- ایجاد نگاه ویژه در طراحی مبلمان شهری به شهروندان کمتوان جسمی و کودکان
- بهبود کیفیت فضا و مبلمان شهری
- توجه به مبانی قابل استفاده از تفکرات نوین طراحی، بهخصوص طراحی سبز و طراحی پایدار در طراحی و ساخت عناصر مبلمان شهری
خانهباغ اتحادیه
روایت خانه فرهنگ و هنر تهران
خانهباغ اتحادیه یکی از مهمترین پروژههای شاخص سازمان زیباسازی شهر تهران است. این خانهباغ متعلق به امینالسلطان، صدراعظم دوره ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه قاجار بوده است که پس از کشتهشدن او، توسط حاج رحیم اتحادیه خریداری شد.
شاید کمترخانهای را در تهران بتوان يافت که محمل کاملی از رویدادهای تاریخی، سیاسی، فرهنگی و بالاخص هنری باشد اما خانه اتحادیه فشردهای از تاریخ معاصر ایران از عهد ناصری تاکنون است که گوناگونی این روایتها را در خود دارد؛ اما بیشترین شهرتش به اين است كه محل شکلگیری و فیلمبرداری سریال دایی جان ناپلئون بوده است.
در حالی که در مسیر آنچه در خیابان لالهزار در حال رخدادن بود، میرفت تا این عصاره تاریخ معاصر تهران تخریب شده و به یک پاساژ تبدیل شود، این بنا توسط سازمان زیباسازی خریداری شد تا در مسیر مرمت خانهای باشد که از بستر قصههای خودش با عنوان روایت خانه فرهنگ و هنر تهران سر بر کند.
این خانه بین خیابان فردوسی و لالهزار تهران قدیم قرار گرفته و دارای دو ورودی است: راه ورودی اول؛ میدان امام خمینی، خیابان لالهزار، انتهای بنبست اتحادیه، پلاک ۱۲ و راه ورودی دوم؛ خیابان فردوسی، انتهای بنبست هنر، پلاک ۶ است.
این بنای تاریخی ذیقیمت مورخ 12 تیر 1384 با شماره ثبت 12057 ثبت ملی شد. این ملک در پی عدم رسیدگی سازمان میراث فرهنگی به این اثر تاریخی و بینتیجهماندن رایزنیها توسط مالکان خانهباغ برای تملک سازمان میراث فرهنگی با رأی دیوان عدالت اداری در سال 1389 از فهرست آثار ملی خارج شد. در پی تخریب بخش قاجاری و حادثه آتشسوزی بخشی از مجموعه امینالسلطان، در بهمن ماه 1392 شورای اسلامی شهر تهران با قید فوریت طرح الزامآور رأی به خرید و بازسازی این ملک توسط شهرداری تهران با کاربری فرهنگی و هنری داد و نهایتا در نودمین جلسه شورای شهر تهران در سال 1393 مصوب شد و سازمان زیباسازی با توجه به مصوبه شورا در مهرماه 1394 به قیمت 28 میلیارد آن را خریداری كرد. پس از اخذ مصوبه و تملک این بنا با متراژ حدود هشت هزار مترمربع، عملیات مرمت و بازسازی حدود سههزارو 500 متر بنای مسقف قدیمی و ششهزارو 300 متر بنای مسقف جدید، هفت عمارت و همچنین حیاط حوضخانه و حمام انجام شده است.
خانه مینایی
روایتخانه خیابان ولیعصر
یکی از مهمترین وظایف مدیریت شهری، خروج شهر از تاریکی برای ایفاي نقش درست شهروندان در شهر است. در سالیان گذشته فضاهای مرمتشده توسط شهرداری به امور گوناگونی پرداختهاند؛ موزههای کسان شهر (خانهموزهها) یا اماکنی با کاربریهای گوناگون فرهنگی. در یک سال گذشته سازمان زیباسازی بنا بر وظیفه ذاتی خود که عیانکردن ارزشهای یک شهر به شهروندان است تا این ارزشها دیده شود و اسباب هویت شهری برای شهر باشد و سلیقه زیباشناختی براساس داشتههای شهر را ايجاد كند، بر آن شد تا با بازخوانی و باززندهسازی روایتهای تهران زمينه آنچه را اهمیت داشت كه شکل بگیرد، فراهم كند.
خیابان ولیعصر یکی از ارزشهای شهر تهران است که میتواند هر تهرانی را با شهر قواره کرده و اهل شهر کند. ولیعصر خیابان عبور و مرور خودروها از یک جا به جای دیگر نیست، خیابان ولیعصر با چهار دوره حیات پررنگ شهری، احوال شهر را عیان میكند.
اکنون سازمان زیباسازی بر آن است تا خانه مینایی را که از لحاظ موقعیت در یکی از مهمترین محدودههاي فرهنگی- اجتماعی شهر تهران قرار گرفته و جزء ارزشهای شهری بوده و این تنها به سبب معماریاش نیست بلکه به دلیل حافظه شهری است که این عمارت با خود دارد، به عنوان روایتخانه خیابان ولیعصر مورد مرمت و بهرهبرداری قرار دهد.
روایتخانه ولیعصر فرصتی است تا تهرانی و غیرتهرانیها، شهروندان تهران و گردشگران بیواسطه با ارزشهای شهری و فرهنگی یک خیابان به نام ولیعصر آشنا شوند.
روایتخانه خیابان ولیعصر در خانه مینایی یک رویداد مداوم است؛ روایتهای شکلگیری و معرفی، روایت فرهنگ و هنر، روایتهای اجتماعی و... از ویژگیهای روایی است که در این مرکز بیان میشود.
از مهمترین روایتهای این روایتخانه در خانه مینایی روایتهای شهروندی است که به بازگویی خاطرات شهری شهروندان تهرانی از ولیعصر میپردازد و به این وسیله مشارکت شهروندی به صورت مشهود و عینی در فضای شهری به جا آورده میشود.
محدودهای که به نام پهنه رودکی شناخته میشود، در دل خود بخشی از تهران عصر ناصری یا بخشی از دارالخلافه را جای داده است، شمال این پهنه هم دربرگیرنده خیابان انقلاب است، مسیری که حصار ناصری از آنجا میگذرد. تاریخچه فرهنگی و هنری پهنه رودکی به زمان تأسیس تالار «وحدت» یا «رودکی» سابق در دهه 40 برمیگردد که با احداث تالار رودکی فعالیتهای هنری و فرهنگی فعالان عرصه موسیقی و تئاتر کشور در این مجموعه متمرکز شد تا همه فعالان حوزه تئاتر و موسیقی، از تالار رودکی بهعنوان پاتوق فرهنگی- هنری یاد کنند.
ساماندهی و ارتقاي کیفی پهنه رودکی
نخستین تلاشها برای تحقق فضای شهری مطلوب میان تئاتر شهر و تالار وحدت به ابتدای سال 1370 بر میگردد که توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شروع شد و تمرکز آن بر پیادهراهسازی حدفاصل تالار وحدت و تئاتر شهر بود؛ پس از آن و طی سالیان، طرحهایی برای ساماندهی، مواجهه و اقدام با نگاه تمرکز بر حوزه فرهنگ و هنر در مقیاس شهری و ملی درباره این محدوده تهیه شد که شامل پنج طرح است؛ در سال 97 بنا بر توجه کميسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر طرح پیادهراه شهریار مورد توجه قرار گرفت و سازمان زیباسازی بنا بر سابقهای که از طرحهای پیشین داشت، از راه فراتحلیل یک چارچوب اولیه تهیه كرد که تمرکز آن بر پهنه رودکی بود؛ محدودهای که از تقاطع چهارراه ولیعصر، خیابان انقلاب تا چهارراه کالج شروع میشود و از خیابان حافظ به سمت جنوب تا خیابان نوفللوشاتو میرود و از نوفللوشاتو به خیابان ولیعصر و چهارراه ولیعصر منتهی میشود.
یکی از مهمترین نکاتی که در این طرح محقق شد همکاری بینبخشی و تنگاتنگی بود که میان سازمان زیباسازی، شهرداری منطقه 11، معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران و معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شکل گرفت.
بنا بر وظیفهای که بر عهده سازمان زیباسازی نهاده شد و هدایت کلان و راهبری شهری، فرهنگی و اجتماعی طرح بود، سازمان بنا بر اسناد بالادست موجود، چشمانداز مناسبی را طراحی كرد و بنا بر آن مراحل طرحاندازی و سپس اجرای فاز نخست را که اصلاح مسیر پیاده و سواره خیابان شهریار است، آغاز كرد.
مهمترین اقدامهای در حال انجام در پهنه رودکی عبارتاند از:
- توسعه پهنه فرهنگی- هنری رودکی تحت عنوان پروژه احداث «پلازای شهریار»
- مرمت و پیرایش شهری محدوده پهنه رودکی
- تمرکز بر پیادهمحورکردن خیابان شهریار
- برگزاری رویدادهای فرهنگی در این محور
- حفظ هویت مسکونی در منطقه
- شناسایی معماریهای معاصر باارزش
- ارتقای هویت پهنه با تغییرکاربریهای مناسب
- بهسازی و ساماندهی جدارهها، کفها، فضای سبز
- توسعه درونزا در منطقه
- بازپیرایی خیابانهای اطراف
احیای تئاتر نصر
بازخوانی روایت هنرهای نمایشی در تهران
تئاتر نصر یکی از اولین سالنهای تئاتر تهران است که قدمت آن به اواخر دوره قاجار میرسد و با توجه به حیات فرهنگیاش تا سالهاي اخير گنجینهای از خاطرات نمایشی تهرانیهاست و راوی نمایش در تهران و زبان نمایشی هنر نمایش در تهران که در بستر خیابان لالهزار جلوه فرهنگی خیابان لالهزار را موجب شده است و بر آن تأکید دارد.
تئاتر نصر یا همان تماشاخانه نصر سالنی است که در مسیر بازسازی گراندهتل در کنار آن تأسیس میشود و بلافاصله پس از تأسیس کار خود را با اجرای نمایش با مدیریت سیدعلیخان نصر ادامه میدهد.
تماشاخانه دائمی تهران تا سال 1329 پابرجا بود. در سال 1337 و پس از آن چندین بار دچار آتشسوزی شد، اما پس از تعمیر در سال 1341 به پاس خدمات ارزنده سیدعلیخان نصر که در بهمن 1340 فوت شده بود، با عنوان تئاتر نصر بازگشایی شد، اما به تدریج تالار دچار رکود شد تا اينكه در نهایت در اوایل انقلاب تعطیل شد.
در دی ماه سال ۱۳۹۶ با امضای تفاهمنامهای بین کمیته امداد امام خمینی به عنوان مالک و جهاد دانشگاهی که سرقفلی این بنا را در اختیار داشت با شهرداری تهران، تملک این بنا در اختیار سازمان زیباسازی شهرداری تهران درآمد تا این سالن نمایش تاریخی مرمت و بازسازي شود.
از مهمترین شاخصهایی که در مسیر مرمت این بنا مورد توجه سازمان زیباسازی بود، دستیافتن به روایتهای این سالن تئاتر بود که به همین منظور یک برنامه بازدید پیش از مرمت بر اساس قصههای بنا با شیوه اجرای روایی ترتیب داده شد تا حافظه نزدیک شهر در کنار بجاآوردن یکی از داشتههای خود از مشارکت خاطرات بنا هم بهره ببرد.
پس از این مرحله و مبتنی بر روایتهای حاصلشده از این بنا سازمان زیباسازی مشاوری را برای طرحاندازی مرمت بنا انتخاب کرد تا مراحل مرمت بنا انجام شود.
در مسیر مرمت و بهرهبرداری اضافهکردن این گنجینه روایي هنرهای نمایشی به یک فرصت اجرای نمایش و تماشای تئاتر مد نظر است تا هم حیات اصلی بنا خدشه نبیند و هم خود این موضوع یک فرصت برای احیاي زندگی فرهنگی خیابان لالهزار باشد.
دایره خلاق
فرصتسازی برای حال امروزین شهر
موضوع مبلمان شهری در شهرهای امروزی با توجه به زندگی جاری شهری بسیار اهمیت دارد و بخش مهمی از رعایت حق شهروندی شهروندان یک شهر را شامل میشود. اهمیت این موضوع تا آن حد است که مبلمان شهری سلیقه زیباشناختی یک شهر را در مواجهه و ملاقات با شهر روشن میکند.
همین مهم باعث شد تا سازمان زیباسازی بر مبنای پیشنهادی که از نقل یک خاطره حاصل شد در سال 1391 اندیشه برگزاری رویدادی درباره مبلمان شهری را در حيطه وظایف خود قرار دهد؛ دایره خلاق به عنوان جشنواره مبلمان شهری از اینجا شروع شده و ادامه دارد.
اولین جشنواره دایره خلاق در سال 1393 با موضوع «نشیمن شهری» کلید خورد.
دومین جشنواره ملی طراحی مبلمان شهری و دایره خلاق 2، در سال 1394 با موضوع «طراحی مجموعه مبلمان هم خانواده شهری با محوریت بافت تاریخی تهران» برگزار شد و سومین دوره اختصاص یافت به مبلمان شهری با توجه به شهر دوستدار کودک و چهارمین جشنواره ملی در سال 1397 با موضوعیت «طراحی عناصر مبلمان شهری برای پهنه فرهنگ و هنر رودکی» برگزار شد.
در اهداف برگزاری دایره خلاق آمده است که این اصول مورد توجه است:
- افزایش حس تعلق شهروندان به شهر
- ترویج مشارکت شهروندی و خلق فضای تعاملی شهروندان با عناصر مبلمان شهری
- توجه به شکوفایی خلاقیت، نوآوری و کشف استعدادهای خلاق در طراحی مبلمان شهری
- توجه به تحقق شهر پایدار، شهر هوشمند، شهر سالم و شهر انسانمدار
- ایجاد نگاه ویژه در طراحی مبلمان شهری به شهروندان کمتوان جسمی و کودکان
- بهبود کیفیت فضا و مبلمان شهری
- توجه به مبانی قابل استفاده از تفکرات نوین طراحی، بهخصوص طراحی سبز و طراحی پایدار در طراحی و ساخت عناصر مبلمان شهری
خانهباغ اتحادیه
روایت خانه فرهنگ و هنر تهران
خانهباغ اتحادیه یکی از مهمترین پروژههای شاخص سازمان زیباسازی شهر تهران است. این خانهباغ متعلق به امینالسلطان، صدراعظم دوره ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه قاجار بوده است که پس از کشتهشدن او، توسط حاج رحیم اتحادیه خریداری شد.
شاید کمترخانهای را در تهران بتوان يافت که محمل کاملی از رویدادهای تاریخی، سیاسی، فرهنگی و بالاخص هنری باشد اما خانه اتحادیه فشردهای از تاریخ معاصر ایران از عهد ناصری تاکنون است که گوناگونی این روایتها را در خود دارد؛ اما بیشترین شهرتش به اين است كه محل شکلگیری و فیلمبرداری سریال دایی جان ناپلئون بوده است.
در حالی که در مسیر آنچه در خیابان لالهزار در حال رخدادن بود، میرفت تا این عصاره تاریخ معاصر تهران تخریب شده و به یک پاساژ تبدیل شود، این بنا توسط سازمان زیباسازی خریداری شد تا در مسیر مرمت خانهای باشد که از بستر قصههای خودش با عنوان روایت خانه فرهنگ و هنر تهران سر بر کند.
این خانه بین خیابان فردوسی و لالهزار تهران قدیم قرار گرفته و دارای دو ورودی است: راه ورودی اول؛ میدان امام خمینی، خیابان لالهزار، انتهای بنبست اتحادیه، پلاک ۱۲ و راه ورودی دوم؛ خیابان فردوسی، انتهای بنبست هنر، پلاک ۶ است.
این بنای تاریخی ذیقیمت مورخ 12 تیر 1384 با شماره ثبت 12057 ثبت ملی شد. این ملک در پی عدم رسیدگی سازمان میراث فرهنگی به این اثر تاریخی و بینتیجهماندن رایزنیها توسط مالکان خانهباغ برای تملک سازمان میراث فرهنگی با رأی دیوان عدالت اداری در سال 1389 از فهرست آثار ملی خارج شد. در پی تخریب بخش قاجاری و حادثه آتشسوزی بخشی از مجموعه امینالسلطان، در بهمن ماه 1392 شورای اسلامی شهر تهران با قید فوریت طرح الزامآور رأی به خرید و بازسازی این ملک توسط شهرداری تهران با کاربری فرهنگی و هنری داد و نهایتا در نودمین جلسه شورای شهر تهران در سال 1393 مصوب شد و سازمان زیباسازی با توجه به مصوبه شورا در مهرماه 1394 به قیمت 28 میلیارد آن را خریداری كرد. پس از اخذ مصوبه و تملک این بنا با متراژ حدود هشت هزار مترمربع، عملیات مرمت و بازسازی حدود سههزارو 500 متر بنای مسقف قدیمی و ششهزارو 300 متر بنای مسقف جدید، هفت عمارت و همچنین حیاط حوضخانه و حمام انجام شده است.
خانه مینایی
روایتخانه خیابان ولیعصر
یکی از مهمترین وظایف مدیریت شهری، خروج شهر از تاریکی برای ایفاي نقش درست شهروندان در شهر است. در سالیان گذشته فضاهای مرمتشده توسط شهرداری به امور گوناگونی پرداختهاند؛ موزههای کسان شهر (خانهموزهها) یا اماکنی با کاربریهای گوناگون فرهنگی. در یک سال گذشته سازمان زیباسازی بنا بر وظیفه ذاتی خود که عیانکردن ارزشهای یک شهر به شهروندان است تا این ارزشها دیده شود و اسباب هویت شهری برای شهر باشد و سلیقه زیباشناختی براساس داشتههای شهر را ايجاد كند، بر آن شد تا با بازخوانی و باززندهسازی روایتهای تهران زمينه آنچه را اهمیت داشت كه شکل بگیرد، فراهم كند.
خیابان ولیعصر یکی از ارزشهای شهر تهران است که میتواند هر تهرانی را با شهر قواره کرده و اهل شهر کند. ولیعصر خیابان عبور و مرور خودروها از یک جا به جای دیگر نیست، خیابان ولیعصر با چهار دوره حیات پررنگ شهری، احوال شهر را عیان میكند.
اکنون سازمان زیباسازی بر آن است تا خانه مینایی را که از لحاظ موقعیت در یکی از مهمترین محدودههاي فرهنگی- اجتماعی شهر تهران قرار گرفته و جزء ارزشهای شهری بوده و این تنها به سبب معماریاش نیست بلکه به دلیل حافظه شهری است که این عمارت با خود دارد، به عنوان روایتخانه خیابان ولیعصر مورد مرمت و بهرهبرداری قرار دهد.
روایتخانه ولیعصر فرصتی است تا تهرانی و غیرتهرانیها، شهروندان تهران و گردشگران بیواسطه با ارزشهای شهری و فرهنگی یک خیابان به نام ولیعصر آشنا شوند.
روایتخانه خیابان ولیعصر در خانه مینایی یک رویداد مداوم است؛ روایتهای شکلگیری و معرفی، روایت فرهنگ و هنر، روایتهای اجتماعی و... از ویژگیهای روایی است که در این مرکز بیان میشود.
از مهمترین روایتهای این روایتخانه در خانه مینایی روایتهای شهروندی است که به بازگویی خاطرات شهری شهروندان تهرانی از ولیعصر میپردازد و به این وسیله مشارکت شهروندی به صورت مشهود و عینی در فضای شهری به جا آورده میشود.