واکنش‌ها به خودکشی روزنامه‌نگار و طنزپرداز ایرانی
ابراهیم نبوی کیست؟
ابراهیم نبوی نویسنده، روزنامه‌نگار، طنزنویس و فعال سیاسی ایرانی بود.
او در سال ۱۳۳۷ در شهر آستارا متولد شد. نبوی به دلیل نوشته‌های طنز و انتقادی خود، به یکی از چهره‌های شناخته‌شده در عرصه مطبوعات و ادبیات معاصر ایران تبدیل شد.
وی فعالیت حرفه‌ای خود را در مطبوعات ایران آغاز کرد و در نشریات مختلفی مانند روزنامه جامعه، توس، و نشریه گل‌آقا به نوشتن طنز و تحلیل‌های اجتماعی و سیاسی پرداخت. آثار او اغلب با نگاهی انتقادی به مسائل سیاسی و اجتماعی ایران همراه بود.
ابراهیم نبوی به دلیل فشارهای سیاسی و محدودیت‌هایی که پس از فعالیت‌های مطبوعاتی و نویسندگی‌اش در ایران با آن مواجه شد، از کشور مهاجرت کرد.نبوی پس از مهاجرت به خارج از ایران، فعالیت‌های خود را در زمینه طنز و روزنامه‌نگاری ادامه داد و در رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور حضور فعالی داشت. او نویسنده کتاب‌ها و مقالات بسیاری است که برخی از آنها به زبان طنز، مسائل اجتماعی و سیاسی ایران را بازتاب می‌دهند. نبوی در دوران فعالیت خود در ایران، به دلیل نوشته‌های طنز و انتقادی که اغلب حاوی نقدهای صریح نسبت به سیاست‌های حکومت و مسائل اجتماعی بود، با سانسور، محدودیت و تهدید مواجه شد. در دوره‌ای نیز بازداشت و زندانی شد. این شرایط، فضای کار برای او را بسیار دشوار کرد و ادامه فعالیت حرفه‌ای‌اش در داخل کشور را محدود ساخت.
از ویژگی‌های برجسته آثار او می‌توان به نثر روان، نگاه طنزآمیز و بیان انتقادی اشاره کرد. نبوی همچنان در حوزه رسانه و فرهنگ فعالیت دارد و به عنوان یکی از صداهای منتقد شناخته می‌شود.
او در ۲۵ دی ۱۴۰۳ (۱۵ ژانویه ۲۰۲۵) در سن ۶۴ سالگی در سیلورسپرینگ، ایالت مریلند آمریکا، به زندگی خود پایان داد. دختران او در بیانیه‌ای اعلام کردند که پدرشان در یک دهه اخیر دچار افسردگی بوده و دوری از وطن برایش بار سنگینی داشت؛ او هرگز نتوانست با اقامت اجباری خود دور از ایران کنار بیاید.
عباس عبدی، روزنامه‌نگار و تحلیل‌گر سیاسی، در واکنش به این خبر اظهار داشت: «خشکم زد. او چهره بی‌نظیر طنز، نویسندگی و روزنامه‌نگاری ایران بود و سطح و عمق طنز را چند پله به پیش برد. این روزها متن چند سال پیش او درباره یک نماینده مجلس بشدت بازنشر شده بود، به همین مناسبت دیشب با خانواده درباره استعداد بی‌نظیر او در طنز گفتگو می‌کردیم. او چهره بی نظیر طنز، نویسندگی و روزنامه‌نگاری ایران بود و سطح و عمق طنز را چند پله به پیش برد داستان‌نویسی برجسته بود. شاید به دلیل نوشتارهای طنزش برخی چندان توجهی به عمق روحیه او نکرده باشند. او شخصیت سیاسی و ادبی مستقل خود را داشت و حرف‌هایش را صادقانه می‌زد و نان را به نرخ روز نمی‌خورد و همین موجب انزوا و علت افسردگی او در خارج شد و در نهایت راهی را انتخاب کرد که همه ما در آن تا حدی مسئول هستیم. او باید به هر قیمتی که بود به ایران دعوت و باز گردانده می‌شد. کتاب «حقیقت یا آزادی» گفتگوی مفصل و حرفه‌ای او با من است که در سال ۱۳۸۰ انجام شده است. در واقع یکی از بهترین گفتگوهایی است که با روزنامه‌نگاران داشته‌ام. روحش شاد.»
علی ربیعی دستیار ویژه رئیس جمهور نیز در شبکه ایکس نوشت: الان در خبرها خواندم سید ابراهیم نبوی به طور غم‌انگیزی به زندگی خود پایان داد. طنزنویس و پژوهشگر حوزه ادبیات بود. در جای جای خانه‌اش، می‌شد کتاب دید. هیچ نقطه‌ای از خانه‌اش خالی از کتاب نبود.با آنکه ناراضی و منتقد بود اما هیچ‌گاه نه تنها به دام بدخواهان ایران نیفتاد بلکه حتی آنها را نیز از نیش قلم خود در امان نمی‌گذاشت. نبوی آنجا هم تنها بود...ای کاش مسیر برای برگشت کشورش برای او و دیگرانی که دل در گرو ایران دارند فراهم می‌بود.به همسرش، همچنین لیلا و زهرا‌ی عزیز تسلیت می‌گویم.
