روزه برای چه افرادی مضر است؟

به گزارش گروه رسانه ای شرق، هر سال با فرارسیدن ماه رمضان بسیاری از مسلمانان اقدام به روزه‌داری کرده  و ساعات طولانی طلوع تا غروب آفتاب را از خوردن و نوشیدن پرهیز می‌کنند. مساله‌ای که توجه محققان را به خود جلب  کرده است .اگرچه تحقیقات نشان داده است که روزه‌داری می‌تواند آثار مثبت جسمی و روحی را برای فرد روزه‌دار به دنبال داشته باشد با این حال باید به این موضوع هم توجه شود که روزداری برای همه افراد هم مناسب نیست یعنی برخی  افراد به صورت کلی قادر به گرفتن روزه نیستند و این انجام این فریضه مذهبی می‌تواند سلامت آنها را با خطر مواجه کند و برخی دیگر هم باید با رعایت قواعدی به روزه‌داری بپردازند. توجه کنید که در آموزه‌هایی اسلامی نیز تاکید شده که افراد بیماری که توانایی روزه گرفتن ندارند،‌ از روزه‌داری پرهیز کنند. مولا نیز این اطلاعات با نتایج مثبتی همراه است. مطالعات نشان می‌دهند که روزه‌ داری فواید بسیار زیادی برای بدن دارد و حتی می‌تواند در درمان برخی بیماری‌ها و پیشگیری از آن‌ها موثر باشد.

کدام بیماران روزه نگیرند؟

در ابتدا ضروری است به این موضوع توجه کنیم که داشتن بیماری مزمن لزوما به معنای ممنوعیت روزه گرفتن برای فرد بیمار نیست. بلکه فرد مبتلا به بیماری باید ضمن روز‌ه‌داری با یک برنامه دقیق دارو درمانی را ادامه داده و زمان مصرف دارو را متناسب به برنامه روزه در زمان افطار و سحر تنظیم کنند. با این حال متخصصان بر این موضوع هم تاکید می‌کنند که اگر روزه‌داری به دلیل بهم خوردن زمان مصرف دارو باعث تشدید بیماری شد حتما باید روزه را متوقف کرد. به عنوان مثال روزهداری برای افراد مبتلا به سرطان می‌تواند خطرناک باشد. در حالیکه بیماران مبتلا به دیابت و فشار خون در شرایط کنترل شده می‌توانند روزه داری کنند. در این بین آنچه برای بیماران از اهمیتی بسیار برخوردار است مشورت آنها با پزشک متخصص خود پیش از اقدام به روزه گرفتن است.

در عین حال برخی افراد از اساس نباید بدون مشورت با پزشک متخصص روزه بگیرند. زنان باردار یا شیرده،‌ افراد مبتلا به بیماریهای قلبی ،‌افراد دچار کم‌وزنی شدید،‌افراد مبتلا به اختلال خوردن،  افرادی که در تنظیم قند خون مشکل دارند،‌افرادی با فشار خون و افراد مسن از جمله این افراد هستند.

درباره افراد مبتلا به دیابت هم اما و اگرهای روزه‌داری کم نیست. بیماران مبتلا به دیابت نوع یک ممکن است در صورت اقدام به روزه‌داری با عوارض خطرناکی مواجه شوند و حتی در شرایطی خاص خطر رفتن به کما هم برای آنها وجود دارد. اما درباره مبتلایان به دیابت نوع 2 شرایط متفاوت و مشکلات روزه گرفتن کمتر است. برخی متخصصان تاکید می‌کنند که مبتلایان به دیابت نوع 2 در صورت داشتن رژیم غذایی مناسب، فعالیت بدنی و کنترل مرتب قند خون به راحتی می‌توانند در ماه رمضان روزه بگیرند. با این حال افراد مبتلا به دیابت اعم از نوع یک و نوع 2 حتما باید پیش از گرفتن روزه اقدام به مشورت با پزشک کنند.

بیماران متبلا به ام‌اس هم جزو گروهی از بیماران هستند که بدون مشورت پزشک نباید نسبت به روزه‌داری اقدام کنند. متخصصان درباره این بیماران تاکید می‌کنند که روزه‌د اری این بیماران باعث تضعیف سیستم ایمنی آنها یا افزایش تعداد حملات آنها نمی‌شود و تا کنون گزارشی در این زمینه وجود نداشته است. با این حال مصرف دارو توسط این افراد موضوعی حساس است به همین دلیل گروهی از این بیماران که برای راه رفتن  به دارو وابسته هستند و در صورت قطع دارو و یا فاصله بیش از انداره میان  دو دز دارو دچار مشکل می شوند بهتر است روزه نگیرند. همچنین  بیماران مبتلا به ام اسی که اختلال راه رفتن و ضعف شدید دارند  و با واکر راه می روند یا با تحمل گرسنگی ضعف بیشتری را به نحوی که قادر به انجام امور زورانه نیستند بهتر است از گرفتن روزه اجتناب کنند. با  این حال گروهی از بیماران که در طول روز فعالیت چندانی ندارند می‌توانند روزه‌داری کنند.

همچنین متخصصان به این گروه از بیماران تاکید می‌کنند که برای جلوگیری از دچار شدن به یبوست حتما مایعات فراوان، میوه و سبزیجات را مورد استفاده قرار دهند.

مبتلایان به اختلال روانی روزه بگیرند؟

بیماران اعصاب و روان هم گروه دیگری از بیماران هستند که برای اقدام به روزه‌داری حتما باید از پزشک متخصص مشورت بگیرند زیرا با توجه به اینکه فرد چه شرایطی دارد و به چه بیماری مبتلا است پزشک توصیه متفاوتی را ارائه می‌کند.  

به گفته متخصصان روانپزشکی در شرایط کلی، منعی برای روزه‌داری بیماران مبتلا به اختلالات روانی وجود ندارد همچنین مبتلایان به  اختلالات روانی خفیف مانند افسردگی، ا ضطراب و  وسواس‌های هم امکان روزه گرفتن را دارند. این درحالیست که مبتلایان به افسردگی شدید تا زمانی که دوران حاد بیماری خود را پشت سر نگذاشته‌اند باید از ابتلا به این بیماری اجتناب کنند.

همچنین باید به این موضوع توجه شود که تغییر ساعات خواب و بیداری و پرهیز از خوردن و نوشیدن در ساعات طولانی سحر تا افطار ممکن است برخی از این بیماران را با افزایش اضطراب و کاهش تاب‌آوری روانی مواجه کند.از طرف دیگر نوع و عوارض داروی مصرفی هم می‌تواند بر تاثیر روزه داری توسط این گروه از بیماران موثر باشد زیرا برخی داروها باعث ایجاد خشکی شدید در ناحیه دهان و تشنگی می‌شود. این گروه از بیماران اگر آب کافی مصرف نکنند ممکن است با آسیب‌های کلیه مواجه شوند. متخصصان تاکید میکنند که بیمارانی اعصاب و روان که به ملاحظات خاص نیاز داشته یا داروهای خاص روانپزشکی مصرف می‌کنند و به بیان دیگر شرایط جسمی و روحی خوبی ندارند نباید روزه بگیرند.

از سوی دیگر متخصصان به بیماران سایکوتیک (اختلالات روانی شدید که باعث تفکر و ادراک غیرطبیعی شده و طی آن فرد ارتباط خود را با واقعیت از  دست می‌دهد) توصیه می‌کنند که در  دوران حاد بیماری از روزه گرفتن اجتناب کنند. به بیماران اورژانس‌های روانپزشکی در شرایط حاد، تا زمانی که به مرحله بهبود نرسند،روزه‌داری توصیه نمی‌شود. همچنین برای مبتلایان به اختلال تشنجی به دلیل وجود اختلال در گلوکز آنها روزه گرفتن توصیه نمی‌شود. همچنین متخصصان تاکید می‌کنند مبتلایان به زوال عقل در صورتی که بیماری‌شان خفیف است می‌توانند روزه بگیرند اما گروهی که در شرایط خفیف قرار ندارند باید از روزه‌داری پرهیز کنند.  

با این حال روزه گرفتن برای مبتلایان به برخی بیماری‌های عصبی آثار مثبتی به دنبال دارد به عنوان مثال افراد مبتلا به پرخوری عصبی نه تنها ممنوعیتی برای انجام این فریضه دینی ندارند بلکه اگر بتوانند ساعات طولانی روزه را تحمل کنند به تدریج حجم معده‌شان کوچک‌تر شده و این احتمال وجود  دارد که به سمت بهبودی حرکت کنند.  همچنین افرادی که در حال ترک سوءمصرف سیگار هستند هم می‌توانند ایام روزه‌داری را به نفع ترک مشکل خود به کار گیرند.