گفت‌وگوی احمد غلامی با مجید برزگر و مازیار اسلامی درباره میراث سینمایی مهرجویی
اشباح مهرجویی
قتل داریوش مهرجویی، کارگردان مطرح سینما و همسرش وحیده محمدی‌فر، از تلخ‌ترین وقایع اخیر بوده است که در حافظه تاریخ روشنفکری ایران به‌عنوان نقطه‌ای تاریک باقی خواهد ماند. داریوش مهرجویی از فیلم‌سازان مؤثر تاریخ سینمای ایران است که با فیلم‌های به‌یادماندنی و جریان‌ساز «دایره مینا»، «گاو»، «هامون»، «اجاره‌نشین‌ها» و سه‌گانه «پری» و «سارا» و «لیلا»، در سینمای ایران نقش بسزایی داشته است.
برخی از مهرجویی با عنوان «فیلسوف سینما» یاد می‌کنند و البته کارنامه این فیلم‌ساز مؤلف به دلایل مختلف یکدست نیست و می‌توان از دوره‌های متفاوت در فیلم‌سازی او یاد کرد؛ در‌عین‌حال که مهرجویی در هر فیلم خود، تجربه‌ای تازه را آزموده و طرحی نو درانداخته است. مهرجویی از نسل سینماگرانی بود که با ادبیات نسبت نزدیکی داشتند و به واسطه همین ارتباط، عمده فیلم‌های موفق و مطرح او، با آثار ادبی بزرگ و مهم در گفت‌وگو بودند. با مجید برزگر، فیلم‌ساز نام‌آشنا و مستقل، و مازیار اسلامی، نویسنده و منتقد، درباره تأثیر سینمای داریوش مهرجویی بر نسل‌های بعد از خود، سبک و سیاق سینمای او و به طور کلی میراث سینمایی داریوش مهرجویی به گفت‌وگو نشسته‌ایم.
