گفت‌وگوی احمد غلامی با اکبر معصوم‌بیگی- بخش دوم
جنگ چریکی نه حزبی
در فضای جنگ سردی که حاکم بود هیچ جایی برای فعالیت سیاسی به‌عنوان دفاع از منافع طبقاتی و لایه‌های اجتماعی وجود نداشت. هیچ‌چیز جای فعالیت سیاسی را نمی‌گیرد؛ فرهنگ نمی‌تواند جای فعالیت سیاسی، فعالیت سندیکایی و اتحادیه‌ای را بگیرد. احزاب و اتحادیه‌ها که مثل مطبوعات جزو حقوق اساسی آزادی هستند، نهادهایی‌اند برای دفاع از منافع لایه‌های اجتماعی و طبقات اجتماعی.
کانون نویسندگان ایران در سال 1347 تأسیس می‌شود ولی بیش از دو سال دوام ندارد. ساواک هجوم می‌برد و سپانلو و به‌آذین و تنکابنی را دستگیر می‌کند و کانون می‌رود روی هوا تا سال 1356. شاه در سال 1353 حدود شصت روزنامه و مجله را با یک بهانه احمقانه که این‌ها تیراژ بالایی ندارند توقیف کرد. همان کسانی که در عرصه فرهنگ، فرهنگ‌ورزی می‌کردند بعدتر وارد فضای انقلابی و مبارزه چریکی شدند. یادمان باشد که جنگ چریکی درست در مقابل جنگ حزبی است.
