آینه
اعتماد
تحقق آشتی ملی
سیدحسن رسولی: اقدام اخیر رئیس‌جمهور و مردان دیپلماتیک ایشان پس از خروج شتاب‌زده آمریکا از برجام در ابراز عکس‌العمل و تصمیم‌گیری خردمندانه و غیراحساسی مبنی بر ادامه گفت‌وگو با سایر قدرت‌های باقی‌مانده در برجام (اتحادیه اروپا، چین، روسیه و...) را در ادامه راهبردی هوشمندانه برجام خدمت بزرگی از ناحیه ایشان به منافع ملی می‌دانم و از آن حمایت می‌کنم، چراکه امروز هدف ائتلاف آمریکا، عربستان و رژیم اشغالگر قدس فراتر از جمهوری اسلامی، بلکه امنیت ملی ایران و موقعیت ژئوپلیتیک آن است... . اگر تاکنون نسبت به ضرورت انجام گفت‌وگوی ملی، اعلام عفو عمومی و توسعه اخوت و برادری بین صفوف ملت صرف‌نظر از طرز فکر آنان، قوم، نژاد، دین، مذهب و... تردیدی وجود داشت، هم‌اکنون که کلیت کشور تمام‌قد در مقابل آمریکا ایستاده است، درست در شرایطی که آمریکا بنا دارد سفارت خود را به بیت‌المقدس منتقل کند، تحقق این آشتی ملی بیش از بیش احساس می‌شود. امیدوارم متولیان امر سیاست و امنیت داخلی همگام و همراه با متصدیان بخش سیاست خارجی با درک این ضرورت به صورت منسجم در این مسیر حرکت کنند. پیش‌بینی می‌کنم در این صورت با پشتیبانی از سیاست تداوم ماندن در
برجام و ارتباط با اروپا هزینه کاهش خسارت‌های ناشی از پیمان‌شکنی آمریکا علیه منافع ملی کشور کم‌‌تر شود.
کیهان
خروج از برجام و آنچه نباید!
محمدحسین محترم: ... بعداز مذاکرات شکست‌خورده سعدآباد، درحالی‌که بیش از پنج سال مذاکره برای امضای برجام و اجرای آن با اروپایی‌ها هیچ نتیجه‌ای نداشته و نتیجه «مذاکرات 240هفته‌ای»، تصمیم برای «مذاکره چندهفته‌ای!» شده است و در 240 هفته توانایی دیپلماتیک و سیاسی دولت در حدی نبود که اروپایی‌ها را در برداشتن تحریم‌ها متقاعد کند، وزیر امور خارجه چگونه در چند هفته می‌خواهد چنین کند؟! سادسا مگر همین سه کشور اروپایی سال82 در مذاکرات سعدآباد با آقای روحانی متعهد نشدند با اجرای پروتکل الحاقی و توقف غنی‌سازی توسط ایران، موضوع هسته‌ای ایران تمام‌شده تلقی و در شورای حکام پرونده به صورت عادی مطرح شود؟ آیا به تعهد خود پابرجا ماندند، یا با وجود عقب‌نشینی‌های آقای روحانی در دولت وقت زیر میز مذاکره زدند و 22 شهریور 83 در شورای حکام آژانس شدیدترین قطع‌نامه را علیه ایران صادر کردند؟ سابعا پایبندی به تحریم‌های آمریکا بیش از اینکه مربوط به دولت‌های اروپایی باشد، مربوط به شرکت‌های تجاری و خصوصی است و اروپایی‌ها نمی‌توانند شرکت‌ها و بانک‌ها را وادار کنند خطر مجازات آمریکا را بپذیرند. اگر دولت‌های اروپایی هم به شرکت‌های تجاری تضمین
بدهند اما وقتی شرکتی یک بار تحریم و مجازات شد، بار دیگر حاضر نیست با ایران کار کند. در اینجا باید تذکر داد هرگونه دادن تضمین ظاهری دولت‌های اروپایی بدون متعهدشدن شرکت‌ها و بخش‌های خصوصی اروپا به برقراری روابط تجاری-مالی با ایران توطئه دیگری خواهد بود که ممکن است در روزهای آینده برای حفظ برجام در داخل و خارج کشور در مورد آن شاهد فضاسازی‌های سیاسی- رسانه‌ای باشیم!. ثامنا مگر کشورهای اروپایی در زمان اوبامای دموکرات و مؤدب! با تحریم‌های آمریکا همراهی و شدیدترین تحریم‌ها را علیه ملت ایران اعمال نکردند!؟ حال چگونه انتظار دارند در دولت ترامپِ جمهوری‌خواه و بی‌نزاکت چنین نکنند!؟ هرچند رئیس محترم مجلس که برجام را در 20 دقیقه به تصویب رساند، گفته این چند هفته ارزش آزمودن اروپایی‌ها را دارد، اما باید گفت آزموده را آزمودن خطاست!.
جوان
پیامدهای مثبت نقض برجام
رسول سنایی‌راد: اینک، خروج آمریکا از برجام و نقض رسمی و اعلامی آن توسط دونالد ترامپ را باید بازگشت آمریکا به دیپلماسی کابویی دانست که فاقد پیچیدگی‌های معمول در دیپلماسی نرم رقبای دموکرات او می‌باشد... . لذا می‌تواند در عین ایجاد چالش‌هایی، پیامدهای مثبت و حتی دستاوردهایی نیز برای کشورمان رقم بزند که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از: افزایش شناخت مردم ما، به‌ویژه نسل جوان، نسبت به ماهیت کینه‌توزانه، قلدرمآبانه و غیرقابل اعتماد آمریکا که در واقع نوعی ارتقای سطح شناخت جامعه به بیگانگان و یا دشمن‌شناسی عمومی را پدید آورده است... . تقویت وحدت و هم‌گرایی ملی در برابر رفتار ظالمانه و به دور از منطق ترامپ و آمریکا که نه‌تنها امروز در بین نخبگان و فعالان جناح‌های مختلف سیاسی پدید آمده، بلکه در سطح عمومی جامعه نیز بازتاب داشته... . تقویت نگاه به درون و اثبات ضرورت خوداتکایی برای حل مسائل اساسی کشور که تقویت‌کننده استقلال و بسترساز عملیاتی‌شدن راهبردهای عملی برای مقابله با سناریوهای دشمن به‌ویژه اعمال فشار و تحریم بوده و به استحکام اراده عمومی برای پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی نیز کمک می‌کند... اثبات صحت و عمق راهبردی نگاه
رهبری نظام به ماهیت غیرقابل اعتماد و دشمنانه آمریکا که در طول مذاکرات هسته‌ای، در عین حمایت از تیم مذاکره‌کننده، بارها آن را یادآور شده و نسبت به ضرورت اخذ تضمین از طرف آمریکایی، اصرار داشتند.
اعتماد
تحقق آشتی ملی
سیدحسن رسولی: اقدام اخیر رئیس‌جمهور و مردان دیپلماتیک ایشان پس از خروج شتاب‌زده آمریکا از برجام در ابراز عکس‌العمل و تصمیم‌گیری خردمندانه و غیراحساسی مبنی بر ادامه گفت‌وگو با سایر قدرت‌های باقی‌مانده در برجام (اتحادیه اروپا، چین، روسیه و...) را در ادامه راهبردی هوشمندانه برجام خدمت بزرگی از ناحیه ایشان به منافع ملی می‌دانم و از آن حمایت می‌کنم، چراکه امروز هدف ائتلاف آمریکا، عربستان و رژیم اشغالگر قدس فراتر از جمهوری اسلامی، بلکه امنیت ملی ایران و موقعیت ژئوپلیتیک آن است... . اگر تاکنون نسبت به ضرورت انجام گفت‌وگوی ملی، اعلام عفو عمومی و توسعه اخوت و برادری بین صفوف ملت صرف‌نظر از طرز فکر آنان، قوم، نژاد، دین، مذهب و... تردیدی وجود داشت، هم‌اکنون که کلیت کشور تمام‌قد در مقابل آمریکا ایستاده است، درست در شرایطی که آمریکا بنا دارد سفارت خود را به بیت‌المقدس منتقل کند، تحقق این آشتی ملی بیش از بیش احساس می‌شود. امیدوارم متولیان امر سیاست و امنیت داخلی همگام و همراه با متصدیان بخش سیاست خارجی با درک این ضرورت به صورت منسجم در این مسیر حرکت کنند. پیش‌بینی می‌کنم در این صورت با پشتیبانی از سیاست تداوم ماندن در
برجام و ارتباط با اروپا هزینه کاهش خسارت‌های ناشی از پیمان‌شکنی آمریکا علیه منافع ملی کشور کم‌‌تر شود.
کیهان
خروج از برجام و آنچه نباید!
محمدحسین محترم: ... بعداز مذاکرات شکست‌خورده سعدآباد، درحالی‌که بیش از پنج سال مذاکره برای امضای برجام و اجرای آن با اروپایی‌ها هیچ نتیجه‌ای نداشته و نتیجه «مذاکرات 240هفته‌ای»، تصمیم برای «مذاکره چندهفته‌ای!» شده است و در 240 هفته توانایی دیپلماتیک و سیاسی دولت در حدی نبود که اروپایی‌ها را در برداشتن تحریم‌ها متقاعد کند، وزیر امور خارجه چگونه در چند هفته می‌خواهد چنین کند؟! سادسا مگر همین سه کشور اروپایی سال82 در مذاکرات سعدآباد با آقای روحانی متعهد نشدند با اجرای پروتکل الحاقی و توقف غنی‌سازی توسط ایران، موضوع هسته‌ای ایران تمام‌شده تلقی و در شورای حکام پرونده به صورت عادی مطرح شود؟ آیا به تعهد خود پابرجا ماندند، یا با وجود عقب‌نشینی‌های آقای روحانی در دولت وقت زیر میز مذاکره زدند و 22 شهریور 83 در شورای حکام آژانس شدیدترین قطع‌نامه را علیه ایران صادر کردند؟ سابعا پایبندی به تحریم‌های آمریکا بیش از اینکه مربوط به دولت‌های اروپایی باشد، مربوط به شرکت‌های تجاری و خصوصی است و اروپایی‌ها نمی‌توانند شرکت‌ها و بانک‌ها را وادار کنند خطر مجازات آمریکا را بپذیرند. اگر دولت‌های اروپایی هم به شرکت‌های تجاری تضمین
بدهند اما وقتی شرکتی یک بار تحریم و مجازات شد، بار دیگر حاضر نیست با ایران کار کند. در اینجا باید تذکر داد هرگونه دادن تضمین ظاهری دولت‌های اروپایی بدون متعهدشدن شرکت‌ها و بخش‌های خصوصی اروپا به برقراری روابط تجاری-مالی با ایران توطئه دیگری خواهد بود که ممکن است در روزهای آینده برای حفظ برجام در داخل و خارج کشور در مورد آن شاهد فضاسازی‌های سیاسی- رسانه‌ای باشیم!. ثامنا مگر کشورهای اروپایی در زمان اوبامای دموکرات و مؤدب! با تحریم‌های آمریکا همراهی و شدیدترین تحریم‌ها را علیه ملت ایران اعمال نکردند!؟ حال چگونه انتظار دارند در دولت ترامپِ جمهوری‌خواه و بی‌نزاکت چنین نکنند!؟ هرچند رئیس محترم مجلس که برجام را در 20 دقیقه به تصویب رساند، گفته این چند هفته ارزش آزمودن اروپایی‌ها را دارد، اما باید گفت آزموده را آزمودن خطاست!.
جوان
پیامدهای مثبت نقض برجام
رسول سنایی‌راد: اینک، خروج آمریکا از برجام و نقض رسمی و اعلامی آن توسط دونالد ترامپ را باید بازگشت آمریکا به دیپلماسی کابویی دانست که فاقد پیچیدگی‌های معمول در دیپلماسی نرم رقبای دموکرات او می‌باشد... . لذا می‌تواند در عین ایجاد چالش‌هایی، پیامدهای مثبت و حتی دستاوردهایی نیز برای کشورمان رقم بزند که مهم‌ترین آنها عبارت‌اند از: افزایش شناخت مردم ما، به‌ویژه نسل جوان، نسبت به ماهیت کینه‌توزانه، قلدرمآبانه و غیرقابل اعتماد آمریکا که در واقع نوعی ارتقای سطح شناخت جامعه به بیگانگان و یا دشمن‌شناسی عمومی را پدید آورده است... . تقویت وحدت و هم‌گرایی ملی در برابر رفتار ظالمانه و به دور از منطق ترامپ و آمریکا که نه‌تنها امروز در بین نخبگان و فعالان جناح‌های مختلف سیاسی پدید آمده، بلکه در سطح عمومی جامعه نیز بازتاب داشته... . تقویت نگاه به درون و اثبات ضرورت خوداتکایی برای حل مسائل اساسی کشور که تقویت‌کننده استقلال و بسترساز عملیاتی‌شدن راهبردهای عملی برای مقابله با سناریوهای دشمن به‌ویژه اعمال فشار و تحریم بوده و به استحکام اراده عمومی برای پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی نیز کمک می‌کند... اثبات صحت و عمق راهبردی نگاه
رهبری نظام به ماهیت غیرقابل اعتماد و دشمنانه آمریکا که در طول مذاکرات هسته‌ای، در عین حمایت از تیم مذاکره‌کننده، بارها آن را یادآور شده و نسبت به ضرورت اخذ تضمین از طرف آمریکایی، اصرار داشتند.