بازتاب یادداشت «زنانی که هیچ‌کس دوستشان ندارد»
به دنبال درج یادداشتی در روزنامه «شرق» چهارشنبه 9 خرداد، با عنوان «زنانی که هیچ‌کس دوستشان ندارد»، به قلم عذرا فراهانی، بانوی خیری با مراجعه به دفتر روزنامه «شرق» و سپس تماس با نویسنده یادداشت، چکی را برای این زنان اختصاص داد.
در این یادداشت به نقل از رئیس سازمان زندان‌ها اعلام شده بود که 40 درصد از زنان زندانی هیچ ملاقات‌کننده‌ای ندارند. با محاسبه تعداد زندانیان در سراسر کشور، تعداد زنان بدون ملاقات‌کننده هم مشخص شد؛ حدود چهار هزار زن زندانی چشم به راه.
فراهانی در ادامه این یاداشت آورده: عوارض فردی، خانوادگی، اجتماعی و سیاسی زندانی‌شدن یک فرد به‌ویژه یک زن بر هیچ‌کس پوشیده نیست. در این زندانیان می‌توان به‌راحتی بروز توهم، شک و تردید، یأس، تضعیف اعتمادبه‌نفس و سرکوب غرایز جنسی را مشاهده کرد. حضور مادر خانواده در زندان، علاوه بر ضربه جبران‌ناپذیر به پیکره زنانه او، خانواده و اطرافیان را درگیر کرده و موجبات توسعه جرم در جامعه را فراهم می‌کند. زندانی‌شدن زنان جرم‌زا خواهد بود؛ چراکه دیگر از نقش مادر در خانواده و تثبیت‌کننده نظم و آرامش خبری نیست و زندانی‌شدن او، تبعات منفی فرهنگی و اجتماعی زیادی به بار می‌آورد. نبود مادر، باعث افزایش جرم و بزه فرزندان و ازهم‌پاشیدگی کانون خانواده می‌شود. اما در زنان بی‌ملاقاتی و چشم‌انتظار اثرات مخرب‌تری را می‌توان یافت. حس طردشدگی از سوی خانواده، نگرانی از طلاق و جدایی از فرزندان و در کل قطع ارتباط خانواده با او می‌تواند به کاهش تعلقات عاطفی و خانوادگی منجر شود و به همین ترتیب امید او برای بازگشت به خانواده و جامعه به ناامیدی تبدیل خواهد شد. وضعیت نامناسب زندان‌ها به لحاظ نبود امکانات، بهداشت و آموزش کافی و وجود آموزه‌های
جدید بزهکاری و جرم، زنان را با شرایط متفاوتی روبه‌رو می‌کند تا‌آنجا‌که در باندهای سرقت مسلحانه و خلاف‌های سنگین‌تری مشارکت می‌کنند.
این روزنامه‌نگار در پایان پیشنهادهایی را به سازمان زندان‌ها ارائه کرده است:
ایجاد پیوندی دوباره میان این زنان و خانواده از طریق برخی از گروه‌ها و نهادهای مدنی
کمک گرفتن از روان‌شناسان و مشاوران و حتی جامعه‌شناسان برای حل این معضل
آموزش مسائل حقوقی و کیفری از طریق رسانه‌ها به‌ویژه صداوسیما، مدارس و مراکز مرتبط
استفاده از مجازات‌های جایگزین حبس برای این زنان
به دنبال درج یادداشتی در روزنامه «شرق» چهارشنبه 9 خرداد، با عنوان «زنانی که هیچ‌کس دوستشان ندارد»، به قلم عذرا فراهانی، بانوی خیری با مراجعه به دفتر روزنامه «شرق» و سپس تماس با نویسنده یادداشت، چکی را برای این زنان اختصاص داد.
در این یادداشت به نقل از رئیس سازمان زندان‌ها اعلام شده بود که 40 درصد از زنان زندانی هیچ ملاقات‌کننده‌ای ندارند. با محاسبه تعداد زندانیان در سراسر کشور، تعداد زنان بدون ملاقات‌کننده هم مشخص شد؛ حدود چهار هزار زن زندانی چشم به راه.
فراهانی در ادامه این یاداشت آورده: عوارض فردی، خانوادگی، اجتماعی و سیاسی زندانی‌شدن یک فرد به‌ویژه یک زن بر هیچ‌کس پوشیده نیست. در این زندانیان می‌توان به‌راحتی بروز توهم، شک و تردید، یأس، تضعیف اعتمادبه‌نفس و سرکوب غرایز جنسی را مشاهده کرد. حضور مادر خانواده در زندان، علاوه بر ضربه جبران‌ناپذیر به پیکره زنانه او، خانواده و اطرافیان را درگیر کرده و موجبات توسعه جرم در جامعه را فراهم می‌کند. زندانی‌شدن زنان جرم‌زا خواهد بود؛ چراکه دیگر از نقش مادر در خانواده و تثبیت‌کننده نظم و آرامش خبری نیست و زندانی‌شدن او، تبعات منفی فرهنگی و اجتماعی زیادی به بار می‌آورد. نبود مادر، باعث افزایش جرم و بزه فرزندان و ازهم‌پاشیدگی کانون خانواده می‌شود. اما در زنان بی‌ملاقاتی و چشم‌انتظار اثرات مخرب‌تری را می‌توان یافت. حس طردشدگی از سوی خانواده، نگرانی از طلاق و جدایی از فرزندان و در کل قطع ارتباط خانواده با او می‌تواند به کاهش تعلقات عاطفی و خانوادگی منجر شود و به همین ترتیب امید او برای بازگشت به خانواده و جامعه به ناامیدی تبدیل خواهد شد. وضعیت نامناسب زندان‌ها به لحاظ نبود امکانات، بهداشت و آموزش کافی و وجود آموزه‌های
جدید بزهکاری و جرم، زنان را با شرایط متفاوتی روبه‌رو می‌کند تا‌آنجا‌که در باندهای سرقت مسلحانه و خلاف‌های سنگین‌تری مشارکت می‌کنند.
این روزنامه‌نگار در پایان پیشنهادهایی را به سازمان زندان‌ها ارائه کرده است:
ایجاد پیوندی دوباره میان این زنان و خانواده از طریق برخی از گروه‌ها و نهادهای مدنی
کمک گرفتن از روان‌شناسان و مشاوران و حتی جامعه‌شناسان برای حل این معضل
آموزش مسائل حقوقی و کیفری از طریق رسانه‌ها به‌ویژه صداوسیما، مدارس و مراکز مرتبط
استفاده از مجازات‌های جایگزین حبس برای این زنان