سودوکوی ایرانی و تلاش برای حل معما
گروه هنر: نقاشی‌های سارا اشرفی و مجید حسینی در گالری‌های کتابخانه مرکزی شهر نستود دانمارک از 3 تا 31 جولاي به نمایش درمی‌آیند.
نمایشگاه این دو نقاش ایرانی که یکی ساکن تهران و دیگری مقیم دانمارک است، به دعوت و انتخاب خانم ida Marie eriksen، مدیر گالری‌های کتابخانه مرکزی و خانم vibeke soeling، رئیس اداره فرهنگ و اطلاعات و اخبار هنری دانمارک برگزار خواهد شد.
نمایشگاهی با عنوان سودوکو از این دو هنرمند برگزار می‌شود و سارا اشرفی، نقاش، در گفت‌وگو با «شرق» دراین‌باره توضیح داد: «سودوکو یعنی ارقام باید تنها باشند! یک جدول سودوکوی بزرگ روی پوست زندگی خالکوبی شده است. همه تنها هستند، در عین هم‌زیستی! و تلاش برای حل معما!.
او افزود: «٢٠ اثر در ابعاد مختلف، بزرگ‌ترین ٢٠٠ در ١٢٠ سانتی‌متر و کوچک‌ترین ٢٠در ٢٠ سانتی‌متر نمایش داده می‌شود».
سارا اشرفی درباره آثار خود در این نمایشگاه گفت: «نقاشی‌هایم اکریلیک روی بوم هستند و تعدادی از جدیدترین آثارم که برای اولین‌بار در دانمارک به نمایش درخواهد آمد، نقاشی‌هایی هستند روی بوم تخت با قاب دست‌ساز منبت‌کاری‌شده از چوب راش که در واقع بخشی از اثر نقاشی محسوب می‌شوند؛ چراکه نقاشی تا روی قاب‌ها ادامه دارد».
سارا اشرفی عضو انجمن نقاشان ایران است و تاکنون ده‌ها نمایشگاه انفرادی در کشورهای ایتالیا، کرواسی، سوئیس، آمریکا، دانمارک، ارمنستان و آلمان برگزار کرده است.
اشرفی درباره نمایشگاه‌های بین‌المللی خود عنوان كرد: هدف من از قبول درخواست گالری‌های خارجی برای نمایش آثارم این است که بتوانم تفکرات و دیدگاه‌های شخصی خودم را درباره انسان‌ها و احساسات و روحیات‌شان بیان کنم؛ جنگ‌ها و صلح‌های جهانی، نگاه مهاجران و تردید‌ها، شادی‌ها و درد‌ها و تمام احساسات مشترک بین انسان‌ها را به‌عنوان یک نقاش ایرانی به تصویر می‌کشم. واکنش مخاطبانم با نژادها و فرهنگ‌های مختلف برایم بی‌نهایت داستان‌ساز است. گاهی فراموش می‌کنم که من آثارم را برای نمایش به آن سوی مرزها برده‌ام و مخاطبی می‌شوم برای آنهایی که روبه‌روی تابلوهایم ایستاده‌اند. انگار تنها برای تماشای مردم آمده‌ام و این داستان زندگی من است». اشرفی در استیتمنت خود نوشته است: «تنالیته یعنی پیشروی بدون جنگ. مرزهای واقعی کجاست؟!
چه چیزی سرزمین‌ها را از هم جدا می‌کند و چقدر مرزهایی که با قانون حصار می‌شوند، حقیقت دارند؟! از بالای زمین می‌توان فهمید، پایان آهسته یک رشته‌کوه بزرگ می‌تواند شروع سرزمین دیگری باشد، محدوده‌ای که با هیچ خطی و هیچ جنگی تفکیک‌شدنی نیست!
مرزها تنالیته‌های رنگی هستند که ملایم ایجاد می‌شوند. تنالیته‌هایی که در مسیرشان فرهنگ‌ها را می‌سازند، سنت‌ها شکل می‌گیرند و لهجه‌هایی که سرانجام به زبان دیگری تبدیل می‌شوند. این تفاوت‌ها که به‌تدریج ایجاد شده، تابع هیچ سیاستی نیست. این تنها قانون طبیعت است و داستان رنگ‌ها.
زمین سمفونی رنگ است. تنالیته یعنی پیشروی بدون جنگ. هیچ دامنه کوهی برای امتداد مسیرش در بیابان جنگ نمی‌کند و کویر‌ها رودخانه‌ها را نمی‌دزدند و زمین چشمه‌هایش را محبوس نمی‌کند. چقدر سیاست داستان غم‌انگیزی است! مسیر رودها را تغییر می‌دهد و آبشارها پشت پرچم‌ها گیر می‌کنند و انسان‌ها آواره می‌شوند».
مجید حسینی، عضو انجمن نقاشان دانمارک، تاکنون ٣٠ نمایشگاه انفرادی در اروپا برگزار کرده است.
او به واسطه سبک جالبش که نقاشی روی روزنامه است، در دانمارک طرفداران زیادی دارد.
حسینی تعدادی از نقاشی‌هایش را با خودکار روی ورق‌های روزنامه می‌کشد و نکته جالب این است که یک کنتراست مفهومی بین متن و اثر نقاشی وجود دارد و به روشی خاص روزنامه را روی بوم می‌چسباند و روی آن را با موادی پوشش می‌دهد که ضدآب و مقاوم می‌شود.
مجید حسینی در توضیح حال‌وهوای آثارش بيان كرد: «بیشتر آثار من برگرفته از دوران کودکی‌ام در ایران است. خاطرات جنگ و فضای آن روزها. دوست دارم احساسات مردم را به تصویر بکشم و این برایم چالش‌برانگیز است».
گروه هنر: نقاشی‌های سارا اشرفی و مجید حسینی در گالری‌های کتابخانه مرکزی شهر نستود دانمارک از 3 تا 31 جولاي به نمایش درمی‌آیند.
نمایشگاه این دو نقاش ایرانی که یکی ساکن تهران و دیگری مقیم دانمارک است، به دعوت و انتخاب خانم ida Marie eriksen، مدیر گالری‌های کتابخانه مرکزی و خانم vibeke soeling، رئیس اداره فرهنگ و اطلاعات و اخبار هنری دانمارک برگزار خواهد شد.
نمایشگاهی با عنوان سودوکو از این دو هنرمند برگزار می‌شود و سارا اشرفی، نقاش، در گفت‌وگو با «شرق» دراین‌باره توضیح داد: «سودوکو یعنی ارقام باید تنها باشند! یک جدول سودوکوی بزرگ روی پوست زندگی خالکوبی شده است. همه تنها هستند، در عین هم‌زیستی! و تلاش برای حل معما!.
او افزود: «٢٠ اثر در ابعاد مختلف، بزرگ‌ترین ٢٠٠ در ١٢٠ سانتی‌متر و کوچک‌ترین ٢٠در ٢٠ سانتی‌متر نمایش داده می‌شود».
سارا اشرفی درباره آثار خود در این نمایشگاه گفت: «نقاشی‌هایم اکریلیک روی بوم هستند و تعدادی از جدیدترین آثارم که برای اولین‌بار در دانمارک به نمایش درخواهد آمد، نقاشی‌هایی هستند روی بوم تخت با قاب دست‌ساز منبت‌کاری‌شده از چوب راش که در واقع بخشی از اثر نقاشی محسوب می‌شوند؛ چراکه نقاشی تا روی قاب‌ها ادامه دارد».
سارا اشرفی عضو انجمن نقاشان ایران است و تاکنون ده‌ها نمایشگاه انفرادی در کشورهای ایتالیا، کرواسی، سوئیس، آمریکا، دانمارک، ارمنستان و آلمان برگزار کرده است.
اشرفی درباره نمایشگاه‌های بین‌المللی خود عنوان كرد: هدف من از قبول درخواست گالری‌های خارجی برای نمایش آثارم این است که بتوانم تفکرات و دیدگاه‌های شخصی خودم را درباره انسان‌ها و احساسات و روحیات‌شان بیان کنم؛ جنگ‌ها و صلح‌های جهانی، نگاه مهاجران و تردید‌ها، شادی‌ها و درد‌ها و تمام احساسات مشترک بین انسان‌ها را به‌عنوان یک نقاش ایرانی به تصویر می‌کشم. واکنش مخاطبانم با نژادها و فرهنگ‌های مختلف برایم بی‌نهایت داستان‌ساز است. گاهی فراموش می‌کنم که من آثارم را برای نمایش به آن سوی مرزها برده‌ام و مخاطبی می‌شوم برای آنهایی که روبه‌روی تابلوهایم ایستاده‌اند. انگار تنها برای تماشای مردم آمده‌ام و این داستان زندگی من است». اشرفی در استیتمنت خود نوشته است: «تنالیته یعنی پیشروی بدون جنگ. مرزهای واقعی کجاست؟!
چه چیزی سرزمین‌ها را از هم جدا می‌کند و چقدر مرزهایی که با قانون حصار می‌شوند، حقیقت دارند؟! از بالای زمین می‌توان فهمید، پایان آهسته یک رشته‌کوه بزرگ می‌تواند شروع سرزمین دیگری باشد، محدوده‌ای که با هیچ خطی و هیچ جنگی تفکیک‌شدنی نیست!
مرزها تنالیته‌های رنگی هستند که ملایم ایجاد می‌شوند. تنالیته‌هایی که در مسیرشان فرهنگ‌ها را می‌سازند، سنت‌ها شکل می‌گیرند و لهجه‌هایی که سرانجام به زبان دیگری تبدیل می‌شوند. این تفاوت‌ها که به‌تدریج ایجاد شده، تابع هیچ سیاستی نیست. این تنها قانون طبیعت است و داستان رنگ‌ها.
زمین سمفونی رنگ است. تنالیته یعنی پیشروی بدون جنگ. هیچ دامنه کوهی برای امتداد مسیرش در بیابان جنگ نمی‌کند و کویر‌ها رودخانه‌ها را نمی‌دزدند و زمین چشمه‌هایش را محبوس نمی‌کند. چقدر سیاست داستان غم‌انگیزی است! مسیر رودها را تغییر می‌دهد و آبشارها پشت پرچم‌ها گیر می‌کنند و انسان‌ها آواره می‌شوند».
مجید حسینی، عضو انجمن نقاشان دانمارک، تاکنون ٣٠ نمایشگاه انفرادی در اروپا برگزار کرده است.
او به واسطه سبک جالبش که نقاشی روی روزنامه است، در دانمارک طرفداران زیادی دارد.
حسینی تعدادی از نقاشی‌هایش را با خودکار روی ورق‌های روزنامه می‌کشد و نکته جالب این است که یک کنتراست مفهومی بین متن و اثر نقاشی وجود دارد و به روشی خاص روزنامه را روی بوم می‌چسباند و روی آن را با موادی پوشش می‌دهد که ضدآب و مقاوم می‌شود.
مجید حسینی در توضیح حال‌وهوای آثارش بيان كرد: «بیشتر آثار من برگرفته از دوران کودکی‌ام در ایران است. خاطرات جنگ و فضای آن روزها. دوست دارم احساسات مردم را به تصویر بکشم و این برایم چالش‌برانگیز است».