پیشگیری وضعی سرقت از کودکان
سرهنگ کارآگاه رضا مؤذن
آزار يا تهديد حين ارتكاب سرقت، ضمن آنكه خطر بيشتري دارد و موجب رعب و وحشت ميشود، نشاندهنده خطرناکبودن مجرم نيز هست؛ به همين دليل قانونگذار در قوانین و مقررات برای اذیتوآزاردادن افراد حين ارتكاب سرقت، گاهی تا 10 سال حبس به عنوان مجازات مشدده تعیین کرده و در پیجویی پلیسی جرائم نیز در اولویت قرار دارد و بهصورت ویژه رسیدگی میشود. یکی از مصادیق سرقتهای به عنف، سرقت از کودکان است که به علت ضعف این افراد در نگهداری و محافظت خود از اموال همراه و نیز ترس و وحشت حاصله از سرقت و عدم توانایی در شناسایی سارق یا سارقان احتمالی، دستگیری آنان را سخت و گاهی غیرممکن میکند؛ بنابراین سرقت آسان اموال همراه کودکان (عمدتا طلا و جواهر) از یکسو و تأخیر یا عدم شناسایی و دستگیری سارق از سوی دیگر، از عمده علل ارتکاب سرقت از کودکان است و وقوع این گونه جرائم، اثرات مخربی بر روح و روان کودک خواهد داشت. امروزه دیگر اِعمال مجازاتِ مرتکبان جرم سرقت به تنهایی برای منصرفکردن سارقان کافی نیست و لازم است فرصتهای بزهکاری آنان با توسل به روشهای غیرکیفری (حبس، شلاق، جزای نقدی و... ) کاهش یابد. یکی از راههای محدودکردن
موقعیتهای ارتکاب سرقت از کودکان، شناسایی علل اینگونه سرقتها و رعایت توصیههای پلیس از سوی خانوادهها دراینباره است تا از این طریق سرقت مجرمان مشکل یا غیرممکن و در صورت وقوع بهسرعت کشف شود.
علل عمده سرقت از کودکان
افزايش توقعات، شكمفراخي و افزونخواهي سارقان و رواج فرهنگ تجملگرایی بین خانوادهها و استفاده از کودکان به عنوان ویترین و تابلوی تبلیغاتی برای به رخکشیدن مال و ثروت خانواده با خرید طلا، جواهرات، اسباببازیهای گران، تلفن همراه پیشرفته.
رهاکردن کودکان در پارکها و تردد تنها در معابر خلوت به همراه زیورآلات، تلفن همراه و سایر اشیای گرانقیمت.
عدم توانایی کودکان در دفاع و نیز شناسایی سارقان.
اعتماد سریع کودکان به افراد غریبه در انجام خواستههای آنان یا قبول تقاضای آنان به علت نبود شناخت فردی و اجتماعی.
توصیههای پلیس به والدین
آموزش به کودکان برای اطمیناننکردن به افراد غریبه.
خودداری از آویختن زیورآلات به کودکان در خارج از منزل.
رهانکردن کودکان در اماکن و معابر خلوت.
نظارت بر کودکان در مراسم جشن یا سوگواری.
لزوم استفاده از سرویس مدارس در مسیرهای طولانی.
نتیجهگیری
عملیترین اقدام پیشگیرانه درباره جلوگیری از وقوع سرقت از کودکان، «تقلیل موقعیتها» است؛ به این معنی که باید به قربانیان بالقوه این جرم (خانوادهها و کودکان) بهوسیله دستگاههای مربوطه آموزش داده و فرهنگسازی شود تا انگیزههای جذبکننده (بههمراهداشتن اموال باارزش) و موقعیتهای مناسب (تردد در مکانهای خلوت) را از سارقان سلب کرد و از این طریق مانع وقوع اینگونه جرائم شد.
* معاون مبارزه با سرقت پلیس آگاهی ناجا
آزار يا تهديد حين ارتكاب سرقت، ضمن آنكه خطر بيشتري دارد و موجب رعب و وحشت ميشود، نشاندهنده خطرناکبودن مجرم نيز هست؛ به همين دليل قانونگذار در قوانین و مقررات برای اذیتوآزاردادن افراد حين ارتكاب سرقت، گاهی تا 10 سال حبس به عنوان مجازات مشدده تعیین کرده و در پیجویی پلیسی جرائم نیز در اولویت قرار دارد و بهصورت ویژه رسیدگی میشود. یکی از مصادیق سرقتهای به عنف، سرقت از کودکان است که به علت ضعف این افراد در نگهداری و محافظت خود از اموال همراه و نیز ترس و وحشت حاصله از سرقت و عدم توانایی در شناسایی سارق یا سارقان احتمالی، دستگیری آنان را سخت و گاهی غیرممکن میکند؛ بنابراین سرقت آسان اموال همراه کودکان (عمدتا طلا و جواهر) از یکسو و تأخیر یا عدم شناسایی و دستگیری سارق از سوی دیگر، از عمده علل ارتکاب سرقت از کودکان است و وقوع این گونه جرائم، اثرات مخربی بر روح و روان کودک خواهد داشت. امروزه دیگر اِعمال مجازاتِ مرتکبان جرم سرقت به تنهایی برای منصرفکردن سارقان کافی نیست و لازم است فرصتهای بزهکاری آنان با توسل به روشهای غیرکیفری (حبس، شلاق، جزای نقدی و... ) کاهش یابد. یکی از راههای محدودکردن
موقعیتهای ارتکاب سرقت از کودکان، شناسایی علل اینگونه سرقتها و رعایت توصیههای پلیس از سوی خانوادهها دراینباره است تا از این طریق سرقت مجرمان مشکل یا غیرممکن و در صورت وقوع بهسرعت کشف شود.
علل عمده سرقت از کودکان
افزايش توقعات، شكمفراخي و افزونخواهي سارقان و رواج فرهنگ تجملگرایی بین خانوادهها و استفاده از کودکان به عنوان ویترین و تابلوی تبلیغاتی برای به رخکشیدن مال و ثروت خانواده با خرید طلا، جواهرات، اسباببازیهای گران، تلفن همراه پیشرفته.
رهاکردن کودکان در پارکها و تردد تنها در معابر خلوت به همراه زیورآلات، تلفن همراه و سایر اشیای گرانقیمت.
عدم توانایی کودکان در دفاع و نیز شناسایی سارقان.
اعتماد سریع کودکان به افراد غریبه در انجام خواستههای آنان یا قبول تقاضای آنان به علت نبود شناخت فردی و اجتماعی.
توصیههای پلیس به والدین
آموزش به کودکان برای اطمیناننکردن به افراد غریبه.
خودداری از آویختن زیورآلات به کودکان در خارج از منزل.
رهانکردن کودکان در اماکن و معابر خلوت.
نظارت بر کودکان در مراسم جشن یا سوگواری.
لزوم استفاده از سرویس مدارس در مسیرهای طولانی.
نتیجهگیری
عملیترین اقدام پیشگیرانه درباره جلوگیری از وقوع سرقت از کودکان، «تقلیل موقعیتها» است؛ به این معنی که باید به قربانیان بالقوه این جرم (خانوادهها و کودکان) بهوسیله دستگاههای مربوطه آموزش داده و فرهنگسازی شود تا انگیزههای جذبکننده (بههمراهداشتن اموال باارزش) و موقعیتهای مناسب (تردد در مکانهای خلوت) را از سارقان سلب کرد و از این طریق مانع وقوع اینگونه جرائم شد.
* معاون مبارزه با سرقت پلیس آگاهی ناجا