مردم آمریکا با مردم ایران سر جنگ ندارند

گروه هنر: جاناتان رزنبام، منتقد و مدرس نام‌آشنا، با علیرضا تابش، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، ‌دیدار کرد. در این جلسه که با حضور رائد فریدزاده، ‌معاون امور بین‌الملل و کامیار محسنین، کارشناس این حوزه، برگزار شد، رزنبام عنوان کرد: «آشنایی من با سینمای ایران همراه با نام بنیاد سینمایی فارابی آغاز شد. نام فارابی را پیش از این در تورنتو و چندین رویداد فرهنگی دیگر شنیده بودم و نقش فارابی در شناساندن سینمای ایران به جهان بسیار مهم بوده و هست».
او با بیان خاطره‌ای از دوران تحصیل خود؛ به اولین تجربه تماشای نخستین فیلم ایرانی اشاره کرد و افزود: «نخستین فیلم ایرانی که در سینما دیدم فیلم «مغول‌ها» ساخته پرویز کیمیاوی بود که به‌عنوان یک فیلم «پسا-گداری» به‌شدت من را تحت ‌تأثیر قرار داد. این اثر را در یک رویداد فرهنگی در لندن دیدم و با هم‌اتاقی خودم که ایرانی بود، درباره فیلم گفت‌وگو کردیم». این منتقد آمریکایی یادآور شد: «در واقع در نیویورک بود که توسط مهرناز سعیدوفا با سینمای ایران و به‌ویژه با سینمای عباس کیارستمی آشنا شدم که به کتابی مشترک بین من و ایشان درباره سینمای کیارستمی انجامید». رزنبام ادامه داد: «چند سال بعد در بزرگداشت کیارستمی در جشنواره لوکارنوفیلم، «این خانه سیاه است» فروغ فرخزاد را دیدم. مابقی فیلم‌های کیارستمی را هم توانستم در لوکارنو مشاهده کنم».
رائد فریدزاده، معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی و دبیر شورای عالی بین‌الملل سینمای ایران، در ادامه با اشاره به بحث تغییر ماهیت دیدن فیلم به‌مثابه یک امر اجتماعی و اینکه نظرات و ابراز عقاید بدون تأمل و درنگ در فضای مجازی رخ می‌دهد، نظر جاناتان رزنبام را درباره این تغییر جویا شد. این منتقد صاحب‌سبک سینمای آمریکا در ادامه به اندیشه‌های خود در باب جهان جدید و سینما پرداخت و تصریح کرد: «وجه اجتماعی سینما تغییر کرده است. در گذشته افراد به‌صورت گروهی به یک سالن سینما می‌رفتند و دیدن فیلم به‌مثابه یک امر اجتماعی در یک مکان مشخص و معین محقق می‌شد، ولی اکنون با توجه به پیشرفت تکنولوژی، فیلم‌ها به‌صورت انفرادی دیده می‌شوند و سپس نظرات، انتقادات و تشویق‌های گسترده در فضای مجازی بین تعداد زیادی انسان با فرهنگ‌ها و موقعیت‌های جغرافیایی مختلف دست‌‌به‌دست می‌شود». رزنبام افزود: «در این شکل و شیوه، تبادل و تعامل با مخاطب بسیار سریع‌تر شده است. روی سایت شخصی من روزانه هزار بازدید ثبت می‌شود که اکثرا از خارج از آمریکا هستند». این منتقد سینمایی تصریح کرد: «من در شیکاگو زندگی می‌کنم و یک آمریکایی هستم، ولی در واقع در اینترنت زندگی می‌کنم و به این دلیل یک شهروند جهانی به‌شمار می‌آیم». رزنبام یادآور شد: «اینکه فیلم اصغر فرهادی اسکار می‌گیرد، نشان‌دهنده دیده‌شدن این فیلم در آمریکا است و بر این تأکید می‌کند که مردم آمریکا با مردم ایران سر جنگ ندارند». رزنبام که بیش از این به‌عنوان داور در جشنواره جهانی فجر حضور داشته است، درباره تغییرات در فضای اجتماعی ایران گفت: «به نظرم فضا بازتر شده؛ تهران دیگر کلان‌شهر به حساب می‌آید و مدرن‌تر شده است».
در ادامه فریدزاده نظر رزنبام را درباره نسل جوان دانشجویان سینمای ایران و قضاوت او به‌عنوان یک ناظر بیرونی را جویا شدند. رزنبام پاسخ داد: «نسل جوان دنیا به‌دلیل وجود فضای مجازی، بسیار باهوش و کنجکاو عمل می‌کند. در همین سفر من از دانشجویان ایرانی نکات بسیاری فراگرفتم؛ برای مثال در نمایی معروف از یکی از کمیاب‌ترین فیلم‌های بلاتار مجسمه‌ای وجود دارد. من با اینکه بارها فیلم را دیده و تدریس کرده بودم، نمی‌دانستم آن مجسمه چیست، ولی یکی از هنرجویان ایرانی تاریخچه این مجسمه مجاری را برای من تعریف کرد و از این جهت به وجد آمدم». او تأکید کرد: «دانشجویان خیلی باهوش و کارآمد هستند. برای من تجربه خوبی بود و هیچ‌جای دنیا با چنین استقبالی مواجه نشده بودم». این منتقد و مدرس آمریکایی تأکید کرد هر تغییری در جهان به‌ویژه در سینما نتایج مثبت و منفی منحصربه‌فرد خودش را دارد؛ برای مثال نمی‌توان گفت تغییری مانند جهانی‌شدن مثبت است یا منفی. رزنبام افزود: «زمانی که صدا وارد سینما شد و این صنعت را تغییر داد، ما بسیاری از جنبه‌های هنری سینما را از دست دادیم و درعین‌حال رویدادهای فرخنده‌ای به سینما افزوده شد. این‌گونه تغییرات فرایندهای پیچیده‌ای دارند». به گفته این منتقد سینمایی، هنوز حتی واژه‌نامه دقیقی از تقسیم‌بندی دیدن فیلم روی موبایل یا در یک سالن ‌هزار نفری یا امکانات جدید و مشابه نداریم.

گروه هنر: جاناتان رزنبام، منتقد و مدرس نام‌آشنا، با علیرضا تابش، مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی، ‌دیدار کرد. در این جلسه که با حضور رائد فریدزاده، ‌معاون امور بین‌الملل و کامیار محسنین، کارشناس این حوزه، برگزار شد، رزنبام عنوان کرد: «آشنایی من با سینمای ایران همراه با نام بنیاد سینمایی فارابی آغاز شد. نام فارابی را پیش از این در تورنتو و چندین رویداد فرهنگی دیگر شنیده بودم و نقش فارابی در شناساندن سینمای ایران به جهان بسیار مهم بوده و هست».
او با بیان خاطره‌ای از دوران تحصیل خود؛ به اولین تجربه تماشای نخستین فیلم ایرانی اشاره کرد و افزود: «نخستین فیلم ایرانی که در سینما دیدم فیلم «مغول‌ها» ساخته پرویز کیمیاوی بود که به‌عنوان یک فیلم «پسا-گداری» به‌شدت من را تحت ‌تأثیر قرار داد. این اثر را در یک رویداد فرهنگی در لندن دیدم و با هم‌اتاقی خودم که ایرانی بود، درباره فیلم گفت‌وگو کردیم». این منتقد آمریکایی یادآور شد: «در واقع در نیویورک بود که توسط مهرناز سعیدوفا با سینمای ایران و به‌ویژه با سینمای عباس کیارستمی آشنا شدم که به کتابی مشترک بین من و ایشان درباره سینمای کیارستمی انجامید». رزنبام ادامه داد: «چند سال بعد در بزرگداشت کیارستمی در جشنواره لوکارنوفیلم، «این خانه سیاه است» فروغ فرخزاد را دیدم. مابقی فیلم‌های کیارستمی را هم توانستم در لوکارنو مشاهده کنم».
رائد فریدزاده، معاون بین‌الملل بنیاد سینمایی فارابی و دبیر شورای عالی بین‌الملل سینمای ایران، در ادامه با اشاره به بحث تغییر ماهیت دیدن فیلم به‌مثابه یک امر اجتماعی و اینکه نظرات و ابراز عقاید بدون تأمل و درنگ در فضای مجازی رخ می‌دهد، نظر جاناتان رزنبام را درباره این تغییر جویا شد. این منتقد صاحب‌سبک سینمای آمریکا در ادامه به اندیشه‌های خود در باب جهان جدید و سینما پرداخت و تصریح کرد: «وجه اجتماعی سینما تغییر کرده است. در گذشته افراد به‌صورت گروهی به یک سالن سینما می‌رفتند و دیدن فیلم به‌مثابه یک امر اجتماعی در یک مکان مشخص و معین محقق می‌شد، ولی اکنون با توجه به پیشرفت تکنولوژی، فیلم‌ها به‌صورت انفرادی دیده می‌شوند و سپس نظرات، انتقادات و تشویق‌های گسترده در فضای مجازی بین تعداد زیادی انسان با فرهنگ‌ها و موقعیت‌های جغرافیایی مختلف دست‌‌به‌دست می‌شود». رزنبام افزود: «در این شکل و شیوه، تبادل و تعامل با مخاطب بسیار سریع‌تر شده است. روی سایت شخصی من روزانه هزار بازدید ثبت می‌شود که اکثرا از خارج از آمریکا هستند». این منتقد سینمایی تصریح کرد: «من در شیکاگو زندگی می‌کنم و یک آمریکایی هستم، ولی در واقع در اینترنت زندگی می‌کنم و به این دلیل یک شهروند جهانی به‌شمار می‌آیم». رزنبام یادآور شد: «اینکه فیلم اصغر فرهادی اسکار می‌گیرد، نشان‌دهنده دیده‌شدن این فیلم در آمریکا است و بر این تأکید می‌کند که مردم آمریکا با مردم ایران سر جنگ ندارند». رزنبام که بیش از این به‌عنوان داور در جشنواره جهانی فجر حضور داشته است، درباره تغییرات در فضای اجتماعی ایران گفت: «به نظرم فضا بازتر شده؛ تهران دیگر کلان‌شهر به حساب می‌آید و مدرن‌تر شده است».
در ادامه فریدزاده نظر رزنبام را درباره نسل جوان دانشجویان سینمای ایران و قضاوت او به‌عنوان یک ناظر بیرونی را جویا شدند. رزنبام پاسخ داد: «نسل جوان دنیا به‌دلیل وجود فضای مجازی، بسیار باهوش و کنجکاو عمل می‌کند. در همین سفر من از دانشجویان ایرانی نکات بسیاری فراگرفتم؛ برای مثال در نمایی معروف از یکی از کمیاب‌ترین فیلم‌های بلاتار مجسمه‌ای وجود دارد. من با اینکه بارها فیلم را دیده و تدریس کرده بودم، نمی‌دانستم آن مجسمه چیست، ولی یکی از هنرجویان ایرانی تاریخچه این مجسمه مجاری را برای من تعریف کرد و از این جهت به وجد آمدم». او تأکید کرد: «دانشجویان خیلی باهوش و کارآمد هستند. برای من تجربه خوبی بود و هیچ‌جای دنیا با چنین استقبالی مواجه نشده بودم». این منتقد و مدرس آمریکایی تأکید کرد هر تغییری در جهان به‌ویژه در سینما نتایج مثبت و منفی منحصربه‌فرد خودش را دارد؛ برای مثال نمی‌توان گفت تغییری مانند جهانی‌شدن مثبت است یا منفی. رزنبام افزود: «زمانی که صدا وارد سینما شد و این صنعت را تغییر داد، ما بسیاری از جنبه‌های هنری سینما را از دست دادیم و درعین‌حال رویدادهای فرخنده‌ای به سینما افزوده شد. این‌گونه تغییرات فرایندهای پیچیده‌ای دارند». به گفته این منتقد سینمایی، هنوز حتی واژه‌نامه دقیقی از تقسیم‌بندی دیدن فیلم روی موبایل یا در یک سالن ‌هزار نفری یا امکانات جدید و مشابه نداریم.