پزشکی‌قانونی استرالیا:
مرگ پناه‌جوی ایرانی قابل پیشگیری بود
شرق: پزشکی قانونی استرالیا می‌گوید مرگ پناه‌جوی ایرانی در اردوگاه نگهداری پناه‌جویان، قابل پیشگیری بود. این پناه‌جوی 24ساله، حمید خزایی نام داشت که چهار سال پیش در پی عفونت خونی و مرگ مغزی درگذشت. او یکی از پناه‌جویانی بود که در جزیره مانوس، در پاپوا گینه‌نو نگهداری می‌شد. مرگ این جوان به دلیل زخم پا و سرایت عفونت به همه بدن رخ داد. او در نتیجه عفونت شدید سکته قلبی کرد و در نهایت دچار مرگ مغزی شد.
حالا یعنی چهار سال بعد مقامات ایالت کوئینزلند در استرالیا می‌گویند که مرگ حمید خزایی، پناه‌جوی ایرانی، «کاملا اجتناب‌پذیر» بوده است. تری رایان، از پزشكان پزشکي قانونی ایالت کوئینزلند، روز دوشنبه با انتشار نتیجه رسمی تحقیقاتش درخصوص مرگ این پناه‌جوی ایرانی، گفت که «یک رشته از اشتباهات بالینی و همچنین مشکل در ارتباط (بین مقامات مسئول) باعث شد که انتقال (آقای) خزایی به استرالیا با تأخیر صورت پذیرد». به نوشته بی‌بی‌سی، رایان گفته است که اگر وخیم‌ترشدن وضعیت آقای خزایی در زمان مناسب تشخیص داده می‌شد و وی در ۲۴ ساعت به استرالیا منتقل می‌شد، ممکن بود زنده بماند. در آن زمان وزیر امور پناهندگان استرالیا از مراقبت‌های پزشکی ارائه‌شده به حمید خزایی دفاع کرد.
راهی اردوگاه می‌شوید
در سال‌های گذشته پناه‌جویان زیادی از ایران و کشورهای دیگر به قصد دریافت اقامت از استرالیا با روش‌های مختلف غیرقانونی وارد این سرزمین دور شدند اما استرالیا که وارد دوران سخت‌گیری در پذیرش پناه‌جویان شده بود، آنها را به اردوگاه‌هایی در پاپوا گینه‌نو فرستاد. پیش‌تر قانون استرالیا در مورد مهاجران این بود که هر کسی پا به خاک این کشور بگذارد، می‌تواند اقامت استرالیا را دریافت کند؛ همین قانون و شرایط بد خاورمیانه موجب شد تا از کشورهای متفاوتی به این سرزمین پناه برده شود. این در حالی است که از تیرماه سال 92، قوانین مهاجرتی در استرالیا تغییر کرد و سخت‌گیرانه شد. آنها با تغییر قوانین مهاجرتی و به تبع آن مشکلاتی که در کشور با توجه به افزایش مهاجران پیش آمده بود، همه پناه‌جویانی را که با قایق و از طریق آب‌های اندونزی و مالزی به این کشور وارد می‌شدند، به اردوگاه‌های پناه‌جویان می‌فرستادند. این اردوگاه‌ها در کشور پاپوا گینه‌نو بود و انجام فرایند اداری پذیرش یا عدم پذیرش آنها گاه تا دو سال به طول می‌انجامید. اردوگاه‌هايي با کمترین امکانات، اتاقک‌هایی قفس‌مانند و در ردیف‌هایی منظم که تصویری از زندان را به ذهن متبادر
می‌کرد. شرایط نامناسب اردوگاه‌ها گزینه بازگشت به کشور یا اقامت در پاپوا گینه‌نو را مقابل پناه‌جویان می‌گذاشت. با این حال بسیاری از پناه‌جویان در انتظار دریافت اقامت از سیدنی ماندن در این اردوگاه‌ها را ادامه می‌دهند. استرالیا به صراحت اعلام کرده که به هیچ وجه به مهاجران غیرقانونی اقامت نمی‌دهد.
سفیر وقت استرالیا در ایران در سال 92 در مصاحبه‌ای با «شرق»، در مورد سیاست مهاجرتی کشورش توضیح داد که «اگر کسی موفق شد با استفاده از قایق‌های کوچک به استرالیا بیاید و ادعای پناه‌جوی سیاسی را مطرح کند، اول بازداشت خواهد شد و در بازداشتگاه‌های مقررشده، نگهداری می‌شود. جدیدا تغییری در قوانین مهاجرتی استرالیا ایجاد شده است؛ از تاریخ 19 جولاي (28 تیر) اگر فردی با قایق و بدون ویزا به استرالیا وارد شود، به کشور «پاپوا گینه‌نو» فرستاده می‌شود یا در یکی از کشورهای دیگری که با استرالیا در این زمینه مشارکت دارند، جا داده می‌شود. در مورد زنان و کودکان هم این قانون صدق می‌کند. ما می‌خواهیم با این کار جلوی مهاجرت غیرقانونی به استرالیا را بگیریم. پیغام این سیاست این است که لطفا زندگی خود را به خطر نیندازید و از طریق غیرقانونی و با قایق به سمت استرالیا حرکت نکنید، چون با این روش با جنایتکاران روبه‌رو می‌شوید و به جای اینکه به خاک استرالیا برسید، به «گینه نو» فرستاده می‌شوید». اردوگاه مانوس یکی از بزرگ‌ترین محل‌های اقامت پناه‌جویان اما در این سال‌ها اتفاقات ناخوشایندی را هم تجربه کرده است. تجربه درگیری‌های گسترده و خونین و
حتی درگیری با محلی‌ها. در یکی از همین درگیری‌ها بود که یک جوان ایرانی به نام رضا براتی کشته شد.
مرگ در شرایط انسانی!
همان زمان سفیر استرالیا در مورد وضعیت اردوگاه‌ها در مصاحبه‌ای گفته بود «شرایط در این مرکز بسیار انسانی است و با استانداردهای بین‌المللی همخوانی دارد. پناه‌جویان به غذا، خدمات بهداشتی، پزشک و روان‌پزشک دسترسی دارند، آنها امکاناتی هم برای تفریح و تماس‌گرفتن با خانواده خود دارند، البته اگر نیاز باشد این امکانات گسترش پیدا می‌کند تا جوابگوی همه باشد». با این حال در همین اردوگاه‌ها مواردی از خودکشی، خودسوزی و درگیری مشاهده شده که مرگ حمید خزایی بر اثر عفونت زخم یکی از این موارد است. موردی که پزشکی قانونی می‌گوید قابل پیشگیری بود. سازمان ملل و گروه‌های حقوق‌بشری در سال‌های گذشته به این سیاست‌ها اعتراض کرده‌اند اما استرالیا می‌گوید که هدف این تدابیر جلوگیری از سفرهای خطرناک دریایی پناه‌جویان با قایق‌های غیرمجهز است.
شرق: پزشکی قانونی استرالیا می‌گوید مرگ پناه‌جوی ایرانی در اردوگاه نگهداری پناه‌جویان، قابل پیشگیری بود. این پناه‌جوی 24ساله، حمید خزایی نام داشت که چهار سال پیش در پی عفونت خونی و مرگ مغزی درگذشت. او یکی از پناه‌جویانی بود که در جزیره مانوس، در پاپوا گینه‌نو نگهداری می‌شد. مرگ این جوان به دلیل زخم پا و سرایت عفونت به همه بدن رخ داد. او در نتیجه عفونت شدید سکته قلبی کرد و در نهایت دچار مرگ مغزی شد.
حالا یعنی چهار سال بعد مقامات ایالت کوئینزلند در استرالیا می‌گویند که مرگ حمید خزایی، پناه‌جوی ایرانی، «کاملا اجتناب‌پذیر» بوده است. تری رایان، از پزشكان پزشکي قانونی ایالت کوئینزلند، روز دوشنبه با انتشار نتیجه رسمی تحقیقاتش درخصوص مرگ این پناه‌جوی ایرانی، گفت که «یک رشته از اشتباهات بالینی و همچنین مشکل در ارتباط (بین مقامات مسئول) باعث شد که انتقال (آقای) خزایی به استرالیا با تأخیر صورت پذیرد». به نوشته بی‌بی‌سی، رایان گفته است که اگر وخیم‌ترشدن وضعیت آقای خزایی در زمان مناسب تشخیص داده می‌شد و وی در ۲۴ ساعت به استرالیا منتقل می‌شد، ممکن بود زنده بماند. در آن زمان وزیر امور پناهندگان استرالیا از مراقبت‌های پزشکی ارائه‌شده به حمید خزایی دفاع کرد.
راهی اردوگاه می‌شوید
در سال‌های گذشته پناه‌جویان زیادی از ایران و کشورهای دیگر به قصد دریافت اقامت از استرالیا با روش‌های مختلف غیرقانونی وارد این سرزمین دور شدند اما استرالیا که وارد دوران سخت‌گیری در پذیرش پناه‌جویان شده بود، آنها را به اردوگاه‌هایی در پاپوا گینه‌نو فرستاد. پیش‌تر قانون استرالیا در مورد مهاجران این بود که هر کسی پا به خاک این کشور بگذارد، می‌تواند اقامت استرالیا را دریافت کند؛ همین قانون و شرایط بد خاورمیانه موجب شد تا از کشورهای متفاوتی به این سرزمین پناه برده شود. این در حالی است که از تیرماه سال 92، قوانین مهاجرتی در استرالیا تغییر کرد و سخت‌گیرانه شد. آنها با تغییر قوانین مهاجرتی و به تبع آن مشکلاتی که در کشور با توجه به افزایش مهاجران پیش آمده بود، همه پناه‌جویانی را که با قایق و از طریق آب‌های اندونزی و مالزی به این کشور وارد می‌شدند، به اردوگاه‌های پناه‌جویان می‌فرستادند. این اردوگاه‌ها در کشور پاپوا گینه‌نو بود و انجام فرایند اداری پذیرش یا عدم پذیرش آنها گاه تا دو سال به طول می‌انجامید. اردوگاه‌هايي با کمترین امکانات، اتاقک‌هایی قفس‌مانند و در ردیف‌هایی منظم که تصویری از زندان را به ذهن متبادر
می‌کرد. شرایط نامناسب اردوگاه‌ها گزینه بازگشت به کشور یا اقامت در پاپوا گینه‌نو را مقابل پناه‌جویان می‌گذاشت. با این حال بسیاری از پناه‌جویان در انتظار دریافت اقامت از سیدنی ماندن در این اردوگاه‌ها را ادامه می‌دهند. استرالیا به صراحت اعلام کرده که به هیچ وجه به مهاجران غیرقانونی اقامت نمی‌دهد.
سفیر وقت استرالیا در ایران در سال 92 در مصاحبه‌ای با «شرق»، در مورد سیاست مهاجرتی کشورش توضیح داد که «اگر کسی موفق شد با استفاده از قایق‌های کوچک به استرالیا بیاید و ادعای پناه‌جوی سیاسی را مطرح کند، اول بازداشت خواهد شد و در بازداشتگاه‌های مقررشده، نگهداری می‌شود. جدیدا تغییری در قوانین مهاجرتی استرالیا ایجاد شده است؛ از تاریخ 19 جولاي (28 تیر) اگر فردی با قایق و بدون ویزا به استرالیا وارد شود، به کشور «پاپوا گینه‌نو» فرستاده می‌شود یا در یکی از کشورهای دیگری که با استرالیا در این زمینه مشارکت دارند، جا داده می‌شود. در مورد زنان و کودکان هم این قانون صدق می‌کند. ما می‌خواهیم با این کار جلوی مهاجرت غیرقانونی به استرالیا را بگیریم. پیغام این سیاست این است که لطفا زندگی خود را به خطر نیندازید و از طریق غیرقانونی و با قایق به سمت استرالیا حرکت نکنید، چون با این روش با جنایتکاران روبه‌رو می‌شوید و به جای اینکه به خاک استرالیا برسید، به «گینه نو» فرستاده می‌شوید». اردوگاه مانوس یکی از بزرگ‌ترین محل‌های اقامت پناه‌جویان اما در این سال‌ها اتفاقات ناخوشایندی را هم تجربه کرده است. تجربه درگیری‌های گسترده و خونین و
حتی درگیری با محلی‌ها. در یکی از همین درگیری‌ها بود که یک جوان ایرانی به نام رضا براتی کشته شد.
مرگ در شرایط انسانی!
همان زمان سفیر استرالیا در مورد وضعیت اردوگاه‌ها در مصاحبه‌ای گفته بود «شرایط در این مرکز بسیار انسانی است و با استانداردهای بین‌المللی همخوانی دارد. پناه‌جویان به غذا، خدمات بهداشتی، پزشک و روان‌پزشک دسترسی دارند، آنها امکاناتی هم برای تفریح و تماس‌گرفتن با خانواده خود دارند، البته اگر نیاز باشد این امکانات گسترش پیدا می‌کند تا جوابگوی همه باشد». با این حال در همین اردوگاه‌ها مواردی از خودکشی، خودسوزی و درگیری مشاهده شده که مرگ حمید خزایی بر اثر عفونت زخم یکی از این موارد است. موردی که پزشکی قانونی می‌گوید قابل پیشگیری بود. سازمان ملل و گروه‌های حقوق‌بشری در سال‌های گذشته به این سیاست‌ها اعتراض کرده‌اند اما استرالیا می‌گوید که هدف این تدابیر جلوگیری از سفرهای خطرناک دریایی پناه‌جویان با قایق‌های غیرمجهز است.