آینه
دنیای اقتصاد
چه کسی مقصر این وضعیت است؟
رضا خسروی: ...انتقادها و اعتراض نمایندگان مجلس گاه بسیار تند می‌شود و حتی با ادبیاتی غیرمتعارف بیان می‌شود. اما سؤال این است که آیا در وضعیت کنونی فقط دولت مقصر است و سایر نهادها ازجمله مجلس در این وضعیت بی‌تقصیر هستند؟ به نظر می‌رسد وقتی وضعیت اقتصادی کشور به طور سیستماتیک گسترده و جدی دچار ایراد است. نمی‌توان گفت که قوانین و مقررات مصوب مجلس مشکلی ندارند و هر اشکالی هست در اجراست. بحران ارزی اخیر نیز از این قاعده مستثنا نیست. نمایندگان مجلس گویا فراموش کرده‌اند که همین چند ماه پیش قانونی را مصوب کرده‌اند که در آن قید شده محدودیت واردات با روش‌های غیر‌تعرفه‌ای فقط به استناد ممنوعیت‌های شرعی و ضوابط فنی (استاندارد) مجاز است. (ماده ۲۲ قانون احکام دائمی برنامه‌های دائم توسعه). اینک می‌پرسند چرا قهوه‌ساز و بخارشوی وارد شده است. باید از آنان پرسید واردات قهوه‌ساز و بخارشوی، آیا خلاف شرع است یا خلاف استاندارد؟ امروز اگر دولت واردات کالایی را ممنوع کند، برخلاف قانون مصوب همین مجلس عمل کرده است. نمایندگان مجلس به درستی نسبت به وضعیت نقدینگی و اثر آن بر بازار دارایی‌ها نگران هستند؛ اما برخی از آنان از یاد
برده‌اند که با تبصره‌های گنجانده در بودجه با هدف استمهال معوقات بانکی چگونه زمینه‌ساز فشار به منابع بانکی و افزایش اضافه‌برداشت‌ها شده‌اند. البته دولت و تیم اقتصادی در وضعیت کنونی تقصیر دارند؛ اما به سهم خود، نمی‌توان همه سهم را به گردن یک قوه یا یک نهاد گذاشت. در وضعیت کنونی همه مقصر هستیم، البته با سهم متفاوت...
جمهوری اسلامی
تحلیل سیاسی هفته
زنجیره‌ای از مسائل و مشکلات، اعم از فشارهای بین‌المللی، بی‌تدبیری‌های اقتصادی و فشارهای برخی جریان‌های فرصت‌طلب داخلی باعث ایجاد تنش کم‌سابقه‌ای در روند حرکت چرخه اقتصادی کشور شده که تأثیرات آن کاملا ملموس و استرس‌آفرین است. در چنین فضایی، عقل جمعی و منافع ملی ایجاب می‌کند که همه آحاد مردم دست به دست هم داده و دولت را در خروج از این دست‌اندازهای اقتصادی کمک کنند؛ ولی متأسفانه مشاهده می‌شود که برخی رسانه‌ها، تریبون‌ها و اشخاص انتقام‌جو و کسانی که عملا با عملکرد مخرب‌شان در عدم اجرای برجام مسئول ایجاد وضعیت کنونی کشور هستند، علیه دولت و نظام اجرایی کشور دست به کار شده و از یک سو با دادن خوراک تبلیغاتی به دشمن و از سوی دیگر با بازتاب‌دادن به تبلیغات شوم آنان درصدد بهره‌گیری از اوضاع نابسامان فعلی هستند، غافل از آنکه با گل‌آلود‌کردن آب و ایجاد جنگ روانی علیه دولتی که هیچ‌کس مدعی بی‌عیب‌و‌نقص‌بودن آن نیست، اوضاع به نفع آنان تغییر نخواهد کرد که هیچ، بلکه دشمن نیز دقیقا در انتظار عملکرد آنان در قالب اپوزیسیون و زدن برچسب ناکارآمدی به دولت توسط همین جریان‌های داخلی است.
کیهان
قطع دست یا دست‌دادن با خرمگس؟!
محمد صرفی: قبل از هر چیز باید توجه داشت که عربده هفته گذشته و لبخند این هفته ترامپ، بیش از آنکه مربوط به دیپلماسی و راهبرد دولت وی در رابطه با ایران باشد، ناشی از شرایط سخت و دشوار رئیس‌جمهور آمریکا در صحنه داخلی این کشور است... فشار و تحریم‌های آمریکا، مانند مگس‌های مزاحم هستند که دور و بر زخم‌های ایران می‌پلکند. زخم‌هایی مانند وابستگی اقتصاد به نفت و وابستگی تبادلات تجاری کشور به دلار و... . هیچ آدم عاقلی از مزاحمت مگس‌ها استقبال نمی‌کند اما چاره این مزاحمت چیست؟ خنثی‌کردن تحریم و دور‌زدن آن راه‌حلی واجب اما میان‌مدت است. راه‌حل قطعی و ریشه‌ای، درمان و معالجه زخم‌هاست. هرچند درمان برخی زخم‌های مزمن نیاز به جراحی داشته باشد و صد‌البته که جراحی درد و خونریزی نیز دارد. اما عده‌ای راه‌حل دیگری ارائه می‌کنند و می‌گویند برای خلاص‌شدن از شر مگس‌ها باید مذاکره کرد! ذات مگس ایجاد مزاحمت است. چه امتیازی می‌توان به آن داد تا دنبال کارش برود و دست از مزاحمت بردارد؟!.. اگر هم کسی بگوید راه‌حل مشکلات کار و تلاش و ایستادن روی پای خود است، انگ می‌خورد که بله! اینها کاسب تحریم هستند و می‌خواهند دور کشور را دیوار بکشند و
ما در جهان منزوی باشیم. ایستادن روی پای خود یعنی اینکه بادکنک و آدامس و خودکار و دمپایی و سنگ‌پا و هزار‌و‌یک قلم کالای دیگر را وارد و هزاران هزار کارگر را بی‌کار نکنیم. آنکه دلار دولتی می‌گیرد و کالا وارد می‌کند و با نرخ آزاد در بازار می‌فروشد، باید هم مخالف اقتصاد مقاومتی باشد و علیه آن شانتاژ کند. چرا مردم نباید بدانند این دلارها را چه کسانی و طبق کدام ضوابط می‌گیرند؟ البته شفافیت واقعی با کنار‌زدن گوشه‌ای از ماجرا و سر‌و‌صدای توخالی فرق دارد.
دنیای اقتصاد
چه کسی مقصر این وضعیت است؟
رضا خسروی: ...انتقادها و اعتراض نمایندگان مجلس گاه بسیار تند می‌شود و حتی با ادبیاتی غیرمتعارف بیان می‌شود. اما سؤال این است که آیا در وضعیت کنونی فقط دولت مقصر است و سایر نهادها ازجمله مجلس در این وضعیت بی‌تقصیر هستند؟ به نظر می‌رسد وقتی وضعیت اقتصادی کشور به طور سیستماتیک گسترده و جدی دچار ایراد است. نمی‌توان گفت که قوانین و مقررات مصوب مجلس مشکلی ندارند و هر اشکالی هست در اجراست. بحران ارزی اخیر نیز از این قاعده مستثنا نیست. نمایندگان مجلس گویا فراموش کرده‌اند که همین چند ماه پیش قانونی را مصوب کرده‌اند که در آن قید شده محدودیت واردات با روش‌های غیر‌تعرفه‌ای فقط به استناد ممنوعیت‌های شرعی و ضوابط فنی (استاندارد) مجاز است. (ماده ۲۲ قانون احکام دائمی برنامه‌های دائم توسعه). اینک می‌پرسند چرا قهوه‌ساز و بخارشوی وارد شده است. باید از آنان پرسید واردات قهوه‌ساز و بخارشوی، آیا خلاف شرع است یا خلاف استاندارد؟ امروز اگر دولت واردات کالایی را ممنوع کند، برخلاف قانون مصوب همین مجلس عمل کرده است. نمایندگان مجلس به درستی نسبت به وضعیت نقدینگی و اثر آن بر بازار دارایی‌ها نگران هستند؛ اما برخی از آنان از یاد
برده‌اند که با تبصره‌های گنجانده در بودجه با هدف استمهال معوقات بانکی چگونه زمینه‌ساز فشار به منابع بانکی و افزایش اضافه‌برداشت‌ها شده‌اند. البته دولت و تیم اقتصادی در وضعیت کنونی تقصیر دارند؛ اما به سهم خود، نمی‌توان همه سهم را به گردن یک قوه یا یک نهاد گذاشت. در وضعیت کنونی همه مقصر هستیم، البته با سهم متفاوت...
جمهوری اسلامی
تحلیل سیاسی هفته
زنجیره‌ای از مسائل و مشکلات، اعم از فشارهای بین‌المللی، بی‌تدبیری‌های اقتصادی و فشارهای برخی جریان‌های فرصت‌طلب داخلی باعث ایجاد تنش کم‌سابقه‌ای در روند حرکت چرخه اقتصادی کشور شده که تأثیرات آن کاملا ملموس و استرس‌آفرین است. در چنین فضایی، عقل جمعی و منافع ملی ایجاب می‌کند که همه آحاد مردم دست به دست هم داده و دولت را در خروج از این دست‌اندازهای اقتصادی کمک کنند؛ ولی متأسفانه مشاهده می‌شود که برخی رسانه‌ها، تریبون‌ها و اشخاص انتقام‌جو و کسانی که عملا با عملکرد مخرب‌شان در عدم اجرای برجام مسئول ایجاد وضعیت کنونی کشور هستند، علیه دولت و نظام اجرایی کشور دست به کار شده و از یک سو با دادن خوراک تبلیغاتی به دشمن و از سوی دیگر با بازتاب‌دادن به تبلیغات شوم آنان درصدد بهره‌گیری از اوضاع نابسامان فعلی هستند، غافل از آنکه با گل‌آلود‌کردن آب و ایجاد جنگ روانی علیه دولتی که هیچ‌کس مدعی بی‌عیب‌و‌نقص‌بودن آن نیست، اوضاع به نفع آنان تغییر نخواهد کرد که هیچ، بلکه دشمن نیز دقیقا در انتظار عملکرد آنان در قالب اپوزیسیون و زدن برچسب ناکارآمدی به دولت توسط همین جریان‌های داخلی است.
کیهان
قطع دست یا دست‌دادن با خرمگس؟!
محمد صرفی: قبل از هر چیز باید توجه داشت که عربده هفته گذشته و لبخند این هفته ترامپ، بیش از آنکه مربوط به دیپلماسی و راهبرد دولت وی در رابطه با ایران باشد، ناشی از شرایط سخت و دشوار رئیس‌جمهور آمریکا در صحنه داخلی این کشور است... فشار و تحریم‌های آمریکا، مانند مگس‌های مزاحم هستند که دور و بر زخم‌های ایران می‌پلکند. زخم‌هایی مانند وابستگی اقتصاد به نفت و وابستگی تبادلات تجاری کشور به دلار و... . هیچ آدم عاقلی از مزاحمت مگس‌ها استقبال نمی‌کند اما چاره این مزاحمت چیست؟ خنثی‌کردن تحریم و دور‌زدن آن راه‌حلی واجب اما میان‌مدت است. راه‌حل قطعی و ریشه‌ای، درمان و معالجه زخم‌هاست. هرچند درمان برخی زخم‌های مزمن نیاز به جراحی داشته باشد و صد‌البته که جراحی درد و خونریزی نیز دارد. اما عده‌ای راه‌حل دیگری ارائه می‌کنند و می‌گویند برای خلاص‌شدن از شر مگس‌ها باید مذاکره کرد! ذات مگس ایجاد مزاحمت است. چه امتیازی می‌توان به آن داد تا دنبال کارش برود و دست از مزاحمت بردارد؟!.. اگر هم کسی بگوید راه‌حل مشکلات کار و تلاش و ایستادن روی پای خود است، انگ می‌خورد که بله! اینها کاسب تحریم هستند و می‌خواهند دور کشور را دیوار بکشند و
ما در جهان منزوی باشیم. ایستادن روی پای خود یعنی اینکه بادکنک و آدامس و خودکار و دمپایی و سنگ‌پا و هزار‌و‌یک قلم کالای دیگر را وارد و هزاران هزار کارگر را بی‌کار نکنیم. آنکه دلار دولتی می‌گیرد و کالا وارد می‌کند و با نرخ آزاد در بازار می‌فروشد، باید هم مخالف اقتصاد مقاومتی باشد و علیه آن شانتاژ کند. چرا مردم نباید بدانند این دلارها را چه کسانی و طبق کدام ضوابط می‌گیرند؟ البته شفافیت واقعی با کنار‌زدن گوشه‌ای از ماجرا و سر‌و‌صدای توخالی فرق دارد.