دیدگاه
سوراخ در اقتصاد ترامپ
ریک نیومن، ستون‌نویس یاهونیوز، روز سه‌شنبه در یادداشتی با عنوان «سوراخ در اقتصاد ترامپ» به مشکلاتی در اقتصاد ایالات متحده آمریکا پرداخته که اکنون در آستانه ظهور و بروز است. ترامپ آخرین آمار و ارقام مربوط به تولید ناخالص داخلی را اعلام کرد و نشان داد که اقتصاد در سه‌ماهه دوم با رشد 4.1 درصدی مواجه است. این بیش از دوبرابر سرعت رشد سال گذشته و زمان حضور پرزیدنت اوباما در دفتر کاخ سفید است؛ دستاوردی که هر رئیس‌جمهوری خوشحال خواهد شد که اعتبارش را به خود بدهد، اما اقتصاددانان درباره اینکه چقدر از این رشد واقعی و چقدر توهم است، بحث دارند و پاسخی که به آن می‌رسند ممکن است درست در زمانی که ترامپ برای انتخاب مجدد در سال 2020 تلاش می‌کند، برای او دردسر شود. برنارد باومهول، اقتصاددان معتقد است که عوامل موقت بخش قابل‌توجهی از آخرین آمار تولید ناخالص داخلی را به خود اقتصاد داده و بدون اثر آن عوامل، اقتصاد فقط 2.5 درصد بالا رفته است و نه 4.1 درصد کذایی. باومهول می‌گوید: سه عامل موقت، بر آخرین آمار سایه افکنده است: کاهش مالیات ترامپ، افزایش هزینه‌های دولتی و عجله برای ارسال برخی از صادرات کشور قبل از اعمال تعرفه‌های
جدید. ارقام صادرات بیشتر از حد معمول در سه‌ماهه دوم به این معنی است که صادرات در سه‌ماهه سوم پایین‌تر است که بعدا به کاهش رشد تولید ناخالص داخلی منجر خواهد شد. چندان روشن نیست که آیا کاهش مالیات و مشوق‌های مصرفی پایدار خواهد بود یا به‌زودی رنگ خواهد باخت. احتمال دارد که سهم مشوق‌ها در رشد تولید ناخالص داخلی در سال 2018 و بخشی از سال 2019 جهتی معکوس در اواخر سال 2019 و سال 2020 به خود بگیرد و سبب افت اقتصاد شود. بعضی از اقتصاددانان فکر می‌کنند که ممکن است در سال 2020 رکود اقتصادی در پیش داشته باشیم. داگلاس هولتز ایکین، رئیس «مجمع اقدامات آمریکایی» که یک اتاق فکر محافظه‌کار است، می‌نویسد که ارقام تولید ناخالص داخلی قوی «بلافاصله دو سؤال را پیش می‌آورد: (1) آیا این یک‌بار پیش آمده یا یک روند پایدار است؟ و (2) چقدر از رشد سریع‌تر را می‌توان به تغییرات سیاست اقتصادی نسبت داد؟» هولتز ایکین معتقد است که کاهش مالیات و دستورالعمل تنظیم مقررات ترامپ به ایجاد رشد پایدار کمک کرده است، بااین‌حال هنوز خیلی زود است که درباره تأثیر کامل کاهش مالیات ترامپ که در آغاز سال جاری میلادی اجرائی شد، قضاوت کنیم.اما هزینه‌های تجاری
در سال‌های 2011، 2012 و 2014 افزایش داشت و سپس دوباره سقوط کرد. خود کسب‌وکارها هم ممکن است چندان رشد اقتصادی واقعی را احساس نکنند. مارک زندی، اقتصاددان استدلال می‌کند که کاهش مالیات و افزایش هزینه‌ها در حدود یک‌چهارم رشد تولید ناخالص داخلی در سال جاری و در آینده خواهد بود. او می‌گوید که این جهش روند نزولی می‌گیرد و سپس تا سال 2020 ناپدید می‌شود. رکود اقتصادی می‌تواند رشد کند، اگر سیاست‌های تجاری محافظه‌کارانه ترامپ بیش از حد شدید شود یا بازارها واکنش منفی به نزدیک به یک تریلیون دلار وام سالانه دولت ترامپ که اکنون از 21 تریلیون دلار بدهی ملی بالا زده، نشان بدهند، ممکن است رکود نمایان شود. باومهول می‌گوید: «مسئله، بدهی است». در اواخر دهه 1990، رشد تولید ناخالص داخلی و نرخ بی‌کاری بسیار بالا و نزدیک به سطوح فعلی بود، اما آن اقتصاد خروشان باعث ایجاد سونامی درآمد مالیاتی شد که چهار سال پیاپی از سال 1998 تا 2001 برای دولت مازاد بودجه باقی گذاشت. این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که اقتصاد واقعا سالم باشد. برعکس، درحال‌حاضر کسری بودجه فدرال در حال افزایش است، نه کوچک‌ترشدن. این امر نشان می‌دهد که رونق تا اندازه‌ای
ناشی از پول قرض‌گرفته‌شده است که بعد باید پرداخت شود، مانند ریخت‌وپاش اضافی با یک کارت اعتباری. باومهول می‌گوید 4.1 درصد تولید ناخالص داخلی سریعا به یک خاطره تبدیل شود. او پیش‌بینی می‌کند که اقتصاد در سال 2019 فقط دودرصد رشد خواهد داشت. به‌این‌ترتیب، حتی اوباما هم بهتر از ترامپ عمل کرده است.
سوراخ در اقتصاد ترامپ
ریک نیومن، ستون‌نویس یاهونیوز، روز سه‌شنبه در یادداشتی با عنوان «سوراخ در اقتصاد ترامپ» به مشکلاتی در اقتصاد ایالات متحده آمریکا پرداخته که اکنون در آستانه ظهور و بروز است. ترامپ آخرین آمار و ارقام مربوط به تولید ناخالص داخلی را اعلام کرد و نشان داد که اقتصاد در سه‌ماهه دوم با رشد 4.1 درصدی مواجه است. این بیش از دوبرابر سرعت رشد سال گذشته و زمان حضور پرزیدنت اوباما در دفتر کاخ سفید است؛ دستاوردی که هر رئیس‌جمهوری خوشحال خواهد شد که اعتبارش را به خود بدهد، اما اقتصاددانان درباره اینکه چقدر از این رشد واقعی و چقدر توهم است، بحث دارند و پاسخی که به آن می‌رسند ممکن است درست در زمانی که ترامپ برای انتخاب مجدد در سال 2020 تلاش می‌کند، برای او دردسر شود. برنارد باومهول، اقتصاددان معتقد است که عوامل موقت بخش قابل‌توجهی از آخرین آمار تولید ناخالص داخلی را به خود اقتصاد داده و بدون اثر آن عوامل، اقتصاد فقط 2.5 درصد بالا رفته است و نه 4.1 درصد کذایی. باومهول می‌گوید: سه عامل موقت، بر آخرین آمار سایه افکنده است: کاهش مالیات ترامپ، افزایش هزینه‌های دولتی و عجله برای ارسال برخی از صادرات کشور قبل از اعمال تعرفه‌های
جدید. ارقام صادرات بیشتر از حد معمول در سه‌ماهه دوم به این معنی است که صادرات در سه‌ماهه سوم پایین‌تر است که بعدا به کاهش رشد تولید ناخالص داخلی منجر خواهد شد. چندان روشن نیست که آیا کاهش مالیات و مشوق‌های مصرفی پایدار خواهد بود یا به‌زودی رنگ خواهد باخت. احتمال دارد که سهم مشوق‌ها در رشد تولید ناخالص داخلی در سال 2018 و بخشی از سال 2019 جهتی معکوس در اواخر سال 2019 و سال 2020 به خود بگیرد و سبب افت اقتصاد شود. بعضی از اقتصاددانان فکر می‌کنند که ممکن است در سال 2020 رکود اقتصادی در پیش داشته باشیم. داگلاس هولتز ایکین، رئیس «مجمع اقدامات آمریکایی» که یک اتاق فکر محافظه‌کار است، می‌نویسد که ارقام تولید ناخالص داخلی قوی «بلافاصله دو سؤال را پیش می‌آورد: (1) آیا این یک‌بار پیش آمده یا یک روند پایدار است؟ و (2) چقدر از رشد سریع‌تر را می‌توان به تغییرات سیاست اقتصادی نسبت داد؟» هولتز ایکین معتقد است که کاهش مالیات و دستورالعمل تنظیم مقررات ترامپ به ایجاد رشد پایدار کمک کرده است، بااین‌حال هنوز خیلی زود است که درباره تأثیر کامل کاهش مالیات ترامپ که در آغاز سال جاری میلادی اجرائی شد، قضاوت کنیم.اما هزینه‌های تجاری
در سال‌های 2011، 2012 و 2014 افزایش داشت و سپس دوباره سقوط کرد. خود کسب‌وکارها هم ممکن است چندان رشد اقتصادی واقعی را احساس نکنند. مارک زندی، اقتصاددان استدلال می‌کند که کاهش مالیات و افزایش هزینه‌ها در حدود یک‌چهارم رشد تولید ناخالص داخلی در سال جاری و در آینده خواهد بود. او می‌گوید که این جهش روند نزولی می‌گیرد و سپس تا سال 2020 ناپدید می‌شود. رکود اقتصادی می‌تواند رشد کند، اگر سیاست‌های تجاری محافظه‌کارانه ترامپ بیش از حد شدید شود یا بازارها واکنش منفی به نزدیک به یک تریلیون دلار وام سالانه دولت ترامپ که اکنون از 21 تریلیون دلار بدهی ملی بالا زده، نشان بدهند، ممکن است رکود نمایان شود. باومهول می‌گوید: «مسئله، بدهی است». در اواخر دهه 1990، رشد تولید ناخالص داخلی و نرخ بی‌کاری بسیار بالا و نزدیک به سطوح فعلی بود، اما آن اقتصاد خروشان باعث ایجاد سونامی درآمد مالیاتی شد که چهار سال پیاپی از سال 1998 تا 2001 برای دولت مازاد بودجه باقی گذاشت. این وضعیت زمانی اتفاق می‌افتد که اقتصاد واقعا سالم باشد. برعکس، درحال‌حاضر کسری بودجه فدرال در حال افزایش است، نه کوچک‌ترشدن. این امر نشان می‌دهد که رونق تا اندازه‌ای
ناشی از پول قرض‌گرفته‌شده است که بعد باید پرداخت شود، مانند ریخت‌وپاش اضافی با یک کارت اعتباری. باومهول می‌گوید 4.1 درصد تولید ناخالص داخلی سریعا به یک خاطره تبدیل شود. او پیش‌بینی می‌کند که اقتصاد در سال 2019 فقط دودرصد رشد خواهد داشت. به‌این‌ترتیب، حتی اوباما هم بهتر از ترامپ عمل کرده است.