ملکهبودن ديگر بس است!
روزنامه بريتانيايي گاردين در مقالهاي به قلم کريس پترسن، نويسنده کتاب «هنر جدانيفتادن»، به ملکه انگلستان توصيه کرده است که در اين سنوسال ديگر دست از تاج و تخت بکشد و سلطنت موروثي (و تشريفاتي) انگلستان را به دست فرد جوانتري بسپرد. البته فرد جوانتر يادشده هم آنقدرها جوان نيست و در واقع 70 سال دارد!
خانم پترسن در اين يادداشت با تيتر طولاني «شاهزاده چارلز در 70 سالگي بهاندازه کافي صبر کرده است؛ ملکه بايد کنار برود»، نوشته است که چارلز «براي اين کار کاملا تربيت شده و اين واقع شرمآور است که مادر او اکنون چنين بد با او رفتار ميکند».
پترسن در توصيف او نوشته است: «لااقل چهار خانه باشکوه دارد. 134 هزار هکتار زمين دارد. دوک است. ارل است. لرد است... و اوه، مادر ثروتمندي هم دارد. مادري واقعا خيلي ثروتمند. نميدانم اين مادر با اين همه ثروت قرار است روز جشن تولد (70سالگي) چه هديهاي به او بدهد؟ شاهزاده چارلز فيليپ آرتور جرج، شاهزاده ولز از سال 1976 ارل چستر، دوک کورنوال، دوک راتزي، ارل کاريک، بارون رنفرو و... بوده و اينهمه کار کرده است و به تحصيل و اشتغال 900 هزار جوان کمک کرده است. ولي از لحظهاي که او فهميد مامان هرکسي را «علياحضرت» صدا نميکنند، ميدانست که يک روز بايد تاج را بر سر بگذارد. چيزي که نميدانست اين بود که بايد صبر کند تا 40سالگي، 50سالگي و 60سالگي را پشت سر بگذارد... وقتي ملکه در جشن 21 سالگی خودش قول داد که «همه زندگياش، چه کوتاه و چه بلند» را به خدمت به کشورش اختصاص بدهد، خوب ميدانست چه ميگويد. روزهاي خستهکننده از پي هم آمدند و ساعتهاي خستهکننده گذشتند و او با آدمهايي دست داد که ديگر هرگز نديدشان... حالا در 92سالگي همچنان قوي و سر و مر گنده است... علياحضرت دوستت داريم، ولي وقت کناررفتن است!».
روزنامه بريتانيايي گاردين در مقالهاي به قلم کريس پترسن، نويسنده کتاب «هنر جدانيفتادن»، به ملکه انگلستان توصيه کرده است که در اين سنوسال ديگر دست از تاج و تخت بکشد و سلطنت موروثي (و تشريفاتي) انگلستان را به دست فرد جوانتري بسپرد. البته فرد جوانتر يادشده هم آنقدرها جوان نيست و در واقع 70 سال دارد!
خانم پترسن در اين يادداشت با تيتر طولاني «شاهزاده چارلز در 70 سالگي بهاندازه کافي صبر کرده است؛ ملکه بايد کنار برود»، نوشته است که چارلز «براي اين کار کاملا تربيت شده و اين واقع شرمآور است که مادر او اکنون چنين بد با او رفتار ميکند».
پترسن در توصيف او نوشته است: «لااقل چهار خانه باشکوه دارد. 134 هزار هکتار زمين دارد. دوک است. ارل است. لرد است... و اوه، مادر ثروتمندي هم دارد. مادري واقعا خيلي ثروتمند. نميدانم اين مادر با اين همه ثروت قرار است روز جشن تولد (70سالگي) چه هديهاي به او بدهد؟ شاهزاده چارلز فيليپ آرتور جرج، شاهزاده ولز از سال 1976 ارل چستر، دوک کورنوال، دوک راتزي، ارل کاريک، بارون رنفرو و... بوده و اينهمه کار کرده است و به تحصيل و اشتغال 900 هزار جوان کمک کرده است. ولي از لحظهاي که او فهميد مامان هرکسي را «علياحضرت» صدا نميکنند، ميدانست که يک روز بايد تاج را بر سر بگذارد. چيزي که نميدانست اين بود که بايد صبر کند تا 40سالگي، 50سالگي و 60سالگي را پشت سر بگذارد... وقتي ملکه در جشن 21 سالگی خودش قول داد که «همه زندگياش، چه کوتاه و چه بلند» را به خدمت به کشورش اختصاص بدهد، خوب ميدانست چه ميگويد. روزهاي خستهکننده از پي هم آمدند و ساعتهاي خستهکننده گذشتند و او با آدمهايي دست داد که ديگر هرگز نديدشان... حالا در 92سالگي همچنان قوي و سر و مر گنده است... علياحضرت دوستت داريم، ولي وقت کناررفتن است!».