آخرين پنجشنبه محمد مطيع در گوتنبرگ سوئد

رضا آشفته: صبح پنجشنبه، 22 فروردين 98 پيكر محمد مطيع، هنرمند ايراني مقيم سوئد، پس از تشييع در گورستان شهر گوتنبرگ خاك‌سپاري شد.
در آخرین ساعات سال ۱۳۹۷ و درحالی‌که همه ایرانیان مشتاق و منتظر تحویل سال نو بودند، خبر درگذشت چهره‌ای دیگر از قافله هنرمندان و از تبار بازیگران کام‌ها را تلخ کرد. محمد مطیع، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون، در ۷۵ سالگی در شهر گوتنبرگ سوئد که از نیمه دهه 60 میزبان او شده بود، بر اثر بيماري قلبی دار فانی را وداع گفت.
محمد مطیع بیستم دی‌ماه ۱۳۲۲ در مشهد ‌زاده شد. ۱۱ سال بیشتر نداشت که عشق به تئاتر در او جان گرفت و در ۱۸ سالگی با بازی در نمایش «می‌خواید با من بازی کنید» به این عشق رسید و پس از آن بارهاوبارها روی صحنه رفت.
محمد مطیع از همان آغاز جوانی با مقوله تئاتر در مقام بازیگر و کارگردان تئاتر آشنا شد و نخستین کارهایش را در سال‌های آغازین دهه 40 در مشهد ارائه کرد. مطیع برای تحصیلات دانشگاهی تئاتر در دانشکده هنرهای دراماتیک (سینما- تئاتر) در سال 1345 به تهران آمد و از نیمه دوم دهه 40 بازیگری را به شکل حرفه‌ای‌تر و حتما پخته‌تر از پیش ادامه داد. او نخستین بازی‌اش در دانشکده هنرهای دراماتیک را در نمایش «یاقی‌ها»، به کارگردانی کاظمی در سال 1346 انجام داد.
چهارسال بعد در رشته تئاتر فارغ‌التحصیل شد. بعد از آن بود که تئاتر را جدی‌تر دنبال کرد و به استخدام اداره تئاتر وزارت فرهنگ درآمد و در تهران ماندنی شد. شاید بشود گفت که نخستین بازی حرفه‌ای‌اش را نیز در نمایش «پیر پاتلان وکیل»، به کارگردانی ابراهیم مکی، در تالار نمایش اداره تئاتر در سال 1347 اجرا کرد. سپس همین روال حرفه‌ای‌بودن را در تالار سنگلج پیگیری کرد و در نمایش‌های «ارثیه ایرانی»، نوشته زنده‌یاد اکبر رادی، به کارگردانی زنده‌یاد خلیل موحددیلمقانی در سال 1347 و «آی باکلاه آی بی‌کلاه»، به کارگردانی شادروان جعفر والی علاوه‌بر سنگلج در شهرهای جنوبی کشور در سال 1348 بازی کرد. مطیع در آغاز سال نوی 58 و در آن هیاهوی پس از انقلاب در یک نمایش خیابانی به نام «تندیس»، نوشته و کار محمد اسکندری بازی کرد که این نمایش خیابانی با 17 اجرا در سطح تهران پرونده‌اش بسته شد. بازی در نمایش «مرده‌های بی‌کفن‌ودفن»، نوشته سارتر، به کارگردانی حمید سمندریان در تالار رودکی را باید آخرین بازی‌اش در تئاتر پیش از دورشدن از این هنر دانست؛ هرچند سال 90 یک‌بار دیگر برای همیشه تئاتر را تجربه کرد و برای همیشه کارنامه‌اش را در تئاتر بست.
محمد مطیع پس از انقلاب در قاب کوچک تلویزیون برای عموم مردم به شهرت رسید. سال‌های دهه 60 و به‌ویژه نیمه اول آن، شبکه‌های معدودی، چند سریال ماندگار را در ژانر تاریخی پخش کردند که با استقبال مخاطبان مواجه شد.
در این بین، محمد مطیع با ایفای نقش در دو مجموعه «امیرکبیر»، به کارگردانی سعید نیک‌پور در نقش «میرزا آقاخان نوری» و «افسانه سلطان و شبان»، به کارگردانی داریوش فرهنگ در نقش «وزیر اعظم» جایگاه خود را در قامت یک بازیگر کاربلد، به‌ویژه در ژانر سریال‌های تاریخی محکم کرد. نقش کوتاه «غلام‌عمه» در سریال «هزاردستان» هم نمونه‌ای دیگر از نقش‌آفرینی‌های او بود که البته پخش آن به چندسال پس از مهاجرت او به سوئد مربوط می‌شود.
محمد مطیع که در نمایش‌های زیادی نقش ایفا کرده است، با بازی در فیلم «رضا هفت‌خط»، به کارگردانی حسین ترابی در دنیای سینما مطرح شد و تا پیش از انقلاب در چند فیلم بازی کرد که از جمله آنها فیلم «تکیه بر باد» بود؛ فیلمی که به گفته مطیع، پس از بازی در آن، در خیابان ولیعصر چند جوان جلویش را گرفتند و به‌خاطر بازی در آن به او اعتراض کردند؛ «آنها گفتند تو حق نداشتی در این فیلم بازی کنی، برای همین می‌خواهیم تو را کتک بزنیم... به آنها گفتم اگر دوست دارید تمام بچه‌های کلاس‌تان هر ماه به من پول بدهید تا بتوانم زندگی‌ام را تامین کنم و بعد در این کارها هم بازی نکنم. من که نمی‌توانم به بچه‌ام بگویم به‌جای پول هنر بخورد».
او پس از بازگشت دوباره از سال 87 با چند فیلم و تله‌فیلم نیز مواجه شد که از جمله می‌توان به «تردید»، به کارگردانی واروژ کریم‌مسیحی (1388) و «قبرستان غیرانتفاعی» (۱۳۸۹)، فیلمی به کارگردانی تهیه‌کنندگی و نویسندگی محسن دامادی اشاره کرد. به‌هرتقدیر مطیع بیشتر از هر کارگردانی در کارهای «ورزی» در این سال‌ها هنرنمایی کرده است. او در سال 87 در سریال «عمارت کلاه‌فرنگی» در نقش اردشیر ریپورتر، در سال 88 در سریال «سال‌های مشروطه» در نقش اتابک، در سال 89 در سریال «تبریز در مه» در نقش قائم‌مقام فراهانی، به کارگردانی محمدرضا ورزی بازی کرد.
او همچنین در سال 92 در دو سریال دیگر به نام‌‌های «بچه‌های نسبتا بد»، کار سیروس مقدم و «باغ سرهنگ»، کار فلورا سام بازی کرد که از آخرین کارهای تلویزیونی‌اش به شمار می‌آید.

رضا آشفته: صبح پنجشنبه، 22 فروردين 98 پيكر محمد مطيع، هنرمند ايراني مقيم سوئد، پس از تشييع در گورستان شهر گوتنبرگ خاك‌سپاري شد.
در آخرین ساعات سال ۱۳۹۷ و درحالی‌که همه ایرانیان مشتاق و منتظر تحویل سال نو بودند، خبر درگذشت چهره‌ای دیگر از قافله هنرمندان و از تبار بازیگران کام‌ها را تلخ کرد. محمد مطیع، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون، در ۷۵ سالگی در شهر گوتنبرگ سوئد که از نیمه دهه 60 میزبان او شده بود، بر اثر بيماري قلبی دار فانی را وداع گفت.
محمد مطیع بیستم دی‌ماه ۱۳۲۲ در مشهد ‌زاده شد. ۱۱ سال بیشتر نداشت که عشق به تئاتر در او جان گرفت و در ۱۸ سالگی با بازی در نمایش «می‌خواید با من بازی کنید» به این عشق رسید و پس از آن بارهاوبارها روی صحنه رفت.
محمد مطیع از همان آغاز جوانی با مقوله تئاتر در مقام بازیگر و کارگردان تئاتر آشنا شد و نخستین کارهایش را در سال‌های آغازین دهه 40 در مشهد ارائه کرد. مطیع برای تحصیلات دانشگاهی تئاتر در دانشکده هنرهای دراماتیک (سینما- تئاتر) در سال 1345 به تهران آمد و از نیمه دوم دهه 40 بازیگری را به شکل حرفه‌ای‌تر و حتما پخته‌تر از پیش ادامه داد. او نخستین بازی‌اش در دانشکده هنرهای دراماتیک را در نمایش «یاقی‌ها»، به کارگردانی کاظمی در سال 1346 انجام داد.
چهارسال بعد در رشته تئاتر فارغ‌التحصیل شد. بعد از آن بود که تئاتر را جدی‌تر دنبال کرد و به استخدام اداره تئاتر وزارت فرهنگ درآمد و در تهران ماندنی شد. شاید بشود گفت که نخستین بازی حرفه‌ای‌اش را نیز در نمایش «پیر پاتلان وکیل»، به کارگردانی ابراهیم مکی، در تالار نمایش اداره تئاتر در سال 1347 اجرا کرد. سپس همین روال حرفه‌ای‌بودن را در تالار سنگلج پیگیری کرد و در نمایش‌های «ارثیه ایرانی»، نوشته زنده‌یاد اکبر رادی، به کارگردانی زنده‌یاد خلیل موحددیلمقانی در سال 1347 و «آی باکلاه آی بی‌کلاه»، به کارگردانی شادروان جعفر والی علاوه‌بر سنگلج در شهرهای جنوبی کشور در سال 1348 بازی کرد. مطیع در آغاز سال نوی 58 و در آن هیاهوی پس از انقلاب در یک نمایش خیابانی به نام «تندیس»، نوشته و کار محمد اسکندری بازی کرد که این نمایش خیابانی با 17 اجرا در سطح تهران پرونده‌اش بسته شد. بازی در نمایش «مرده‌های بی‌کفن‌ودفن»، نوشته سارتر، به کارگردانی حمید سمندریان در تالار رودکی را باید آخرین بازی‌اش در تئاتر پیش از دورشدن از این هنر دانست؛ هرچند سال 90 یک‌بار دیگر برای همیشه تئاتر را تجربه کرد و برای همیشه کارنامه‌اش را در تئاتر بست.
محمد مطیع پس از انقلاب در قاب کوچک تلویزیون برای عموم مردم به شهرت رسید. سال‌های دهه 60 و به‌ویژه نیمه اول آن، شبکه‌های معدودی، چند سریال ماندگار را در ژانر تاریخی پخش کردند که با استقبال مخاطبان مواجه شد.
در این بین، محمد مطیع با ایفای نقش در دو مجموعه «امیرکبیر»، به کارگردانی سعید نیک‌پور در نقش «میرزا آقاخان نوری» و «افسانه سلطان و شبان»، به کارگردانی داریوش فرهنگ در نقش «وزیر اعظم» جایگاه خود را در قامت یک بازیگر کاربلد، به‌ویژه در ژانر سریال‌های تاریخی محکم کرد. نقش کوتاه «غلام‌عمه» در سریال «هزاردستان» هم نمونه‌ای دیگر از نقش‌آفرینی‌های او بود که البته پخش آن به چندسال پس از مهاجرت او به سوئد مربوط می‌شود.
محمد مطیع که در نمایش‌های زیادی نقش ایفا کرده است، با بازی در فیلم «رضا هفت‌خط»، به کارگردانی حسین ترابی در دنیای سینما مطرح شد و تا پیش از انقلاب در چند فیلم بازی کرد که از جمله آنها فیلم «تکیه بر باد» بود؛ فیلمی که به گفته مطیع، پس از بازی در آن، در خیابان ولیعصر چند جوان جلویش را گرفتند و به‌خاطر بازی در آن به او اعتراض کردند؛ «آنها گفتند تو حق نداشتی در این فیلم بازی کنی، برای همین می‌خواهیم تو را کتک بزنیم... به آنها گفتم اگر دوست دارید تمام بچه‌های کلاس‌تان هر ماه به من پول بدهید تا بتوانم زندگی‌ام را تامین کنم و بعد در این کارها هم بازی نکنم. من که نمی‌توانم به بچه‌ام بگویم به‌جای پول هنر بخورد».
او پس از بازگشت دوباره از سال 87 با چند فیلم و تله‌فیلم نیز مواجه شد که از جمله می‌توان به «تردید»، به کارگردانی واروژ کریم‌مسیحی (1388) و «قبرستان غیرانتفاعی» (۱۳۸۹)، فیلمی به کارگردانی تهیه‌کنندگی و نویسندگی محسن دامادی اشاره کرد. به‌هرتقدیر مطیع بیشتر از هر کارگردانی در کارهای «ورزی» در این سال‌ها هنرنمایی کرده است. او در سال 87 در سریال «عمارت کلاه‌فرنگی» در نقش اردشیر ریپورتر، در سال 88 در سریال «سال‌های مشروطه» در نقش اتابک، در سال 89 در سریال «تبریز در مه» در نقش قائم‌مقام فراهانی، به کارگردانی محمدرضا ورزی بازی کرد.
او همچنین در سال 92 در دو سریال دیگر به نام‌‌های «بچه‌های نسبتا بد»، کار سیروس مقدم و «باغ سرهنگ»، کار فلورا سام بازی کرد که از آخرین کارهای تلویزیونی‌اش به شمار می‌آید.