امیدی‌ها ریاست کمیسیون آموزش را هم از دست دادند
هزینه تصمیمات اقلیت را اکثریت می‌دهد
شرق: امید کرسی از دست می‌دهد. در سال آخر مجلس دهم که منتهی به انتخابات خواهد شد. اما آیا امیدی‌های مجلس در اکثریت کمیسیون‌ها هستند؟ تنها تغییر به سود فراکسیون امید در کمیسیون اقتصادی اتفاق افتاده؛ جایی که الیاس حضرتی، نماینده تهران، ریاست کمیسیون اقتصادی را به دست آورد. دیروز ریاست کمیسیون آموزش و هیئت‌رئیسه این کمیسیون به وزیر و سفیر دولت‌های نهم و دهم رسید؛ در رقابتی که رئیس پیشین یعنی محمدرضا عارف حتی کاندیدا هم نبود و از فراکسیون امید فاطمه سعیدی نامزد این سمت شده بود. سعیدی اولین زنی بود که می‌توانست حصار مردانه ریاست کمیسیون‌های مجلس را بشکند. اما چنین نشد و محمدمهدی زاهدی، نماینده کرمان، رئیس این کمیسیون شد؛ کمیسیونی 23نفره که 10 عضو امیدی دارد و 10 عضو اصولگرا. در این شرایط است که نمایندگان مستقل و اعضای فراکسیون مستقلین نقش تعیین‌کننده‌ای پیدا می‌کنند؛ نقشی که به گواه بزنگاه‌های مجلس دهم می‌تواند به اقتضای شرایط تغییر کند. همین است که به فراکسیون مستقلین، فراکسیون «ژله‌ای» هم گفته می‌شود. اما آیا آنها در تعیین کرسی‌های ریاست دیگر کمیسیون‌های مجلس هم چنین تأثیری گذاشته‌اند؟ فراکسیونی که با چهل عضو
تشکیل شده و حال تعداد اعضایش به گفته مهرداد لاهوتی سخنگو به 80 نفر می‌رسد. به نظر می‌رسد گزاره پرتکرار این روزهای اصلاح‌طلبان مجلس را هم بتوان در این بحث بررسی کرد؛ اصلاح‌طلبان در اکثریت مجلس نیستند.
فرهنگی از دست رفت
ریاست کمیسیون فرهنگی در سال اول و دوم بین ولایی‌ها جابه‌جا شد. نصرالله پژمانفر رئیس کمیسیون بود و سال دوم جمشید جعفرپور جایگزین او شد. فقط در سال سوم اعضای فراکسیون امید به هیئت‌رئیسه این کمیسیون رسیدند؛ احمد مازنی رئیس و فاطمه ذوالقدر نایب‌رئیس شد. هشت نفر از اعضای این کمیسیون از فراکسیون امید و هشت نفر دیگر ولایی‌های نزدیک به جریان پایداری هستند. به این ترتیب، رأی نهایی این کمیسیون 17نفره را یک نفر صادر می‌کند؛ غلامرضا کاتب از اعضای فراکسیون مستقلین که به ماهیت سیاسی‌اش به فراخور موضوعات تغییر می‌کند. همین است که در سال چهارم جمشید جعفرپور بار دیگر رئیس این کمیسیون شد تا اعضای فراکسیون امید فقط یک سال در مجلس دهم ریاست این کمیسیون را در اختیار داشته باشند.
کدام فراکسیون در اقلیت کمیسیون‌هاست
ریاست کمیسیون حقوقی و قضائی مجلس هم در چهار سال مجلس دهم با الهیار ملکشاهی، نماینده اصولگرا و ولایی مجلس، بود. اعضای فراکسیون امید در این کمیسیون پنج نفر هستند و شش عضو فراکسیون ولایی اعضای دیگر آن هستند. به نظر می‌رسد در رأی‌گیری‌های کمیسیون حقوقی و قضائی باز هم دو عضو فراکسیون مستقلین یعنی یحیی کمالی‌پور و حسین رضازاده، نماینده کازرون، نقشی تعیین‌کننده دارند. محمد کاظمی از اعضای فراکسیون امید و نماینده ملایر نایب‌رئیس این فراکسیون است. در کمیسیون امور داخلی و شوراها هم محمدجواد کولیوند برای سال چهارم رئیس آن ماند. عضو نمایندگان ولایی. البته امیدی‌ها 10 نفر هستند.
دیگر اعضای این کمیسیون 18نفره اصولگرا هستند. با وجود این، امیدی‌ها به حضور در هیئت‌رئیسه کمیسیون امور داخلی و شوراها اکتفا کرده‌اند. کمیسیون اجتماعی مجلس همان جایی است که نمایندگان اقلیت مستقل بین دو فراکسیون امید و ولایی می‌چرخند. ریاست این کمیسیون پیش از این با سلمان خدادادی، نماینده ولایی مجلس، بود و در سال آخر هم به دیگر نماینده اصولگرا یعنی عبدالرضا عزیزی نماینده رسید. رأی زهرا ساعی، نماینده تبریز و سمیه محمودی، نماینده شهررضا و عزیزی، نمایندگان فراکسیون مستقلین این کمیسیون بین 10 نماینده امیدی و 10 نماینده ولایی موقعیت مشابهی را تداعی می‌کند. نمایندگان اصولگرا ریاست کمیسیون انرژی را هم در چهار سال مجلس دهم بر عهده داشتند و اصلاح‌طلبان اینجا هم در اقلیت بودند.
آخرین تغییر به سود امید
البته امیدی‌ها بازنده همه کمیسیون‌ها نبودند. آخرین تغییر مجلس دهم در کمیسیون اقتصادی به سود امیدی‌ها بود. آن هم در کمیسیونی که آنها در اولویت نیستند، الیاس حضرتی توانست بر صندلی ریاست آن بنشیند. پیش از او محمدرضا پورابراهیمی، نماینده ولایی کرمان، برای سه سال ریاست این کمیسیون را بر عهده داشت. کمیسیون بهداشت و درمان هم که فقط یک سال ریاست آن را نمایندگان اصولگرا بر عهده داشتند، بار دیگر به علی نوبخت، نماینده امیدی، رسید. غلامرضا تاجگردون، نماینده اصلاح‌طلب در کمیسیون برنامه و بودجه، در سال آخر هم به عنوان رئیس انتخاب شد. ریاست کمیسیون کشاورزی مجلس نیز برای سال سوم در اختیار امیدی‌ها باقی ماند.
بازهم ژله‌ای‌ها تعیین می‌کنند؟
اکنون فقط انتخابات هیئت‌رئیسه دو کمیسیون مجلس باقی مانده است؛ کمیسیون اصل نود و امنیت ملی و سیاست خارجی. بر اساس آیین‌نامه رئیس کمیسیون اصل نود، باید از سوی کمیسیون به هیئت‌رئیسه معرفی و بعد با رأی اکثریت صحن مجلس انتخاب شود. عزم نماینده امیدی این کمیسیون یعنی بهرام پارسایی تاکنون به توفیق تبدیل نشده. انتخابات کمیسیون امنیت هم بر اساس قرار اعلام‌شده دیروز برگزار نشد تا یک هفته به تعویق بیفتد. جایی که فلاحت‌پیشه، نماینده مستقل نزدیک به امید، با مجتبی ذوالنور، نماینده ولایی نزدیک به جریان پایداری، رقابت می‌کند. در انتخابات سال گذشته فلاحت‌پیشه به ریاست 14ساله بروجردی پایان داد. رأی او مساوی با آرای ذوالنور بود. باید دید باز هم این چند عضو فراکسیون مستقلین در این کمیسیون هستند که نتیجه آرا را مشخص می‌کنند یا نه.
شرق: امید کرسی از دست می‌دهد. در سال آخر مجلس دهم که منتهی به انتخابات خواهد شد. اما آیا امیدی‌های مجلس در اکثریت کمیسیون‌ها هستند؟ تنها تغییر به سود فراکسیون امید در کمیسیون اقتصادی اتفاق افتاده؛ جایی که الیاس حضرتی، نماینده تهران، ریاست کمیسیون اقتصادی را به دست آورد. دیروز ریاست کمیسیون آموزش و هیئت‌رئیسه این کمیسیون به وزیر و سفیر دولت‌های نهم و دهم رسید؛ در رقابتی که رئیس پیشین یعنی محمدرضا عارف حتی کاندیدا هم نبود و از فراکسیون امید فاطمه سعیدی نامزد این سمت شده بود. سعیدی اولین زنی بود که می‌توانست حصار مردانه ریاست کمیسیون‌های مجلس را بشکند. اما چنین نشد و محمدمهدی زاهدی، نماینده کرمان، رئیس این کمیسیون شد؛ کمیسیونی 23نفره که 10 عضو امیدی دارد و 10 عضو اصولگرا. در این شرایط است که نمایندگان مستقل و اعضای فراکسیون مستقلین نقش تعیین‌کننده‌ای پیدا می‌کنند؛ نقشی که به گواه بزنگاه‌های مجلس دهم می‌تواند به اقتضای شرایط تغییر کند. همین است که به فراکسیون مستقلین، فراکسیون «ژله‌ای» هم گفته می‌شود. اما آیا آنها در تعیین کرسی‌های ریاست دیگر کمیسیون‌های مجلس هم چنین تأثیری گذاشته‌اند؟ فراکسیونی که با چهل عضو
تشکیل شده و حال تعداد اعضایش به گفته مهرداد لاهوتی سخنگو به 80 نفر می‌رسد. به نظر می‌رسد گزاره پرتکرار این روزهای اصلاح‌طلبان مجلس را هم بتوان در این بحث بررسی کرد؛ اصلاح‌طلبان در اکثریت مجلس نیستند.
فرهنگی از دست رفت
ریاست کمیسیون فرهنگی در سال اول و دوم بین ولایی‌ها جابه‌جا شد. نصرالله پژمانفر رئیس کمیسیون بود و سال دوم جمشید جعفرپور جایگزین او شد. فقط در سال سوم اعضای فراکسیون امید به هیئت‌رئیسه این کمیسیون رسیدند؛ احمد مازنی رئیس و فاطمه ذوالقدر نایب‌رئیس شد. هشت نفر از اعضای این کمیسیون از فراکسیون امید و هشت نفر دیگر ولایی‌های نزدیک به جریان پایداری هستند. به این ترتیب، رأی نهایی این کمیسیون 17نفره را یک نفر صادر می‌کند؛ غلامرضا کاتب از اعضای فراکسیون مستقلین که به ماهیت سیاسی‌اش به فراخور موضوعات تغییر می‌کند. همین است که در سال چهارم جمشید جعفرپور بار دیگر رئیس این کمیسیون شد تا اعضای فراکسیون امید فقط یک سال در مجلس دهم ریاست این کمیسیون را در اختیار داشته باشند.
کدام فراکسیون در اقلیت کمیسیون‌هاست
ریاست کمیسیون حقوقی و قضائی مجلس هم در چهار سال مجلس دهم با الهیار ملکشاهی، نماینده اصولگرا و ولایی مجلس، بود. اعضای فراکسیون امید در این کمیسیون پنج نفر هستند و شش عضو فراکسیون ولایی اعضای دیگر آن هستند. به نظر می‌رسد در رأی‌گیری‌های کمیسیون حقوقی و قضائی باز هم دو عضو فراکسیون مستقلین یعنی یحیی کمالی‌پور و حسین رضازاده، نماینده کازرون، نقشی تعیین‌کننده دارند. محمد کاظمی از اعضای فراکسیون امید و نماینده ملایر نایب‌رئیس این فراکسیون است. در کمیسیون امور داخلی و شوراها هم محمدجواد کولیوند برای سال چهارم رئیس آن ماند. عضو نمایندگان ولایی. البته امیدی‌ها 10 نفر هستند.
دیگر اعضای این کمیسیون 18نفره اصولگرا هستند. با وجود این، امیدی‌ها به حضور در هیئت‌رئیسه کمیسیون امور داخلی و شوراها اکتفا کرده‌اند. کمیسیون اجتماعی مجلس همان جایی است که نمایندگان اقلیت مستقل بین دو فراکسیون امید و ولایی می‌چرخند. ریاست این کمیسیون پیش از این با سلمان خدادادی، نماینده ولایی مجلس، بود و در سال آخر هم به دیگر نماینده اصولگرا یعنی عبدالرضا عزیزی نماینده رسید. رأی زهرا ساعی، نماینده تبریز و سمیه محمودی، نماینده شهررضا و عزیزی، نمایندگان فراکسیون مستقلین این کمیسیون بین 10 نماینده امیدی و 10 نماینده ولایی موقعیت مشابهی را تداعی می‌کند. نمایندگان اصولگرا ریاست کمیسیون انرژی را هم در چهار سال مجلس دهم بر عهده داشتند و اصلاح‌طلبان اینجا هم در اقلیت بودند.
آخرین تغییر به سود امید
البته امیدی‌ها بازنده همه کمیسیون‌ها نبودند. آخرین تغییر مجلس دهم در کمیسیون اقتصادی به سود امیدی‌ها بود. آن هم در کمیسیونی که آنها در اولویت نیستند، الیاس حضرتی توانست بر صندلی ریاست آن بنشیند. پیش از او محمدرضا پورابراهیمی، نماینده ولایی کرمان، برای سه سال ریاست این کمیسیون را بر عهده داشت. کمیسیون بهداشت و درمان هم که فقط یک سال ریاست آن را نمایندگان اصولگرا بر عهده داشتند، بار دیگر به علی نوبخت، نماینده امیدی، رسید. غلامرضا تاجگردون، نماینده اصلاح‌طلب در کمیسیون برنامه و بودجه، در سال آخر هم به عنوان رئیس انتخاب شد. ریاست کمیسیون کشاورزی مجلس نیز برای سال سوم در اختیار امیدی‌ها باقی ماند.
بازهم ژله‌ای‌ها تعیین می‌کنند؟
اکنون فقط انتخابات هیئت‌رئیسه دو کمیسیون مجلس باقی مانده است؛ کمیسیون اصل نود و امنیت ملی و سیاست خارجی. بر اساس آیین‌نامه رئیس کمیسیون اصل نود، باید از سوی کمیسیون به هیئت‌رئیسه معرفی و بعد با رأی اکثریت صحن مجلس انتخاب شود. عزم نماینده امیدی این کمیسیون یعنی بهرام پارسایی تاکنون به توفیق تبدیل نشده. انتخابات کمیسیون امنیت هم بر اساس قرار اعلام‌شده دیروز برگزار نشد تا یک هفته به تعویق بیفتد. جایی که فلاحت‌پیشه، نماینده مستقل نزدیک به امید، با مجتبی ذوالنور، نماینده ولایی نزدیک به جریان پایداری، رقابت می‌کند. در انتخابات سال گذشته فلاحت‌پیشه به ریاست 14ساله بروجردی پایان داد. رأی او مساوی با آرای ذوالنور بود. باید دید باز هم این چند عضو فراکسیون مستقلین در این کمیسیون هستند که نتیجه آرا را مشخص می‌کنند یا نه.