گذشت از قصاص
علیرضا غریب‌دوست
روز گذشته خانواده خانم «میترا استاد» مراتب اعلام گذشت و رضایت خود را از آقای محمدعلی نجفی اعلام و در اقدامی انسانی و اخلاق‌مدارانه، وساطت بزرگان جامعه را پذیرفتند و از قصاص آقای نجفی صرف نظر کردند. مسعود استاد، برادر مرحومه، در متن اعلام رضایت چنین مرقوم داشت: «... از خون عزیزمان گذشتیم و خرسندیم که هیچ معامله‌ای با خون آن بزرگوار نکردیم و امیدوارم آقای محمدعلی نجفی در این چند صباح باقی‌مانده، به دور از سیاست، به تزکیه نفس بپردازد...». نگارنده در احترام به خانواده محترم آن مرحومه، کلاه از سر برمی‌دارد و بر حسن نظر ایشان در اتخاذ تصمیم درست و اینکه خون را با خون نشستند، سر تعظیم فرود می‌آورد و آنان را می‌ستاید. این رفتار بلندنظرانه، در حقیقت همان
«قصاص» است و جان‌مایه قصاص براساس آنچه از تعالیم و آموزه‌های بزرگان آموخته‌ایم، جز این نیست که گفته‌اند:
«سزای عمل بد، عمل بدی است». خیام می‌‌فرماید:
ناکرده گنه در این جهان کیست بگو/ آن کس که گنه نکرد چون زیست بگو
من بــد کنم و تو بد مــکافات دهی/ پس فرق میان مـن و تو چیست بگو
روز گذشته محمدعلی نجفی و با این اعلام رضایت قصاص شد، اما نه با اعدام که با گذشت و انسانیت؛ او به دار مجازات آویخته نخواهد شد اما از دار مکافات در امان نخواهد ماند و تا روزی که زنده است عذاب وجدانِ ریختن خون یک انسان او را رها نمی‌کند.
اگر آقای نجفی مورد گذشت قرار نمی‌گرفت، براساس آنچه در فرایند رسیدگی در دادگاه کیفری استان مطرح و تأیید شد، به‌دلیل ارتکاب قتل عمد حتما اعدام می‌شد. اینکه نیت او در ارتکاب این عمل قتل نبوده و قصد قتل نداشته، براساس قوانین جزائی جاری، رافع مسئولیت او و نافی عامدانه‌بودن قتل به‌دلیل استفاده از ابزار نوعا کشنده نبوده و هیچ‌گونه توجیهی برای این رفتار متصور نیست، جز همانی که پیش‌تر نیز عرض شد، خشم و عصبانیت شدید و عدم کنترل رفتار متأثر از وضعیت بحرانی روانی.
به نظر نگارنده جای رسیدگی به اتهام یک مجرم در فرایند محاکمه قضائی در پرونده خالی بود، مسئولی که می‌دانسته محمدعلی نجفی دیگر مقام حکومتی ندارد، مشمول مصوبه شورای امنیت کشور در برخورداری از محافظ شخصی نیست و مجوز اسلحه او تمدید نشده و به وظیفه خود عمل نکرده است. زیرا در صورت عمل به وظیفه آلت قتل در دست نجفی باقی نمی‌ماند و اگر اسلحه در اختیارش نبود، حتماً قتلی نیز رخ نمی‌داد. گرچه این ترک فعل متأسفانه پیگیری نشد، امید است حداقل فایده رسانه‌ای‌شدن این پرونده خانوادگی، صدور دستور فوری برای جمع‌آوری اسلحه‌های غیرمجاز و حتی سلاح‌های مُجازی باشد که بدون توجیه و ضرورت در دست مسئولان است و هرآینه می‌رود تا فاجعه دیگری را رقم بزند.
روز گذشته خانواده خانم «میترا استاد» مراتب اعلام گذشت و رضایت خود را از آقای محمدعلی نجفی اعلام و در اقدامی انسانی و اخلاق‌مدارانه، وساطت بزرگان جامعه را پذیرفتند و از قصاص آقای نجفی صرف نظر کردند. مسعود استاد، برادر مرحومه، در متن اعلام رضایت چنین مرقوم داشت: «... از خون عزیزمان گذشتیم و خرسندیم که هیچ معامله‌ای با خون آن بزرگوار نکردیم و امیدوارم آقای محمدعلی نجفی در این چند صباح باقی‌مانده، به دور از سیاست، به تزکیه نفس بپردازد...». نگارنده در احترام به خانواده محترم آن مرحومه، کلاه از سر برمی‌دارد و بر حسن نظر ایشان در اتخاذ تصمیم درست و اینکه خون را با خون نشستند، سر تعظیم فرود می‌آورد و آنان را می‌ستاید. این رفتار بلندنظرانه، در حقیقت همان
«قصاص» است و جان‌مایه قصاص براساس آنچه از تعالیم و آموزه‌های بزرگان آموخته‌ایم، جز این نیست که گفته‌اند:
«سزای عمل بد، عمل بدی است». خیام می‌‌فرماید:
ناکرده گنه در این جهان کیست بگو/ آن کس که گنه نکرد چون زیست بگو
من بــد کنم و تو بد مــکافات دهی/ پس فرق میان مـن و تو چیست بگو
روز گذشته محمدعلی نجفی و با این اعلام رضایت قصاص شد، اما نه با اعدام که با گذشت و انسانیت؛ او به دار مجازات آویخته نخواهد شد اما از دار مکافات در امان نخواهد ماند و تا روزی که زنده است عذاب وجدانِ ریختن خون یک انسان او را رها نمی‌کند.
اگر آقای نجفی مورد گذشت قرار نمی‌گرفت، براساس آنچه در فرایند رسیدگی در دادگاه کیفری استان مطرح و تأیید شد، به‌دلیل ارتکاب قتل عمد حتما اعدام می‌شد. اینکه نیت او در ارتکاب این عمل قتل نبوده و قصد قتل نداشته، براساس قوانین جزائی جاری، رافع مسئولیت او و نافی عامدانه‌بودن قتل به‌دلیل استفاده از ابزار نوعا کشنده نبوده و هیچ‌گونه توجیهی برای این رفتار متصور نیست، جز همانی که پیش‌تر نیز عرض شد، خشم و عصبانیت شدید و عدم کنترل رفتار متأثر از وضعیت بحرانی روانی.
به نظر نگارنده جای رسیدگی به اتهام یک مجرم در فرایند محاکمه قضائی در پرونده خالی بود، مسئولی که می‌دانسته محمدعلی نجفی دیگر مقام حکومتی ندارد، مشمول مصوبه شورای امنیت کشور در برخورداری از محافظ شخصی نیست و مجوز اسلحه او تمدید نشده و به وظیفه خود عمل نکرده است. زیرا در صورت عمل به وظیفه آلت قتل در دست نجفی باقی نمی‌ماند و اگر اسلحه در اختیارش نبود، حتماً قتلی نیز رخ نمی‌داد. گرچه این ترک فعل متأسفانه پیگیری نشد، امید است حداقل فایده رسانه‌ای‌شدن این پرونده خانوادگی، صدور دستور فوری برای جمع‌آوری اسلحه‌های غیرمجاز و حتی سلاح‌های مُجازی باشد که بدون توجیه و ضرورت در دست مسئولان است و هرآینه می‌رود تا فاجعه دیگری را رقم بزند.