چهارمین انتخابات سراسری در اسپانیا در 4 سال اخیر برگزار مي‌شود
کورسوی امید برای پایان بن‌بست سیاسی
ماه آوریل بود که اسپانیایی‌ها پای صندوق رأی رفتند و در نتیجه آن انتخابات حزب سوسیالیست به رهبری پدرو سانچز نخست‌وزیر این کشور بیشترین آرا را کسب کردند اما این اکثریت به اندازه‌ای نبود که سوسیالیست‌های اسپانیا بتوانند دولت تشکیل دهند. در مذاکرات با دیگر احزاب از جمله حزب چپ «پودموس» برای تشکیل دولت ائتلافی هم نتیجه‌ای حاصل نشد تا امروز برای چهارمین بار در چهار سال اخیر اسپانیا شاهد برگزاری انتخابات باشد. مهم‌ترین اختلاف سوسیالیست‌ها و حزب پودموس شیوه تقسیم قدرت بود که رهبران پودموس با راه‌حل مورد نظر حزب سوسیالیست مخالفت کردند. ناکامی پدرو سانچز در تشکیل دولت جدید در فرصت چندماهه راهی جز برگزاری انتخابات جدید باقی نگذاشت. عمده‌ترین دلیل افزایش انتخابات‌ها در اسپانیا در چهار سال اخیر را باید در افزایش تعداد احزاب تأثیرگذار در این کشور دانست. تا قبل از سال 2015 و به مدت بیش از سه دهه قدرت میان دو حزب سوسیالیست و محافظه‌کار اسپانیا دست به دست می‌شد اما از سال 2015 و با ایجاد احزاب جدید از جمله حزب چپ‌گرای «پودموس» (ما می‌توانیم)، حزب راست‌گرای «سیودادانوس» (شهروندان) و سپس حزب راست‌گرای افراطی «ووکس»، سیستم
سیاسی اسپانیا از دوحزبی به پنج‌حزبی تغییر یافت و احتمال کسب اکثریت در انتخابات‌ها از سوي يك حزب کمتر شد. آخرین بار که یک حزب به تنهایی توانست اکثریت پارلمانی برای تشکیل یک دولت را در اسپانیا به دست آورد، سال 2011 بود که حزب محافظه‌کار موفق به انجام این کار شد. در انتخابات امروز هم بعید به نظر می‌رسد كه هیچ کدام از احزاب اکثریت کافی پارلمانی را کسب کنند. با توجه به نظرسنجی‌ها حزب سوسیالیست پدرو سانچز حدود 123 کرسی پارلمان را کسب خواهد کرد و مجددا در تصاحب حداقل 175 کرسی از 350 کرسی پارلمان ناکام خواهد بود. با این حال برای نتیجه‌گیری در مورد انتخابات امروز باید دید توازن قدرت میان احزاب راست‌گرا و چپ‌گرا در پارلمان اسپانیا چگونه خواهد بود. در انتخابات ماه آوریل هم حزب سوسیالیست 123 کرسی به دست آورد و حزب پودموس نیز 42 کرسی کسب کرد. تفاوت شرایط امروز با انتخابات ماه آوریل 2019 افزوده‌شدن یک حزب چپ‌گرای دیگر به صحنه سیاسی اسپانیاست و این امر می‌تواند شرایط را برای احزاب چپ اسپانیا دشوارتر کند. پس از اختلاف‌های داخلی که در حزب پودموس ایجاد شد، «اینیگو ارخون» نفر دوم این حزب، حزبی جدید تشکیل داد و انتظار می‌رود
بخشی از آرای دو حزب سوسیالیست و پودموس به سبد این جریان تازه‌تأسیس ریخته شود. با این حال ارخون معتقد است حزب جدید می‌تواند شانس چپ‌گرایان اسپانیا برای تشکیل دولت جدید را افزایش دهد. «با وجود تمام اختلاف‌هایی که با رهبران پودموس داشتم، هدفم از ایجاد یک حزب جدید این بود که شانس چپ‌گرایان را برای حفظ قدرت در دستان خود افزایش دهم. در این مسیر هم الزامی نیست در مورد تمام مسائل با هم توافق داشته باشیم.
راست‌ها و محافظه‌کاران برای جلب آرای عمومی وعده انجام اصلاحات گسترده اقتصادی و کاهش مالیات‌ها را داده و همچنین با اشاره به وضعیت فعلی اقتصادی اسپانیا هشدار داده‌اند که در صورت ادامه سیاست‌های حزب سوسیالیست، این کشور وارد دوره تازه‌ای از بحران اقتصادی خواهد شد. راست‌گرایان افراطی «ووکس» که مواضعی ضد مهاجران دارند وعده داده‌اند که در صورت حضور در دولت آینده برای سیاست‌های ضد مهاجرپذیری اعمال فشار خواهند کرد.
نقش کاتالونیا
رأی‌گیری امروز تقریبا یک ماه پس از رأی دادگاه عالی اسپانیا در مورد رهبران جدایی‌طلب کاتالان برگزار می‌شود و نمی‌توان انکار کرد که اعتراض‌های گسترده به احکام بلندمدت زندان برای رهبران کاتالان نقش مهمی در نتیجه انتخابات امروز ایفا می‌کند. راست‌گرایان اسپانیا اعتقاد دارند که راه‌حل مشکل ناآرامی‌های کاتالونیا، اعمال خشونت از سوی پلیس این منطقه و در نهایت اعلام وضعیت اضطراری و منع آمدوشد است. پابلو کاسادو رهبر حزب راست‌گرای «مردمی» می‌گوید: «اینجا بورکینافاسو یا یمن نیست. اینجا اسپانیاست و باید در برابر چنین اقداماتی با جدیت ایستادگی کرد. اما از آن سو هم نباید با اقدامات عجولانه بنزین بر آتش افروخته‌شده در کاتالونیا ریخت». پدرو سانچز نخست‌وزیر اسپانیا هم با وجود اینکه در برابر درخواست‌ها برای مداخله و اعمال زور در کاتالونیا مقاومت کرده اما حاضر نیست با «کوییم توران رهبر جدایی‌طلبان کاتالان دیدار کند چراکه «تورا» حاضر نشده خشونت‌های اخیر از سوی جدایی‌طلبان را محکوم و از پلیس این منطقه حمایت کند. حکومت اسپانیا نتیجه انتخابات پارلمانی در کاتالونیا را با دقت زیر نظر خواهد داشت تا بتواند تأثیر تحولات و خشونت‌های
اخیر در این منطقه را بر اقبال افکار عمومی کاتالونیا به احزاب جدایی‌طلب ارزیابی کند اما سؤال اساسی و تعیین‌کننده برای انتخابات امروز، وضعیت کاتالونیا نیست بلکه توانایی و اراده احزاب برای پایان‌دادن به بن‌بست سیاسی و تشکیل دولت جدید در اسپانیاست.
ماه آوریل بود که اسپانیایی‌ها پای صندوق رأی رفتند و در نتیجه آن انتخابات حزب سوسیالیست به رهبری پدرو سانچز نخست‌وزیر این کشور بیشترین آرا را کسب کردند اما این اکثریت به اندازه‌ای نبود که سوسیالیست‌های اسپانیا بتوانند دولت تشکیل دهند. در مذاکرات با دیگر احزاب از جمله حزب چپ «پودموس» برای تشکیل دولت ائتلافی هم نتیجه‌ای حاصل نشد تا امروز برای چهارمین بار در چهار سال اخیر اسپانیا شاهد برگزاری انتخابات باشد. مهم‌ترین اختلاف سوسیالیست‌ها و حزب پودموس شیوه تقسیم قدرت بود که رهبران پودموس با راه‌حل مورد نظر حزب سوسیالیست مخالفت کردند. ناکامی پدرو سانچز در تشکیل دولت جدید در فرصت چندماهه راهی جز برگزاری انتخابات جدید باقی نگذاشت. عمده‌ترین دلیل افزایش انتخابات‌ها در اسپانیا در چهار سال اخیر را باید در افزایش تعداد احزاب تأثیرگذار در این کشور دانست. تا قبل از سال 2015 و به مدت بیش از سه دهه قدرت میان دو حزب سوسیالیست و محافظه‌کار اسپانیا دست به دست می‌شد اما از سال 2015 و با ایجاد احزاب جدید از جمله حزب چپ‌گرای «پودموس» (ما می‌توانیم)، حزب راست‌گرای «سیودادانوس» (شهروندان) و سپس حزب راست‌گرای افراطی «ووکس»، سیستم
سیاسی اسپانیا از دوحزبی به پنج‌حزبی تغییر یافت و احتمال کسب اکثریت در انتخابات‌ها از سوي يك حزب کمتر شد. آخرین بار که یک حزب به تنهایی توانست اکثریت پارلمانی برای تشکیل یک دولت را در اسپانیا به دست آورد، سال 2011 بود که حزب محافظه‌کار موفق به انجام این کار شد. در انتخابات امروز هم بعید به نظر می‌رسد كه هیچ کدام از احزاب اکثریت کافی پارلمانی را کسب کنند. با توجه به نظرسنجی‌ها حزب سوسیالیست پدرو سانچز حدود 123 کرسی پارلمان را کسب خواهد کرد و مجددا در تصاحب حداقل 175 کرسی از 350 کرسی پارلمان ناکام خواهد بود. با این حال برای نتیجه‌گیری در مورد انتخابات امروز باید دید توازن قدرت میان احزاب راست‌گرا و چپ‌گرا در پارلمان اسپانیا چگونه خواهد بود. در انتخابات ماه آوریل هم حزب سوسیالیست 123 کرسی به دست آورد و حزب پودموس نیز 42 کرسی کسب کرد. تفاوت شرایط امروز با انتخابات ماه آوریل 2019 افزوده‌شدن یک حزب چپ‌گرای دیگر به صحنه سیاسی اسپانیاست و این امر می‌تواند شرایط را برای احزاب چپ اسپانیا دشوارتر کند. پس از اختلاف‌های داخلی که در حزب پودموس ایجاد شد، «اینیگو ارخون» نفر دوم این حزب، حزبی جدید تشکیل داد و انتظار می‌رود
بخشی از آرای دو حزب سوسیالیست و پودموس به سبد این جریان تازه‌تأسیس ریخته شود. با این حال ارخون معتقد است حزب جدید می‌تواند شانس چپ‌گرایان اسپانیا برای تشکیل دولت جدید را افزایش دهد. «با وجود تمام اختلاف‌هایی که با رهبران پودموس داشتم، هدفم از ایجاد یک حزب جدید این بود که شانس چپ‌گرایان را برای حفظ قدرت در دستان خود افزایش دهم. در این مسیر هم الزامی نیست در مورد تمام مسائل با هم توافق داشته باشیم.
راست‌ها و محافظه‌کاران برای جلب آرای عمومی وعده انجام اصلاحات گسترده اقتصادی و کاهش مالیات‌ها را داده و همچنین با اشاره به وضعیت فعلی اقتصادی اسپانیا هشدار داده‌اند که در صورت ادامه سیاست‌های حزب سوسیالیست، این کشور وارد دوره تازه‌ای از بحران اقتصادی خواهد شد. راست‌گرایان افراطی «ووکس» که مواضعی ضد مهاجران دارند وعده داده‌اند که در صورت حضور در دولت آینده برای سیاست‌های ضد مهاجرپذیری اعمال فشار خواهند کرد.
نقش کاتالونیا
رأی‌گیری امروز تقریبا یک ماه پس از رأی دادگاه عالی اسپانیا در مورد رهبران جدایی‌طلب کاتالان برگزار می‌شود و نمی‌توان انکار کرد که اعتراض‌های گسترده به احکام بلندمدت زندان برای رهبران کاتالان نقش مهمی در نتیجه انتخابات امروز ایفا می‌کند. راست‌گرایان اسپانیا اعتقاد دارند که راه‌حل مشکل ناآرامی‌های کاتالونیا، اعمال خشونت از سوی پلیس این منطقه و در نهایت اعلام وضعیت اضطراری و منع آمدوشد است. پابلو کاسادو رهبر حزب راست‌گرای «مردمی» می‌گوید: «اینجا بورکینافاسو یا یمن نیست. اینجا اسپانیاست و باید در برابر چنین اقداماتی با جدیت ایستادگی کرد. اما از آن سو هم نباید با اقدامات عجولانه بنزین بر آتش افروخته‌شده در کاتالونیا ریخت». پدرو سانچز نخست‌وزیر اسپانیا هم با وجود اینکه در برابر درخواست‌ها برای مداخله و اعمال زور در کاتالونیا مقاومت کرده اما حاضر نیست با «کوییم توران رهبر جدایی‌طلبان کاتالان دیدار کند چراکه «تورا» حاضر نشده خشونت‌های اخیر از سوی جدایی‌طلبان را محکوم و از پلیس این منطقه حمایت کند. حکومت اسپانیا نتیجه انتخابات پارلمانی در کاتالونیا را با دقت زیر نظر خواهد داشت تا بتواند تأثیر تحولات و خشونت‌های
اخیر در این منطقه را بر اقبال افکار عمومی کاتالونیا به احزاب جدایی‌طلب ارزیابی کند اما سؤال اساسی و تعیین‌کننده برای انتخابات امروز، وضعیت کاتالونیا نیست بلکه توانایی و اراده احزاب برای پایان‌دادن به بن‌بست سیاسی و تشکیل دولت جدید در اسپانیاست.