هشدار نسبت به توسعه حاشيه‌نشيني پس از سيل بلوچستان
سيدمحمود حسيني.استاندار سابق سيستانوبلوچستان
در هفته گذشته شاهد وقوع سيل در جنوب استان سيستانوبلوچستان بوديم؛ سيلي كه در اين استان آمده است، خيلي چيزهاي پنهان را عيان كرد. يكي اينكه واقعا زيرساخت‌هاي توسعه در منطقه بسيار اندك و هنوز اندر خم يك كوچه است. در سيل اخير راه‌ها، خانه‌ها، مدارس، پل‌ها همچنين چاه‌هاي آب، مزارع و كشتزارها آسيب‌هاي جدي ديد و محصولات كشاورزي كه اين روزها فصل برداشتشان نزديك بود، از بين رفت. واقعيت اين است كه وزارت راه و شهرسازي بايد براي تكميل زيرساخت‌ها در حوزه راه، شهرها، ساختمان‌ها و روستاها تدبير اساسي كرده و برنامه‌ريزي كند.
ديديم كه رودخانه‌ها، نهرها، سدها و زيردست سدها و آب‌هاي شرب روستايي شرايط بسيار بدي دارند و با استانداردها فاصله دارند. بنابراين بايد تدبيری اساسي براي اين حوزه توسط وزارت نيرو انجام شود. ديديم كه مشاغل مردم، كسبوكار آنها كه بيشتر كشاورزي است، دام و محصولاتشان، مزارعشان و راه‌هاي روستايي‌شان آسيب بسيار زيادي ديده است و بايد وزارت جهاد كشاورزي در اين زمينه برنامه‌ريزي كند. از اين مهم‌تر، معيشت و اشتغال مردم آسيب جبران‌ناپذيري ديده است. واقعيت اين است كه اين روزهای رفت‌وآمد مسئولان، كمك‌ها و قول‌ها پشت سر گذاشته مي‌شود و بعد از پايان سيلاب، مسئولان به كارهاي اصلي خود مي‌رسند و باز سيستانوبلوچستان رها مي‌شود اما مردم مشاغلشان را از دست داده‌اند. بيم آن مي‌رود كه مردم روستاها وقتي ببينند زندگي‌شان اداره نمي‌شود، بار مهاجرت ببندند و در حاشيه چابهار يا حاشيه شهرهاي ديگر اقامت كنند؛ چابهاري كه امروز حاشيه‌نشينان زيادي به دليل خشك‌سالي از روستاهاي خود مهاجرت كرده و به اينجا آمده‌اند در‌حالي‌كه جمعيتشان برابر جمعيت اصلي چابهار است، بازهم شاهد مهاجرت بيشتري خواهد بود. اين يك اعلام خطر و هشدار براي كشور است. واقعا
ساماندهی اين حاشيه‌نشينان كار بسيار مشكلي است، زيرا روستاييان از محله‌هاي مختلفي به اطراف چابهار و خود شهر چابهار آمده، در اين منطقه مستقر شده‌اند و با يك زندگي سخت در حاشيه اين شهر به سر مي‌برند. مسئولان بايد به خيرين، نيكوكاران و سمن‌هاي سراسر كشور جهت بدهند تا نيروهاي خودجوش مردمي در جهت احياي معيشت و كسبوكار، به‌ویژه در روستاها گام بردارند. در‌حال‌حاضر بايد به روستاييان كمك كرد و به آنها آموزش داد تا كسبوكار خود را احيا كنند. بايد مجتمع‌های كارآفريني در روستاها ايجاد كرد. براي دستيابي به اين هدف يك طرح اساسي نياز است. براي اينكه مردم در محله‌ها و روستاهايشان بمانند و كسبوكار و زندگي‌شان را ادامه دهند، يك برنامه مناسب بايد تعريف و اجرا كرد. در غير اين صورت جاي نگراني وجود دارد.
در هفته گذشته شاهد وقوع سيل در جنوب استان سيستانوبلوچستان بوديم؛ سيلي كه در اين استان آمده است، خيلي چيزهاي پنهان را عيان كرد. يكي اينكه واقعا زيرساخت‌هاي توسعه در منطقه بسيار اندك و هنوز اندر خم يك كوچه است. در سيل اخير راه‌ها، خانه‌ها، مدارس، پل‌ها همچنين چاه‌هاي آب، مزارع و كشتزارها آسيب‌هاي جدي ديد و محصولات كشاورزي كه اين روزها فصل برداشتشان نزديك بود، از بين رفت. واقعيت اين است كه وزارت راه و شهرسازي بايد براي تكميل زيرساخت‌ها در حوزه راه، شهرها، ساختمان‌ها و روستاها تدبير اساسي كرده و برنامه‌ريزي كند.
ديديم كه رودخانه‌ها، نهرها، سدها و زيردست سدها و آب‌هاي شرب روستايي شرايط بسيار بدي دارند و با استانداردها فاصله دارند. بنابراين بايد تدبيری اساسي براي اين حوزه توسط وزارت نيرو انجام شود. ديديم كه مشاغل مردم، كسبوكار آنها كه بيشتر كشاورزي است، دام و محصولاتشان، مزارعشان و راه‌هاي روستايي‌شان آسيب بسيار زيادي ديده است و بايد وزارت جهاد كشاورزي در اين زمينه برنامه‌ريزي كند. از اين مهم‌تر، معيشت و اشتغال مردم آسيب جبران‌ناپذيري ديده است. واقعيت اين است كه اين روزهای رفت‌وآمد مسئولان، كمك‌ها و قول‌ها پشت سر گذاشته مي‌شود و بعد از پايان سيلاب، مسئولان به كارهاي اصلي خود مي‌رسند و باز سيستانوبلوچستان رها مي‌شود اما مردم مشاغلشان را از دست داده‌اند. بيم آن مي‌رود كه مردم روستاها وقتي ببينند زندگي‌شان اداره نمي‌شود، بار مهاجرت ببندند و در حاشيه چابهار يا حاشيه شهرهاي ديگر اقامت كنند؛ چابهاري كه امروز حاشيه‌نشينان زيادي به دليل خشك‌سالي از روستاهاي خود مهاجرت كرده و به اينجا آمده‌اند در‌حالي‌كه جمعيتشان برابر جمعيت اصلي چابهار است، بازهم شاهد مهاجرت بيشتري خواهد بود. اين يك اعلام خطر و هشدار براي كشور است. واقعا
ساماندهی اين حاشيه‌نشينان كار بسيار مشكلي است، زيرا روستاييان از محله‌هاي مختلفي به اطراف چابهار و خود شهر چابهار آمده، در اين منطقه مستقر شده‌اند و با يك زندگي سخت در حاشيه اين شهر به سر مي‌برند. مسئولان بايد به خيرين، نيكوكاران و سمن‌هاي سراسر كشور جهت بدهند تا نيروهاي خودجوش مردمي در جهت احياي معيشت و كسبوكار، به‌ویژه در روستاها گام بردارند. در‌حال‌حاضر بايد به روستاييان كمك كرد و به آنها آموزش داد تا كسبوكار خود را احيا كنند. بايد مجتمع‌های كارآفريني در روستاها ايجاد كرد. براي دستيابي به اين هدف يك طرح اساسي نياز است. براي اينكه مردم در محله‌ها و روستاهايشان بمانند و كسبوكار و زندگي‌شان را ادامه دهند، يك برنامه مناسب بايد تعريف و اجرا كرد. در غير اين صورت جاي نگراني وجود دارد.