|

روزنه

اشرف غنی پیروز نهایی انتخابات افغانستان
با گذشت نزديك به پنج ماه از انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان سرانجام اشرف غنی، رئیس‌جمهور کنونی این کشور، به‌عنوان برنده نهایی انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام شد. بر‌اساس گزارش کمیسیون انتخابات افغانستان، پس از پایان بررسی ویژه آرای مناقشه‌برانگیز، اشرف غنی با کسب بیش از 923 هزار رأی از مجموع حدود یک‌میلیون‌و 823 هزار رأی، به‌این‌ترتیب با 50.64 درصد آرا برنده انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام شد. نزدیک‌ترین رقیب او عبدالله عبدالله رئیس اجرائی افغانستان هم 39.52 درصد آرا را کسب کرد. گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی افغانستان، هم فقط 3.85 درصد از آرا را به دست آورد. عبدالله عبدالله که پس از انتخابات و در ماه‌های اخیر درباره تقلب در انتخابات ریاست‌جمهوری هشدار داده بود، بلافاصله پس از اعلام نتایج و در دیدار با «شورای انسجام مجاهدین» گفت که «نتیجه تقلبی را نمی‌پذیریم و تنها نتیجه آرای پاک و شفاف برای ما پذیرفتنی است».هم‌زمان با اعلام نتایج نهایی انتخابات افغانستان، در شبکه‌های اجتماعی سندی منتشر شده که نشان می‌دهد مولانا محمد عبدالله، عضو کمیسیون انتخابات افغانستان، موافق‌نبودن خود با نتیجه نهایی انتخابات را اعلام کرده است. او روز گذشته در نشست اعلام نتیجه انتخابات افغانستان حضور نداشت. در این دوره از انتخابات، «امرالله صالح»، معاون اول و «سرور دانش»، معاون دوم اشرف غنی اعلام شده بودند.امرالله صالح، از افراد نزدیک به احمدشاه مسعود بوده است که در دوران ریاست‌جمهوری حامد کرزی عهده‌دار ریاست امنیت ملی بود و پس از پایان کار در آن سمت، سازمان «روند سبز» را ایجاد کرد. او از قوم تاجیک از ولایت پنجشیر است. سرور دانش از قومیت هزاره است که در حکومت فعلی نیز معاون دوم ریاست‌جمهوری است. او از افراد نزدیک به کریم خلیلی، رهبر حزب وحدت اسلامی، بوده؛ ولی خلیلی در این انتخابات از او حمایت نمی‌کند. اشرف غنی در انتخابات جنجالی سال ۲۰۱۴ نیز رئیس‌جمهور افغانستان شد و با میانجیگری جان کری، وزیر خارجه وقت آمریکا به دولت شراکتی وحدت ملی با عبدالله عبدالله به‌عنوان رئیس اجرائی توافق کرد.نتیجه انتخابات افغانستان در حالی اعلام می‌شود که روز گذشته رسانه‌ها از توافق آمریکا و طالبان برای آتش‌بس و نیز خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان خبر داده بودند. براساس توافق میان دو طرف، قرار است طالبان در مدت 10 روز پس از امضای توافق با آمریکا -که انتظار می‌رود تا دو هفته آینده در قطر امضا شود- مذاکرات خود با دولت افغانستان را برای آتش‌بس در این کشور و مشارکت در روند سیاسی و امنیتی افغانستان آغاز کند. در‌صورتی‌که تنش‌ها در این کشور در پی اعلام نتیجه انتخابات و مخالفت عبدالله عبدالله و حامیانش با آن افزایش یابد، احتمال تعویق یا حتی شکست مذاکرات صلح با طالبان دور از ذهن نیست.

گزارش دویچه‌‌وله از رفتار چین با اویغورها
سندی به دست وب‌سايت خبري دویچه‌وله رسیده است که نشان می‌دهد نهادهای امنیتی چین مسلمانان اویغور را فقط به خاطر اعتقادات‌ دینی‌شان زندانی می‌کنند. خبرنگار دویچه‌‌وله هم با کسی که این سند را در اختیار این رسانه قرار داده، دیدار کرده و هم با گروهی از اویغورهای چینی در ترکیه، در زیرزمین مسجدی در استانبول. آنها 10 مرد هستند که موفق شده‌اند از چین فرار کنند و به ترکیه پناه ببرند؛ جایی که می‌توانند با خیال راحت به مناسک دینی‌شان عمل کنند؛ بدون آنکه خطری آنها را تهدید کند. هر‌کدام از آنها در تلفن‌های همراه‌شان عکس افراد خانواده، دوستان و آشنایانی را نشان می‌دهند که ناپدید شده‌اند.دولت چین از پایان سال ۲۰۱۶ بر شدت سختگیری‌ها درباره مسلمانان اویغور افزود و برای تحت فشار قرار‌دادن اویغورها زندان و شبکه‌ای از «اردوگاه‌های کار» ساخت. تخمین زده می‌شود که حداقل یک میلیون اویغور در این مکان‌ها نگهداری می‌شوند و از بسیاری از آنها پس از ورود به این اردوگاه‌ها رد‌پایی دیگر نمی‌توان یافت. بر‌اساس سندی که در اختیار دویچه‌وله قرار گرفته است، بسیاری از آنها به کارخانه‌هایی برای کار اجباری فرستاده می‌شوند. سند یاد‌شده حاوی نام ۳۰۰ نفر از اویغورهایی است که در فاصله سا‌ل‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸ به زندانی در منطقه کاراکاکس در استان سین‌کیانگ افتاده‌اند. فهرست شامل نام هزارو 800 نفر از افراد خانواده، همسایه‌ها و دوستان آنها و نیز همه مشخصات آنان نیز هست. سند در حقیقت نشان می‌دهد که پکن ذخیره‌ای عظیم از همه مشخصات مربوط به اویغورها را جمع‌آوری کرده و هر عمل آنها را زیر نظر دارد. این سند را فردی که ساکن نروژ است، در اختیار دویچه‌وله قرار داده است. عبدالولی ایوب که سند را به دویچه‌وله داده، در آمریکا درس خوانده است. او ۱۵ ماه در چین در زندان بوده؛ زیرا می‌خواسته مدرسه‌ای برای آموزش زبان اویغوری در سین‌کیانگ دایر کند. خود او نیز از سوی افراد گمنام تهدید شده؛ ولی می‌گوید: «می‌دانم کاری که می‌کنم، واقعا خطرناک است؛ اما یک نفر بالاخره باید این کار را بکند».

اشرف غنی پیروز نهایی انتخابات افغانستان
با گذشت نزديك به پنج ماه از انتخابات ریاست‌جمهوری افغانستان سرانجام اشرف غنی، رئیس‌جمهور کنونی این کشور، به‌عنوان برنده نهایی انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام شد. بر‌اساس گزارش کمیسیون انتخابات افغانستان، پس از پایان بررسی ویژه آرای مناقشه‌برانگیز، اشرف غنی با کسب بیش از 923 هزار رأی از مجموع حدود یک‌میلیون‌و 823 هزار رأی، به‌این‌ترتیب با 50.64 درصد آرا برنده انتخابات ریاست‌جمهوری اعلام شد. نزدیک‌ترین رقیب او عبدالله عبدالله رئیس اجرائی افغانستان هم 39.52 درصد آرا را کسب کرد. گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی افغانستان، هم فقط 3.85 درصد از آرا را به دست آورد. عبدالله عبدالله که پس از انتخابات و در ماه‌های اخیر درباره تقلب در انتخابات ریاست‌جمهوری هشدار داده بود، بلافاصله پس از اعلام نتایج و در دیدار با «شورای انسجام مجاهدین» گفت که «نتیجه تقلبی را نمی‌پذیریم و تنها نتیجه آرای پاک و شفاف برای ما پذیرفتنی است».هم‌زمان با اعلام نتایج نهایی انتخابات افغانستان، در شبکه‌های اجتماعی سندی منتشر شده که نشان می‌دهد مولانا محمد عبدالله، عضو کمیسیون انتخابات افغانستان، موافق‌نبودن خود با نتیجه نهایی انتخابات را اعلام کرده است. او روز گذشته در نشست اعلام نتیجه انتخابات افغانستان حضور نداشت. در این دوره از انتخابات، «امرالله صالح»، معاون اول و «سرور دانش»، معاون دوم اشرف غنی اعلام شده بودند.امرالله صالح، از افراد نزدیک به احمدشاه مسعود بوده است که در دوران ریاست‌جمهوری حامد کرزی عهده‌دار ریاست امنیت ملی بود و پس از پایان کار در آن سمت، سازمان «روند سبز» را ایجاد کرد. او از قوم تاجیک از ولایت پنجشیر است. سرور دانش از قومیت هزاره است که در حکومت فعلی نیز معاون دوم ریاست‌جمهوری است. او از افراد نزدیک به کریم خلیلی، رهبر حزب وحدت اسلامی، بوده؛ ولی خلیلی در این انتخابات از او حمایت نمی‌کند. اشرف غنی در انتخابات جنجالی سال ۲۰۱۴ نیز رئیس‌جمهور افغانستان شد و با میانجیگری جان کری، وزیر خارجه وقت آمریکا به دولت شراکتی وحدت ملی با عبدالله عبدالله به‌عنوان رئیس اجرائی توافق کرد.نتیجه انتخابات افغانستان در حالی اعلام می‌شود که روز گذشته رسانه‌ها از توافق آمریکا و طالبان برای آتش‌بس و نیز خروج نظامیان آمریکایی از افغانستان خبر داده بودند. براساس توافق میان دو طرف، قرار است طالبان در مدت 10 روز پس از امضای توافق با آمریکا -که انتظار می‌رود تا دو هفته آینده در قطر امضا شود- مذاکرات خود با دولت افغانستان را برای آتش‌بس در این کشور و مشارکت در روند سیاسی و امنیتی افغانستان آغاز کند. در‌صورتی‌که تنش‌ها در این کشور در پی اعلام نتیجه انتخابات و مخالفت عبدالله عبدالله و حامیانش با آن افزایش یابد، احتمال تعویق یا حتی شکست مذاکرات صلح با طالبان دور از ذهن نیست.

گزارش دویچه‌‌وله از رفتار چین با اویغورها
سندی به دست وب‌سايت خبري دویچه‌وله رسیده است که نشان می‌دهد نهادهای امنیتی چین مسلمانان اویغور را فقط به خاطر اعتقادات‌ دینی‌شان زندانی می‌کنند. خبرنگار دویچه‌‌وله هم با کسی که این سند را در اختیار این رسانه قرار داده، دیدار کرده و هم با گروهی از اویغورهای چینی در ترکیه، در زیرزمین مسجدی در استانبول. آنها 10 مرد هستند که موفق شده‌اند از چین فرار کنند و به ترکیه پناه ببرند؛ جایی که می‌توانند با خیال راحت به مناسک دینی‌شان عمل کنند؛ بدون آنکه خطری آنها را تهدید کند. هر‌کدام از آنها در تلفن‌های همراه‌شان عکس افراد خانواده، دوستان و آشنایانی را نشان می‌دهند که ناپدید شده‌اند.دولت چین از پایان سال ۲۰۱۶ بر شدت سختگیری‌ها درباره مسلمانان اویغور افزود و برای تحت فشار قرار‌دادن اویغورها زندان و شبکه‌ای از «اردوگاه‌های کار» ساخت. تخمین زده می‌شود که حداقل یک میلیون اویغور در این مکان‌ها نگهداری می‌شوند و از بسیاری از آنها پس از ورود به این اردوگاه‌ها رد‌پایی دیگر نمی‌توان یافت. بر‌اساس سندی که در اختیار دویچه‌وله قرار گرفته است، بسیاری از آنها به کارخانه‌هایی برای کار اجباری فرستاده می‌شوند. سند یاد‌شده حاوی نام ۳۰۰ نفر از اویغورهایی است که در فاصله سا‌ل‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸ به زندانی در منطقه کاراکاکس در استان سین‌کیانگ افتاده‌اند. فهرست شامل نام هزارو 800 نفر از افراد خانواده، همسایه‌ها و دوستان آنها و نیز همه مشخصات آنان نیز هست. سند در حقیقت نشان می‌دهد که پکن ذخیره‌ای عظیم از همه مشخصات مربوط به اویغورها را جمع‌آوری کرده و هر عمل آنها را زیر نظر دارد. این سند را فردی که ساکن نروژ است، در اختیار دویچه‌وله قرار داده است. عبدالولی ایوب که سند را به دویچه‌وله داده، در آمریکا درس خوانده است. او ۱۵ ماه در چین در زندان بوده؛ زیرا می‌خواسته مدرسه‌ای برای آموزش زبان اویغوری در سین‌کیانگ دایر کند. خود او نیز از سوی افراد گمنام تهدید شده؛ ولی می‌گوید: «می‌دانم کاری که می‌کنم، واقعا خطرناک است؛ اما یک نفر بالاخره باید این کار را بکند».

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها