درخواست 4 نماینده از 4 نهاد در رابطه با کرونا
نایبرئیس فراکسیون امید: با مسئلهای کلانتر از سطح توان دولت روبهرو هستیم
شرق: باید عزمی در سطح حاکمیت برای مقابله با کرونا به وجود بیاید؛ این را عدهای از نمایندگان مجلس میگویند. چهار نفر از اعضای فراکسیون امید در توییتی مشترک نوشتند «دو گام ضروری» برای مقابله با کرونا، ابتدا دستور شورای عالی امنیت ملی برای قرنطینه نقاط بحرانی و سپس استفاده از منابع مالی نهادهایی است که نقدینگی بالایی در آنها وجود دارد. عبدالکریم حسینزاده، نایبرئیس فراکسیون امید، طیبه سیاوشی، فاطمه سعیدی و حمیده زرآبادی، چهار نمایندهای هستند که نوشتند: «استفاده از منابع مالی فراوان شستا، ستاد اجرائی فرمان امام، بنیاد مستضعفان و هلدینگهای پتروشیمی، برای تهیه و توزیع ماسک، لباس، عینک و سایر ملزومات کادر درمانی» یکی از ضرورتهای مقابله با بحران است. حسینزاده به «شرق» میگوید: «تمام این نهادها پایگاه معنوی دارند و از امکانات مالی بالایی برخوردار هستند». از سوی دیگر، عده دیگری از نمایندگان نیز هنوز به قرنطینهنشدن قم انتقاد دارند. علیرضا رحیمی، عضو هیئترئیسه مجلس، در این زمینه از نمایندگان قم پرسیده: «چرا شیوع کرونا در قم تحتالشعاع انتخابات مجلس پنهان شد؟ چرا شهر قم برای پیشگیری از شیوع کرونا در کشور
قرنطینه نشد؟». او نوشته است: «تمام ایران از بیمبالاتی و قصور در عدم کنترل اولیه ویروس در قم گرفتار شدهاند». البته دولت تاکنون گفته قرنطینه را روشی علمی نمیداند. حسینزاده اما توضیح میدهد که «در بحث قرنطینه، موضوع دولت نیست بلکه حاکمیت مطرح است. کسانی که میگویند به قرنطینه باور نداریم، به دنیا نگاه کنند. در چین و حتی ایتالیا این اتفاق افتاده و ما نباید خود را تافته جدابافته از سایر ملل و کشورها بدانیم».
باید از همه امکانات استفاده شود
نایبرئیس فراکسیون امید در ادامه گفت: «در شرایطی که با تنگنا و کمبود جدی ملزومات کادر درمانی روبهرو هستیم، نیازی نیست کسی به ما کمک کند. همین ارگانها و سازمانها همت داشته باشند و اعتبار را بگذارند، میتوان امکانات را با تولید یا حتی واردات تأمین کرد. آنچه واضح است، ناموفقبودن مسئولان در مقابله با کروناست. این موضوع با نگاهی به نقشه شیوع آن در سطح کشور مشخص است. چهبسا اگر روز اول قرنطینه را الزامی میکردیم، این ویروس به این سطح گسترده پخش نمیشد». حسینزاده ادامه داد: «در بحث قرنطینه، موضوع دولت نیست. موضوع حاکمیتی است. اکنون ما با مسئلهای کلانتر از سطح توان دولت روبهرو هستیم که کشور با آن دستوپنجه نرم میکند. پس تمام توان و امکانات حاکمیت باید به صحنه بیاید و همه امکانات در راستای ریشهکنکردن این ویروس استفاده شود». حسینزاده توضیح میدهد: «مهمترین موضوع قرنطینه در کشور چین، محاصره ویروس در شهر ووهان بوده است. این اعتقادنداشتن ما به قرنطینه باعث شده امروز در دورافتادهترین شهرها نیز ویروس پخش بشود. چهبسا اگر این اقدام را میکردیم، چنین شرایطی ایجاد نمیشد». او در ادامه به امکاناتی اشاره میکند
که باید با اجماع در سطح حاکمیت از آنها استفاده شود: «این دستگاهها، سازمانها و ارگانها برای دو یا سه ماه تمام پروژهها را تعطیل کنند و انرژی خود را روی مدیریت و کنترل این ویروس بگذارند. برای دهکهای کمتوان و ضعیف جامعه نیز یارانههای چند ماه آینده را زودتر واریز کنند». حسینزاده تأکید میکند که همه اینها نیز «صددرصد امکانپذیر است»؛ چراکه به گفته او «امکانات با توجه به سرمایه مالی نهادهایی که از آنها اسم بردیم، وجود دارد و همه اینها بیتالمال است و چه جایی بهتر از خرجشدن در چنین بحرانی که برای نجات جان مردم هزینه میشود. نباید اینگونه باشد که مسئولان از خدمات و امکانات بهتری استفاده کنند. تفاوت مسئول و غیرمسئول باید گرانی و سنگینی بار مسئولیت بر شانههای او باشد. فکر میکنم الان زمانی است که باید همه سازمانها و ارگانها حداقل از داشتههای مالی خود ایثار کنند تا بتوانیم تمام کمبودهای کشور را رفع کنیم و نقاط صددرصد بحرانی ازجمله قم، رشت و تهران را در قرنطینه کامل ببریم تا بتوانیم جان ملت عزیزمان را حفظ کنیم».
شرق: باید عزمی در سطح حاکمیت برای مقابله با کرونا به وجود بیاید؛ این را عدهای از نمایندگان مجلس میگویند. چهار نفر از اعضای فراکسیون امید در توییتی مشترک نوشتند «دو گام ضروری» برای مقابله با کرونا، ابتدا دستور شورای عالی امنیت ملی برای قرنطینه نقاط بحرانی و سپس استفاده از منابع مالی نهادهایی است که نقدینگی بالایی در آنها وجود دارد. عبدالکریم حسینزاده، نایبرئیس فراکسیون امید، طیبه سیاوشی، فاطمه سعیدی و حمیده زرآبادی، چهار نمایندهای هستند که نوشتند: «استفاده از منابع مالی فراوان شستا، ستاد اجرائی فرمان امام، بنیاد مستضعفان و هلدینگهای پتروشیمی، برای تهیه و توزیع ماسک، لباس، عینک و سایر ملزومات کادر درمانی» یکی از ضرورتهای مقابله با بحران است. حسینزاده به «شرق» میگوید: «تمام این نهادها پایگاه معنوی دارند و از امکانات مالی بالایی برخوردار هستند». از سوی دیگر، عده دیگری از نمایندگان نیز هنوز به قرنطینهنشدن قم انتقاد دارند. علیرضا رحیمی، عضو هیئترئیسه مجلس، در این زمینه از نمایندگان قم پرسیده: «چرا شیوع کرونا در قم تحتالشعاع انتخابات مجلس پنهان شد؟ چرا شهر قم برای پیشگیری از شیوع کرونا در کشور
قرنطینه نشد؟». او نوشته است: «تمام ایران از بیمبالاتی و قصور در عدم کنترل اولیه ویروس در قم گرفتار شدهاند». البته دولت تاکنون گفته قرنطینه را روشی علمی نمیداند. حسینزاده اما توضیح میدهد که «در بحث قرنطینه، موضوع دولت نیست بلکه حاکمیت مطرح است. کسانی که میگویند به قرنطینه باور نداریم، به دنیا نگاه کنند. در چین و حتی ایتالیا این اتفاق افتاده و ما نباید خود را تافته جدابافته از سایر ملل و کشورها بدانیم».
باید از همه امکانات استفاده شود
نایبرئیس فراکسیون امید در ادامه گفت: «در شرایطی که با تنگنا و کمبود جدی ملزومات کادر درمانی روبهرو هستیم، نیازی نیست کسی به ما کمک کند. همین ارگانها و سازمانها همت داشته باشند و اعتبار را بگذارند، میتوان امکانات را با تولید یا حتی واردات تأمین کرد. آنچه واضح است، ناموفقبودن مسئولان در مقابله با کروناست. این موضوع با نگاهی به نقشه شیوع آن در سطح کشور مشخص است. چهبسا اگر روز اول قرنطینه را الزامی میکردیم، این ویروس به این سطح گسترده پخش نمیشد». حسینزاده ادامه داد: «در بحث قرنطینه، موضوع دولت نیست. موضوع حاکمیتی است. اکنون ما با مسئلهای کلانتر از سطح توان دولت روبهرو هستیم که کشور با آن دستوپنجه نرم میکند. پس تمام توان و امکانات حاکمیت باید به صحنه بیاید و همه امکانات در راستای ریشهکنکردن این ویروس استفاده شود». حسینزاده توضیح میدهد: «مهمترین موضوع قرنطینه در کشور چین، محاصره ویروس در شهر ووهان بوده است. این اعتقادنداشتن ما به قرنطینه باعث شده امروز در دورافتادهترین شهرها نیز ویروس پخش بشود. چهبسا اگر این اقدام را میکردیم، چنین شرایطی ایجاد نمیشد». او در ادامه به امکاناتی اشاره میکند
که باید با اجماع در سطح حاکمیت از آنها استفاده شود: «این دستگاهها، سازمانها و ارگانها برای دو یا سه ماه تمام پروژهها را تعطیل کنند و انرژی خود را روی مدیریت و کنترل این ویروس بگذارند. برای دهکهای کمتوان و ضعیف جامعه نیز یارانههای چند ماه آینده را زودتر واریز کنند». حسینزاده تأکید میکند که همه اینها نیز «صددرصد امکانپذیر است»؛ چراکه به گفته او «امکانات با توجه به سرمایه مالی نهادهایی که از آنها اسم بردیم، وجود دارد و همه اینها بیتالمال است و چه جایی بهتر از خرجشدن در چنین بحرانی که برای نجات جان مردم هزینه میشود. نباید اینگونه باشد که مسئولان از خدمات و امکانات بهتری استفاده کنند. تفاوت مسئول و غیرمسئول باید گرانی و سنگینی بار مسئولیت بر شانههای او باشد. فکر میکنم الان زمانی است که باید همه سازمانها و ارگانها حداقل از داشتههای مالی خود ایثار کنند تا بتوانیم تمام کمبودهای کشور را رفع کنیم و نقاط صددرصد بحرانی ازجمله قم، رشت و تهران را در قرنطینه کامل ببریم تا بتوانیم جان ملت عزیزمان را حفظ کنیم».