پاس‌کاری سلامت در بالا و پایین جدول لیگ
امید توفیقی . روزنامه‌نگار
«وقتی در 17سالگی به منچستریونایتد آمدم، برایان رابسون، کاپیتان تیم در حال جمع‌آوری کمک برای خرید اسکنر یک‌میلیون پوندی یک بیمارستان بود، همان‌جا بود که فهمیدم ما فقط فوتبالیست نیستیم بلکه باید در مواقع ضروری برای دیگران الگو باشیم و دِین‌مان را به جامعه ادا کنیم». این بخشی از حرف‌های رایان گیگز، اسطوره ولزی شیاطین سرخ، در آغازین روزهای شیوع کرونا در جزیره است؛ نکته‌ای که در روزهای کرونایی فوتبال ایران کمیاب است. حتی در برهه‌ای که در اسفند همه مردم و در همه شهرها برای پاسداشت سلامت به جوش آمده بودند، معدود فوتبالیست‌هایی بودند که به یاری مردم و مدافعان سلامت آمدند؛ علی کریمی، سید‌جلال حسینی، علیرضا جهانبخش، محبی و کیانی و برخی دیگر از پیش‌کسوتان از همان انگشت‌شمارانی بودند که آستین‌ها را بالا زدند... . قطعا اقدامات انسان‌دوستانه و ایفای نقش مسئولیت اجتماعی اجباری نیست اما گروه‌های مرجع که در ادبیات امروز به‌عنوان سلبریتی شناخته می‌شوند، خوب می‌دانند که جامعه چه انتظاری از آنها دارد و علنی‌کردن اقدامات‌شان نه‌تنها ریا به حساب نمی‌آید بلکه تبلیغ یک اقدام نیک و همان الگوسازی خواهد بود.
اما در بسیاری از کشورهایی که فوتبال‌شان اسم و رسم دارد، ستاره‌های آنها نه‌تنها به جنگ با کرونا برخواستند بلکه با درک درست، چشم خود را بر درصدی از قراردادهایشان به خاطر شرایط اقتصادی پیش‌آمده، بستند تا با این اقدام باشگاه‌های‌شان را نیز تنها نگذارند. به‌راستی اگر مصداق اول یعنی یاری‌رساندن به عموم و خادمان سلامت در فوتبال ایران کمیاب بود، مصداق دوم شاید نایاب بود و کسی را ندیدیم که از صفرها و اعشار قراردادش صرف‌نظر کند! در اینجا قصد قضاوت درباره درستی و نادرستی پیگیری لیگ در شرایط کرونایی را نداریم اما باید گفت فوتبالی‌ها باید بپذیرند که طبق آخرین نظرسنجی شبکه خبر بیش از 85 درصد مردم خواستار پیگیری لیگ بودند و خوب است آنها به نظر مردم احترام بگذارند و طوری از برگزاری مسابقات انتقاد نکنند که گویی در ساعت خارج از تمرین و مسابقه در قرنطینه کامل بوده و یک لحظه هم در خطر ابتلا به کرونا نبوده‌اند! و کیست که نداند ریشه حکایت برخی موافقان و مخالفان پیگیری لیگ هم بالا و پایین جدول یعنی داشتن و نداشتن شانس قهرمانی و خطر سقوط آنهاست و سلامت بهانه‌ای بیش نیست؛ چرا‌که اگر سلامت و الگوبودن برای‌شان مهم بود، به دوربین‌ها زل نمی‌زدند و با افتخار! نمی‌گفتند من پروتکل را اجرا نمی‌کنم. آنهایی هم که حتی در روزهای قرنطینه مخفیانه تمرین می‌کردند که دیگر جای خود دارند... . آرزو می‌کنیم کرونا هرچه زودتر از ایران و دنیا جمع شود، همه به آرامش کامل برسیم و خادمان سلامت هم از حواشی فوتبال خلاص شده و این حواشی اتهامات فوتبال، روح و روان آنها را بیش از اینها نیازارد.
«وقتی در 17سالگی به منچستریونایتد آمدم، برایان رابسون، کاپیتان تیم در حال جمع‌آوری کمک برای خرید اسکنر یک‌میلیون پوندی یک بیمارستان بود، همان‌جا بود که فهمیدم ما فقط فوتبالیست نیستیم بلکه باید در مواقع ضروری برای دیگران الگو باشیم و دِین‌مان را به جامعه ادا کنیم». این بخشی از حرف‌های رایان گیگز، اسطوره ولزی شیاطین سرخ، در آغازین روزهای شیوع کرونا در جزیره است؛ نکته‌ای که در روزهای کرونایی فوتبال ایران کمیاب است. حتی در برهه‌ای که در اسفند همه مردم و در همه شهرها برای پاسداشت سلامت به جوش آمده بودند، معدود فوتبالیست‌هایی بودند که به یاری مردم و مدافعان سلامت آمدند؛ علی کریمی، سید‌جلال حسینی، علیرضا جهانبخش، محبی و کیانی و برخی دیگر از پیش‌کسوتان از همان انگشت‌شمارانی بودند که آستین‌ها را بالا زدند... . قطعا اقدامات انسان‌دوستانه و ایفای نقش مسئولیت اجتماعی اجباری نیست اما گروه‌های مرجع که در ادبیات امروز به‌عنوان سلبریتی شناخته می‌شوند، خوب می‌دانند که جامعه چه انتظاری از آنها دارد و علنی‌کردن اقدامات‌شان نه‌تنها ریا به حساب نمی‌آید بلکه تبلیغ یک اقدام نیک و همان الگوسازی خواهد بود.
اما در بسیاری از کشورهایی که فوتبال‌شان اسم و رسم دارد، ستاره‌های آنها نه‌تنها به جنگ با کرونا برخواستند بلکه با درک درست، چشم خود را بر درصدی از قراردادهایشان به خاطر شرایط اقتصادی پیش‌آمده، بستند تا با این اقدام باشگاه‌های‌شان را نیز تنها نگذارند. به‌راستی اگر مصداق اول یعنی یاری‌رساندن به عموم و خادمان سلامت در فوتبال ایران کمیاب بود، مصداق دوم شاید نایاب بود و کسی را ندیدیم که از صفرها و اعشار قراردادش صرف‌نظر کند! در اینجا قصد قضاوت درباره درستی و نادرستی پیگیری لیگ در شرایط کرونایی را نداریم اما باید گفت فوتبالی‌ها باید بپذیرند که طبق آخرین نظرسنجی شبکه خبر بیش از 85 درصد مردم خواستار پیگیری لیگ بودند و خوب است آنها به نظر مردم احترام بگذارند و طوری از برگزاری مسابقات انتقاد نکنند که گویی در ساعت خارج از تمرین و مسابقه در قرنطینه کامل بوده و یک لحظه هم در خطر ابتلا به کرونا نبوده‌اند! و کیست که نداند ریشه حکایت برخی موافقان و مخالفان پیگیری لیگ هم بالا و پایین جدول یعنی داشتن و نداشتن شانس قهرمانی و خطر سقوط آنهاست و سلامت بهانه‌ای بیش نیست؛ چرا‌که اگر سلامت و الگوبودن برای‌شان مهم بود، به دوربین‌ها زل نمی‌زدند و با افتخار! نمی‌گفتند من پروتکل را اجرا نمی‌کنم. آنهایی هم که حتی در روزهای قرنطینه مخفیانه تمرین می‌کردند که دیگر جای خود دارند... . آرزو می‌کنیم کرونا هرچه زودتر از ایران و دنیا جمع شود، همه به آرامش کامل برسیم و خادمان سلامت هم از حواشی فوتبال خلاص شده و این حواشی اتهامات فوتبال، روح و روان آنها را بیش از اینها نیازارد.