نمایندگان طرح مشخصی برای برون‌رفت از وضعیت موجود ندارند

«ما زمانی به شوخی می‌گفتیم که اگر بخواهیم در انتخابات ایران ۸۰ درصد مردم پای صندوق رأی بیایند، باید آقای خاتمی و آقای احمدی‌نژاد را تأیید کنند، ببینید این دو چه کار می‌کنند»؛ این بخشی از سخنان محمدرضا باهنر، اصولگرای کهنه‌کاری است که این روزها تقریبا در حاشیه سیاست قرار دارد و سعی می‌کند پخته‌تر از جریان منسوب به خود تحولات سیاسی را تحلیل و دنبال کند. چهره‌ای که بعد از چند دوره حضور در مجلس، پنج سال است دیگر در پارلمان حضور ندارد و البته گمانه‌زنی‌هایی برای حضورش در انتخابات 1400 هم وجود دارد. او در گفت‌وگویی با خبرآنلاین انتقادهای مشخصی به جریان اصولگرایی به‌ویژه آن طیفی که این روزها سکان پارلمان را در دست گرفته‌اند، وارد کرده است. از فحوای سخنان او این‌گونه برمی‌آید که سررشته کار در اصولگرایی از دست چهره‌هایی مانند او و دیگر عقبه‌های سنتی و کمی محافظه‌کار اصولگرا خارج شده است. او در این گفت‌وگو گفته است: «اگر الان فکر کنید که مجلس به یک جریان اصولگرایی تحویل داده شده و این جریان اصولگرایی یک پدرخوانده یا یک مرکز سیاسی یا یک اتاق فکر بیرون‌داشته دارد و اینها با هم کار می‌کنند، متأسفانه از این خبرها نیست. من در این اوضاع وضعیت جریان اصولگرایی را این‌گونه می‌بینم که آدم‌های استخوان‌خردکرده و آدم‌های قدیمی و اصلی کلا با عالم سیاست قهر هستند و کاری با فضای سیاسی ندارند و کار دست تازه‌به‌دوران‌رسیده‌های سیاسی افتاده است. شما این موضوع را تا چه اندازه آفت می‌بینید. اینکه من بگویم کسانی که به مجلس رفته‌اند، الان منتظر هستند ببینند شورای مرکزی و ائتلاف اصولگرایی چه می‌گوید و حرف آن را گوش کنند، اصلا این‌گونه نیست؛ آنها رفته‌اند و کار خودشان را می‌کنند». اشاره او مشخصا به اکبر ناطق‌نوری است یا با کمی اغماض علی لاریجانی که به‌تازگی از متن سیاست کوچ کرده است. باهنر در این گفت‌وگو خاطرنشان کرده که نمایندگان فکر می‌کنند مهم‌ترین وظیفه‌شان دعوا با دولت است. شاهد گفته او هم توییت تند روز گذشته احمد امیرآبادی‌فراهانی، نماینده قم است که با هشتگ قم‌هراسی و خودشیفتگی و ولنجک نوشته بود: «قم‌هراسی از سوی رئیس دولت کلید خورد. درسته قبل از انقلاب وضع مالی خوبی در قم نداشتین، حالا که در بهترین جای تهران بهترین خونه را داری خواهشن دست از سر مردم قم بردارید. قم کرونا را شناسایی کرد. مهم نیست از کجا شروع شد، مهم اینه دلار ۲۵ هزار تومان و سکه ۱۱ میلیون!!». بخش‌هایی از گفت‌وگوی باهنر در پی می‌آید.
مجلس طرحی برای برون‌رفت از مشکلات ندارد
ببینید در مجلس چه غوغایی است، چون مشکلات مملکت پیچیده است و عوامل زیادی دارد، نماینده‌ها هم طرح روشن و مشخصی برای برون‌رفت از این وضعیت ندارند و فکر می‌کنند مهم‌ترین وظیفه‌شان دعواکردن با دولت است. من ممکن است خیلی نقدها به دولت بکنم، اما اصلا این قوای سه‌گانه نباید فکر کنند که می‌توانند در تقابل با همدیگر مشکلات مملکت را حل کنند؛ اینها باید هم‌گرا، همراه و همفکر باشند و یکدیگر را اصلاح کنند تا بتوانند بعضی از مشکلات را حل کنند. مشکلات مملکت زیاد است و کسی نمی‌تواند آن را نفی کند؛ از بی‌کاری و گرانی و تورم تا کرونا و... . تصور بعضی از نماینده‌ها این است که دولت کم‌کار است و باید دولت را اصلاح کرد، بعضی‌ها می‌گفتند از رئیس‌جمهور سؤال کنیم، بعضی‌ها می‌گفتند که سؤال فایده ندارد و ما باید عدم کفایت سیاسی رئیس‌جمهور را مطرح کنیم. اینها یک‌سری توهمات است، یعنی الان در فاصله یک‌سال‌و‌نیم تا پایان دولت، گرفتن عدم کفایت سیاسی رئیس‌جمهور نه ممکن است و نه مصلحت. ساختار دولت را هم نمی‌شود عوض کرد، چون دولت آقای روحانی یک تعاریفی دارد و ممکن است تأنی‌هایی در حرکت‌کردن داشته باشد. نماینده‌ها در زمان انتخابات وعده‌هایی را در حوزه‌های انتخابیه داده‌اند که این وعده‌هایشان، وعده‌های عجیب‌و‌غریبی است؛ متأسفانه این وعده‌ها در جامعه، دروغ ترجمه می‌شود، یعنی می‌گویند نماینده‌ها دروغ گفتند و رأی آوردند، اما من می‌گویم این بندگان خدا نمی‌دانند که اختیارات نمایندگی چیست، به ‌همین ‌دلیل وعده‌هایی می‌دهند و این وعده‌ها بعدها اصلا در اختیار نماینده‌ها نیست. بعضی از نماینده‌ها اشتباه می‌کنند که فکر می‌کنند اگر پنج وزیر را استیضاح کنند و دو سؤال از رئیس‌جمهور کنند و... مشکلات حل می‌شود، درصورتی‌که با این کارها مشکلات پیچیده‌تر می‌شود. ممکن است در تبلیغات بگویند همه مشکلات گردن دولت است، اما تا چه زمانی می‌شود از این فرم استفاده کرد. باید با هم این مشکلات را حل کنند که ان‌شاءالله این اتفاق محقق شود.
تصمیم مذاکره با شورای عالی امنیت ملی است
درست است که رئیس شورای عالی امنیت ملی، رئیس‌جمهور است، ولی این شورا ۱۰، ۱۵ نفره است که در قانون اساسی هم آمده و عموما سیاست خارجی ما را شورای عالی امنیت ملی تعیین می‌کند و تصمیم می‌گیرد که مذاکره شود یا نه، ارتباط داشته باشیم یا نه و... . پس یک‌سری از عوامل در اختیار رئیس‌جمهور نیست و یک‌سری از عوامل ذاتی است و اصلا قابل تغییر نیست و یک‌سری از عوامل هم قابل تغییر است، اما نمی‌توانیم دنبال یک علت بگردیم که چرا دولت این‌گونه شد.
مجازات بر مبنای فتوای رهبری
آقایان مراجع، فتوای خودشان را می‌دهند و مقلد هم دارند و هیچ اشکالی هم ندارد، اما بالاخره قوه قضائیه زمانی که مثلا می‌خواهد کسی را مجازات کند، بر مبنای قانونی مجازات می‌کند که آن قانون هم بر مبنای فتوای رهبری تعیین شده است؛ درحالی‌که بعضی از آقایان مراجع ممکن است فتوای دیگری داشته باشند. درباره حزب هم من به خاطر دارم که مرحوم آقای بهشتی و آیت‌الله موسوی‌اردبیلی گاهی اوقات این اختلاف نظر را داشتند، یعنی آیت‌الله موسوی‌اردبیلی می‌گفتند که درست است که من در این جلسه ۲۰نفره می‌نشینم و بحث و مشورت می‌کنم، اما من در قیامت این توجیه را ندارم که چون این ۲۰ نفر گفته بودند، من عمل کردم! پس من باید به علم خودم عمل کنم و این استدلال شرعی ایشان بود.

«ما زمانی به شوخی می‌گفتیم که اگر بخواهیم در انتخابات ایران ۸۰ درصد مردم پای صندوق رأی بیایند، باید آقای خاتمی و آقای احمدی‌نژاد را تأیید کنند، ببینید این دو چه کار می‌کنند»؛ این بخشی از سخنان محمدرضا باهنر، اصولگرای کهنه‌کاری است که این روزها تقریبا در حاشیه سیاست قرار دارد و سعی می‌کند پخته‌تر از جریان منسوب به خود تحولات سیاسی را تحلیل و دنبال کند. چهره‌ای که بعد از چند دوره حضور در مجلس، پنج سال است دیگر در پارلمان حضور ندارد و البته گمانه‌زنی‌هایی برای حضورش در انتخابات 1400 هم وجود دارد. او در گفت‌وگویی با خبرآنلاین انتقادهای مشخصی به جریان اصولگرایی به‌ویژه آن طیفی که این روزها سکان پارلمان را در دست گرفته‌اند، وارد کرده است. از فحوای سخنان او این‌گونه برمی‌آید که سررشته کار در اصولگرایی از دست چهره‌هایی مانند او و دیگر عقبه‌های سنتی و کمی محافظه‌کار اصولگرا خارج شده است. او در این گفت‌وگو گفته است: «اگر الان فکر کنید که مجلس به یک جریان اصولگرایی تحویل داده شده و این جریان اصولگرایی یک پدرخوانده یا یک مرکز سیاسی یا یک اتاق فکر بیرون‌داشته دارد و اینها با هم کار می‌کنند، متأسفانه از این خبرها نیست. من در این اوضاع وضعیت جریان اصولگرایی را این‌گونه می‌بینم که آدم‌های استخوان‌خردکرده و آدم‌های قدیمی و اصلی کلا با عالم سیاست قهر هستند و کاری با فضای سیاسی ندارند و کار دست تازه‌به‌دوران‌رسیده‌های سیاسی افتاده است. شما این موضوع را تا چه اندازه آفت می‌بینید. اینکه من بگویم کسانی که به مجلس رفته‌اند، الان منتظر هستند ببینند شورای مرکزی و ائتلاف اصولگرایی چه می‌گوید و حرف آن را گوش کنند، اصلا این‌گونه نیست؛ آنها رفته‌اند و کار خودشان را می‌کنند». اشاره او مشخصا به اکبر ناطق‌نوری است یا با کمی اغماض علی لاریجانی که به‌تازگی از متن سیاست کوچ کرده است. باهنر در این گفت‌وگو خاطرنشان کرده که نمایندگان فکر می‌کنند مهم‌ترین وظیفه‌شان دعوا با دولت است. شاهد گفته او هم توییت تند روز گذشته احمد امیرآبادی‌فراهانی، نماینده قم است که با هشتگ قم‌هراسی و خودشیفتگی و ولنجک نوشته بود: «قم‌هراسی از سوی رئیس دولت کلید خورد. درسته قبل از انقلاب وضع مالی خوبی در قم نداشتین، حالا که در بهترین جای تهران بهترین خونه را داری خواهشن دست از سر مردم قم بردارید. قم کرونا را شناسایی کرد. مهم نیست از کجا شروع شد، مهم اینه دلار ۲۵ هزار تومان و سکه ۱۱ میلیون!!». بخش‌هایی از گفت‌وگوی باهنر در پی می‌آید.
مجلس طرحی برای برون‌رفت از مشکلات ندارد
ببینید در مجلس چه غوغایی است، چون مشکلات مملکت پیچیده است و عوامل زیادی دارد، نماینده‌ها هم طرح روشن و مشخصی برای برون‌رفت از این وضعیت ندارند و فکر می‌کنند مهم‌ترین وظیفه‌شان دعواکردن با دولت است. من ممکن است خیلی نقدها به دولت بکنم، اما اصلا این قوای سه‌گانه نباید فکر کنند که می‌توانند در تقابل با همدیگر مشکلات مملکت را حل کنند؛ اینها باید هم‌گرا، همراه و همفکر باشند و یکدیگر را اصلاح کنند تا بتوانند بعضی از مشکلات را حل کنند. مشکلات مملکت زیاد است و کسی نمی‌تواند آن را نفی کند؛ از بی‌کاری و گرانی و تورم تا کرونا و... . تصور بعضی از نماینده‌ها این است که دولت کم‌کار است و باید دولت را اصلاح کرد، بعضی‌ها می‌گفتند از رئیس‌جمهور سؤال کنیم، بعضی‌ها می‌گفتند که سؤال فایده ندارد و ما باید عدم کفایت سیاسی رئیس‌جمهور را مطرح کنیم. اینها یک‌سری توهمات است، یعنی الان در فاصله یک‌سال‌و‌نیم تا پایان دولت، گرفتن عدم کفایت سیاسی رئیس‌جمهور نه ممکن است و نه مصلحت. ساختار دولت را هم نمی‌شود عوض کرد، چون دولت آقای روحانی یک تعاریفی دارد و ممکن است تأنی‌هایی در حرکت‌کردن داشته باشد. نماینده‌ها در زمان انتخابات وعده‌هایی را در حوزه‌های انتخابیه داده‌اند که این وعده‌هایشان، وعده‌های عجیب‌و‌غریبی است؛ متأسفانه این وعده‌ها در جامعه، دروغ ترجمه می‌شود، یعنی می‌گویند نماینده‌ها دروغ گفتند و رأی آوردند، اما من می‌گویم این بندگان خدا نمی‌دانند که اختیارات نمایندگی چیست، به ‌همین ‌دلیل وعده‌هایی می‌دهند و این وعده‌ها بعدها اصلا در اختیار نماینده‌ها نیست. بعضی از نماینده‌ها اشتباه می‌کنند که فکر می‌کنند اگر پنج وزیر را استیضاح کنند و دو سؤال از رئیس‌جمهور کنند و... مشکلات حل می‌شود، درصورتی‌که با این کارها مشکلات پیچیده‌تر می‌شود. ممکن است در تبلیغات بگویند همه مشکلات گردن دولت است، اما تا چه زمانی می‌شود از این فرم استفاده کرد. باید با هم این مشکلات را حل کنند که ان‌شاءالله این اتفاق محقق شود.
تصمیم مذاکره با شورای عالی امنیت ملی است
درست است که رئیس شورای عالی امنیت ملی، رئیس‌جمهور است، ولی این شورا ۱۰، ۱۵ نفره است که در قانون اساسی هم آمده و عموما سیاست خارجی ما را شورای عالی امنیت ملی تعیین می‌کند و تصمیم می‌گیرد که مذاکره شود یا نه، ارتباط داشته باشیم یا نه و... . پس یک‌سری از عوامل در اختیار رئیس‌جمهور نیست و یک‌سری از عوامل ذاتی است و اصلا قابل تغییر نیست و یک‌سری از عوامل هم قابل تغییر است، اما نمی‌توانیم دنبال یک علت بگردیم که چرا دولت این‌گونه شد.
مجازات بر مبنای فتوای رهبری
آقایان مراجع، فتوای خودشان را می‌دهند و مقلد هم دارند و هیچ اشکالی هم ندارد، اما بالاخره قوه قضائیه زمانی که مثلا می‌خواهد کسی را مجازات کند، بر مبنای قانونی مجازات می‌کند که آن قانون هم بر مبنای فتوای رهبری تعیین شده است؛ درحالی‌که بعضی از آقایان مراجع ممکن است فتوای دیگری داشته باشند. درباره حزب هم من به خاطر دارم که مرحوم آقای بهشتی و آیت‌الله موسوی‌اردبیلی گاهی اوقات این اختلاف نظر را داشتند، یعنی آیت‌الله موسوی‌اردبیلی می‌گفتند که درست است که من در این جلسه ۲۰نفره می‌نشینم و بحث و مشورت می‌کنم، اما من در قیامت این توجیه را ندارم که چون این ۲۰ نفر گفته بودند، من عمل کردم! پس من باید به علم خودم عمل کنم و این استدلال شرعی ایشان بود.