عکسپرترههای بهزاد شیشهگران
محمد شمخانی : بهزاد شیشهگران بارها و به انحای مختلف نشان داده که هنرمندی آرمانگرا، ملتزم و در معنای فلسفی کلمه پروبلماتیک (مسئلهمند) است و همواره در ارتباط مؤثر با واقعیت و جامعه اثر میآفریند. ازجمله کارهای درخوری که شیشهگران در سالهای اخیر انجام داده، پیوستن آگاهانه به شبکههای اجتماعی مجازی، درپی درک عمیق تحولات چشمگیری است که در زندگی بشر و در تعامل با فناوریهای رسانهای-شبکهای امروز به وجود آمده است. فناوریهایی که هنر را نیز مثل خیلی چیزهای دیگر در سویه کاربردیاش «همگانی» و در جوهر اندیشگانیاش همچنان وابسته به ادراک اقلیتی پیگیر نگه داشتهاند و درعینحال، مشخصه کلی آنها کاستن یا افزودن مداوم بر این فاصله بهظاهر ناپیمودنی میان وجوه همگانی و اندیشگانی هنر است. گرایش شیشهگران به شبکههای اجتماعی مجازی باعث شده او در چند سال اخیر 11 دوره از آخرین آثارش را بهجای عرضه در فضای گالری، بهطور آنلاین در معرض دید و داوری دیگران قرار دهد. در آخرین ایستگاه از این حرکت پیشرو، نمایشگاه آنلاین «من ماسک میزنم» یا «عکس پرترههای بهزاد شیشهگران» را شاهدیم. شاید تا یکی، دو دهه پیش تصور اینکه هنرمند، اثر هنری، مخاطب، منتقد و... در فضایی بیزمان و بیمکان گرد هم بیایند و تبدیل به جزئی از جریان زنده و بالنده شبکههای اجتماعی مجازی بشوند، تصوری سراسر دور از ذهن به حساب میآمد. شبکههای اجتماعی مجازی، در اصل رسانههایی هستند ساختارشکن، چندسویه، مرکزگریز و تعاملی که با ترکیب امکانات صوتی، تصویری و نوشتاری، معجونی از اطلاعات را با هزینه بسیار اندک و در فضایی سیال، بدون سلسلهمراتب و به دور از فاصلههای زمانی و مکانی به نمایش میگذارند. دسترسی همگانی به شبکههای اجتماعی مجازی در کنار دیگر قابلیتهای این فضای رسانهای- شبکهای، همچنین ارتباطات جدیدی را رقم زده است. یکی از این گونههای ارتباطی جدید، تحول در عرضه و نمایش آثار هنری و شیوه تعامل پویای مخاطب با آفرینشهای هنری است. در این فضای جدید، قطعا هنرمند که به قول آرنولد هاوزر «همیشه روی سخن با معاصران خود را دارد» به بازتعریف رابطه خود با مخاطب، جامعه و حتی جهان میپردازد و بیتردید آنکه اندیشههای اجتماعی و فرهنگی بزرگتری دارد، گامهای بلندتری برای تکوین این رابطه جدید برمیدارد و مجدانه، هم در بازتاب متعهدانه وقایع جاری جامعه و جهان میکوشد و هم در تأثیرگذاری بر جمعیت هدف. اینها همگی نکات مهمی است که از نگاه تیزبین شیشهگران دور نمانده و آن را در مانیفستی که بر نمایشگاه مجازی اخیر خود نوشته، چنین بازگو کرده است: «با ظهور شبکههای عظیم اجتماعی از چند سال پیش مجالی یافتم تا از این پدیده شگفتانگیز بدون محدودیتهای حاکم بر دیگر رسانهها، آثارم را در هر موقعیتی از شبانهروز با مخاطبان وسیعتری به اشتراک بگذارم. فضای مجازی به من کمک میکند تا در لحظه نسبت به مسائل پیرامونم واکنش نشان بدهم، ... تا این حقیقت ناامیدکننده و ناهنجار ترافیک تهران را تا حدود زیادی برای مخاطبان خود تسهیل کنم، ... تا بدون تعطیلی، فراتر از مرزهای جغرافیایی از این دشواری عظیم عبور کنم و اثر خود را در یک ثانیه با صدها و بلکه هزاران نفر در سراسر جهان به اشتراک بگذارم».
محمد شمخانی : بهزاد شیشهگران بارها و به انحای مختلف نشان داده که هنرمندی آرمانگرا، ملتزم و در معنای فلسفی کلمه پروبلماتیک (مسئلهمند) است و همواره در ارتباط مؤثر با واقعیت و جامعه اثر میآفریند. ازجمله کارهای درخوری که شیشهگران در سالهای اخیر انجام داده، پیوستن آگاهانه به شبکههای اجتماعی مجازی، درپی درک عمیق تحولات چشمگیری است که در زندگی بشر و در تعامل با فناوریهای رسانهای-شبکهای امروز به وجود آمده است. فناوریهایی که هنر را نیز مثل خیلی چیزهای دیگر در سویه کاربردیاش «همگانی» و در جوهر اندیشگانیاش همچنان وابسته به ادراک اقلیتی پیگیر نگه داشتهاند و درعینحال، مشخصه کلی آنها کاستن یا افزودن مداوم بر این فاصله بهظاهر ناپیمودنی میان وجوه همگانی و اندیشگانی هنر است. گرایش شیشهگران به شبکههای اجتماعی مجازی باعث شده او در چند سال اخیر 11 دوره از آخرین آثارش را بهجای عرضه در فضای گالری، بهطور آنلاین در معرض دید و داوری دیگران قرار دهد. در آخرین ایستگاه از این حرکت پیشرو، نمایشگاه آنلاین «من ماسک میزنم» یا «عکس پرترههای بهزاد شیشهگران» را شاهدیم. شاید تا یکی، دو دهه پیش تصور اینکه هنرمند، اثر هنری، مخاطب، منتقد و... در فضایی بیزمان و بیمکان گرد هم بیایند و تبدیل به جزئی از جریان زنده و بالنده شبکههای اجتماعی مجازی بشوند، تصوری سراسر دور از ذهن به حساب میآمد. شبکههای اجتماعی مجازی، در اصل رسانههایی هستند ساختارشکن، چندسویه، مرکزگریز و تعاملی که با ترکیب امکانات صوتی، تصویری و نوشتاری، معجونی از اطلاعات را با هزینه بسیار اندک و در فضایی سیال، بدون سلسلهمراتب و به دور از فاصلههای زمانی و مکانی به نمایش میگذارند. دسترسی همگانی به شبکههای اجتماعی مجازی در کنار دیگر قابلیتهای این فضای رسانهای- شبکهای، همچنین ارتباطات جدیدی را رقم زده است. یکی از این گونههای ارتباطی جدید، تحول در عرضه و نمایش آثار هنری و شیوه تعامل پویای مخاطب با آفرینشهای هنری است. در این فضای جدید، قطعا هنرمند که به قول آرنولد هاوزر «همیشه روی سخن با معاصران خود را دارد» به بازتعریف رابطه خود با مخاطب، جامعه و حتی جهان میپردازد و بیتردید آنکه اندیشههای اجتماعی و فرهنگی بزرگتری دارد، گامهای بلندتری برای تکوین این رابطه جدید برمیدارد و مجدانه، هم در بازتاب متعهدانه وقایع جاری جامعه و جهان میکوشد و هم در تأثیرگذاری بر جمعیت هدف. اینها همگی نکات مهمی است که از نگاه تیزبین شیشهگران دور نمانده و آن را در مانیفستی که بر نمایشگاه مجازی اخیر خود نوشته، چنین بازگو کرده است: «با ظهور شبکههای عظیم اجتماعی از چند سال پیش مجالی یافتم تا از این پدیده شگفتانگیز بدون محدودیتهای حاکم بر دیگر رسانهها، آثارم را در هر موقعیتی از شبانهروز با مخاطبان وسیعتری به اشتراک بگذارم. فضای مجازی به من کمک میکند تا در لحظه نسبت به مسائل پیرامونم واکنش نشان بدهم، ... تا این حقیقت ناامیدکننده و ناهنجار ترافیک تهران را تا حدود زیادی برای مخاطبان خود تسهیل کنم، ... تا بدون تعطیلی، فراتر از مرزهای جغرافیایی از این دشواری عظیم عبور کنم و اثر خود را در یک ثانیه با صدها و بلکه هزاران نفر در سراسر جهان به اشتراک بگذارم».