جای خالی اکبر عالمی
کرونا دنیای هنر و هنرمندان را درگیر کرده است. سینماها و تالارها در این دو هفته تعطیل هستند و بسیاری از سینماداران نگران تعطیلی دائم هستند اما از اهالی هنر بسیاری درگیر کرونا شده‌اند؛ از جمله بهروز غریب‌پور. باید امیدوار بود هر چه زودتر این روزهای سخت را پشت سر بگذارند. در این میان درگذشت «اکبر عالمی» بسیاری را غمگین کرد. اردشیر عالمی پسرش در اینستاگرام درگذشت این استاد قدیمی سینما را اعلام کرد. اکبر عالمی به عنوان استاد رنگ و نور و لابراتوار شناخته می‌شد، تحصیل‌کرده سینما بود و عکاس و فیلم‌ساز و دیروز در 75سالگی درگذشت.
او در سال ۱۳۲۴ در اهواز متولد شد، فارغ‌التحصیل دانشکده هنرهای دراماتیک تهران بود و از انگلیس دکترای خود را دریافته کرده بود و سال‌ها به عنوان مجری در برنامه‌های تلویزیونی «هنر هفتم» حضور داشت. بسیاری او را با همین برنامه می‌شناسند، دو دهه پیش زمانی که صداوسیما تنها دو شبکه داشت، تماشای فیلم‌های روز و کلاسیک جهان به همراه نقد منتقدان شناخته‌شده اتفاقی بزرگ برای بسیاری بود. او همچنین از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶ عضو فرهنگستان هنر و فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود. اکبر عالمی از چند روز پیش در بیمارستان بستری بود و به ایسنا گفته بود: «هفته پیش برای فیلم‌برداری مستندی با سه نفر دیگر از همکارانم به بیمارستانی در تهران رفته بودیم و اگرچه تمام موارد ضروری را رعایت کردیم اما با این حال هر چهار نفر به کرونا مبتلا شدیم». شهرام مکری از کارگردانان جوان سینما در اینستاگرام خود نوشت: «قبل از رفتن به کلاس اول دبستان بودم که برنامه آن روى سکه با اجراى استاد اکبر عالمى از تلویزیون پخش مى‌شد. برنامه رویکردى آموزشى درباره سینما داشت و طبیعى بود که کسى در سن و سال من از آن سر در نمى‌آورد. اما همه بچه‌هاى آن روزگار مى‌دانند که هر
برنامه‌اى با نمایش بخش‌هایى هرچند کوتاه از فیلم‌هاى روز دنیا مى‌توانست چه جذابیتى داشته باشد. آن روى سکه چنین برنامه‌اى بود و در یکى از قسمت‌هایش استاد سنگ تمام گذاشت؛ جنگ ستارگان و جیسون و آرگونات‌ها، با هم در یک برنامه. تکه‌هایى از هر دو فیلم را پخش کرد و درباره تکنیک‌هاى ساخت جلوه‌هاى ویژه‌شان گفت و من و برادرم را شیفته سینما کرد و این‌طور شد که من اولین نماهاى جنگ ستارگان را با ایشان به یاد مى‌آورم.
سال‌ها بعد در دانشگاه شاگردشان شدم و از خاطره برنامه آن روى سکه گفتم و گفتم چه تأثیر مهمى بر من گذاشته. تعجب کرد که برنامه را به خاطر داشتم و باز هم تأکید کرد که چقدر امیدوار بوده با آن برنامه جلوه‌هاى ویژه در سینماى ایران را تکانى بدهد. آخرین دیدارم با ایشان در جلسه معرفى کتاب -جعبه ابزارى براى فیلم‌ساز- با ترجمه دکتر لیدا کاووسى بود. هنوز هم امیدوار بودند به اینکه آموزش سینما مى‌تواند نسل بسازد و من مطمئن بودم که درست فکر مى‌کنند به شرط آنکه معلمى چون اکبر عالمى باشد. دانشمند؛ قاطع؛ خوش‌صحبت؛ خوش‌قیافه و صریح. کسى که سال‌ها در دایره سینما چرخید و با سخت‌کوشى آن را بزرگ‌تر کرد. استاد سفرتان به خیر و ممنونم».
کرونا دنیای هنر و هنرمندان را درگیر کرده است. سینماها و تالارها در این دو هفته تعطیل هستند و بسیاری از سینماداران نگران تعطیلی دائم هستند اما از اهالی هنر بسیاری درگیر کرونا شده‌اند؛ از جمله بهروز غریب‌پور. باید امیدوار بود هر چه زودتر این روزهای سخت را پشت سر بگذارند. در این میان درگذشت «اکبر عالمی» بسیاری را غمگین کرد. اردشیر عالمی پسرش در اینستاگرام درگذشت این استاد قدیمی سینما را اعلام کرد. اکبر عالمی به عنوان استاد رنگ و نور و لابراتوار شناخته می‌شد، تحصیل‌کرده سینما بود و عکاس و فیلم‌ساز و دیروز در 75سالگی درگذشت.
او در سال ۱۳۲۴ در اهواز متولد شد، فارغ‌التحصیل دانشکده هنرهای دراماتیک تهران بود و از انگلیس دکترای خود را دریافته کرده بود و سال‌ها به عنوان مجری در برنامه‌های تلویزیونی «هنر هفتم» حضور داشت. بسیاری او را با همین برنامه می‌شناسند، دو دهه پیش زمانی که صداوسیما تنها دو شبکه داشت، تماشای فیلم‌های روز و کلاسیک جهان به همراه نقد منتقدان شناخته‌شده اتفاقی بزرگ برای بسیاری بود. او همچنین از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۶ عضو فرهنگستان هنر و فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود. اکبر عالمی از چند روز پیش در بیمارستان بستری بود و به ایسنا گفته بود: «هفته پیش برای فیلم‌برداری مستندی با سه نفر دیگر از همکارانم به بیمارستانی در تهران رفته بودیم و اگرچه تمام موارد ضروری را رعایت کردیم اما با این حال هر چهار نفر به کرونا مبتلا شدیم». شهرام مکری از کارگردانان جوان سینما در اینستاگرام خود نوشت: «قبل از رفتن به کلاس اول دبستان بودم که برنامه آن روى سکه با اجراى استاد اکبر عالمى از تلویزیون پخش مى‌شد. برنامه رویکردى آموزشى درباره سینما داشت و طبیعى بود که کسى در سن و سال من از آن سر در نمى‌آورد. اما همه بچه‌هاى آن روزگار مى‌دانند که هر
برنامه‌اى با نمایش بخش‌هایى هرچند کوتاه از فیلم‌هاى روز دنیا مى‌توانست چه جذابیتى داشته باشد. آن روى سکه چنین برنامه‌اى بود و در یکى از قسمت‌هایش استاد سنگ تمام گذاشت؛ جنگ ستارگان و جیسون و آرگونات‌ها، با هم در یک برنامه. تکه‌هایى از هر دو فیلم را پخش کرد و درباره تکنیک‌هاى ساخت جلوه‌هاى ویژه‌شان گفت و من و برادرم را شیفته سینما کرد و این‌طور شد که من اولین نماهاى جنگ ستارگان را با ایشان به یاد مى‌آورم.
سال‌ها بعد در دانشگاه شاگردشان شدم و از خاطره برنامه آن روى سکه گفتم و گفتم چه تأثیر مهمى بر من گذاشته. تعجب کرد که برنامه را به خاطر داشتم و باز هم تأکید کرد که چقدر امیدوار بوده با آن برنامه جلوه‌هاى ویژه در سینماى ایران را تکانى بدهد. آخرین دیدارم با ایشان در جلسه معرفى کتاب -جعبه ابزارى براى فیلم‌ساز- با ترجمه دکتر لیدا کاووسى بود. هنوز هم امیدوار بودند به اینکه آموزش سینما مى‌تواند نسل بسازد و من مطمئن بودم که درست فکر مى‌کنند به شرط آنکه معلمى چون اکبر عالمى باشد. دانشمند؛ قاطع؛ خوش‌صحبت؛ خوش‌قیافه و صریح. کسى که سال‌ها در دایره سینما چرخید و با سخت‌کوشى آن را بزرگ‌تر کرد. استاد سفرتان به خیر و ممنونم».