صادق شهمیرزادی درگذشت
به یاد کاوشگر تپههای سیلک
حسین محلوجی . مدیر بنیاد فرهنگ کاشان
پرواز روح استاد دکتر صادق ملک شهمیرزادی، عضو هیئت علمی بنیاد فرهنگ کاشان به دیار باقی، ضایعهای بزرگ برای مستندنگاران تاریخ ایران باستان است. این آموزگار بزرگ که دوستانش او را «شاپور» مینامیدند، یگانه سالهای اخیر باستانشناسی ایران بود. شاپور خان تنها کسی است که تحقیقات ژرفنگرش، شش جلد کتاب و دهها مقاله علمی تحقیقاتی درباره زندگی مردم کاشی در شهر باستانی سیلک به رشته تحریر درآورده است و از آن مهمتر این ایراندوست عزیز پرآوازه با تسلط به زبانهای فرانسه و انگلیس و گذرانیدن دورههای تخصصی در دانشگاههای معتبر دنیا در رشته باستانشناسی و براساس معیارهای علمی، تاریخ زندگی مردم را با یافتههای خود در منطقه باستانی «شورابه» کاشان به هشت هزار سال قبل رسانیده است.
این اثر علمی در قالب جلد هشتم دانشنامه کاشان با عنوان «هشت هزار سال سفالگری» با برنامهریزی و نظارت حضرتش در 15 مهر امسال به اتمام رسید و مراحل بعدی خود را برای آمادهسازی نشر طی میکند.
دستاوردهای علمی باستانشناسی پیش از این تاریخ این دانشمند گرانسنگ در اقصانقاط باستانی ایران را برعهده شاگردان آشنا با مکتب علمی شاپور خان واگذار کنیم. رجای واثق دارم که پروردگار یگانه این استاد فرهیخته ایراندوست را غریق رحمت بیکران خویش خواهد کرد.
***
صادق ملک شهمیرزادی از اهالی فرهنگ و جزء بزرگان باستانشناسی، سال ۱۳۲۲ در شهمیرزاد استان سمنان به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را صرف کاوشگری در تپههای سیلک کرد. مردم کاشان قدردان او هستند و خیابانی به نام او نامگذاری کردهاند. او خود را در بزرگداشتش که پنج سال پیش برگزار شد، چنین معرفی کرده است: «این مایه افتخار هر ایرانی است که سند مکتوبی دارد که به خدای واحد اعتقاد دارد و دعا میکند که جنگ و خشکسالی و دروغ نصیب این کشور نشود.
زمانی که تحصیلاتم را در مؤسسه شرقشناسی دانشگاه شیکاگو به پایان رساندم، برای مدتی قبل از ارائه پایاننامه به ایران بازگشتم، در آن زمان دکتر نگهبان به من گفت اگر علاقه داری درخواست استخدام خود را به دانشگاه تهران بده. وقتی این کار را کردم، با خدا عهد کردم که سعی کنم به جوانان علاقهمند به باستانشناسی کشورم خدمت کنم و به جز آن هیچ چیز از خدا نخواهم. من در سه راه شفاهی، کتبی و تجربیات میدانی برای دانشجویانم در حوزه باستانشناسی تدریس کردم و چون در زمان کار و فراگیری علم با دو روش کاوش در ایران و آمریکا آشنایی پیدا کردم، توانستم تجربیاتم را به دانشجویانم منتقل کنم. دانشجویان باستانشناس ایرانی درباره باستانشناسی آسیای مرکزی چیزی نمیدانستند، این روش خوبی برای آشنایی آنها با این حوزه بود». او در بهمن ۱۳۷۹ پس از ۳۰سالو ششماهو ۲۱ روز فعالیت بازنشست شد.
پرواز روح استاد دکتر صادق ملک شهمیرزادی، عضو هیئت علمی بنیاد فرهنگ کاشان به دیار باقی، ضایعهای بزرگ برای مستندنگاران تاریخ ایران باستان است. این آموزگار بزرگ که دوستانش او را «شاپور» مینامیدند، یگانه سالهای اخیر باستانشناسی ایران بود. شاپور خان تنها کسی است که تحقیقات ژرفنگرش، شش جلد کتاب و دهها مقاله علمی تحقیقاتی درباره زندگی مردم کاشی در شهر باستانی سیلک به رشته تحریر درآورده است و از آن مهمتر این ایراندوست عزیز پرآوازه با تسلط به زبانهای فرانسه و انگلیس و گذرانیدن دورههای تخصصی در دانشگاههای معتبر دنیا در رشته باستانشناسی و براساس معیارهای علمی، تاریخ زندگی مردم را با یافتههای خود در منطقه باستانی «شورابه» کاشان به هشت هزار سال قبل رسانیده است.
این اثر علمی در قالب جلد هشتم دانشنامه کاشان با عنوان «هشت هزار سال سفالگری» با برنامهریزی و نظارت حضرتش در 15 مهر امسال به اتمام رسید و مراحل بعدی خود را برای آمادهسازی نشر طی میکند.
دستاوردهای علمی باستانشناسی پیش از این تاریخ این دانشمند گرانسنگ در اقصانقاط باستانی ایران را برعهده شاگردان آشنا با مکتب علمی شاپور خان واگذار کنیم. رجای واثق دارم که پروردگار یگانه این استاد فرهیخته ایراندوست را غریق رحمت بیکران خویش خواهد کرد.
***
صادق ملک شهمیرزادی از اهالی فرهنگ و جزء بزرگان باستانشناسی، سال ۱۳۲۲ در شهمیرزاد استان سمنان به دنیا آمد و بیشتر عمر خود را صرف کاوشگری در تپههای سیلک کرد. مردم کاشان قدردان او هستند و خیابانی به نام او نامگذاری کردهاند. او خود را در بزرگداشتش که پنج سال پیش برگزار شد، چنین معرفی کرده است: «این مایه افتخار هر ایرانی است که سند مکتوبی دارد که به خدای واحد اعتقاد دارد و دعا میکند که جنگ و خشکسالی و دروغ نصیب این کشور نشود.
زمانی که تحصیلاتم را در مؤسسه شرقشناسی دانشگاه شیکاگو به پایان رساندم، برای مدتی قبل از ارائه پایاننامه به ایران بازگشتم، در آن زمان دکتر نگهبان به من گفت اگر علاقه داری درخواست استخدام خود را به دانشگاه تهران بده. وقتی این کار را کردم، با خدا عهد کردم که سعی کنم به جوانان علاقهمند به باستانشناسی کشورم خدمت کنم و به جز آن هیچ چیز از خدا نخواهم. من در سه راه شفاهی، کتبی و تجربیات میدانی برای دانشجویانم در حوزه باستانشناسی تدریس کردم و چون در زمان کار و فراگیری علم با دو روش کاوش در ایران و آمریکا آشنایی پیدا کردم، توانستم تجربیاتم را به دانشجویانم منتقل کنم. دانشجویان باستانشناس ایرانی درباره باستانشناسی آسیای مرکزی چیزی نمیدانستند، این روش خوبی برای آشنایی آنها با این حوزه بود». او در بهمن ۱۳۷۹ پس از ۳۰سالو ششماهو ۲۱ روز فعالیت بازنشست شد.