مازیار الهامی: MMA خشن ولی زیباست
مازیار الهامی که سابقه حضور در تیم ملی کاراته و کسب مدال‌های متعدد مسابقات جهانی و آسیایی را در کارنامه دارد، مدتی است روی رینگ، فعالیت ورزشی خود را پیگیری می‌کند. الهامی درحال‌حاضر تحت قرارداد سازمان NFG است و در تازه‌ترین برنامه خود هشتم آذرماه در چارچوب مسابقات حرفه‌ای رزمی (MMA) در بلاروس به مصاف نماینده این کشور می‌رود. کاپیتان اسبق تیم ملی کاراته ایران قرار است در این رقابت‌ها به مصاف «پاول»، رزمی‌کار مشهور بلاروسی که نفر اول رنکینگ وزن ۸۴ کیلوگرم جهان در این رشته است، برود. الهامی پیش از این سه پیروزی در این سازمان کسب کرده بود و درصورتی‌که در این مسابقه حریف خود را شکست دهد، کمربند قهرمانی این سازمان را به‌عنوان نخستین ایرانی حاضر در مسابقات MMA کسب خواهد کرد. گفت‌وگوی او را با «شرق» پیش از مبارزه در بلاروس می‌خوانید.
چیزی تا مسابقه حساسی که پیش‌رو دارید، نمانده. شرایطتان برای این مبارزه چطور است؟
خدا را شکر همه‌چیز خوب است. الان هم در بلاروس هستم. به خاطر کرونا و شرایطی که در ایران وجود دارد، خیلی خوب نمی‌توانستم تمرین کنم. برای همین به بلاروس آمدم تا قبل از مسابقه‌ام اردوی خوبی داشته باشم. البته که من در ایران هم حریف‌های تمرینی خوبی دارم اما هر‌چه باشد اینجا فضا برایم بهتر است. مردم اینجا برخلاف ایران خیلی پروتکل‌های بهداشتی کرونا را رعایت می‌کنند.
فکر می‌کنید بتوانید کمربند قهرمانی این مسابقات را به دست بیاورید؟
من تا پیش از این سه مبارزه در سازمان NFG داشتم که خوشبختانه هر سه مبارزه را ناک‌اوت کردم. دو نفر از این حریفانی که آنها را ناک‌اوت کردم، بلاروسی بودند و یک نفر هم از جمهوری آذربایجان بود. حریف حال حاضرم هم بلاروسی است. طبیعی است که مسابقات هم در این کشور برگزار می‌شود و بلاروسی‌ها نمی‌خواهند کمربند قهرمانی از کشورشان بیرون برود. ضمن این درصدد این هستند تا انتقام دو شکست قبلی را هم از من بگیرند. بدون شک مسابقه سختی دارم. پنج راند پنج‌دقیقه‌ای باید مبارزه کنم. حریف بلاروسی‌ام یکی از مبارزان صاحب‌نام در امامای است. او بوکس آماتور، کشتی فرنگی و پانکریشین را به‌صورت حرفه‌ای کار کرده و قهرمان این رشته‌ها بوده است. تقریبا فکر می‌کنم 14 مسابقه امامای داده. او الان رده یک رنکینگ وزن 84 کیلوگرم را در اختیار دارد؛ اما من هم پر از انگیزه و امید هستم. با تمام توان مبارزه می‌کنم که ان‌شاءالله به‌عنوان اولین ایرانی کمربند قهرمانی یک سازمان معتبر امامای را برای کشورم و به نام ایران به دست بیاورم.
در چند وقت اخیر از مسئولان ورزش کشور گلایه کرده بودید که از شما به‌عنوان یک ورزشکار هیچ حمایتی نکردند. در‌این‌باره توضیح می‌دهید؟
من، تقریبا شش‌سالی است که بعد از خداحافظی از تیم ملی کاراته سمت امامای آمده‌ام. بعد از این‌همه سال هنوز یک اسپانسر ندارم. تمام این مدت از طرف هیچ نهادی حمایت نشدم. انتظار داشتم که حداقل برای این سفرم مورد توجه قرار بگیرم اما هیچ حرکتی ندیدم. در واقع با کمک دوستان و رفقایی که دارم توانستم فعالیتم را در این رشته ادامه بدهم و با هزینه شخصی در مسابقات حضور پیدا کردم.
شاید دلیل اینکه از شما حمایتی نمی‌شود به این خاطر است که جامعه نگاه منفی به این ورزش پیدا کرده است. خود وزارت ورزش به این دلیل که امامای ورزش خشنی است فعالیت باشگاه‌ها را در این ورزش ممنوع اعلام کرده است؟
من نمی‌خواهم وارد جزئیات شوم و بگویم که چرا مسئولان نمی‌گذارند امامای در ایران فعالیت داشته باشد، اما سؤال من این است چرا ما می‌توانیم تک‌تک رشته‌های جودو، بوکس، کشتی، کاراته و سایر ورزش‌های رزمی را انجام بدهیم ولی امامای را نه. امامای هم ترکیبی از تمام این رشته‌هاست. درست است امامای ورزش خشنی است اما زیبایی آن در همین مورد است. اینکه هم‌زمان باید فنون چند رشته را بلد باشی. زمین می‌خوری یک جور مبارزه کنی، سر پا هستی جور دیگری. البته دلم می‌خواهد یک موضوعی را به جوانان و علاقه‌مندان به این رشته بگویم. خیلی‌ها فکر می‌کنند تا به امامای ورود کنند، پولدار می‌شوند اما واقعا این‌طور نیست. فعالیت در این رشته هم سختی‌های خودش را دارد. تا زمانی که یک پیش‌زمینه از ورزش حرفه‌ای نداشته باشی، اصلا نمی‌توانی وارد این رشته شوی. در همه‌جای دنیا ورزشکاران حرفه‌ای که بازنشسته می‌شوند امامای را شروع می‌کنند. باید یک پیشینه قوی یا عنوان قهرمانی از رشته‌هایی مثل کشتی، تکواندو، کاراته، بوکس یا جودو داشته باشی تا در این ورزش موفق باشی.
شما در مقطعی از ایران رفتید و گفته شد از کشور مهاجرت کرده‌اید. الان که وارد امامای شده‌اید دوست ندارید خارج از ایران زندگی کنید؟
من به اروپا و خیلی از کشورهای دیگر رفته‌ام و آنها را دیده‌ام اما مملکت خودم را دوست دارم. دلم می‌خواهد در ایران زندگی کنم و برای کشور خودم مسابقه بدهم. متأسفانه در آن مقطعی که من به آلمان رفتم، یک‌سری از رسانه‌ها نوشتند که من از ایران رفته‌ام و پناهنده اروپا شده‌ام، اما واقعا این‌طور نبود، من برای کسب تجربه رفتم. قانونی رفتم و قانونی هم برگشتم.من از همان سال‌هایی که عضو تیم ملی کاراته بودم، با امامای آشنایی داشتم و هدفم این بود که بعد از خداحافظی از این تیم فعالیتم را شروع کنم که همین کار را هم کردم. تمام نیت و فکر و ذکرم این است که از رینگ بلاروس سربلند بیرون بیایم و کمربند قهرمانی را به ایران بیاورم.
بعد از مسابقات بلاروس چه برنامه‌ای دارید؟ در همین سازمان می‌مانید؟
من دو سال است که عضو سازمان NFG هستم. باید ببینم نتیجه کارم در بلاروس چه می‌شود و بعد با هم‌فکری مدیر برنامه‌ام، تصمیم می‌گیرم که چه مسیری را در پیش بگیرم. در امامای سازمان‌های حرفه‌ای زیادی فعالیت دارند اما سازمان اصلی و قدرتمند، ufc است. رسیدن به این سازمان و سازمان‌های مهم نیازمند این است که بردهایت بالای سه بر صفر شود که من فعلا سه برد دارم. نمی‌دانم در بلاروس چه تقدیری دارم. برنامه‌های آینده‌ام به این مبارزه بستگی دارد.
در آخر صحبتی دارید؟
از تمام کسانی که این مدت برایم زحمت کشیدند تا بتوانم به مسابقات بلاروس برسم تشکر می‌کنم. من در هشت ماه گذشته چند بار برای این مبارزه آماده شدم اما هر بار به‌دلیل کرونا مسابقات لغو شد. پوریا حسن‌زاده، سهیل اکبرپور، مهدی انصاری و آرزم هنرجو مربیانی بودند که در این مدت تمرینات من را پیگیری کردند تا به آمادگی کامل برسم. امیدوارم بتوانم در این روزهایی که مردم غم و غصه دارند و لحظات دشواری را سپری می‌کنند، اولین کمربند قهرمانی امامای ایران را تقدیم آنها کنم.
مازیار الهامی که سابقه حضور در تیم ملی کاراته و کسب مدال‌های متعدد مسابقات جهانی و آسیایی را در کارنامه دارد، مدتی است روی رینگ، فعالیت ورزشی خود را پیگیری می‌کند. الهامی درحال‌حاضر تحت قرارداد سازمان NFG است و در تازه‌ترین برنامه خود هشتم آذرماه در چارچوب مسابقات حرفه‌ای رزمی (MMA) در بلاروس به مصاف نماینده این کشور می‌رود. کاپیتان اسبق تیم ملی کاراته ایران قرار است در این رقابت‌ها به مصاف «پاول»، رزمی‌کار مشهور بلاروسی که نفر اول رنکینگ وزن ۸۴ کیلوگرم جهان در این رشته است، برود. الهامی پیش از این سه پیروزی در این سازمان کسب کرده بود و درصورتی‌که در این مسابقه حریف خود را شکست دهد، کمربند قهرمانی این سازمان را به‌عنوان نخستین ایرانی حاضر در مسابقات MMA کسب خواهد کرد. گفت‌وگوی او را با «شرق» پیش از مبارزه در بلاروس می‌خوانید.
چیزی تا مسابقه حساسی که پیش‌رو دارید، نمانده. شرایطتان برای این مبارزه چطور است؟
خدا را شکر همه‌چیز خوب است. الان هم در بلاروس هستم. به خاطر کرونا و شرایطی که در ایران وجود دارد، خیلی خوب نمی‌توانستم تمرین کنم. برای همین به بلاروس آمدم تا قبل از مسابقه‌ام اردوی خوبی داشته باشم. البته که من در ایران هم حریف‌های تمرینی خوبی دارم اما هر‌چه باشد اینجا فضا برایم بهتر است. مردم اینجا برخلاف ایران خیلی پروتکل‌های بهداشتی کرونا را رعایت می‌کنند.
فکر می‌کنید بتوانید کمربند قهرمانی این مسابقات را به دست بیاورید؟
من تا پیش از این سه مبارزه در سازمان NFG داشتم که خوشبختانه هر سه مبارزه را ناک‌اوت کردم. دو نفر از این حریفانی که آنها را ناک‌اوت کردم، بلاروسی بودند و یک نفر هم از جمهوری آذربایجان بود. حریف حال حاضرم هم بلاروسی است. طبیعی است که مسابقات هم در این کشور برگزار می‌شود و بلاروسی‌ها نمی‌خواهند کمربند قهرمانی از کشورشان بیرون برود. ضمن این درصدد این هستند تا انتقام دو شکست قبلی را هم از من بگیرند. بدون شک مسابقه سختی دارم. پنج راند پنج‌دقیقه‌ای باید مبارزه کنم. حریف بلاروسی‌ام یکی از مبارزان صاحب‌نام در امامای است. او بوکس آماتور، کشتی فرنگی و پانکریشین را به‌صورت حرفه‌ای کار کرده و قهرمان این رشته‌ها بوده است. تقریبا فکر می‌کنم 14 مسابقه امامای داده. او الان رده یک رنکینگ وزن 84 کیلوگرم را در اختیار دارد؛ اما من هم پر از انگیزه و امید هستم. با تمام توان مبارزه می‌کنم که ان‌شاءالله به‌عنوان اولین ایرانی کمربند قهرمانی یک سازمان معتبر امامای را برای کشورم و به نام ایران به دست بیاورم.
در چند وقت اخیر از مسئولان ورزش کشور گلایه کرده بودید که از شما به‌عنوان یک ورزشکار هیچ حمایتی نکردند. در‌این‌باره توضیح می‌دهید؟
من، تقریبا شش‌سالی است که بعد از خداحافظی از تیم ملی کاراته سمت امامای آمده‌ام. بعد از این‌همه سال هنوز یک اسپانسر ندارم. تمام این مدت از طرف هیچ نهادی حمایت نشدم. انتظار داشتم که حداقل برای این سفرم مورد توجه قرار بگیرم اما هیچ حرکتی ندیدم. در واقع با کمک دوستان و رفقایی که دارم توانستم فعالیتم را در این رشته ادامه بدهم و با هزینه شخصی در مسابقات حضور پیدا کردم.
شاید دلیل اینکه از شما حمایتی نمی‌شود به این خاطر است که جامعه نگاه منفی به این ورزش پیدا کرده است. خود وزارت ورزش به این دلیل که امامای ورزش خشنی است فعالیت باشگاه‌ها را در این ورزش ممنوع اعلام کرده است؟
من نمی‌خواهم وارد جزئیات شوم و بگویم که چرا مسئولان نمی‌گذارند امامای در ایران فعالیت داشته باشد، اما سؤال من این است چرا ما می‌توانیم تک‌تک رشته‌های جودو، بوکس، کشتی، کاراته و سایر ورزش‌های رزمی را انجام بدهیم ولی امامای را نه. امامای هم ترکیبی از تمام این رشته‌هاست. درست است امامای ورزش خشنی است اما زیبایی آن در همین مورد است. اینکه هم‌زمان باید فنون چند رشته را بلد باشی. زمین می‌خوری یک جور مبارزه کنی، سر پا هستی جور دیگری. البته دلم می‌خواهد یک موضوعی را به جوانان و علاقه‌مندان به این رشته بگویم. خیلی‌ها فکر می‌کنند تا به امامای ورود کنند، پولدار می‌شوند اما واقعا این‌طور نیست. فعالیت در این رشته هم سختی‌های خودش را دارد. تا زمانی که یک پیش‌زمینه از ورزش حرفه‌ای نداشته باشی، اصلا نمی‌توانی وارد این رشته شوی. در همه‌جای دنیا ورزشکاران حرفه‌ای که بازنشسته می‌شوند امامای را شروع می‌کنند. باید یک پیشینه قوی یا عنوان قهرمانی از رشته‌هایی مثل کشتی، تکواندو، کاراته، بوکس یا جودو داشته باشی تا در این ورزش موفق باشی.
شما در مقطعی از ایران رفتید و گفته شد از کشور مهاجرت کرده‌اید. الان که وارد امامای شده‌اید دوست ندارید خارج از ایران زندگی کنید؟
من به اروپا و خیلی از کشورهای دیگر رفته‌ام و آنها را دیده‌ام اما مملکت خودم را دوست دارم. دلم می‌خواهد در ایران زندگی کنم و برای کشور خودم مسابقه بدهم. متأسفانه در آن مقطعی که من به آلمان رفتم، یک‌سری از رسانه‌ها نوشتند که من از ایران رفته‌ام و پناهنده اروپا شده‌ام، اما واقعا این‌طور نبود، من برای کسب تجربه رفتم. قانونی رفتم و قانونی هم برگشتم.من از همان سال‌هایی که عضو تیم ملی کاراته بودم، با امامای آشنایی داشتم و هدفم این بود که بعد از خداحافظی از این تیم فعالیتم را شروع کنم که همین کار را هم کردم. تمام نیت و فکر و ذکرم این است که از رینگ بلاروس سربلند بیرون بیایم و کمربند قهرمانی را به ایران بیاورم.
بعد از مسابقات بلاروس چه برنامه‌ای دارید؟ در همین سازمان می‌مانید؟
من دو سال است که عضو سازمان NFG هستم. باید ببینم نتیجه کارم در بلاروس چه می‌شود و بعد با هم‌فکری مدیر برنامه‌ام، تصمیم می‌گیرم که چه مسیری را در پیش بگیرم. در امامای سازمان‌های حرفه‌ای زیادی فعالیت دارند اما سازمان اصلی و قدرتمند، ufc است. رسیدن به این سازمان و سازمان‌های مهم نیازمند این است که بردهایت بالای سه بر صفر شود که من فعلا سه برد دارم. نمی‌دانم در بلاروس چه تقدیری دارم. برنامه‌های آینده‌ام به این مبارزه بستگی دارد.
در آخر صحبتی دارید؟
از تمام کسانی که این مدت برایم زحمت کشیدند تا بتوانم به مسابقات بلاروس برسم تشکر می‌کنم. من در هشت ماه گذشته چند بار برای این مبارزه آماده شدم اما هر بار به‌دلیل کرونا مسابقات لغو شد. پوریا حسن‌زاده، سهیل اکبرپور، مهدی انصاری و آرزم هنرجو مربیانی بودند که در این مدت تمرینات من را پیگیری کردند تا به آمادگی کامل برسم. امیدوارم بتوانم در این روزهایی که مردم غم و غصه دارند و لحظات دشواری را سپری می‌کنند، اولین کمربند قهرمانی امامای ایران را تقدیم آنها کنم.