چرا محیط زیست جهان از رفتن ترامپ خوشحال است؟
ابراهیم احمدیان: در مقایسه با سیاست‌مداران معاصر جهان ما، ترامپ مردی متفاوت و شاید دقیق‌تر این است که بگوییم «غیرمتعارف» است. سخنان او در توییتر هر روز دست به دست می‌شد و یکی از علل بالابودن تعداد دنبال‌کنندگان او در توییتر کنجکاوی مردم بود که «ببینیم امروز ترامپ چه گفته!». حتی گاه سخنان ترامپ اسباب خنده مردم جهان را فراهم می‌کرد؛ مثلا آن روز سرد زمستانی که برای تمسخر نظریه گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی توییت کرد: «پس این گرمایش زمین چی شد؟!». تا اینجای کار شاید خیلی مهم نباشد ولی او در عمل هم متفاوت و غیرمتعارف بود. ترامپ برعکس همه نامزدهای ریاست‌جمهوری در کشورها که غالبا با وعده سخت‌گیری در نظارت‌های زیست‌محیطی و هزینه در این راه، فعالیت‌های انتخاباتی خود را آغاز می‌کنند، با تبلیغات علیه این نظارت‌ها فعالیت‌های انتخاباتی خود را کلید زد. زمانی که روی کار آمد، به وعده‌های خویش تقریبا عمل کرد و تغییرات شگفت‌انگیزی را رقم زد. در عرصه محیط زیست، یک قلم از اقدامات او، انتصاب اسکات پروئیت، دادستان جمهوری‌خواه از اوکلاهما به عنوان ریاست سازمان محیط زیست آمریکا بود. در جهان ما شاید شگفت باشد مردی
که هوادار یا سهام‌دار فعالیت‌های مرتبط با سوخت فسیلی و داشتن ارتباطات مشکوک با شرکت‌های نفتی شناخته می‌شود، رئیس سازمانی شود که تاکنون یکی از وظایف او درافتادن با سوخت فسیلی بوده است؛ اما این مرد متفاوت یعنی دونالد ترامپ، کسی را رئیس سازمان محیط زیست کرد که در زمان نشستن بر کرسی سناتوری، لابیگر سرمایه‌داران سوخت فسیلی بود و سال‌ها علیه مقررات حفاظت از محیط زیست تلاش کرده بود. پس از استعفای پروئیت به دلیل فساد مالی، معاون او، اندرو ویلر سرپرست سازمان شد که او نیز لابیگر صنعت معدن بود. تغییرات روی‌داده در قوانین و مقررات زیست‌محیطی در دوره ترامپ و رؤسای سازمان حفاظت محیط زیست او چنان گسترده و عمیق بوده است که اساسا یکی از شعارهای مهم جو بایدن در تبلیغات ریاست‌جمهوری اخیر تبدیل شد به «قوانین و مقررات زیست‌محیطی قبلی را برمی‌گردانیم».
رویکارآمدن مردان غیرمتعارف در آمریکا نه‌فقط برای محیط زیست آمریکا بلکه برای جهان ما خطری جانکاه است. جدا از اینکه آمریکا یکی از اولین کشورهای آلوده‌کننده جو کره زمین است، این کشور توانایی دارد که با سیاست‌های خود تغییرات زیست‌محیطی کلانی را در جهان رقم بزند و جریان‌هایی جهانی راه بیندازد یا آنها را زمین‌گیر کند. آمریکا با قدرت تأثیرگذاری اقتصادی بالای خود می‌تواند با تحریم کشورها دسترسی به فناوری زیست‌محیطی را محدود کند و با محروم‌کردن کشورهای در‌حال‌توسعه از امکانات جدید فاجعه زیست‌محیطی بیافریند یا به آن دامن بزند. ارزانی قیمت سوخت‌های فسیلی از موضوعاتی است که آمریکا با توجه به موقعیت مهم سیاسی، اقتصادی و نظامی‌اش، توانایی بالایی در آن دارد و این ارزانی می‌تواند تلاش‌ها برای رسیدن به انرژی پاک را از صرفه بیندازد. ارزان‌کردن نفت همان کاری است که ترامپ دنبال آن بود و بابت آن بارها از عربستان سعودی صریحا تشکر کرد. دولت آمریکا می‌تواند پیمان‌های زیست‌محیطی جهان را با خروج یا ورود خود به‌شدت تضعیف یا تقویت کند و حتی در ذهنیت بخشی از مردم جهان نسبت به مسائل مهم محیط زیست تردید ایجاد کند.
می‌دانیم که رویکارآمدن جو بایدن باعث گرایش معجزه‌آسای آمریکا به سوی سبزکردن جهان نمی‌شود ولی دست‌کم جهان و محیط زیست جهان ما از پایان تلاش‌های زیان‌بار مردی خوشحال می‌شود که پژوهش‌ها و دستاوردهای علمی قاطبه دانشمندان جهان در موضوع محیط زیست را در جایگاه ریاست‌جمهوری آمریکا انکار و با سرعت و قدرت تمام قوانین و مقررات زیست‌محیطی و دستاوردها و پیمان‌های جهانی را راهی سطل زباله می‌کرد.
ابراهیم احمدیان: در مقایسه با سیاست‌مداران معاصر جهان ما، ترامپ مردی متفاوت و شاید دقیق‌تر این است که بگوییم «غیرمتعارف» است. سخنان او در توییتر هر روز دست به دست می‌شد و یکی از علل بالابودن تعداد دنبال‌کنندگان او در توییتر کنجکاوی مردم بود که «ببینیم امروز ترامپ چه گفته!». حتی گاه سخنان ترامپ اسباب خنده مردم جهان را فراهم می‌کرد؛ مثلا آن روز سرد زمستانی که برای تمسخر نظریه گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی توییت کرد: «پس این گرمایش زمین چی شد؟!». تا اینجای کار شاید خیلی مهم نباشد ولی او در عمل هم متفاوت و غیرمتعارف بود. ترامپ برعکس همه نامزدهای ریاست‌جمهوری در کشورها که غالبا با وعده سخت‌گیری در نظارت‌های زیست‌محیطی و هزینه در این راه، فعالیت‌های انتخاباتی خود را آغاز می‌کنند، با تبلیغات علیه این نظارت‌ها فعالیت‌های انتخاباتی خود را کلید زد. زمانی که روی کار آمد، به وعده‌های خویش تقریبا عمل کرد و تغییرات شگفت‌انگیزی را رقم زد. در عرصه محیط زیست، یک قلم از اقدامات او، انتصاب اسکات پروئیت، دادستان جمهوری‌خواه از اوکلاهما به عنوان ریاست سازمان محیط زیست آمریکا بود. در جهان ما شاید شگفت باشد مردی
که هوادار یا سهام‌دار فعالیت‌های مرتبط با سوخت فسیلی و داشتن ارتباطات مشکوک با شرکت‌های نفتی شناخته می‌شود، رئیس سازمانی شود که تاکنون یکی از وظایف او درافتادن با سوخت فسیلی بوده است؛ اما این مرد متفاوت یعنی دونالد ترامپ، کسی را رئیس سازمان محیط زیست کرد که در زمان نشستن بر کرسی سناتوری، لابیگر سرمایه‌داران سوخت فسیلی بود و سال‌ها علیه مقررات حفاظت از محیط زیست تلاش کرده بود. پس از استعفای پروئیت به دلیل فساد مالی، معاون او، اندرو ویلر سرپرست سازمان شد که او نیز لابیگر صنعت معدن بود. تغییرات روی‌داده در قوانین و مقررات زیست‌محیطی در دوره ترامپ و رؤسای سازمان حفاظت محیط زیست او چنان گسترده و عمیق بوده است که اساسا یکی از شعارهای مهم جو بایدن در تبلیغات ریاست‌جمهوری اخیر تبدیل شد به «قوانین و مقررات زیست‌محیطی قبلی را برمی‌گردانیم».
رویکارآمدن مردان غیرمتعارف در آمریکا نه‌فقط برای محیط زیست آمریکا بلکه برای جهان ما خطری جانکاه است. جدا از اینکه آمریکا یکی از اولین کشورهای آلوده‌کننده جو کره زمین است، این کشور توانایی دارد که با سیاست‌های خود تغییرات زیست‌محیطی کلانی را در جهان رقم بزند و جریان‌هایی جهانی راه بیندازد یا آنها را زمین‌گیر کند. آمریکا با قدرت تأثیرگذاری اقتصادی بالای خود می‌تواند با تحریم کشورها دسترسی به فناوری زیست‌محیطی را محدود کند و با محروم‌کردن کشورهای در‌حال‌توسعه از امکانات جدید فاجعه زیست‌محیطی بیافریند یا به آن دامن بزند. ارزانی قیمت سوخت‌های فسیلی از موضوعاتی است که آمریکا با توجه به موقعیت مهم سیاسی، اقتصادی و نظامی‌اش، توانایی بالایی در آن دارد و این ارزانی می‌تواند تلاش‌ها برای رسیدن به انرژی پاک را از صرفه بیندازد. ارزان‌کردن نفت همان کاری است که ترامپ دنبال آن بود و بابت آن بارها از عربستان سعودی صریحا تشکر کرد. دولت آمریکا می‌تواند پیمان‌های زیست‌محیطی جهان را با خروج یا ورود خود به‌شدت تضعیف یا تقویت کند و حتی در ذهنیت بخشی از مردم جهان نسبت به مسائل مهم محیط زیست تردید ایجاد کند.
می‌دانیم که رویکارآمدن جو بایدن باعث گرایش معجزه‌آسای آمریکا به سوی سبزکردن جهان نمی‌شود ولی دست‌کم جهان و محیط زیست جهان ما از پایان تلاش‌های زیان‌بار مردی خوشحال می‌شود که پژوهش‌ها و دستاوردهای علمی قاطبه دانشمندان جهان در موضوع محیط زیست را در جایگاه ریاست‌جمهوری آمریکا انکار و با سرعت و قدرت تمام قوانین و مقررات زیست‌محیطی و دستاوردها و پیمان‌های جهانی را راهی سطل زباله می‌کرد.