رفتگری قهرمان کشتی آسیا در شهرداری دزفول

دارنده دو مدال طلای کشتی فرنگی نوجوانان آسیا و فرزند جانباز و آزاده سرافراز هشت سال جنگ تحمیلی پس از بار‌ها ناکامی برای پیداکردن شغل در ادارات مختلف خوزستان، سرانجام در شهرداری دزفول به‌عنوان رفتگر مشغول به کار شده است. به گزارش ایسنا، محمد حسینوند، درباره مشکلاتی که او را مجبور کرد با وجود کسب دو عنوان قهرمانی در آسیا به‌عنوان رفتگر در شهرداری دزفول مشغول به کار شود، اظهار کرد: دو سال به هر دری زدم و از هر مسئولی در خوزستان خواستم حداقل شغلی برایم مهیا کنند تا بتوانم هم از پس هزینه‌های ورزش حرفه‌ای بربیایم و هم حداقل برای خودم آینده‌ای داشته باشم. متأسفانه هر مسئولی فقط قول داد، برخی از مسئولان ورزش شهرمان هم انصافا پیگیری کردند اما هیچ مسئولی حاضر نشد به من شغل بدهد، در این مدت آن‌قدر به ادارات و سازمان‌های مختلف رفتم که همه من را می‌شناختند و وقتی باز هم برای گرفتن شغل مراجعه می‌کردم، می‌گفتند باز‌هم پیدایت شد؟ پدرم جانباز ۲۵ درصد جنگ تحمیلی است و دو‌سال‌و‌نیم در اسارت بوده‌ اما چندین مرتبه به همراه پدرم به بنیاد جانبازان هم رفتیم تا شغلی به من بدهند که متأسفانه هیچ کاری نکردند. من چهار خواهر و برادر دارم که آنها هم با وجود داشتن تحصیلات دانشگاهی همه بی‌کار هستند، به آنها گفتیم حداقل به من شغلی بدهند، اما فایده‌ای نداشت.

دارنده دو مدال طلای کشتی نوجوانان آسیا در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷، درباره شرایط شغلش در شهرداری دزفول گفت: حدود یک ماه است از طریق یکی از آشنایان که سفارش کرده بود، در شهرداری دزفول به‌عنوان رفتگر مشغول به کار شده‌ام، ساعت ۱۰ هر شب کارم را شروع می‌کنم و تا چهار صبح در خیابان‌های دزفول زباله‌ها را یا به‌وسیله فرغون یا با نایلون‌های بزرگ جمع‌آوری می‌کنم تا خیابان‌ها تمیز شوند. بیشتر اوقات ترجیح می‌دهم از نایلون برای جمع‌کردن زباله‌ها استفاده کنم؛ چرا‌که راحت‌تر هستم.

او درباره حقوق دریافتی‌اش نیز خاطرنشان کرد: از طریق پیمانکار استخدام شدم و دو‌میلیون تومان حقوق می‌گیرم، البته به من گفتند اگر کارت را خوب انجام بدهی تا دو‌میلیون‌و‌صد هزار تومان هم ممکن است حقوق بگیری! آیا شأن ورزشکاری که برای تیم ملی افتخارآفرینی کرده، این است که با او این‌طور برخورد شود و این حرف را به من بزنند که اگر خوب زباله‌ها را جمع کنی، صد‌هزار تومان بیشتر حقوق می‌گیری؟

دارنده دو طلای کشتی فرنگی نوجوانان آسیا تصریح کرد: بچه‌هایی که می‌خواهند ورزشکار شوند، واقعا آیا با دیدن من که قهرمان این شهر هستم، دیگر امیدی برایشان باقی می‌ماند که به سمت ورزش بیایند؟ وقتی آینده من را می‌بینند که بعد از چندین سال سختی و تلاش دارم جاروزنی می‌کنم و زباله جمع می‌کنم، آیا دیگر برای آمدن به سمت ورزش میل و رغبتی خواهند داشت؟

حسینوند در ادامه، در پاسخ به این سؤال که آیا با وجود استعداد فراوان در کشتی با وجود مشکلات مالی مجبور به ترک این رشته شده یا خیر، گفت: به خاطر این مشکلات مثل سابق نمی‌توانم تمرین کنم، اما به‌هر‌حال هر فرصتی گیر بیاورم، تمرین می‌کنم تا بدنم رها نشود. با‌ وجود ‌اینکه همه حریفانم را در سبک‌وزن شکست دادم، اما آنها به تیم ملی بزرگسالان دعوت شدند و من دعوت نشدم. سال گذشته در لیگ کشتی پویا دادمرز، سجاد عباسپور، مصیب اکبری و مسلم نادری‌خادم را بردم، در جام تختی هم رضا خدری مقابل عباسپور پیروز شد و من نیز خدری را 10 بر صفر شکست دادم و در نهایت به علت باختی که در نیمه‌نهایی به پویا ناصرپور داشتم، به‌عنوان سومی جام تختی در شیراز رسیدم. حالا ناصرپور به یک وزن بالاتر رفته‌ اما باز‌هم با وجود اینکه همه رقبایم را در وزن ۵۵ کیلوگرم برده‌ام، به تیم ملی دعوت نشدم که واقعا دلیلش را نمی‌دانم.

او در پایان گفت: احترام زیادی برای رفتگران شهرداری که باعث تمیزی و نظافت شهر‌ها می‌شوند، دارم و باید بگویم حق این افراد خیلی بیشتر از اینهاست که با اندک حقوق پیر و جوان کار می‌کنند اما کسی به آنها توجهی نمی‌کند. خیلی از دوستان و آشنایان در دزفول از این اتفاق ناراحت هستند اما وقتی هیچ مسئولی در خوزستان حتی یک شغل به من نداد، مجبور شدم این کار را انتخاب کنم. خانواده‌ام تا جایی که می‌توانستند از من حمایت کردند اما دیگر از اینکه در این شرایط بد اقتصادی از پدرم پول توجیبی بگیرم، خجالت می‌کشیدم. خیلی از دوستان می‌خواستند از من هنگام کار عکس بگیرند تا شاید مشکلم حل شود اما اجازه این کار را ندادم. واقعا کشتی را دوست دارم و عاشق این هستم این فرصت باز فراهم شود که برای کشور و مردمم افتخارآفرینی کنم.

دارنده دو مدال طلای کشتی فرنگی نوجوانان آسیا و فرزند جانباز و آزاده سرافراز هشت سال جنگ تحمیلی پس از بار‌ها ناکامی برای پیداکردن شغل در ادارات مختلف خوزستان، سرانجام در شهرداری دزفول به‌عنوان رفتگر مشغول به کار شده است. به گزارش ایسنا، محمد حسینوند، درباره مشکلاتی که او را مجبور کرد با وجود کسب دو عنوان قهرمانی در آسیا به‌عنوان رفتگر در شهرداری دزفول مشغول به کار شود، اظهار کرد: دو سال به هر دری زدم و از هر مسئولی در خوزستان خواستم حداقل شغلی برایم مهیا کنند تا بتوانم هم از پس هزینه‌های ورزش حرفه‌ای بربیایم و هم حداقل برای خودم آینده‌ای داشته باشم. متأسفانه هر مسئولی فقط قول داد، برخی از مسئولان ورزش شهرمان هم انصافا پیگیری کردند اما هیچ مسئولی حاضر نشد به من شغل بدهد، در این مدت آن‌قدر به ادارات و سازمان‌های مختلف رفتم که همه من را می‌شناختند و وقتی باز هم برای گرفتن شغل مراجعه می‌کردم، می‌گفتند باز‌هم پیدایت شد؟ پدرم جانباز ۲۵ درصد جنگ تحمیلی است و دو‌سال‌و‌نیم در اسارت بوده‌ اما چندین مرتبه به همراه پدرم به بنیاد جانبازان هم رفتیم تا شغلی به من بدهند که متأسفانه هیچ کاری نکردند. من چهار خواهر و برادر دارم که آنها هم با وجود داشتن تحصیلات دانشگاهی همه بی‌کار هستند، به آنها گفتیم حداقل به من شغلی بدهند، اما فایده‌ای نداشت.

دارنده دو مدال طلای کشتی نوجوانان آسیا در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷، درباره شرایط شغلش در شهرداری دزفول گفت: حدود یک ماه است از طریق یکی از آشنایان که سفارش کرده بود، در شهرداری دزفول به‌عنوان رفتگر مشغول به کار شده‌ام، ساعت ۱۰ هر شب کارم را شروع می‌کنم و تا چهار صبح در خیابان‌های دزفول زباله‌ها را یا به‌وسیله فرغون یا با نایلون‌های بزرگ جمع‌آوری می‌کنم تا خیابان‌ها تمیز شوند. بیشتر اوقات ترجیح می‌دهم از نایلون برای جمع‌کردن زباله‌ها استفاده کنم؛ چرا‌که راحت‌تر هستم.

او درباره حقوق دریافتی‌اش نیز خاطرنشان کرد: از طریق پیمانکار استخدام شدم و دو‌میلیون تومان حقوق می‌گیرم، البته به من گفتند اگر کارت را خوب انجام بدهی تا دو‌میلیون‌و‌صد هزار تومان هم ممکن است حقوق بگیری! آیا شأن ورزشکاری که برای تیم ملی افتخارآفرینی کرده، این است که با او این‌طور برخورد شود و این حرف را به من بزنند که اگر خوب زباله‌ها را جمع کنی، صد‌هزار تومان بیشتر حقوق می‌گیری؟

دارنده دو طلای کشتی فرنگی نوجوانان آسیا تصریح کرد: بچه‌هایی که می‌خواهند ورزشکار شوند، واقعا آیا با دیدن من که قهرمان این شهر هستم، دیگر امیدی برایشان باقی می‌ماند که به سمت ورزش بیایند؟ وقتی آینده من را می‌بینند که بعد از چندین سال سختی و تلاش دارم جاروزنی می‌کنم و زباله جمع می‌کنم، آیا دیگر برای آمدن به سمت ورزش میل و رغبتی خواهند داشت؟

حسینوند در ادامه، در پاسخ به این سؤال که آیا با وجود استعداد فراوان در کشتی با وجود مشکلات مالی مجبور به ترک این رشته شده یا خیر، گفت: به خاطر این مشکلات مثل سابق نمی‌توانم تمرین کنم، اما به‌هر‌حال هر فرصتی گیر بیاورم، تمرین می‌کنم تا بدنم رها نشود. با‌ وجود ‌اینکه همه حریفانم را در سبک‌وزن شکست دادم، اما آنها به تیم ملی بزرگسالان دعوت شدند و من دعوت نشدم. سال گذشته در لیگ کشتی پویا دادمرز، سجاد عباسپور، مصیب اکبری و مسلم نادری‌خادم را بردم، در جام تختی هم رضا خدری مقابل عباسپور پیروز شد و من نیز خدری را 10 بر صفر شکست دادم و در نهایت به علت باختی که در نیمه‌نهایی به پویا ناصرپور داشتم، به‌عنوان سومی جام تختی در شیراز رسیدم. حالا ناصرپور به یک وزن بالاتر رفته‌ اما باز‌هم با وجود اینکه همه رقبایم را در وزن ۵۵ کیلوگرم برده‌ام، به تیم ملی دعوت نشدم که واقعا دلیلش را نمی‌دانم.

او در پایان گفت: احترام زیادی برای رفتگران شهرداری که باعث تمیزی و نظافت شهر‌ها می‌شوند، دارم و باید بگویم حق این افراد خیلی بیشتر از اینهاست که با اندک حقوق پیر و جوان کار می‌کنند اما کسی به آنها توجهی نمی‌کند. خیلی از دوستان و آشنایان در دزفول از این اتفاق ناراحت هستند اما وقتی هیچ مسئولی در خوزستان حتی یک شغل به من نداد، مجبور شدم این کار را انتخاب کنم. خانواده‌ام تا جایی که می‌توانستند از من حمایت کردند اما دیگر از اینکه در این شرایط بد اقتصادی از پدرم پول توجیبی بگیرم، خجالت می‌کشیدم. خیلی از دوستان می‌خواستند از من هنگام کار عکس بگیرند تا شاید مشکلم حل شود اما اجازه این کار را ندادم. واقعا کشتی را دوست دارم و عاشق این هستم این فرصت باز فراهم شود که برای کشور و مردمم افتخارآفرینی کنم.