وقایع نگاری یك جنابت
كلاب‌هاوس پلتفرم جدید و اسپیس توییتر امكان جدید، هر دو برای مشتاقان گفت‌وگو و شنوندگان قدرتمندان طراحی شده و به‌سرعت هم مورد استقبال قرار گرفته است. در چند روز اخیر و پس از حضور پرطرفدار فائزه رفسنجانی و استقبال بیش از 20 هزار نفر از او سه موضوع بیش از همه در این فضاها مطرح شده است: كرونا و بی‌تدبیری وزارت بهداشت و مسئولان در زمینه عدم خرید واكسن و افزایش كشته‌شده‌ها، نحوه انعكاس اخبار فاجعه پرواز اوكراین و همین‌طور قربانیان محسن نامجو. در این مطلب به‌طور مختصر به این ماجرا پرداخته می‌شود. از تابستان گذشته كه بحث جنبش «من هم» یا #می_تو در توییتر مطرح شد، نامجو هم یكی از نام‌های مطرح شده بود. از او شكایتی در طی هفت، هشت سال پیش شده بود. حتی یكی از آنها پرونده‌ای در پلیس تشكیل داده بود، موارد دیگر به استفاده از قدرت در طول همكاری یا پیشنهادهای نادرست و نحوه برخورد نادرست ربط داشت؛ موضوعی که او در همان زمان با انتشار ویدئویی به‌طور‌کلی منکرش شد و از پیگیری حقوقی اتهام‌زنندگان خبر داد. تا اینكه در نهایت در چند روز گذشته بار دیگر این بحث در كلاب‌هاوس با حضور دو چهره شناخته‌شده بالا گرفت. این سخنان همراه با
جمع‌آوری امضا برای حذف او از رسانه‌ها همراه شد و با توجه به حضور شاكیان و نامجو در كشورهای دیگر، امكان پیگیری شكایت‌ها مطرح بود. نامجو با توجه به درخواست‌های عمومی و خیل علاقه‌مندانش، ویدئوی عذرخواهی‌ای را منتشر كرد كه در آن به موانع فرهنگی و مردسالارانه جامعه و تربیت ایرانی اشاره كرد و در همان شب، بحث و گفت‌وگو درباره برخوردهای پس از این عذرخواهی مطرح بود و سؤالاتی مانند اینكه قدم بعدی آزاردیدگان چیست؟ آیا این عذرخواهی كافی است یا خیر؟ این بحث‌ها در جمع‌های 300، 400 نفره یا دو، سه هزار نفره مطرح بود و گردانندگان با توجه به رویكردشان - چكشی یا مصالحه‌جویانه - پیشنهادهایی برای ادامه مسیر می‌دادند. هنوز چند ساعت از انتشار ويدئوي عذرخواهي نگذشته بود كه يك فايل صوتي ديگر منتشر شد. صدايي كه پر بود از جملات توهین‌آمیز، متفرعنانه و تحقیرآمیز و نفرت‌آمیز درباره زنان و قربانیان. این‌گونه بود كه متنفران از او زیادتر شدند و پیشنهاد راه‌هایی برای حذف او و فیلم جدیدش مطرح شد. البته متعرضان كه نام‌های شناخته‌شده‌ای هستند، فراموش نشدند و پیشنهاد شد تا براساس خواسته‌های آنان راه مقابله با این فرد مطرح شود. حالا به نظر
می‌رسد باید منتظر باشیم تا خبرهایی مانند خودكشی نامجو و... منتشر شود تا اندكی از شدت خشم كاربران شبكه‌های اجتماعی كاسته شود. فارغ از این اتفاقی كه رخ داده است و امیدواری برای اینكه نتایج ماندگاری برای معترضان و خشونت‌دیده‌ها به دست بیاید، چند نكته به نظر می‌رسد:
بحث روایت‌های آزار یكی از قدم‌های بزرگی بود كه زنان برداشتند. زنانی از طبقه متوسط كه حتی آنان نیز با وجود داشتن تحصیلات، قدرت مالی و پشتیبان‌های معنوی ناگزیر به سكوت بودند. غیر از پرونده كیوان امام كه اكنون باید منتظر حكم سنگین قضائی برای او باشیم، بقیه افرادی كه نامشان مطرح شد، با سرنوشت‌هایی مانند حذف از محل كار، جمع دوستان و بدنامی روبه‌رو شدند. در این میان زنان از حس خوب رهاشدن از این بار بزرگی كه بر دوش داشتند، گفتند اما این ترومای قدیمی كه برخی از آنها مال سال‌های دور است، به‌راحتی درمان نمی‌شود و زنان دیگر تجربه روزهای بعد خود را مطرح نكردند و نگفتند كه چطور با روزهای بعد از بیان روایت آزار روبه‌رو شدند. آیا حمایت‌ها به اندازه كافی بود؟
نكته دیگر لزوم آموزش است. بسیاری از كسانی كه نام‌هایشان مطرح شده است، بیشتر از آنكه بیمار باشند، ناآگاه و ناآشنا به مسائل و روابط بین زن و مرد بودند. بسیاری از آنان با تفرعن و دانسته‌های اشتباه، مسیر خود را می‌رفتند و فكر می‌كردند به دلیل شهرت، دانش و قدرت حق انجام هر رفتاری با دیگری را دارند. پس نیاز به دانستن و آگاهی به‌شدت احساس می‌شود. از سوی دیگر زنان و دختران نیز باید آگاهانه با این پیشامدها، تعرض‌ها و پیشگیری قبل از آن و عواقب بعد از آن روبه‌رو شوند.
وقتی اعتراضات زنان در یك سال گذشته را مرور می‌كنیم، به نظر می‌رسد توجه و تأكید بر این‌گونه ماجراها سبب شده تا به دیگر مسائل زنان و اولویت‌هایشان چندان پرداخته نشود؛ مسائلی مانند حذف سقط‌درمانی یا حذف زنان از محیط كار به بهانه كرونا و... .
كلاب‌هاوس پلتفرم جدید و اسپیس توییتر امكان جدید، هر دو برای مشتاقان گفت‌وگو و شنوندگان قدرتمندان طراحی شده و به‌سرعت هم مورد استقبال قرار گرفته است. در چند روز اخیر و پس از حضور پرطرفدار فائزه رفسنجانی و استقبال بیش از 20 هزار نفر از او سه موضوع بیش از همه در این فضاها مطرح شده است: كرونا و بی‌تدبیری وزارت بهداشت و مسئولان در زمینه عدم خرید واكسن و افزایش كشته‌شده‌ها، نحوه انعكاس اخبار فاجعه پرواز اوكراین و همین‌طور قربانیان محسن نامجو. در این مطلب به‌طور مختصر به این ماجرا پرداخته می‌شود. از تابستان گذشته كه بحث جنبش «من هم» یا #می_تو در توییتر مطرح شد، نامجو هم یكی از نام‌های مطرح شده بود. از او شكایتی در طی هفت، هشت سال پیش شده بود. حتی یكی از آنها پرونده‌ای در پلیس تشكیل داده بود، موارد دیگر به استفاده از قدرت در طول همكاری یا پیشنهادهای نادرست و نحوه برخورد نادرست ربط داشت؛ موضوعی که او در همان زمان با انتشار ویدئویی به‌طور‌کلی منکرش شد و از پیگیری حقوقی اتهام‌زنندگان خبر داد. تا اینكه در نهایت در چند روز گذشته بار دیگر این بحث در كلاب‌هاوس با حضور دو چهره شناخته‌شده بالا گرفت. این سخنان همراه با
جمع‌آوری امضا برای حذف او از رسانه‌ها همراه شد و با توجه به حضور شاكیان و نامجو در كشورهای دیگر، امكان پیگیری شكایت‌ها مطرح بود. نامجو با توجه به درخواست‌های عمومی و خیل علاقه‌مندانش، ویدئوی عذرخواهی‌ای را منتشر كرد كه در آن به موانع فرهنگی و مردسالارانه جامعه و تربیت ایرانی اشاره كرد و در همان شب، بحث و گفت‌وگو درباره برخوردهای پس از این عذرخواهی مطرح بود و سؤالاتی مانند اینكه قدم بعدی آزاردیدگان چیست؟ آیا این عذرخواهی كافی است یا خیر؟ این بحث‌ها در جمع‌های 300، 400 نفره یا دو، سه هزار نفره مطرح بود و گردانندگان با توجه به رویكردشان - چكشی یا مصالحه‌جویانه - پیشنهادهایی برای ادامه مسیر می‌دادند. هنوز چند ساعت از انتشار ويدئوي عذرخواهي نگذشته بود كه يك فايل صوتي ديگر منتشر شد. صدايي كه پر بود از جملات توهین‌آمیز، متفرعنانه و تحقیرآمیز و نفرت‌آمیز درباره زنان و قربانیان. این‌گونه بود كه متنفران از او زیادتر شدند و پیشنهاد راه‌هایی برای حذف او و فیلم جدیدش مطرح شد. البته متعرضان كه نام‌های شناخته‌شده‌ای هستند، فراموش نشدند و پیشنهاد شد تا براساس خواسته‌های آنان راه مقابله با این فرد مطرح شود. حالا به نظر
می‌رسد باید منتظر باشیم تا خبرهایی مانند خودكشی نامجو و... منتشر شود تا اندكی از شدت خشم كاربران شبكه‌های اجتماعی كاسته شود. فارغ از این اتفاقی كه رخ داده است و امیدواری برای اینكه نتایج ماندگاری برای معترضان و خشونت‌دیده‌ها به دست بیاید، چند نكته به نظر می‌رسد:
بحث روایت‌های آزار یكی از قدم‌های بزرگی بود كه زنان برداشتند. زنانی از طبقه متوسط كه حتی آنان نیز با وجود داشتن تحصیلات، قدرت مالی و پشتیبان‌های معنوی ناگزیر به سكوت بودند. غیر از پرونده كیوان امام كه اكنون باید منتظر حكم سنگین قضائی برای او باشیم، بقیه افرادی كه نامشان مطرح شد، با سرنوشت‌هایی مانند حذف از محل كار، جمع دوستان و بدنامی روبه‌رو شدند. در این میان زنان از حس خوب رهاشدن از این بار بزرگی كه بر دوش داشتند، گفتند اما این ترومای قدیمی كه برخی از آنها مال سال‌های دور است، به‌راحتی درمان نمی‌شود و زنان دیگر تجربه روزهای بعد خود را مطرح نكردند و نگفتند كه چطور با روزهای بعد از بیان روایت آزار روبه‌رو شدند. آیا حمایت‌ها به اندازه كافی بود؟
نكته دیگر لزوم آموزش است. بسیاری از كسانی كه نام‌هایشان مطرح شده است، بیشتر از آنكه بیمار باشند، ناآگاه و ناآشنا به مسائل و روابط بین زن و مرد بودند. بسیاری از آنان با تفرعن و دانسته‌های اشتباه، مسیر خود را می‌رفتند و فكر می‌كردند به دلیل شهرت، دانش و قدرت حق انجام هر رفتاری با دیگری را دارند. پس نیاز به دانستن و آگاهی به‌شدت احساس می‌شود. از سوی دیگر زنان و دختران نیز باید آگاهانه با این پیشامدها، تعرض‌ها و پیشگیری قبل از آن و عواقب بعد از آن روبه‌رو شوند.
وقتی اعتراضات زنان در یك سال گذشته را مرور می‌كنیم، به نظر می‌رسد توجه و تأكید بر این‌گونه ماجراها سبب شده تا به دیگر مسائل زنان و اولویت‌هایشان چندان پرداخته نشود؛ مسائلی مانند حذف سقط‌درمانی یا حذف زنان از محیط كار به بهانه كرونا و... .